คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เมื่อเราใกล้ชิดกัน
******คำพูดของจิ่งหยูวทำให้ฉันยืนทำหน้างง
ก้อเขาไม่ได้บอกว่าจะมาค้างนี่ และฉันก้อไม่เตรียมอะไรมาด้วย
“แต่หนูไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาเลยนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกลูก ป้ามีเสื้อผ้าเยอะ แด่วหนูเอาผ้าถุงกับเสื้อของป้าใส่ไปก่อนนะลูก
ว่าแต่หนูใส่ผ้าถุงเป็นหรือเปล่าเนี่ย”
“เออ...” ฉันทำท่าอึกอักจนคุณป้าดูออกว่าฉันคงใส่ผ้าถุงไม่เป็น
“เดี๋ยวป้าสอนให้ ไม่ยากหรอกลูก”
ฉันยิ้มเจือน ๆ แล้วหันไปมองจิ่งหยูว ที่กำลังยืนมองหน้าฉันอยู่
ก่อนที่คุณลุงและคุณป้าจะเดินนำหน้าพาฉันและเขาเข้าบ้าน
คุณป้าพาฉันไปดูห้องซึ่งอยู่เรือนติดกันกับห้องของคุณลุงคุณป้า
ส่วนห้องจิ่งหยูวอยู่เรือนติดกัน อ้อฉันลืมบอกไป บ้านของคุณลุง คุณป้าเป็นบ้านไม้สองหลังติดกัน
ฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คุณป้าหามาให้
ท่านสอนให้ฉันใส่ผ้าถุง แต่ฉันก้อยังใส่ไม่เป็นอยู่ดีจนคุณป้าต้องเป็นคนทำให้ทุกอย่าง
หลังจากเป็นธุระเรื่องของฉันท่านก้อไปเตรียมอาหารเย็น ฉันจึงเดินเล่นดูรอบ ๆบ้าน
ตอนเย็นอากาศก็เริ่มเย็นจนทำให้ฉันต้องเอามือมากอดอกไว้เพื่อประทังความเย็นที่มากระทบผิวกาย
ฉันมาหยุดยืนอยู่หลังบ้านที่เต็มไปด้วยดอกกล้วยไม้ประดับประดาอยู่ตามต้นไม้เต็มไปหมด
มันดูสวยอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
ฉันดูจนเพลินโดยไม่ทันสังเกตว่ามีใครบางคนกำลังยืนมองฉันอยู่
มารู้ตัวอีกทีฉันก้อจ้องตากับเขาแล้ว
สายตาคู่นั้นมองนิ่งมาที่ฉันจนทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูก
“คุณ..คุณ มาทำอะไรอยู่ตรงนั้นหนะ”
ฉันถามแก้เขิน
“ผมต้องถามคุณมกกว่าว่าไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น”
“ก้อฉันออกมาเดินเล่นเห็นดอกไม้สวยดี
ฉันก้อเลยเดินมาดู” พูดจบเขาก็เดินเข้ามาหาฉัน
“คุณลุงท่านชอบปลูกต้นไม้
ท่านเป็นคนรักธรรมชาติ ผมจากไปนานกลับมาหาท่านทีไรก้อเห็นมีต้นไม้เพิ่มขึ้นทุกที”
เขากวาดตามองไปรอบ ๆ
“คุณ..ดูดอกกล้วยไม้ต้นนี้ซิ ดอกโต้โต
สวยเนอะ หอมด้วย” ฉันพูดพร้อมก้มลงไปดมดอกไม้ดอกโตนั่น
แต่คิดไม่ถึงว่าจิ่งหยูวจะก้มลงมาพร้อมกับฉัน จนทำให้จมูกของเราชนกับ ฉันกับเขาจ้องตากันอยู่พักใหญ่
ก่อนที่ฉันจะได้สติรีบเงยหน้าขึ้นทันที
“เออ..เออ ฉัน ฉันเข้าบ้านก่อนแล้วกันอากาศเริ่มเย็นแล้ว”
ฉันรีบพูดแก้เขิน ก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน โดยมีจิ่งหยูวเดินตามมาด้วย
“มากันแล้วเหรอลูก กับข้าวเสร็จพอดี
ป้าตั้งโต๊ะเรียบร้อยแล้ว ไปกินข้าวกันเถอะ”
คุณป้าชักชวนแล้วเดินจูงมือฉันไปที่โต๊ะอาหาร ที่มีคุณลุงนั่งรออยู่แล้ว เรากินข้าวกันไปคุยกันไปส่วนใหญ่คุณป้าจะเป็นฝ่ายสักถามมากกว่า
“หนูมีแฟนหรือยังจ๊ะ”
คำถามของคุณป้าเล่นเอาฉันแทบสำลัก
“เออ ยังไม่มีคะ” ฉันตอบแบบเขิน ๆ
“เด็กสมัยนี้สงสัยจะชอบอยู่คนเดียว
ดูจิ่งหยูวซิป้าก้อยังไม่เห็นจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเขาเลย มีแต่ข่าวควงกับสาวๆ
ไม่ซ้ำหน้า แล้วกับนางแบบคนนั้นหละยังคบกันอยู่หรือเปล่า”
“เออ ก้อยังคบกันอยู่ครับ
ก้อแค่เพื่อนสนิทไม่มีอะไรมากหรอกครับ”
“แล้ว ชื่ออะไรนะ ชื่อเรียกยาก”
คุณลุงถามต่อ
“ฟาน ฟาน ครับ”
“คบใครก็ต้องดูนะลูก ป้าไม่ชอบเลย
ดูจะเป็นผู้หญิงสมัยใหม่เกินไป ยังไงป้าก็อยากให้เราได้แฟนเป็นคนไทยนะ”
คำพูดของคุณป้าทำเอาจิ่งหยูวก้มหน้าก้มตากินข้าวไม่กล้าพูดอะไรอีก
จนทำให้ฉันแอบอมยิ้ม
ไม่ยักรู้ว่าผู้ชายหยิ่ง
มาดเยอะอย่างเขาเวลาถูกต้อนจนมุมก้อหน้าซีดเป็นเหมือนกัน
หลังจากกินข้าวเสร็จฉันก็ช่วยคุณป้าเก็บถ้วยจานไปล้าง
คุณป้าก็ไม่อยากให้ฉันทำหรอก แต่ฉันดื้อจะช่วยเองท่านก็เลยต้องยอมให้ฉันช่วย
ปล่อยให้จิ่งหยูวกับคุณลุงออกไปนั่งคุยกันต่อที่ระเบียงหน้าบ้าน
ความคิดเห็น