ตะวันของหัวใจ (นิยายชุด เมื่อตะวันลับ...ฉันจะนับดาว)

ลำดับตอนที่ #4 : ตกลงคุณเจ็บมั้ยครับ 20%

“ยองโด ฉันรักนาย”

“กาอิน ผมก็รักคุณ ไม่มีคุณผมอยู่ไม่ได้”

ชายหนุ่มผมน้ำตาลค่อยๆโน้มตัวลงมาประกบริมฝีปากกับสาวผมยาวทันที

“กรี๊ดดดดดดดดด” ทันใดนั้นจีรนันท์ก็กรี๊ดออกมา

“เฮ้ย ยัยจีแกกรี๊ดทำไม ดูดิเสียรมณ์หมดเลย เอมิกาส่ายหัวก่อนจะหันกลับไปทำงานที่โต๊ะ ไม่สนใจซีรีย์เกาหลีที่ตนดูค้างอยู่ สงสัยจีรนันท์จะทำเอาเธอหมดอารมณ์จริงๆ

“ยัยเอม ยองโดของฉันไปจูบคนอื่น” จีรนันท์กล่าวน้ำตาไหลพรากก่อนจะสั่งน้ำมูกอย่างแรงพร้อมกัดผ้าเช็ดหน้า

“แหม พูดมาได้ยองโดของฉัน ถุ้ย ยัยจี เลิกเพ้อ โน่นเลย ไปเลย ล้างหน้าล้างตา ดึงสติกลับมาทำงาน”เอมิกาสวมบทโหดไล่จีรนันท์ไปทันที

จีรนันท์เดินร้องไห้พร้ำเพ้อไม่ดูทางจนชนกับคนๆหนึ่งเข้า ทำให้เธอล้มก้นจ้ำเบ้าทันที

“อุ้ย ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ เป็นอะไรมากมั้ยครับ” ชายหนุ่มกล่าวขอโทษก่อนผงะเพราะไม่คิดว่าแค่ชนล้มจะทำให้หญิงสาวเจ็บจนร้องไห้เป็นตุ่มแตกได้ขนาดนี้

“เจ็บมากเลยหรอครับ” ชายหนุ่มกล่าวเสียงกังวล

“ฮือๆๆๆ เจ็บ เจ็บมาก ยองโดทำไมทำกับจีได้ ฮือออออ”จีรนันท์กล่าวพร้อมเอามือทุบอกตัวเอง ก่อนจะคล้าชายสูทของชายหนุ่มเคราะห์ร้ายคนนั้นมาสั่งน้ำมูกดังฟืด

“ไปหาหมอมั้ยครับ”ชายหนุ่มที่ยังเข้าใจผิดคิดว่าเธอเจ็บจากกการล้ม รู้สึกผิดมาก

“หมอที่ไหนก็ช่วยไม่ได้หรอก มันเจ็บตรงนี้ ที่หัวใจตรงนี้ ฮืออออ”จีรนันท์ยังคงพร้ำเพ้อคราวนี้เอาหน้าไปเช็ดกับแขนเสื้อชายหนุ่ม โดยไม่ยอมเลยหน้ามองชายหนุ่มเลย

“นี่ คุณเคยรักใครซักคนมากๆแล้วเห็นเค้าจูบกับคนอื่นต่อหน้าต่อตามั้ย ฮืออออ อะป้าดดดดด คะ คะคุณ ทะเทพ” จีรนันท์ที่มัวแต่พร้ำเพ้อ เมื่อเงยหน้ามองชายหนุ่มแล้วก็ถึงกับค้าง ไปต่อไม่ถูกทีเดียว แขนขาไม่มีแรงกะทันหันจนต้องทรุดไปกองกับพื้น

“อ้าว นึกว่าใคร คุณจีนี่เอง ตกลงเจ็บอยู่มั้ยครับ ไปหาหมอมั้ย” เทพพิทักษ์ก็ยังคือเทพพิทักษ์ ยังคงยิ้มอย่างอ่อนโยนเสมอ!!!!

มาต่อพรุ่งนี้นะคะ พน.จะสอบเสร็จต่อได้ 555 คือหายไปนานใช่มะ ยัยจีที่คือรั่วขั้นสุด 5555 ติดตามความรั่วของเธอกันต่อนะคะ