ตกหลุมรักสาวใช้มือใหม่

ลำดับตอนที่ #16 : การอยู่อย่างถาวร

                                      \" ลลิน...\" เสียงแหบแห้งของหญิงชราเรียกเธอทันทีที่เธอวิ่งผ่านหน้าห้องไป



                                      \" คะ\" ลลินหยุดชะงักพร้อมกับยกฝามือเรียวขึ้นมาปลาดน้ำตาที่นองอยู่บนหน้า



                                      \" มีคนมารอพบเธอนะ\" มีอิ่มพูดพร้อมสีหน้าที่แปลกใจและสงสัย ทำไมหน้าเธอถึงแดงก่ำและมีคราบน้ำตาแสดงว่าคู่นี้ต้องตีกันมาอีกแล้วแน่เลย  เฮ้อ~0~หญิงชราถอนหายใจอย่างเอือมระอา



                          ลลินมองไปภายในห้องรับแขกเพื่อหาบุคคลที่ต้องการจะพบกับเธอตามที่แม่อิ่มบอกเธอกวาดสายตายังไม่ทั่วห้องก็ต้องชะงักตกใจเมื่อรู้ว่าบุคคลที่เข้ามาหาเธอนั้นคือใคร



                                      \" พ่อ!!!\" เธอเปลี่ยนอารมร์อย่างรวดเร็วจากที่อารมณ์เศร้ามาเป็นปรกติ



                                      \" ลินลูกสบายดีมั้ยลูก\" ผู้เป็นบิดาถามอย่างห่วงใยแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยได้รับความซึ้งใจจากลูกสาวซักเท่าไหร่



                                      \" ก็อย่างที่พ่อเห็นนั่นล่ะอยู่เป็นคนใช้ก็สบายดีนิ\"



                                      \" ไม่เอาน่าลูก\" ผู้เป็นบิดาพูดเสียงอ่อนรู้สึกสำนึกกับความผิดของตนเอง



                                      \" แล้ววันนี้มีรัยอีกล่ะถึงมาหาที่นี่น่ะ\" ฉันถามเป็นเชิงเพราะรู้นิสัยของบิดาตนดีว่าถ้าไม่มีเรื่องคงไม่มาให้ลูกสาวเห็นหน้าแน่แต่ยังไม่ทันที่บิดาจะได้บอกเหตุผลของตนที่มาในวันนี้ก็มีคนเข้ามาขัดจังหวะซะก่อน



                                      \" ลิน!!!...เธอกับฉันยังคุยกันไม่รู้เรื่องนะ\" ธนุสที่ตามลงมาด้วยอารมณ์และสีหน้าที่ไม่ค่อยดีส่งเสียงดังขัดจังหวะคนที่คุยกันอยู่ในห้องโถ่งO_O



                                      \" คุณธนุสสวัสดีครับ\" ชายอายุมากกว่ากล่าวทักทายแก่ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าหนี้ของตน



                                      \" อ้าว...สวัสดีคุณธีระ\" ชายหนุ่มกล่าวสวัสดีกลับเช่นกันและวางมาดปรกติทันทีทั้งที่จริงแล้วอยากจะเข้าไปคุยกับลลินให้รู้เรื่องเดี๋ยวนั้นเลย



                                      \" คุณธนุสพ่อฉันกำลังจะมารับตัวฉันกลับบ้าน\" ฉันใช้โอกาสนั้นเพื่อพยายามหนีให้ไกลจากธนุสแม้ว่าโอกาสจะมีแค่หนึ่งในร้อยเท่านั้นกับการฝากความหวังไว้กับพ่อของฉัน



                                      \" ใช้มั้ยคะพ่อ\" ฉันถามบิดาอีกครั้งเหมือนจะเป็นการลุ้นกับคำตอบสุดท้ายที่มีเปอร์เซ็นต์แค่หนึ่งในร้อย



                                      \" เอ่อ...คือว่า....ไม่ใช่หรอกลูกตอนนี้กิจการของพ่อกำลังย่ำแย่พ่อคงไม่มีเงินมาใช้คุณธนุสเขาหรอกลูกแล้วอีกอย่างวันนี้พ่อก็จะมาขอความช่วยเหลือจากคุณธนุสเขาอีก\" คำพูดของธีระบิดาของลลินนั้นทำให้เธอถึงกลับช็อกไปทีเดียว



                                      \" คุณธีระตอนนี้หนี้ทั้งหมดของคุณคุณก็ไม่สามารถใช้ได้หมดแล้วคุณยังจะมาสร้างหนี้ใหม่เพิ่มขึ้นอีกหรอ\" ธนุส

ที่ยืนเงียบอยู่เอ่ยปากพูดชี้แจงเหตุผล



                                      \" แต่ว่าตอนนี้ผมจำเป็นจริงๆนะคุณธนุส\" ธีระพูดอ้อนวอนด้วยเหตุผลของตน



                                      \" แล้วคุณมีอะไรมารับประกันให้เราว่าคุณจะใช้หนี้ให้เราผมถ้าเกิดคุณไม่สามารถใช้หนี้ได้เราก็จำเป็นต้องยึดบริษัทของคุณ......แต่ว่าบริษัทของคุณก็ยังไม่พอใช้หนี้เราด้วยซ้ำ\" คำพูดของธนุสทำให้ลลินถึงกับอึ้งกับหนี้มหึมาที่พ่อของเธอยืมเขามา



                                      \" แต่ถ้าเกิดว่า\" ธนุสพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงความหวังแก่ธีระ



                                      \" ผมจะให้เงินคุณอีกสิบล้านและยกหนี้สินทั้งหมดที่คุณเป็นหนี้ผมอยู่ให้เป็นโมฆะ...แต่ว่า\" ธีระดวงตาเบิกกว้างด้วยสายตาที่มีความหวังแต่ก็ต้องหรี่ลงนิดหน่อยกับคำพูดที่ตามมาในประโยคสุดท้าย



                                      \" ลลินจะอยู่กับผมตลอดไปโดยที่คุณไม่สามารถจะมาถ่ายตัวเธอคืนได้อีก\" คำพูดประโยคสุดท้ายนั้นทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจพร้อมกับหันหน้ามองบิดาของตนและรอฟังคำตอบที่ชี้ชะตาของเธอ



                                      \" ตกลง\" ชายสูงอายุกว่าคิดอยู่นานและตอบตกลงไปในที่สุดสิ้นเสียงธีระก็มีเสียงตะโกนขึ้นมาทันที



                                      \" พ่อ!!!....นี่พ่อถึงกับยอมแลกลินกับไอธุรกิจบ้าๆนั่นของพ่อหรอ....ทำไม\" สิ้นเสียงก้ตามมาด้วยหยาดน้ตาที่อาบรดแก้มของลลินอีกครั้ง



                                      \" ลินคือว่าพ่อ....พ่อจำเป็นนะลูก\" ธีระพยายามพูดเพื่อถนอมน้ำใจลูกที่สุดแต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ช่วยอะไรเธอเลย



                                      \" จำเป็นหรอ.....ถึงกับยอมยกลูกสาวตนเองให้กับคนอื่นนี่คือความจำเป็นของพ่อหรอ...ทำไมพ่อบอกลินสิว่าทำไม\"เสียงร้องไห้ของลลินนั้นทำให้เขารู้สึกทนไม่ได้



                                      \" คุณไปซะแล้วผมจะจัดการโอนเงินผ่านบัญชีให้\" เมื่อได้ยินดังนั้นธีระจำใจต้องเดินออกไปพร้อมกับสายตาที่มองลลินยืนร้องไห้ปานจะขาดใจถึงเขาจะเป็นพ่อที่ไม่ดีแต่เขาก็ไม่เคยทำให้ลลินร้องไห้เช่นวันนี้



                       เธอทรุดกายลงทันทีอย่างอ่อนแรงถ้าเป็นเมื่อก่อนเธออาจยังพอทำใจรับได้กับเรื่องวันนี้แต่พอมีรื่องธนุสกับนาเดียแล้วมันก็ทำให้ลลินไม่อยากอยู่ร่วมชายคากับเขาแล้วยิ่งต้องอยู่กับเขาตลอดไปเธอคงตรอมใจตายเข้าซักวันนึง



                                      \" ลิน...ลิน\" ธนุสพูดด้วยเสียงอ่อนและเดินเข้ามาพยุงเธอลุกขึ้น



                                      \" สมใจคุณแล้วสิที่นี้ฉันคงหนี้ไปไหนไม่ได้แล้วนิ\" ฉันพูดด้วยสายตาแข็งกร้าวพร้อมจะเอาเรื่องเขาทุกเมื่อ



                                      \" มันไม่ใช่อย่างนั้น\"



                                      \" แล้วทีนี้จะให้ฉันทำอะไรล่ะให้ยัยนาเดียกดหัวฉันใช้เลยมั้ยล่ะ\" ฉันพูดประชดพร้อมกับใบหน้าที่เชิดอย่างถือดี



                                      \" ฉันกับนาเดียไม่มีไรกัน\" ชายหนุ่มพยายามอธิบายแต่ลลินส่ายหน้าไมรับฟังอะไรทั้งนั้น



                                      \" ลิน...ลิน\" เขาจับตัวเธอเขย่าอย่างแรงจนเนื้อตัวเธอสั่นตามแรงเขย่า



                                      \" ฉันรักเธอ\" คำพูดนั้นทำให้ลลินนอึ้งมองเขานิ่งไม่เชื่อหูตัวเอง



                                      \" รักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นและฉันก็รู้ด้วยว่าเธอก็รักฉัน\" เขาพูดต่อปนด้วยรอยยิ้ม



                                      \" ไม่จริงอะ\" เธอผลักอกเขาออกและถอยออกห่าง



                                      \" ฉันจะดูแลเธอเอง\" ลลินส่ายหน้าวิ่งเขาออกไปทันทีไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงไม่ยินดีกับคำสารภาพรักของเขาทั้งๆที่เธออยากได้ยินมันเหลือเกินตอนนี้ใจเธอสับสนเหลือเกิน







โปรดติดตามอ่านตอนต่อไปนะคะ       ตอนนี้ก้อจาขอหยุดการอัพสักพักนะคะเพราะใก้สอบแล้วเด๋วสอบเสร็จแล้วจามาอัพต่อค่ารอกานนิดนึงนะคะ   ขอบคุณค่า