ตกหลุมรักสาวใช้มือใหม่

ลำดับตอนที่ #11 : .....รอยจูบที่......^v^....

                        ลลินลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้งหลังจากที่เธอกินยาและนอนหลับไปเธอเหลือบหันไปมองนาฬิกาและมันก็ทำให้เธอถึง



กับตกใจ



                                \" เกือบเที่ยงคืนแล้ว\" ลลินอุทานอย่างตกใจและไม่คิดว่าฤทธิ์ยาจะสามารถทำให้เธอหลับไปได้นานขนาดนี้และที่



สำคัญตอนนี้เธออยู่ในห้องนอนของธนุสและเมื่อคิดได้ดังนั้นลลินจึงเริ่มมองหาธนุสและมันก็ทำให้เธอตกใจมากว่าเดิมอีกเพราะว่าร่างเจ้านาย



หนุ่มที่เธอกำลังมองหาอยู่นั้นนอนอยู่ข้างๆเธอนี่เอง



                                \" มาได้ไงเนี่ย...?\" ลลินเกิดอาการส่งสัยเป็นอย่างว่าธนุสขึ้นมานอนอยู่เตียงเดียวกับเธอโดยที่เธอไม่รู้และนั่นก็คง



เป็นเพราะพิษถึงทำให้เธอนอนหลับสนิทได้อย่างนี้



                                \" แล้วเขาทำอะไรฉันรึเปล่าเนี่ย!!!!\" ลลินตกใจพร้อมกับเปิดผ้านวมหนาที่ห่อหุ้มร่างกายเธออยู่และสิ่งที่ลลินพบก็คือ



เสื้อนอนที่เธอสวมใส่อยู่นั้นมันยังอยู่ในสภาพปกติไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง



                      นั่นมันก็ทำให้เธอถึงกับโล่งอกลลินเหลือบมองเจ้านายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความรู้สึกบางอย่างที่ตอนนี้



เธอเองก็ยังไม่สามารถรู้ได้เหมือนกันว่ามันคืออะไร    และมันก็คงไม่มีอะไรดีกว่าการนอนหลับอีกครั้งหนึ่ง



                      ลลินขยับตัวนิดและลืมตาขึ้นพร้อมกับมองไปรอบๆห้องที่ตอนนี้เริ่มมีแสงสว่างส่องเข้ามาบ้างแล้วทำให้ลลินเริ่มมีสติมากขึ้น



เริ่มมีความรู้สึกไปตามส่วนตางๆของร่างกายหลับจากที่มันขาดความรู้สึกยามที่เธอหลับ   ลลินรู้สึกถึงศรีษะที่หนุมอยู่กับอะไรบางอย่างที่มัน



ไม่ใช่หมอนช่วงแขนเรียวของเธอมีการยกขึ้นยกลงเบาๆตามการหายใจเข้าออกและเอลลินรวบรวมสติได้เธอก็พบว่าศรีษะเธอนั้นหนุมอยู่บน



แผ่นอกกว้างกำยำพร้อมกับแขนเรียวที่พาดอยู่บนหน้าท้องของธนุส



                             \" ฮือ....\"ธนุสขยับตัวเล็กน้อยและเริ่มลืมตาตื่นขึ้นแต่ทวามันทำให้ลลินตกใจและทำเป็นแกล้งหลับในทันที



                      ธนุสผงะหัวมองร่างน้อยๆของลลินที่นอนขดตัวเข้าหาเขาศรีษะที่หนุนอยู่บนหน้าอกกว้างกับแขนเรียวสวยที่วางพาดบนหน้า



ท้องนั้นทำให้เขารู้สึกเอ็นดูลลินเป็นอย่างมากเขาขยับตัวลุกขึ้นให้เบาที่สุดเพราะกลัวว่าลลินจะตื่น(แต่ที่ไหนได้ฉันตื่นแล้วย่ะ)มองเธออยู่นาน



ธนุสโน้มด้วหน้าเข้ามาใกล้ทำให้รู้สึกถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่รดดวงหน้าของเธออยู่



                       ลลินนอนตัวแข็งทื่อไม่กระดิกพร้อมกับความรู้สึกที่ตามมาว่าหน้าผากของเธอนั้นถูกจูบอย่างหนักหน่วงและมันก็ทำให้หัวใจ



ของลลินกรตุกวาบทันที   ธนุสจุมจิตออกจากหน้าผากและเดินออกไปนอกพร้อมกับเสียงประตูที่ถูกปิดอย่างเงียบกริบที่สุด



                       ลลินลืมตาขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างเห็นได้ชัดเธอลุกขึ้นและเดินออกจากห้องของธนุสเพื่อกลับห้องของ



ตนเอง



                      ลลินเดินลงบันไดในอีกหนึ่งชัวโมงต่อมาและเมื่อเธอก้าวถึงบันไดขั้นสุดท้ายก็ไก้ยินเสียงเรียกดังมาจากห้องรับแขก



                             \" ลิน.....อาการเป็นยังไงบ้าง\" ธนุสวางหน้าสือพิมพ์ลงแล้วหยิบถ้วยกาแฟที่วางอยู่ใกล้กับขมมปังขึ้นมาจิบนิดและนั่นก็



ทำให้ลลินแปลกใจเมื่อเห็นธนุสกินกาแฟในห้องรับแขกแทนที่จะเป็นโต๊ะอาหารอย่างเช่นทุกครั้ง



                             \" ดีขึ้นมากแล้วค่ะ...ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง\" เธอก้มหน้าตอบอย่างเรียบๆ



                             \" อืม....วันนี้ฉันจะพาเธอไปติดต่อเรื่องเรียนให้เรียบร้อย.....เธอแต่งตัวเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย\" เขาเลิกคิ้วเป้นเชิงถาม



                             \" ค่ะ\"



                             \" งั้นเราไปกันเลย\" เขาวางถ้วยกาแฟลงและลุกเดินนำหน้าฉันไปทีนที



                     ฉันลงจากรถและเดินตามหลังธนุสไปที่นี่มีคนเดินพลุกพล่านมากส่วนมากจะเป็นนักศึกษาที่เข้ามาติดต่อเรื่องการเรียนที่กำลัง



จะเปิดในอาทิตย์หน้านี้แล้ว



                      ฉันไม่ต้องทำอะไรเลยนอกจากส่งเอกสารให้เขาเพราะว่ธนุสเป็นคนจัดการเรื่องทุกอย่างทั้งหมดและไม่นานนักที่ฉันนั่งรอ



เขาเพราะว่าขณะนี้เขาจัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้ว



                              \" เดี๋ยวฉันจะไปส่งเธอที่บ้านแล้วจะเลยไปเข้าบริษัทเลยไม่ได้เข้ามานานแล้ว\" เขาพูดขณะที่เปิดประตูรถจากนั้นเขาก็



ขับรถออกจากมหาลัยทันที



                     ธนุสขับรถมาส่งฉันที่บ้านและขับรถออกไปอย่างรวดเร็วขณะที่ฉันเดินเข้าบ้านด้วยความคิดเรื่องมหาลัยใหม่ที่วนเวียนอยู่ใน



หัวฉันนับสิบๆเรื่องเลยที่เดียว





โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ            ขอบคุณค่ะ