รักที่ตามหา

ลำดับตอนที่ #15 : อย่าหวั่นไหวเลยนะหัวใจ

********ฉันตื่นนอนแต่เช้ารีบอาบน้ำแต่งตัวมานั่งรอเขาด้วยความรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เข้าสวนไปเก็บผลไม้ นั่งรอสักพักจิ่งหยูวก็เดินมารับฉัน เราเดินเข้าไปในสวนด้วยกัน สวนผลไม้อยู่ด้านหลังบ้านเราเดินไปไม่ไกลเท่าไรก็ถึง แต่สิ่งที่ฉันเห็นกับทำให้ฉันตื่นเต้นมากกว่าตอนที่เขาชวนซะอีก ในสวนเต็มไปด้วยสีแดงอร่ามของลูกเงาะ ฉันรีบวิ่งไปเก็บและแกะลูกเงาะกินตรงนั้น มันช่างหวานและอร่อยที่สุด ฉันเพิ่งได้กินเงาะที่เก็บจากต้นเป็นครั้งแรกในชีวิต เพราะปกติก็จะซื้อกินจากตลาดทั่วไป

“คุณชอบกินเงาะเหรอ” เขาเดินเข้ามาหาฉัน และถามเมื่อเห็นฉันออกอาการเป็นเด็กน้อยที่ได้ขนมหวาน

“ใช่ เงาะ ฉันชอบกินมากที่สุด แล้วคุณหละชอบหรือเปล่า”

“ก็ชอบมันหวานชื่นใจดี”

“คุณ ฉันกินอีกได้ป่าว ฉันอยากกินอีกอะ” ฉันขออนุญาตเขาด้วยความเกรงใจ

“คุณอยากกินเท่าไรก็กินเข้าไปเถอะ แต่อย่ากินมากจนกินข้าวไม่ได้หละ คุณป้าท่านทำกับข้าวไว้รอเดี๋ยวท่านจะน้อยใจเอา”

ทันทีที่เขาอนุญาตฉันก็เอื้อมมือไปเก็บลูกเงาะลูกโน้น ลูกนี้ แล้วแกะใส่ปากกินอย่างเอร็ดอร่อย ทำให้คนที่ยืนมองแอบหัวเราะในการกระทำของฉัน

“คุณนี่ทำตัวเป็นเด็กอยากกินขนมไปได้” เขาพูดแกมหัวเราะ

“ก็ฉันชอบกินเงาะนี่นา” ฉันตอบเขาเสียงอ่อย เมื่อเห็นรอยยิ้มขำๆบนใบหน้าของอีกฝ่าย ฉันเลยต้องแก้เขินด้วยการแกะเงาะยื่นให้เขา

“เอ้า ฉันแกะให้คุณลูกนึ่งแระกัน” แทนที่เขาจะรับลูกเงาะจากฉัน แต่เขากลับก้มลงมากินเงาะจากมือฉัน แถมส่งสายตาหวานฉ่ำให้ฉันอีก และนั่นมันก็ทำให้ฉันตกใจไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้ บอกตรงๆ ตอนนี้ฉันอายจนทำอะไร  ไม่ถูกแล้ว

“อืมม หวานจริงๆด้วย” แต่เขานี่สิเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย แถมตอบฉันมาหน้าตาเฉย เขาคงเคยชินกับการหว่านเสน่ห์แบบนี้ ก็คงทำกับผู้หญิงทุกคนไปทั่ว แต่ฉันจะไม่มีวันติดกับดักง่ายหรอกๆ คิดได้แบบนั้นฉันก็ยัดเงาะเข้าไปในปากเขา จนอีกฝ่ายรีบเอามือจับไว้แทบไม่ทัน

“นี่คุณทำอะไรของคุณ” จิ่งหยูวรีบเอามือเช็ดปากที่เลอะไปด้วยน้ำของเงาะนั่น ฉันรีบหันหลังแอบหัวเราะเยาะเขา แล้วเดินไปเก็บเงาะต่อปล่อยให้เขาทำท่าหงุดหงิดอยู่อย่างนั้น เขาปล่อยให้ฉันเก็บเงาะกินอย่างสนุกสนานสักพักก่อนจะเรียกฉันให้กลับขึ้นบ้าน

“ไปได้แล้วคุณ ป่านนี้คุณป้าท่านตั้งโต๊ะอาหารไว้รอเรียบร้อยแล้ว เดี๋ยวท่านจะรอนาน”

ฉันไม่พูดอะไรได้แต่ยักหน้าแล้วเดินตามหลังเขากลับขึ้นไปบนบ้าน ก็จริงอย่างที่เขาบอกคุณป้าตั้งโต๊ะอาหารเช้าไว้รอท่าเราสองคนแล้ว วันนี้คุณป้าทำข้าวต้มทะเลให้ทาน มันอร่อยมากจนทำให้ฉันกินไปตั้งสองถ้วยเชียว หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จ คุณลุงกับคุณป้าก็เข้าไปคุมคนงานที่มาทำงานในสวน  เห็นท่านบอกว่าวันนี้จะมีพ่อค้ามารับซื้อเงาะ กับมังคุด แล้วก็ทุเรียน ท่านก็เลยต้องเร่งให้คนงานรีบเก็บ เพื่อเตรียมรอให้เขามารับไป ส่วนฉันกับจิ่งหยูวก็นั่งแกร่วไม่มีไรทำอยู่ในบ้าน ครั้นจะขอไปช่วยคุณลุงกับคุณป้า ก็กลัวว่าจะไปเกะกะมากกว่าไปช่วย

“อืดดดดด อืดดดดด” เสียงโทรศัพท์ของฉันสั่นระวัวเมื่อมีคนโทรเข้า ฉันรีบหยิบขึ้นมาดูและกดรับสายทันที

“ฤทัย พรุ่งนี้พาคุณจิ่งหยูวเดินทางกลับกุรงเทพ แต่เช้าเลยนะ” เสียงพี่คชารอดผ่านมาทางโทรศัพท์

“ทำไมหละค่ะพี่คชา”  ฉันก็รีบถามด้วยความสงสัย

“ก็นิตยสารอลิสที่เป็นสปอนเซอร์รายใหญ่ของเรา เขาอยากให้จิ่งหยูวถ่ายแบบขึ้นปกให้นิตยสารของเขา”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวฤทัยจะบอกให้เขารีบกลับก็แล้วกันนะค่ะ”

“พี่จะให้รถตู้ไปรับที่โรงแรมตอนห้าโมงเยนนะ

“ค่ะ” ฉันตอบรับพี่คชา

"ดีมากฤทัย ไม่เสียแรงที่พี่ไว้ใจให้ทำงานใหญ่” แล้วพี่คชาก็ตบท้ายด้วยการกล่าวชมเชยฉันก่อนจะวางโทรศัพท์ไป