ตกหลุมรักสาวใช้มือใหม่

ลำดับตอนที่ #8 : เริ่มแผนการณ์แก้เผ็ด...^0^....

                                   \" ตกลงว่ายังไง...แต่เอ๊ะ...เธอคงปฏิเสธไม่ได้เพราะมันเป็นคำสั่งของฉัน\" ^_^....เขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อรู้ว่าฉัน



ไม่สามารถขัดคำสั่งเขาได้



                                   \" ค่ะ...\" ในเมื่อเขาบังคับฉันจนไม่มีทางเลือกฉันก็แกล้งเขาให้สะใจไปเลยคอยดูสิ



                                   \" หือ..\" เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงถามเมื่อเห็นฉันยอมทำตามแต่โดยดี



                                   \" ฉันจะเข้าเรียนที่มหาลัย...เอแบค...ค่ะ\" ฉันยืนยิ้ม...^_^...สะใจกับคำตอบ....ดีอยากบังคับดีนักก็ต้องเลือกที่



แพงๆหน่อย...อิอิ



                                   \" โอเค....งั้นเดี๋ยวเราออกไปซื้อของกัน\" ธนุสมีท่าทางเฉยๆซึ่งทำให้ลลินแปลกใจแต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรนอกจาก



คิดว่าว่านายคนนี้ขี้เก็ก....มากเลย~_~



                                   \" จะไปซื้ออะไรคะแล้วทำไมต้องซื้อ\" ฉันเลิกคิ้วอย่างสงสัย



                                   \" ก็ของจำเป็นที่เธอจะต้องใช้เรียนนะสิ\"เขาชี้แจงเหตผลให้ฉันฟังและฉันก็พอจะเข้าใจ



                                   \" ไม่ต้องห่วงทุกอย่างฟรี\" ฉันถอนหายใจอย่างแรงรู้สึกไม่พอใจกับคำพูดประโยคที่สองนี้และมันก็ทำให้ฉัน



พยายามจะแกล้งเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้



                                   \" แล้ววันนี้คุณไม่ต้องทำงานหรอ\" ฉันถามไปอย่างนั้นแหละ



                                   \" ฉันเป็นเจ้าของจะเข้าบริษัทตอนไหนก็ได้\" ฉันรู้สึกว่าเขาค่อนข้างเป็นคนตามใจตนเองนะ



                        ฉันเดินตามเขาไปจนถึงโรงจอดรถของบ้านและก็ต้องเข้าไปนั่งในรถสปอร์ตคันงามของเขาเมื่อเขาสั่งทันทีที่ฉันและเขาขึ้น



รถเรียบร้อยรถสปอร์ตก็ถูกขับออกจากโรงจอดรถของบ้านทันทีรถแล่นผ่านสวนของบ้านมันทำให้ฉันรู้สึกสดชื่นและอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก



ทุกครั้งที่มองไปที่มันถ้ามีโอกาสฉันก็อยากที่จะเป็นเจ้าของสวนอย่างนี้บ้างแต่ก็คงต้องรอจนกว่าพ่อจะหาเงินมาใช้หนี้หมดและฉันก็จะสัญญา



ในการเป็นสาวใช้ของบ้านนี้ซะทีแต่รู้สึกว่าความหวังมันจะลิบหรี่เหลือเกิน....และแล้วรถสปอร์ตคันงามก็วิ่งพ้นสวนของบ้านออกจากรัวขนาด



ใหญ่สู่ท้องถนนที่มีรถวิ่งอยู่มากมาย



                                    \" นี่ไม่ต้องนั่งเกร็งขนาดนั้นก็ได้\" ธนุสหันมาพูดกับฉันเมื่อเห็นฉันนั่งตัวเกร็ง



                                    \" เปล่านี่คะ\" ฉันตอบและพยายามทำท่าทางให้เป็นปกติที่สุดแต่ดูเหมือนมันจะยากนะ



                                    \" แนะ...ยังจะเถียงอีก\" เขาล้อเล่นกับฉันอย่างอารมณ์ดี...^0^....



                          ฉันหันหน้าออกทางหน้าต่างเอหลบสายตาของเขาและสีหน้าที่รู้สึกว่าจะเริ่มแดงของฉันและไม่นานรถก็แล่นมาถึงห้าง



สรรพสินค้าที่ธนุสพามาซื้อของในวันนี้



                                    \" นี่ลินเดินใกล้ๆกันหน่อยก็ได้\" เขาพูดกับฉันในขณะที่ฉันเดินห่างกับเขาร่วมสองเมตรได้



                                    \" ทำเหมือนกับว่าไม่ได้มาด้วยกันอย่างนั้นละ\" เขาบ่นเมื่อฉันขยับเข้ามาเดินใกล้เขาแต่ก็ยังห่างจากเขาร่วมเมตร



อยู่ดี



                                    \" แล้วคุณเรียกฉันว่าลินหรอ\" ฉันถามเขาเพื่อทบทวนประสาทหูในการได้ยินเพื่อให้แน่ใจว่าฉันไม่ได้หูฝาดที่เขา



เรียกชื่อฉันอย่างสนิทสนมซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าไปสนิทสนมกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่+_+



                                    \" ใช่...ก็เป็นธรรมดาที่เจ้านายจะเรียกชื่อเล่นของสาวใช้ของตนเอง\" เขายิ้มเป็นเชิงขอความคิดเห็น



                                    \" ค่ะ...\" ฉันจนคำตอบและขี้เกียจจะเถียงกับเขา



                          ฉันเดินเลี้ยวเข้าร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่งที่ดูว่าของข้างในร้านจะราคาแพงราคาน่าจะไม่ตำกว่า2000บาท...และนี่ก็เป็นโอกาสที่



ฉันจะแกล้งเขาอีกแล้ว



                                    \" เธอชอบเสื้อผ้าร้านนี้หรอ\" เขาถามหลังจากที่เดินตามฉันเข้ามาในร้าน



                                    \" ค่ะ..\" ฉันตอบรับคำอย่างมีเลศนัย



                                    \" งั้นเธอก็เลือกตามสบายเลย\" ธนุสพูดจบก็เดินเลี่ยงไปอีกล็อคหนึ่งเดินดูเสื้อผ้าเช่นกัน



                                    \" ดี....อย่างนี้จะแกล้งซะให้เข็ดเลย\" ฉันพึมพำกับตนเอง^0^



                          เวลาผ่านไปราวเกือบชัวโมงพร้อมกับฉันที่เลือกเสื้อผ้าตัวเด็ดๆเสร็จเรียบร้อย



                                    \" คุณธนุสคะเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ\" ฉันกล่าวอย่างมีความสุข(ก็สุขแน่ๆละกระเป๋าฉีกแน่)



                                    \" ทั้งหมดสองหมื่นแปดพันห้าร้อยบาทค่ะ\" เสียงพนักงานคิดเงินกล่าวอย่างสุภาพและอ่อนหวาน



                                    \" ครับ..\"ธนุสหยิบเงินในกระเป๋าออกมาจ่ายแทนที่จะเป็นการ์ดรูดอย่างที่ลลินคิด



                                    \" แหม...แฟนคุณนี่น่ารักจังเลยนะคะออกเงินซื้อให้หมดเลย\" พนักงานสาวมองอย่างชื่นชม



                          แต่ลลินกลับหลบสายตาของธนุสที่จ้องมาและเมื่อเหลือบมองไปอีกที่สายตานั้นก็ยังไม่ละจากใบหน้าของเธอลลินรีบเดิน



หลีกออกมาจากร้านก่อนเพราะเธอรู้สึกว่าใบหน้าของเธอนั้นจะแดงด้วยความอายและธนุสก็ต้องเห็นอย่างแน่นอน



                          และก็จริงเพราะธนุสนั้นเห็นใบหน้าของลลินที่แดงก่ำด้วยความอายเขาอมยิ้มพร้อมกับความรู้สึกที่เริ่มก่อตัวขึ้นแล้วธนุส



เดินตามลลินออกมาจากร้านและไม่ลืมถือของออกมาเหมือนกับลลินที่อายวิ่งออกมาจากร้านก่อน





              โปรดติดตามตอนต่อไป                    ขอบคุณค่ะ