ตกหลุมรักสาวใช้มือใหม่

ลำดับตอนที่ #15 : รอยจูบที่ปราถนา

                                     \" ลลิน!!!\" เสียงเข็มๆปนมาด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะสู้ดีของธนุสตะโกนเรียกชื่อลลินในยามที่เธอเดินจากไปจากที่ตรงนี้  ที่ที่มีนาเดียยื่นแสดงความเป็นเจ้าของเขานั่นเอง



                          ลลินหันกลับมามองธนุสด้วยสาวตาอันเยือกเย็น  ถึงแม้ว่านี่จะเป็นคำสั่งของเขาที่ต้องการให้เธออยู่ต่อแต่ว่าเธอก็มิอาจอยู่ ณ ที่นี้ได้ที่ที่ทำให้เธอปวดแสบที่หัวใจเหลือ เธอไม่คิดที่จะทำตามคำสั่งของเขาอีกและเธอจึงเดินต่อไปโดยไม่หันกลับมามองธนุสอีก



                                     \" โธ่เอ๊ย....\" ธนุสร้องเสียงดังพร้อมกับแขนที่สบัดอย่างแรงจนมือของนาเดียหลุดจากแขนของเขาเวลานี้อารมณ์ของธนุสนั้นเหมือนไฟที่พร้องจะมอดไหม้ทุกคนที่ทำให้เขาโกรธซึ่งนาเดียก้พอจะรู้และรีบถ้อยห่างจากธนุสทันที



                            

                                     \" ลลินอยู่ไหน\" เขาเอ่ยปากถามสาวใช้บริเวณนั้นทันทีเมื่อก้าวเท้าเข้าบ้าน



                                     \" อยู่บนห้องค่ะ\" สาวใช้ตอบอย่างหวาดกลัวกับอารมณ์เจ้านายของเธอ  ชายหนุ่มไม่สนใจที่จะแสดงคำตอบว่ารู้แล้วแต่เขากลับเดินดิ่งตรงไปยังห้องของลลินทันที



                                     \" ลิน...ปึ้งๆๆๆ...ลิน\" เสียงเรียกและทุบประตูของเขาเป็นสัญญาณบอกว่าบัดนี้ธนุสมาถึงแล้ว



                                     \" เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ\"



                                     \" มีอะไรคะคุณธนุส\" ลลินเปิดประตูออกมาอย่างแรงทำให้ธนุสที่ยืนพิงประตูอยู่ถึงกับเซไปนิดแต่ก็กลับมรักษามาดไว้ได้อย่างเดิม



                                     \" ทำไมเธอไม่รอกลับมาพร้อมฉัน\"



                                     \" เรื่องแค่นี้เองหรอคะ\" ลลินพูดจบใช้ฝ่ามือข้างที่เกาะประตูอยู่ง้างปิดเข้าไปเต็มแรงแต่ธนุสเอาฝ่ามือรับไว้ทันและเบียดตัวเข้ามาในห้องทันที



                                     \" คุณเข้ามาทำไม\" ฉันมองเขาอย่างดุเดือนและพร้อมจะฆ่าเขาถ้าฉันหมดความอดทน



                                     \" ฉันเป็นเจ้านายของเธอทำไมฉันจะเข้ามาไม่ได้\" เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยพลังที่เขามี



                                     \" ค่ะ...ฉันลืมไป\" ฉันพูดจบก็เป็นฝ่ายเดินออกไปจากห้องแต่ว่ายังไม่ทันที่เท้าของฉันจะก้าวออกไปแค่ก้าวเดียวร่างของฉันก็ต้องลอยกลับมาตามแรงกระชาก



                                     \" เธอจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นนี่เป็นคำสั่ง\"เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ชัดถ้อยชัดคำเหมือนจะให้ฉันได้ยินทุกถ้อยคำ



                                     \" คุณไม่ใช่เจ้าชีวิตฉันและฉันก็จะฟังคำสั่งที่สมเหตุสมผลเท่านั้น\" ฉันจ้องหน้าเขาด้วยสายตาที่ไม่ลดละเช่นกัน



                                     \" แต่เธอไม่มีสิทธิทำตามอำเภอใจ\"



                                     \" แล้วคุณมีสิทธินักรึไงไปยืนทำตัวเป็นเจ้าของใส่ยัยนาเดียออกหน้าออกตาแล้วยังมาโมโหใส่ฉันอีก\"



                                     \" หยุดนะลลิน\" เขาตวาด



                                     \" ไม่....ฉันอยากจะรู้นักว่าฉันมีสิทธิอะไรบ้าง  สิทธิของความเป็นคนหรอไม่สิฉันไม่มีเลยด้วยซ้ำ\"



                                     \" ลลิน\" เขาเรียกชื่อฉันแค่นั้นริมฝีปากของเขาก้ทาบทับลงมาหยุดการเจรจาของฉันล้นอุ่นๆเริ่มซึมผ่านเข้ามาควานหาความหวานที่เขาต้องการ   แต่ก็มีการขัดขืนของลลินที่พยายามต่อต้านเพื่อให้ตนเองเป็นอิสระและพ้นจากพันธนาการแต่ดุจะไม่เป็นผลเพราะธนุสนั้นมีแรงมากมายมากกว่าที่เธอจะต้านไหว



                       เนินนานกว่าธนุสจะถอนริมฝีปากสีเข้มของเขาออกจากริมฝีบางบงนุ่มของเธอ   เขาเงยหน้าขึ้นมองใบหน้านวลแต่ก้ต้องตกใจเมื่อเห็นหยาดน้ำตาอาบรดแก้มนวลของเธอพร้อมด้วยเสียงสะอื้นแผ่วเบาที่เขาพอจะได้ยิน



                                     \" ลลิน!!!\"ธนุสเอ่ยชื่อเธอเมื่อเขาได้สติและรับรู้ถึงการกระทำของเขาแต่สิ่งที่เขาได้รับนั้นคือสายตาที่บ่งบอกถึงความรู้สึกที่เขาได้ทำกับเธอมันทำให้ธนุสถึงกับหมดเรี่ยวแรงทุกอย่างในตัวเขา



                       ลลินไม่ได้สนใจเขาสักนิดเธอวิ่งหนีอกไปจากห้องอย่างรวดเร็วพร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลลงมาไม่ขาดสายอาบรดแก้มนวลของเธอที่บัดนี้แดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด