คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เธอไม่ใช่พรพระพายอีกต่อไป
โรพยาบาลให่แห่หนึ่ มลเฮยหลเีย
“นไ้พ้นีอันรายแล้วรับ อามีแผลามัวที่พุพอาารโนไฟลว แ่นั่นไม่หนัหนาเท่า ารที่ศีรษะถูระทบระเทือนอย่าแร เี๋ยว้อรอนไ้ฟื้น หมอะมารวอีทีนะรับ”แพทย์หนุ่มวัย 50 ้นๆ ล่าวเป็นภาษาีนึ่เป็นภาษาท้อถิ่นอน
“อบุมานะรับ”ายหนุ่มวัยลานูท่าทาใี ล่าวอบุเป็นภาษาีนพร้อมยมือไหว้ นั่นแสถึว่านนั้นเป็นนไทย เมื่อหมอเินลับาไป ายนนั้น็หันมาพูับภรรยาที่ยืนอยู่้าๆ
“เราเ้าไปเยี่ยม หนูนนั้นันเถอะ”พูพร้อมูมือันเ้าไปในห้อพัฟื้น
ภายในห้อพัฟื้น ที่มีสาย่าๆระโยรยา์เ็มไปหม ปราร่าบาอหิสาวนนึนอนอยู่บนเีย ามัวอเธอมีบาแผลพุพอมามาย ที่ศีรษะมีผ้าพันแผลพันรอบ หิสาวนนั้นมีนายาวเป็นแพ มูโ่ ริมฝีปาี ผิวาว หิสาวนนี้็ือ พรพระพาย!!!
“เ็ผู้หินนี้สวยใ่เล่นเลยนะะ ุัร” หิสาววัยลานพูพลาลูบหัวพรพระพาย้วยวามเอ็นู เธอรู้สึถูะาับพรพระพายั้แ่แรเห็น าเหุาร์วันนั้น เธอและสามีอยู่ที่สนามบินและำลัะเินึ้นเรื่อบินเพื่อลับประเทศไทย แ่แล้ว็เิเหุาร์ไม่าฝัน เมื่อเรื่อบินลำหนึ่ที่ำลัะแล่นลอลับไถลออนอรันเวย์ ทุอย่าเิึ้นเร็วมา ไฟลุท่วมอย่ารวเร็ว ผู้นแื่นลุฮือออไป เหมือยมแรั เธอและสามี็เ่นัน สามีบอเธอว่าไว้่อยลับประเทศไทยวันหลั และำลัะเินทาลับบ้าน แ่แล้วะะเินออาสนามบิน ็ปราร่าอเ็สาวนหนึ่ สะบัสะบอมออมาาเรื่อบินลำนั้น โยไม่มีใรเห็น
“่วย้วย่ะ ะ่วย้วย”หิสาวพูแ่นั้น่อนสิสัมปัะอเธอะับวูบไป
เธอและสามีไม่รู้ะทำอย่าไรึรีบพาเธอมาที่โรพยาบาลนั่นเอ
“ โอ๊ย โอย อือ”วามิอหิสาวหยุลเมื่อพรพระพายส่เสียราเบาๆ เป็นสัาว่าเธอรู้สึัวแล้ว
“หนู หนู๊ะ เป็ยยัไบ้า”หิสาวยิ้ม้วยวามีใเมื่อเห็นพรพระพายฟื้น
“อื้อ โอย ปว ปวหัว”พรพระพายที่เพิ่ฟื้นเอามือุมหัว้วยวามปว
“เอ่อ เี๋ยวันเรียหมอให้นะ” หิสาวรีบปุ่มเรียหมอ
ไม่นานหมอ็เ้ามา และพูุยอะไรบาอย่าับพรพระพาย โยให้หิสาวและสามีไปรอ้านอ และไม่นานหมอ็เินออมา
“หมอะ เป็นยัไบ้า” หิสาวรีบถามหมอทันที
“เธอสูเสียวามทรำรับ ไม่ทราบว่าวามทรำะลับมาอนไหน หรือบาทีอาไม่ลับมาเลย เรื่อนี้หมออบไม่ไ้รับ หมอว่าุ้อลอไปพูทบทวนวามทรำอเธอ แ่่อยๆนะรับ เรื่อสมอเป็นเรื่อละเอียอ่อน หมออัวรับ”หมอหนุ่มพูพร้อมเินาไป
“ันะเ้าไปหาแม่หนูนนั้น”หิสาวพูพลาะเินเ้าไป แ่ถูสามีอเธอึแนไว้
“ุหิ แล้วเราะไปพูับแม่หนูเาว่ายัไ เราไม่รู้อะไรเี่ยวับเ้าัอย่า”ัรรินล่าวสีหน้าเรีย
“ันรู้ว่าวรพูยัไ” หิสาวพูพร้อมเินเ้าไปในห้อทันที โยัรรินห้ามไว้ไม่ทัน
“หนู๊ะ” หิสาวเินเ้าไปหาพรพระพาย้วยรอยยิ้ม
“ุเป็นใระ”พรพระพายเอ่ยถาม
“ันื่อสร้อยมร นี่สามีันัรริน” หิสาวพูพร้อมรอยยิ้ม
“เอ่อ หนูอโทษ่ะ แ่หนูำอะไรไม่ไ้เลย หนูไม่รู้้วย้ำว่าัวเอเป็นใร”พรพระพายเอ่ยสีหน้าเศร้า น้ำาลอ
สร้อยมรถึับพูไม่ออ ทีแรไม่ิว่าพรพระพายะถึึ้นำไม่ไ้ว่าัวเอเป็นใรื่ออะไร
“เอาไ่อล่ะุหิ”ัรรินระิบ้าหูเบาๆ
“ุัร ันอยาะรับเ็นนี้เป็นลู”สร้อยมรล่าวเบาๆพร้อมบีบมือสามีแน่น
“ะบ้าหรอุหิ เ็นนี้เป็นลูใรไม่รู้ พ่อแม่เาอาามหาอยู่็ไ้”ัรินเอ่ยอย่าใับวามิแปลๆอภรรยา
“นี่็หลายวันแล้วนะที่เรื่อบิน ไม่เห็นะมีใรถามหา่าวราวอเ็นนี้เลย บาทีพ่อแม่เาอาไม่สนใ้วย้ำ นะุัร ันอยามีลูมานานแล้ว นี่เป็นโอาสที่ี ถ้าพ่อแม่เามาามหาันสัาเลยว่าันะืนเ็นนี้ให้ นะุัรนะ นะๆ”หิสาวเอ่ยยาวเหยียเบาๆเสียอออ้อนสามี
ัรรินแม้ะไม่เห็น้วยับวามิภรรยาแ่็ไม่อยาั อีทั้นเอ็รู้สึรัเ็นนี้เหมือนันโยไม่มีสาเหุ
“เฮ้อ เอาั้น็ไ้” ัรรินเอ่ยพร้อมถอนหายใเบาๆ เรียรอยยิ้มบนใบหน้าสร้อยมร
สร้อยมรหันไปุยับพรพระพาย
“ฟันะ๊ะ ันเป็นแม่อหนูและโน่น็ือพ่ออหนู หนูื่ออัษราภั หนูำไว้นะ”สร้อยมรล่าวพร้อมึัวหิสาวเ้ามาอ
“แม่หรอะ อัษราภั ื่อหนูเพราะัเลย” พรพระพายล่าวพร้อมอสร้อยมรอบ
นั่นยิ่อย้ำให้้นบึ้ในิใอเธอว่า เธอืออัษราภั ไม่ใ่พรพระพายอี่อไป!!!
ความคิดเห็น