ตกหลุมรักสาวใช้มือใหม่

ลำดับตอนที่ #10 : การดูแลจากเขา......โอ๊ย.......ใจละลาย

                                   \" นี่คุณจะไม่ช่วยฉันกินจริงๆหรอ\" ฉันเงยหน้าขึ้นจากจานอาหารที่กองอยู่ตรงหน้าฉันมากมายพร้อมกับอาการหอบ



เหนื่อยหอบของฉันพยายามพูดเป็นเชิงขอความช่วยเหลือจากเขา



                                   \" ก็เธอสั่งมาก็กินให้หมดสิ\"



                                   \" ก็ได้\" ฉันกล่าวอย่างถือดีและก็ก้มหน้ากินอาหารที่กองอยู่ตรงหน้าต่อไป   นี่เขาคิดจะแกล้งฉันแน่ๆเลยอาหารตั้ง



เยอะขนาดนี้ใครจะไปกินหมดกันละ...ตาเอ๊ย!!!....



                         มือของฉันเริ่มสั่นและความเร็วในการตักอาหารเข้าปากก็เริ่มช้าลงจากตอนแรกท้องฉันเริ่มรู้สึกอึดและแน่นมากขึ้นเรื่อย



ฉันรู้ได้ทันทีว่าถ้าตอนนี้ฉันยังฝืนกินเข้าไปอีกท้องฉันอาจจะแตกได้แต่เมื่อมองเห็นใบหน้าของธนุสที่จ้องมองฉันอยู่ตลอดเวลาแล้วมันก็ทำให้



ฉันต้องพยายามกินให้หมด(กินเข้าไป....อ้วนแน่เยย!!!)



                                   \" โห.....นี่แค่สบตากันถึงกับป่องเลยหรอ\"ธนุสกลั้วหัวเราะและมองมาที่ท้องฉันซึ่งตอนนี้มันกำลังป่องได้ที่เลยจาก



การกินอาหารจานโตๆหลายๆจานเข้าไปติดต่อกัน



                                   \" นี่คุณฉันไม่ใช่ปลากัดนะที่จ้องตากันแล้วจะท้องนะ\" ฉันแว๊ดใส่เขาอย่างเหลืออด



                                   \" ถ้างั้นคุณก็คงเป็นปลาบอลลูนละมั้งดูสิคล้ายกันเด๊ะเลย\"



                                   \" อึ..\" ฉันเลิกเถียงกับเละเริ่มการสหวาปามอีกครั้งหนึ่งและที่นี่ฉันกินเร็วขึ้นกว่าเดิมถึงสองเท่าเลยทีเดียว



                                  \" ลินพอแล้วก็ได้มั้ง\" ฉันเหลือบมองหน้าเขาตามคำพูดของเขา....แต่เชอะ.....ฉันจะกิน



                                  \" นี่ฉันล้อเธอเล่นนะ\" ที่นี่เขาเหมือนพยายามอ้อนวอนฉันให้ฉันหยุดกินซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจคำ



พูดของเขาเพราะตอนนี้ฉันต้องกินให้หมดและให้เขารู้ว่าเขาไม่สามารถแกล้งฉันได้   แต่แล้วร่างของฉันก็ต้องหยุดชะมักจากการกินฉัน



รู้สึกว่าโลกมันกำลังหมุน



                                  \" ลิน!!!\" ธนุสเข้ามารวบร่างฉันที่ตกจากเก้าอี้กองอยู่กับพื้นไว้ในอ้อมกอดในขณะที่ตอนนี้ฉันไม่มีสติสลบไปแล้ว



                                                  







                                                      0000000000000000000000000000000000000000000000







                                  

                      ฉันลืมตาตื่นขึ้นพร้อมกับอาการปวดหัวอย่างแรงภาพที่ฉันภาพแรกคือเพดานสีขาวสะอาดมีลายเส้นสีฟ้าอ่อนๆช่วยเติมสีสัน



ให้เพดานนี้มองดูแล้วไม่จืดฉันกวาดสายไปรอบๆห้องที่ถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยทุกอย่างถูกจัดไว้อย่างเข้าที่และดูลงตัวที่สุดฉันสะ



ดุ้งและพยายามรวบรวมสติคิดเรียบเรียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและฉันก็รู้ว่าที่นี่ไม่ใช้ร้านอาหารหรือโรงพยาบาลที่ฉันฝืนขึ้นมาแล้วควรจะอยู่ใน



สถานที่ทั้งสองนี้แต่ว่าที่นี่มันไม่ใช่     \" แล้วเสื้อผ้า.....เสื้อผ้าของฉันล่ะ\" ฉันมองดูเสื้อผ้าที่ห่อหุ้มร่างกายของฉันไว้มันเป็นเสื้อคลุมอาบน้ำสี



ขาวสะอาดซึ่งไม่ใช่เสื้อผ้าที่ฉันใส่ออกไปข้างนอกแล้วฉันใส่เสื้อผ้าต้วนี้ได้ยังไงแต่ยังไม่ทันที่ฉันจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ประตูก็ถูกเปิดออก



ซะก่อน



                     ร่างสูงใญ่ราวหกฟุตเดินเข้ามาซึ่งมันก็ทำให้ฉันจำได้ทันทีว่าเป้นใครนั่นก็คือธนุสเจ้าหนี้และเจ้านายของพ่อและฉัน



                                 \" ตื่นแล้วหรอ\" เสียงสุภาพนิ่มนวลดังออกจากปากของธนุสซึ่งฉันไม่เคยได้ยินเลยซักครั้ง



                      ฉันได้แต่อ้าปาก+0+เพราะพูดไม่ออกและนั่นก็ทำให้ธนุสพูดแทรกขึ้นมา



                                 \" ฉันรู้ว่าเธอจะพูดว่าอะไร\"



                                 \" หมอบอกว่าเธอกินมากเกินไปทำให้เกิดอาการเวียนหัวอย่างแรงและก็สลบไปฉันก็เลยอุ้มเธอกลับมาและนี่ก็คือ



ห้องนอนฉัน\"



                                 \" อ้อ....?และฉันให้เพียรเขาเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอเอง\" ธนุสไม่ลืมที่จะไขข้อสงสัยที่ฉันอยากรู้มากที่สุดและ



มันก็ทำให้ฉันถึงกับอายหน้าแดงไปเลยทีเดียว



                                 \" ก๊อก....ก๊อก.....ก๊อก...\"เสียงเคาะประตูดังขึ้นและไม่นานมันก็ถูกเปิดออกเพียรยกถาดข้าวต้มเข้ามาในห้อง



                                 \" เดี๋ยวฉันจัดการเอง\" ธนุสรับถาดอาหารจากมือเพียรมาแล้ววางลงที่หัวเตียงและยกชามข้าวขึ้นมาไว้ในมือ



                                 \" ขอบคุณค่ะ\" ฉันกล่าวพร้อมกับเอื้มมือไปรับข้าวต้มจากมือของธนุส



                                 \" เดี๋ยวฉันป้อน\"



                                 \" ไม่เป็นไรค่ะฉันทานเองได้\"



                                 \" อยู่เฉยๆเถอะน่า\" เขาพูดอย่างเหลืออดเมื่อฉันดื้อไม่ฟังคำสั่งเขา(แล้วเรื่องอะไรฉันต้องฟังคำสั่งเขาด้วยละ)



                       ฉันอ้าปากรับข้าวต้มที่ธนุสป้อนใส่ปากและมองหาหน้าเขาฉันรู้สึกว่าเขาอ่อนโยนมากมันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก



ความรู้สึกนี้ฉันไม่เคยได้รับจากใครมาก่อนเลย



                                \" เดี๋ยวกินยาแล้วนอนพักซะนะ\" เขาพูดพรางหยิบยา



                                \" นี่เดี๋ยวฉันกินเองนะ\"



                                \" ก็บอกว่าเดี๋ยวฉันป้อน\"



                                \" ก็ฉันจะกินเองนิ\"



                                \" เอ๊ะ!!!..เธอนี่\"



                                \" ว้าย....!!!\"ธนุสจับยากรอกใส่ปากฉัน



                                \" นี่คุณจะฆ่าฉันหรอกรอกยาใส่ปากฉันเนี่ย\" ฉันแว๊ดใส่เขาหลังจากสำลักยาจนเกือบติดคอตาย



                                \" ก็เธออยากดื้อเองนิ\"



                                \" ก็ฉัน...\"



                                \" ช่างเหอะรีบๆนอนซะ\" เขาพูดแทรกขึ้นมาทำให้ฉันรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังเป็นห่วงฉันแต่จะจริงรึเปล่านั่นฉันก็ไม่



สนใจหรอกเพราะว่าแค่เพียงฉันคนเดียวก็พอ