ตกหลุมรักสาวใช้มือใหม่

ลำดับตอนที่ #3 : พบกันครั้งแรก....(ก็ดูจะยุ่งซะแล้ว)

ชายหนุ่มเปิดประตูลงจากรถที่ถูกจอดอย่างกระทันหันและรวดเร็วและก้าวเท้าเดินเข้ามาใกล้กับลลินที่ล้ม



ลงอยู่กับพื้นถนนที่ทอดสู่บ้านหลังใหญ่พร้อมกับสาวใช้ที่วิ่งกรูออกมาจากบ้านหลังใหญ่ด้วยความตกใจ



                              “ เธอเป็นอะไรมากรึเปล่า” ชายหนุ่มถามลลินเมื่อเห็นเธอล้มนั่งอยู่กับพื้น



                              “ ไม่เป็นไรค่ะ” ฉันตอบและพยายามลุกขึ้นยืนแต่ให้ตายเถอะขาของฉันมันเกิดแพงขึ้นมาทำให้ฉัน



เซถหลาล้มลงกับพื้นเช่นเดิม ~_~”



                              “ สงสัยขาจะแพงนี่ถ้าเธอเดินตัดหน้ารถฉันช้ากว่านี้ฉันคงเบรคไม่ทันอย่างแน่นอน” เขาพูดเหมือน



จะปนตำหนิฉันไปด้วยแต่ช่างเหอะฉันก็ผิดอย่างที่เขาพูดจริงๆนั่นล่ะ



                              “ ฉันขอโทษค่ะ” ฉันตอบสั้นๆยอมรับความผิดของตนเอง =_=



                              “ เดี๋ยวให้เพียรพาไปใส่ยา....เพียรจัดการด้วย” เขาหันมาพูดกับฉันหร้อมกับสั่งสาวใช้ให้กระทำ



ตามที่เขาบอก



                              “ ค่ะ” เพียรรับคำตามที่เจ้านายหนุ่มสั่ง



                 ธนุสขับรถเก๋งของเขาแล่นเข้าสู่บ้านหลังใหญ่อีกครั้งหลังจากต้องเบรครถอย่างกระทันหันระหว่างถนนยาว



ที่มุ่งสู่บ้าน    



                             “ อ้าวไปโดนอะไรมานะ” เสียงของแม่อิ่มอุทานอย่างตกใจเมื่อเห็นเพียรเดินพยุงลลินเข้ามาภายใน



บ้าน



                              “ ขาแพงนะค่ะ”ฉันตอบคำถามแม่อิ่ม



                              “ อะอะ....รีบๆพาไปใส่ยาเร็วๆ” แม่อิ่มถอนหายใจและส่ายหน้าเมื่อเห็นฉันเดินขากระเพกและคง



ไม่อยากถามว่าเรื่องมันเกิดขึ้นได้อย่างไรซึ่งฉันก็ไม่อยากจะตอบเลย



                              “ เจ็บมั้ยจ๊ะ” สาวใช้ที่ชื่อเพียรถามเมื่อลงมือนวดไปที่ข้อเท้า



                              “ นิดหน่อยค่ะ” ฉันตอบพรางยิ้มและก็ได้รอยยิ้มอย่างเป็นมิตรกลับมาเช่นกัน

                              

                              “ พี่ชื่อเพียรหรอคะ” ฉันเป็นฝ่ายเริ่มถามก่อน



                              “ จ้ะ...แล้วหนูชื่ออะไรละ” เพียรตอบคำถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้มและเปลี่ยนมาถามฉันบ้าง ^_^



                              “ ชื่อลลินค่ะแล้วพี่เพียรทำงานที่นี่นานรึยังค่ะ”



                               “ เกือบสิบปีนะจ้ะ”  ฉันพยักหน้าอย่างรับรู้และทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูตามด้วยประตุที่ถูก



เปิดออก



                                “ ลลินเดี๋ยวเสร็จแล้วตามฉันไปที่ห้องโถงด้วยคุณนุสต้องการพบเธอ” เป็นแม่อิ่มที่เปิดประตูเข้า



มาและเมื่อสิ้นคำสั่งเธอก็เดินออกไป



                 ฉันเดินอย่างช้าๆภวนาอยากให้ทางมันไกลเป็นกิโลจะได้ไม่ต้องไปเจอเจ้านายรูปหล่อแต่น่ากลัว



ชะมัดคนนั้นไม่รู้ว่าฉันจะโดนอะไรบ้างนะลลินสะดุ้งเมื่อคิดถึงเหตการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น



                       “ มาแล้วหรอลลิน” แม่อิ่มกล่าวเมื่อฉันเดินเข้ามาภายในห้องโถง



                              “ นั่งลงสิ” ธนุสกล่าวด้วยท่าทีสงบ



                  ฉันนั่งลงตามคำสั่งที่เขาบอกคนอะไรก็ไม่รู้ดูดุชะมัดวางมาดได้ตลอด 24 ชั่วโมงเลยมีหวังถ้าทำอะไรไม่ถูก



ใจเขาต้องฆ่าฉันแน่เลยแค่คิดฉันก็เสียวแล้ว



                              “ เธอชื่อลลินใช่มั้ย” เขาเริ่มคำถามแรกกับฉันและขณะเดียวกันแม่อิ่มก็ขอตัวออกจากห้องไปเช่น



กันเหลือแค่ฉันกับเขาสองคนมันอะไรกันเนี่ย  >_<”



                             “ หือ...”เขาเอยเป็นเชิงทวนคำถามอีกครั้ง



                             “ เออ.....ค่ะ” ฉันตอบด้วยท่าทีรนรานสายตายังไม่ละจากคนที่เดินออกไปจากห้อง+_+



                             “ งั้นเรามาตกลงกฎที่จะอยุ่ร่วมกันดีกว่า” เขาพูดเป็นเชิงให้ฉันรับรู้แต่ฉันว่าเป็นกฎเหล็กซะมากกว่า



ฉันจะมีชิวิตถึงพรุ่งนี้มั้ยเนี่ย.......T_T



โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ     ขอบคุณค่ะ