ตกหลุมรักสาวใช้มือใหม่

ลำดับตอนที่ #4 : รอยยิ้มแรก....ที่เป็นปริศนา.....?

                                    

                                    “ ฮือ....มีปัญหาอะไรรึเปล่า” ธนุสเลิกคิ้วเป็นเชิงถามอย่างสงสัยกับพฤติกรรมของฉัน



                                    “ เปล่าค่ะ” ฉันตอบเสียงอ่อยๆอยากให้เวลานี้ผ่านไปเร็วๆเหลือเกิน



                                     “ แล้วทำไมต้องทำหน้าซีดด้วย” เขาจ้องหน้าฉันอย่างไม่ละสายตา



                            ตายล่ะนี่หน้าสวยๆของฉันซีดหรอเนี่ย....=_=” อึ๋ย...ตาบ้าฉันไม่ได้ทำหน้าซีดนะยะแล้วอะไรกัน



เนี่ยมานั่งจับผิดที่หน้าฉันทำไมกัน…~_~….



                                     “ ฮือ.....” เขาเปล่งเสียงออกมาเพียงเล็กน้อยแค่ได้ยินเป็นเชิงถามอีกครั้ง



                                      “ ปวดท้องค่ะ” และนั่นละถึงทำให้ฉันรู้สึกตัวและตอบคำถามเขาออกไปอย่างรวดเร็วและไม่



ทันคิด



                                      “ อืม...ไปหายาทานซะซิงั้นเอาไว้พรุ่งนี้เราค่อยมาตกลงเรื่องกฏระเบียบก็แล้วกัน” แล้วพูด



ด้วยกริยาที่เรียบเฉยไม่รุ้สึกต่อสิ่งใดทั้งสิ้น



                                      “ ค่ะ” เมื่อจบคำพูดธนุสก็เดินออกไปจากห้องโถ่งใหญ่ทันที



                             ฉันหันไปเบะหน้าใส่เขาและก็บ่นไปเรื่อยคนอะไรก็ไม่รู้ว่างมาดชะมัดงคิดว่าเท่ซะเต็มประดาแต่...



พระเจ้าเหมือนโชคไม่เข้าข้างฉันเลยเขาดันหันกลับมาและเห็นฉันกำลังเบะหน้าใส่เขาและทำท่าล้อเลียนแต่แล้วนั่นก็



ทำให้ฉันแปลกใจเมื่อเขาไม่มีทีท่าว่าจะโกรธเลยซักนิดแต่กลับยิ้มที่มุมปากเล็กน้อยทำให้ดูมีเสน่ห์บนใบหน้าที่เข้ม



ขรึมนั่นและนั่นก็เป็นรอยยิ้มแรกที่ฉันเห็นมันปรากฏขึ้ยบนใบหน้าของเขาตั้งแต่ที่เราพบกัน      ซึ่งฉันก็ยังไม่เข้าใจว่า



มันหมายความว่าอย่างไร



                                                



                                                                        00000000000000000000000000







                                   “ก๊อกๆๆๆ....ลิน” เสียงเรียกและเคาะประตูทำให้ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียและเมื่อตั้งใจ



ฟังก็รู้ว่าเสียงคนที่เรียกนั้นคือใคร



                                    “ ค่ะ” ฉันขานรับพร้อมกับเปิดประตูห้อง



                                    “ เร็วเข้า....รีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วไปหาพี่ในครัว” เสียงของผู้มาปลุกดูจะรีบร้อนและคง



ต้องการความรวดเร็ว



                                    “ มีอะไรหรอคะ” ลลินยังถามด้วยอาการงัวเงียที่ยังตื่นไม่เต็มตาโดยยืนพิงขอบประตูเพื่อพยุง



ไม่ให้ตัวเองล้มลง



                                    “ ยังจะมาถามอีกนี่มันสายแล้วเร็วเดี๋ยวแม่อิ่มมาเจอเข้าจะถูกดุเอานะ” เพียรพูดรัวเหมือนกับจะ



พยายามประหยัดเวลาที่มีอยู่น้อยนิดนั่น



                                    “ ฮะ...สายแล้ว>o<”และนั่นก็ทำให้ลลินที่กำลังงัวเงียหายทันทีทันใด



                        และไม่นานฉันก็มาถึงครัวทุกคนหันมามองฉันเป็นตาเดียวและก็หันกลับไปทำงานของตนอย่างเดิม



และแม่อิ่มมก็มาพอดีเลย.....โอ๊ยโล่งอก^_^และรอยยิ้มก็เกิดขึ้นบนใบหน้าของฉัน



                         อาหารถูกสาวใช้นำมาจัดเรียงไว้บนโต๊ะอาหารอย่างเรียบร้อยในเวลาเจ็ดโมงเช้าเพื่อรอธนุสลงมาทาน



ข้าวแต่แปลกที่ว่าบนโต๊ะอาหารถูกจัดไว้เพียงที่เดียวเท่านั้นซึ่งทำให้เกิดความสงสัยแก่ลลินเป้นอย่างมาก



                                    “ แม่อิ่มวันนี้ฉันไม่ทานกาแฟนะขอเป็นนมสดแทนละกัน” เขานั่งลงเตรียมตัวที่จะทานอาหาร



แต่ก็ไม่ลืมที่จะเปลี่ยนแปลงอาหารตามที่ต้องการ



                                   “ ลลิน...เดี๋ยวเย็นนี้มาพบฉันที่ห้องสมุดด้วยนะ” ธนุสสั่งหลังทานอาหารเสร็จและเขาก็คว้า



กระเป๋าเอกสารพร้อมกับเสื้อคลุมเดินออกไปที่รถทันทีและขับมันออกไปอย่างรวดเร็ว



โปรดติดตามอ่านตอนต่อไปนะคะ    ขอบคุณค่ะ