ตกหลุมรักสาวใช้มือใหม่

ลำดับตอนที่ #12 : เปิดเทอมวันแรกเขาจะฆ่าฉัน....>0

                          และแล้วก้อถึงวันที่ฉันจะต้องไปเรียนแล้วสิลลินสบัดหัวเพื่อขับไล่ความงัวเงียออกไปหลังที่เธอต้องตื่นนอนเช้าขึ้นกว่าทุก



วันเพื่อทำความสะอาดตามหน้าที่ของเธอและเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยให้ทัน



                          ลลินเดินเข้าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าซึ่งอยู่ภายในห้องของเธอแปลกที่ห้องพักของเธอนั้นมีทุกอย่างเหมือนกันกับห้องรับแขก



ซึ่งต่างจากห้องคนใช้คนอื่นๆเธอเองก็ไม่สามารถปฎฺเสธเขาได้เพราะเธอคงไม่มีเสียงที่จะไปต่อลองกับเขาและที่สำคัญมันก็ไม่ได้ทำให้เธอ



ลำบากมากนัก



                                  \" อ้าว...ลินตื่นมาทำไมรีบๆไปเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยสิจ๊ะ\" เพียรที่กำลังล้างผักอยู่ในครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้า



กล่าวอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นลลินเดินงัวเงียมา



                                  \" ก็ลินมาช่วยพี่เพียรทำหารอาหารอย่างทุกวันนี่ค่ะ\" ลลินพูดไปก็หาวไป(ไม่มีมารยาทเอาซะเลย)



                                  \" ไม่ต้องมาช่วยหรอกจ๊ะลินเค้าไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเรียนเถอะเดี๋ยวที่นี่พี่จัดการเอง\" เพียรพูดจบก็ยิ้มให้



อย่างสดใส



                                  \" มันจะไม่สบายไปหน่อยหรอ...ได้ไปเรียนแล้วแถมยังไม่ต้องทำงานอีกมันจะไม่เอาเปรียบกันไปหน่อยหรอ\" หนึ่ง



ในสองสาวใช้ที่(ฉันไม่ชอบขี้หน้า)เข้ามาในครัวด้วยท่าทีไม่พอใจฉัน(อีกแล้ว)



                                 \" คุณนุสเป็นคนสั่งให้ลลินไม่ต้องทำงานทำแค่วันหยุดเท่านั้นมีรัยค่องใจก็ไปคุยกับคุณนุสเอาเองล่ะกัน^0^\"



                                 \" ฮะ!!!\" ฉันถึงกับตะลึงกับคำพูดของพี่เพียรไม่คิดว่าธนุสจะเป็นคนสั่งแต่ว่าไปแล้วฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีกหลังจากวัน



ที่เขาพาฉันมาส่งที่บ้านทั้งที่อยู่บ้านเดียวกันแท้ๆ



                                  \" ใช่จ๊ะ....เพราะฉะนั้นลินไปเตรียมตัวเถอะ\"



                        ฉันเดินกลับห้องตามที่พี่เพียรบอกและฉันก็เห็นสองคนนั้นหน้าเผือดสี ~_~\" ไปที่เดียวแต่ฉันก็ไม่รู้สึกสบายใจอย่างที่ควร



จะเป็นแต่ฉันกลับรู้สึกไม่พอใจที่ธนุสไม่บอกเรื่องนี้กับฉันมันทำให้ฉันรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูกเลย



                        ฉันเดินลงบันไดมาในชุดนักศึกษาใหม่ที่ธนุสซื้อให้(โดยที่ฉันเป็นคนเลือก)เสื้อสีขาวสะอาดกับกระโปรงสั้นเหนือเข่านิดๆที่



ไซด์เล็กตามขนาดตัวสะพายกระเป๋าพลาด้าสุดแพงที่ฉันแกล้งให้เขาซื้อให้ด้วยและในตอนนี้เป็นเวลา6.30นาที



                         ฉันเดินเอื่อยๆออกสู่ประตูบ้านเพื่อะไปมหาลัยแต่ว่าฉันเดินผ่านห้องรับแขกที่ธนุสนั่งอยู่โดยที่ฉันไม่เห็นเขา



                                \" ลิน....เดี๋ยวเธอมานั่งตรงนี้ก่อน\" ฉันหันตามเสียงเรียกและเดินเข้าไปหาเจ้าของเสียงนั้น



                                \" คุณให้ฉันนั่งทำไมค่ะฉันกำลังจะไปมหาลัย\"  ฉันถามด้วยความสงสัย



                                \" เดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอที่มหาลัย\"



                                \" แต่ว่าฉันไปเองได้ค่ะ\"



                                \" อืมเสร็จแล้วงั้นไปกันเลย\" พูดจบเขาก็จับข้อมือฉันและลากไปเลยโดยที่ไม่สนใจคำพูดฉันซักนิด



                                \" คุณธนุส\"



                                \" เดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอ\" เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและออกรถไปทันทีทำให้ฉันไม่คิดจะเถียงเขาอีก



                     รถแล่นไปบนถนนด้วยความเร็วแต่ว่าภายในรถกับไม่มีการสนทนากันเหมือนกับว่าไม่ได้เอาปากมา(มั้ง^0^)



                                 \" เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะมารับ\"เขากล่าวเมื่อมาส่งฉันที่มหาลัยเสร็จและขับรถออกไปอย่างรวดเร็วโดยที่ฉันยังไม่



ทันที่ฉันจะพูดอะไรเลย



                    ฉันเข้าไปในมหาลัยด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีนัก...เชอะคิดหรอว่าฉันจะกลับด้วยไม่มีทางซะหรอก.....และฉันก็หาคำตอบให้



กลับตัวเองได้



                    วันแรกกับการเรียนใหม่ฉันดูจะไม่มีความสุขเลยก็ฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลยมัวแต่เอาสมองไปคิดถึงเรื่องของธนุส....เอ๊ะแล้วฉันไป



คิดถึงตาบ้านั่นทำไมกันเล่าฉันส่ายหัวเพื่อสบัดเรื่องเขาออกไป



                                \" ออด.....ออด....\" เสียงระฆังบอกเวลาเลิกเรียนดังฉันทำให้ฉันรู้ว่านี่ฉันนั่งคิดแต่เรื่องของธนุสทันวันเลย+_+โอ้ไม่



นาเชื่อว่าฉันจะเป็นได้ขนาดนี้....ฉันเก็บหนังสือเรียนที่เอาออกมาในวิชาแรกของตอนบ่ายเข้ากระเป๋า(โห...นี่ฉันกะไม่เปลี่ยนวิชาเรียนเลยมั้ง)



และเดินออกจากห้องตามเพื่อนๆคนอื่นๆเขา



                               \" ลิน...ลินใช่มั้ย\" ผู้ชายรูปร่างสูงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาทักฉันอย่างดีใจ



                               \" นัท...นัทจิงหรอเนี่ย\" ฉันดีใจมากเมื่อผู้ชายที่เข้ามาทักฉันเป็นอาณัฐเพื่อนมัธยมห้องเดียวกับฉัน



                               \" เรานั่งมองนานแล้วว่าใช่ลินรึป่าวในที่สุดก็เลยลองมาทักดู\" อาณัฐพูดอย่างดีใจแต่ฉันนี่สิใจลอยขนาดไม่รุ้ว่าเพื่ออยู่



ในห้องเดียวกัน



                                \" อืม\"



                                \" ไหนว่าลินจะไมเรียนต่อที่นี่ไง\"



                                \" มันกระทันหันนะมีคนอุปการะฉันน่ะ\" ฉันตอบอย่างฝืดๆคอเพราะไม่รู้ว่าจะบอกอาณัฐยังไงดีกับเรื่องปวดหัวของฉัน



                     อาณัฐชวนฉันคุยและเดินมาเรื่อยๆทำให้ฉันรู้สึกสบายใจขึ้นจนเดินมาถึงบริเวณด้านหน้าของมหาลัยที่เป็นลานจอดรถโดยที่



ฉันไม่รู้ตัวเลย



                               \" ลิน\" เสียงเรียกที่ดังมาทำให้ฉันและอาณัฐสะดุ้งและมองหาต้นเสียง



                               \" ธนุส!!!\"ฉันอุทานเบาๆอย่างตกใจไม่คิดว่าเขาจะมาเร็วขนาดนี้



                     ธนุสเดินเข้ามาหาฉันทันทีและรวดเร็วและไม่นานเขาก็มาถึง



                               \" กลับบ้าน\" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาผสมกับความดุทำให้ฉันเริ่มไม่แน่ใจในอารมณ์ชองเขา



                               \" แต่ว่า\"



                               \" ไม่มีแต่\" เขาพูดจบก็จับข้อมือฉันและลากให้เดินตามไปที่รถ



                               \" นัทฉันไปก่อนนะ\" ฉันหันมาบอกอาณัฐและก็ถูกธนุสลากไปขึ้นรถทันที



                   รถถูกขับออกไปอย่างรวดเร็วโดยที่มีอาณํฐยืนมองอย่างไม่ละสายตาด้วยความสงสัย



                               \" นี่คุณธนุสคุณทำยังนี่ได้ไงฮะ\" >_< คราวนี้ฉันแว๊ดใส่เขาเมื่อเขาทำไมถูกจริงๆแต่ธนุสหันมามองหน้าฉันด้วยสาย



ตาดุและเอาเรื่องเขาพูดเพียงคำเดียวว่า



                               \" ฉันจะฆ่าเธอ\"





โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ      ขอบคุณค่ะ