ตกหลุมรักสาวใช้มือใหม่

ลำดับตอนที่ #5 : ระหว่างฉันกับเขา

                            ฉันถอนหายใจอย่างโลงอกซึ่งก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ที่รู้ๆคือฉันโล่งอกอย่างแรงเหมือนกับได้ยกภูเขาออกจากอก....นี่



ขนาดแค่วันแรกเท่านั้นแล้วนี่ฉันต้องอยู่ที่นี่อีกกี่ปีกี่ชาติละเนี่ยแล้วจะทนไหวมั้ยหนอ....เฮ้อ...



                                    \" มาอยู่แค่ไม่กี่วันก็ออกลายซะแล้ว\" หนึ่งในสาวใช้คนหนึ่งพูดขึ้นขณะที่ฉันกำลังจะเดินกลับเข้าไปในครัวและคำ



พูดนั้นมันก็ทำให้ฉันหยุดซะงักฝีเท้าทันที





                                    \" นี่พวกพี่ว่าใครคะ\" ฉันหันกลับมาถามอย่างไม่สบอารมณ์และสงสัย



                            สาวใช้พวกนั้นไม่ตอบแต่พากันมองฉันด้วยสายตาดูหมิ่นและก็เดินหลีกผ่านตัวฉันเข้าไปในครัวมันทำให้ฉันยืนตัวแข็ง



กระดุกกระดิกไม่ได้เหมือนต้องคำสาปคิดทบทวนเรื่องที่พวกหล่อนพูดกันและมันก็ทำให้ฉันนึกออกว่าตัวปัญหานั้นคือใคร....ก็เจ้านายใหม่



ของฉันไง..\"~_~!\"...คิดแล้วก็กลุ้มจริงๆ



                                    \" แม่อิ่มจ๊ะ...วันนี้ลินต้องทำอะไรบ้างคะ\" ฉันเดินเข้าไปถามภึงหน้าที่ของฉันในวันนี้กับแม่อิ่มในครัวแต่ก็ยังไม่



วาย...+++....ถูกสายตาของพวกบรรดาสาวใช้มองกันอีกตามเคยฉันเนี่ยนะอย่างจะถาม..>0<...ให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยเชียว....มันอึดอัดใจ



                                    \" วันนี้เธอก็ไปทำความสะอาดในตัวบ้านก่อนละกัน....โน่นอุปกรณ์ว่างอยู่ที่นั่น\" แม่อิ่มชี้ไปที่ใต้บรรไดที่มีอุปกรณ์



ทำความสะอาดวางเยงกันอยู่



                          ฉันเดินไปตามที่นิ้วชี้ของแม่อิ่มชี้ไปแล้วหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดออกมาเท่าที่ฉันจะมีกำลังขนออกไปได้คิดๆแล้วที่



ฉันต้องมาเป็นคนใช้ที่นี่ก็เพราะบิดาสุดที่รักของฉัน(รักม๊ากมาก...)คอยดูนะถ้าเป้นอิสระเมื่อไหร่ฉันจะลาออกจากการเป้นพ่อลุกกันเลย..ฮึ...



...TT0TT.....



                          และแล้วการทำความสะอาดบ้านของฉันก็เสร็จสิ้นลงฉันใช้หลังมือปาดเหงื่อที่อยุ่บนหน้าผากของฉันพรางเหลือบมองดู



นาฬิกาเรือนใหญ่ที่แขวนอยู่เสาใหญ่ของบ้าน



                                    \" ฮะ!.. นี่มันห้าโมงเย็นแล้วหรออะไรกันนี่แค่ทำความสะอาดบ้านใช้เวลาป็นวันเลยหรอ\" ฉันพรึมพรำกับตัวเอง



ถึงเวลาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว



                          ฉันเดินเอาอุปกรณ์ทำความสะอาดไปเก็บแต่ก็ได้ยินเสียงรถยนต์วิ่งเข้าจอดที่หน้าบ้านและแน่นอนที่ต้องหันไปมองและ



สิ่งที่ฉันเห็นก็คือธนุสเจ้านายหนุ่มของฉันและมันก็ทำให้ฉันรีบวิ่งหลบเข้าไปอย่างรวดเร็วซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน



                                   \" ลลินเดี๋ยวไปพบฉันที่ห้องสมุดด้วยนะ\" ธนุสหยุดพูดกับฉันขณะที่ฉันกำลังก้มๆเงยๆเก็บของอยู่ใต้บันไดจากนั้น



เขาก็เดินขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว



                          ฉันเดินขึ้นบันไดไปพบเขาหลังจากเก็บอุปกรณ์เรียบร้อยฉันก้าวที่ละก้าวอย่างช้าๆใจก็กลัวไปเรื่อยซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะกลัวไป



ทำไมเพราะยังไมมีรัยเกิดขึ้นซะหน่อย



                                   \" ก๊อก...ก๊อก....ก๊อก....\"ฉันเคาะประตุเมื่อเดินขึ้นมาถึงและก็มีเสียงจากคนข้างในตอบว่า



                                   \" เข้ามาได้เลย\" ฉันเปิดประตูและเดินเข้าไปภายในห้อง



                                   \" นั่งสิ\" เขาทำท่าทางเชื่อเชิญฉันเต็มที่ฉันรู้สึกว่าเหมือนเข้ามาสมัครงามยังงั้นหละมีการเชิญให้คนใช้นั่งเก้าอี้ด้วย



....แปลก+_+?..



                                   \" เธอยังเรียนหนังสือไม่จบใช่มั้ย\" นั่นคือคำถามแรกที่เริ่มการสนทนาระหว่างเราสองคน



                                   \" ลินเรียนจบ ม6 แล้วค่ะ\" นั่นคือคำตอบแรกของฉัน



                                   \" ฉันหมายถึงเรียนจบมหาลัยนะ\" เขาเน้นคำถามให้เข้าใจอีกครั้งหนึ่ง



                                   \" อ้อ..ลินไม่ทราบก็คุณไม่ได้บอกนิคะ\" คำตอบของฉันทำให้รู้ว่าบัดนี้ฉันเริ่มกวนประสาทเขาแล้ว



                                   \" แล้วเธออยากจะเรียนต่อมั้ย...ฉันจะ\" เขาพูดได้แค่นั้นเพราะฉันเกิดพูดสวนขึ้นมาก่อน



                                   \" ไม่ต้องหรอกค่ะฉันไม่อยากรบกวนคุณ.....อีกอย่างฉันไม่อยากเพิ่มหนี้สินที่พ่อฉันทำเอาไว้ให้มันมากขึ้นค่ะ\" คำ



พูดของฉันประโยคนี้นั้นแสดงให้เห็นถึงความเย่อหยิ่งของฉันที่มีต่อเขาซึ่งฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสาเหตนั้นมาจากไหน





โปรดติดตามอ่านตอนต่อไปนะคะ                    ขอบคุณค่ะ