ตะวันของหัวใจ (นิยายชุด เมื่อตะวันลับ...ฉันจะนับดาว)

ลำดับตอนที่ #3 : รักแรกพบ

เช้าวันนี้ก็เหมือนเช้าของทุกๆวัน จีรนันท์มาทำงานเกือบสายตามเคย ตอกบัตรตรงเวลาเข้างานพอดีเป๊ะไม่ขาดไม่เกิน มานั่งกินข้าวเช้าที่โต๊ะทำงาน แต่ที่จะไม่เหมือนเดิมก็คือเอมิกามานั่งเม้ากับเธอนี่สิ ปกติแล้วเป็นจีรนันท์เสียมากกว่าที่เป็นฝ่ายชวนคุย แน่นอนว่าเรื่องที่เอมิกาชวนคุยนั้นก็ไม่พ้นเรื่องเทพบุตรสุดหล่อของเธอนั่นแหละ

“ยัยจี รู้เปล่าเมื่อกี้ฉันไปแอบฟังพวกแผนกประชาสัมพันธ์เม้ามาว่าพ่อเทพบุตรคนที่ฉันจ๊ะเอ๋กับเขาเมื่อวาน เขาก็คือ….นี่ยัยจีสนใจฉันหน่อย หยุดกินก๋วยเตี๋ยวก่อน”

จีรนันท์หยุดกินก๋วยเตี๋ยวเป็ดเจ้าอร่อยในมือ ก่อนจะเงยหน้าฟัง เอมิกาที่จู่ๆก็หยุดพูดไปดื้อๆ แล้วมาเอ็ดเธอซะงั้น

“อื้อๆก็ฟังอยู่ไง ฟังไปกินไป”จีรนันท์ยอมวางตะเกียบมานั้งเท้าคางฟังเพื่อนสาวตัวท้วม

“เขาก็คือ…..”คำพูดของเอมิกาเป็นอันต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงแหลมๆของผู้จัดการแผนก

“นี่คุณเอมิกาคะ โต๊ะทำงานของคุณน่ะอยู่ตรงโน้นนะคะมาทำอะไรตรงนี้ แล้วก็เธอ คุณจีรนันท์นี่ใช่เวลากินก๋วยเตี๋ยวมั้ย ไปๆเลยทำงานๆ โอ๊ะพวกเธอนี่จริงๆเลยนะ วันนี้คุณเทพเจ้าของบริษัทจะมาตรวจการทำงานของพวกเธอทุกคนด้วยนะ อย่าโอ้เอ้ล่ะ”คุณผู้จัดการเข้ามาแผดเสียงบ่นแว้ดๆก่อนจะเดินออกไป ทิ้งคำสั่งก้อนโตเอาไว้

“ให้ตายเถอะ เจ้านายจะมาตรวจงานวันนี้ จีเอ๊ย งานยังไม่เสร็จเลย ก๋วยเตี๋ยวเป็ดจ๋าลาก่อนนะเราคงต้องจากกัน ขอจีทำงานก่อนนะคะ ไม่งั้นจีต้องโดนเด้ง ไม่มีตังค์ซื้อก๋วยเตี๋ยวเป็ดแน่เลย”จีรนันท์พูดพร้อมทำตาละห้อยใส่ชามก๋วยเตี๋ยวเป็ดก่อนจะเร่งมือปั่นงานที่ค้างไว้ทันที

ระหว่างทำงานจีรนันท์ก็จินตนาการว่าเจ้านายของเธอจะเป็นยังไง จะดุมั้ย เพราะตั้งแต่เข้ามาทำงานที่นี่เธอไม่เคยแม้แต่จะเจอหน้าหรือได้ได้ยินเสียง แม้กระทั่งได้ข่าวก็ยังไม่เคย

รู้เพียงแต่ว่า เขามีชื่อที่เท่ห์ชะมัด ชื่อของเขาก็คือ “เทพพิทักษ์”

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

กลางวันจีรนันท์และเอมิกาก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารของบริษัทเหมือนเช่นทุกๆวัน เป็นเอมิกาอีกเช่นเคยที่เป็นคนสั่งอาหารให้จีรนันท์

“อ่ะ กระเพราะไก่ ไข่เจียวของแก เฮ้ยเป็นไรไปอ่ะจี วันนี้ดูแกซึมเหมือนหมาหงอยเลย อกหักหรอ”เอมิกาเอ่ยถามหลังจากเห็นท่าทีซึมๆของจีรนันท์

“อือ อกหัก เฮ้ย ไอ้บ้า ฉันยังไม่มีแฟนจะอกหักได้ไง”จีรนันท์ยกมือเขกหัวเพื่อนตัวแสบของเธอทีนึง

“เอ้าแล้วเป็นไรล่ะ”เอมิกาถามหลังจากตักข้าวเข้าปากไป

“ฉันคิดถึงก๋วยเตี๋ยวเป็ดเมื่อเช้า ฮือออ”จีรนันท์ทำหน้าเศร้าก่อนครางฮือในลำคอ

“ไอ้จีบ้า อย่าล้อเล่นดิ๊ เอาดีๆ”เอมิกาวางช้อนในมือก่อนจะนั่งหลังตรงถามจีรนันท์เสียงหนัก

“ฉันก็แค่ กลัวโดนเด้งอ่ะ แกคิดดูนะเว้ย เจ้านายไม่ได้เข้าบริษัทมาตั้งหลายปี อยู่ๆก็มางี้อาจเป็นสัญญาณว่าเขาจะมาปลดพนักงานออกก็ได้นะเว้ยแก แล้วฉันอ่ะทั้งมาสายบ่อย งานก็ไม่เรียบร้อย โอย ตายๆๆๆ แม่จ๋าจีคงต้องกลับไปช่วยแม่ขายผลไม้แล้วล่ะ ฮือ”จีรนันท์พูดพร้อมก้มหน้า ระบายสิ่งที่เธอกังวลออกมาให้เพื่อนได้รับรู้

“โอ๊ย ไม่หรอกแก แกคิดมากไป เจ้านายเขาก็อยู่ที่บริษัทใหญ่สิ เรามันแค่สาขาย่อย เขาจะมาที่นี่บ่อยๆทำไมล่ะ แกเลิกคิดมากแล้วก็กินข้าวได้ละ โน่นไข่เจียวถ้าแกไม่กินฉันเอานะ โอ๊ย”เอมิกาพูดพร้อมเอาช้อนจะตักไข่เจียวที่อยู่ในจานของจีรนันท์แต่ก็ถูกจีรนันท์ตีมือเข้าให้

“นี่แหน่ะ ไม่ต้องเลย ไข่เจียวนี่ของฉันแกไม่สั่งเอง อ้ำ อร่อยจังเลย”จีรนันท์พูดพร้อมตักไข่เจียวเข้าปาก ก่อนจะยักคิ้วใส่เอมิกาที่ทำปากยื่นยาวใส่เธอ

ระหว่างที่ทั้งสองกำลังกินข้าวกันอยู่นั้น เสียงแหลมๆของผู้จัดการคนเดิมก็ดังขึ้น

“เอ้านี่ๆๆ เลิกกินเลิกเม้ากันได้แล้ว เจ้านายน่ะมาแล้ว ไปประจำที่โต๊ะทำงานของตัวเองเร็วๆ เอ้าเร็วๆ คุณจีคุณเอมคะ นั่นทำอะไรอยู่ รีบๆสิ”ผู้จัดการหันมาสั่งเธอพร้อมกับสั่งคนอื่นๆต่อด้วย ไม่นานโรงอาหารที่เคยคึกคัก ก็โล่งโจ้ง ว่างเปล่าอีกครั้ง

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

จีรนันท์นั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยใจที่เต้นตึกๆ เจ้านายกำลังคุยกับพนักงานโต๊ะข้างหลังเธอพอดี เธอไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมอง ภาวนาว่าเจ้านายอย่าเดินมาที่โต๊ะเธอเลย

จีรนันท์ยกมือขึ้นพนม หลับตาปี๋ พึมพำอะไรบางอย่าง

“สิ่งศักดิ์สิทธ์เจ้าขา ดลบันดาลให้เจ้านายอย่าเดินมาตรวจงานที่โต๊ะจีเล้ยแล้วจีจะถวายส้มโอ ส้มเขียวหวาน ส้มสายน้ำผึ้ง แถมหัวหัวกับน้ำแดงให้เลย สาธุ” สิ้นสุดคำเธอก็ยกมือขึ้นเหนือหัว พร้อมลืมตาขึ้นก่อนจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด

“คุณไหว้อะไรน่ะครับ”เสียงหล่อนั่น ออกมาจากปากชายหนุ่มในชุดสูทสีดำ เน็กไทด์สีฟ้าอ่อน ใบหน้าหล่อเหลา ตาคมๆ จมูกโด่งๆ หล่อเหมือนพระเอกละคร หล่อแบบเทพบุตร โอ้วแม่เจ้า นี่น่ะหรอคุณเทพพิทักษ์ เจ้านายของเธอ โอ๊ยถ้าจะหล่อโฮกขนาดนี้จียอมเป็นลูกน้องไปตลอดชีวิตเลยจ้า

“คุณครับ”เทพพิทักษ์เอื้อมมือไปแตะไหล่จีรนันท์ที่ยังตาเบิกกว้างนั่งแข็งทื่อเป็นหิน

เหมือนมีกระแสไฟฟ้าช๊อตทั่วร่าง จีรนันท์รู้สึกอย่างนั้น  ก่อนสติจะดับวูบลงไป

…………………………………………………………………………………………………………………………………………..

“อื้อ อื้ม” ภาพแรกที่จีรนันท์เห็นหลังจากลืมตาขึ้นก็คือ เอมิกาที่นั่งข้างๆเอายาดมมาแกว่งที่จมูกเธอ เอ่อถ้าจะพูดให้ถูกเอายาดมมาแหย่จมูกเธอซะมากกว่า

“เฮ้ย”จีรนันท์เด้งตัวขึ้นมาจากโซฟาทันที เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่เธอเจอเทพบุตรสุดหล่อแล้วก็เป็นลมไปต่อหน้าเขา

“เอม คุณเทพพิทักษ์ล่ะ”จีรนันท์ละเลิ่กละลักถามเพื่อน

“กลับไปแล้วดิ แกเป็นลมไปตั้งสองชั่วโมง”เอมมิกกาพูดขณะเก็บยาดมลงกระเป๋า

“โอย ตายๆๆ ไม่มีอะไรจะน่าอายเท่านี้อีกแล้ว หมดกันชีวิตจี ฮือ คุณพระคุณเจ้าไม่ช่วยลูกเลย “จีรนันท์ก้มหน้าลงหมอนเอาหมอนปิดหน้าตัวเองก่อนคร่ำครวญ

“โอ๊ย คร่ำครวญอะไรนักหนายะยัยคุณจี เอ้านี่รับไปจดหมายจากคุณเทพ” ผู้จัดการที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง พูดบ่นเธอก่อนจะยื่นจดหมายในซองสีขาวให้

“ฮะ ซองขาว นี่คุณเทพไล่จีออกหรอ ไม่เอานะ คุณผู้จัดการจีไม่อยากโดนไล่ออก ฮือๆๆๆๆ คุณผู้จัดการช่วยจีด้วยนะ ฮือๆๆ”จีรนันท์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะร้องไห้ฟูมฟาย ส่งผลให้ทั้งเอมิกาและผู้จัดการต้องเอามือปิดหู

“โอ๊ย ยัยจี เอาจดหมายไปอ่านก่อน ไม่มีใครโดนไม่ออกทั้งนั้นแหละ แล้ววันนี้เธอก็กลับบ้านได้แล้วนะ ไปพักผ่อนให้หายซะ ฉันอนุญาต”ผู้จัดการเดินมายัดจดหมายลงในมือจีรนันท์ก่อนจะเดินออกไป

“ไม่โดนไล่ออกหรอ แล้วจดหมายไรอ่ะ” จีรนันท์เช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ ก่อนจะแกะจดหมายอ่าน

ถึงคุณจีรนันท์

                     ผมรู้ชื่อคุณมาจากผู้จัดการนะครับ ทีแรกตั้งใจจะถามจากปากคุณแต่คุณก็มาเป็นลมไปซะก่อน คุณคงหักโหมทำงานหนักน่ะสินะครับเลยไม่มีเวลาพักผ่อนจนเป็นลม งานของคุณผมได้ลองเอามาตรวจแล้วนะครับ คุณเป็นคนทำงานได้เรียบร้อยมาก ผมชื่นชมครับ

                     สุดท้ายนี้ผมอยากให้คุณพักผ่อนให้มากๆนะครับ มาโหมงานหนัก มันไม่ดีต่อสุขภาพ

หายไวๆนะครับ

เทพพิทักษ์

“อ๊าย ผู้ชายอะไรมุ้งมิ้งเป็นบ้าเลย”เอมิกาที่อ่านจดหมายอยู่ข้างๆจีรนันท์ร้องออกมาพร้อมบิดตัวเขินไปมา

“แก คุณเทพพิทักษ์นี่แหละคือเทพบุตรของฉัน”เอมิกาเขย่าตัวจีรนันท์ก่อนจะเต้นเร่าๆ

“เฮ้ย จริงดิ เฮ้อแต่ว่าคุณเทพเค้าน่ารักเนอะหล่อ รวย แล้วยังใจดีอีกอ่ะ”จีรนันท์พูดแล้วก็ยิ้มเขินๆ

“แก ฉันอยากได้แบบนี้อ่ะ จะเอาๆๆ”เอมิกายิ้มตาหยีเขย่าตัวจีรนันท์จนหัวยุ่ง จนจีรนันท์เขกหัวเพื่อนไปทีนึง

“นี่แหน่ะ ยัยเอม พูดอย่างกับว่าแกมีสิทธิเลือก ไม่เอาละ ฉันกลับบ้านดีกว่า ปวดหัวอ่ะ” จีรนันท์พูดพร้อมคว้ากระเป๋าขึ้นมา

“ฉันไปส่งแกมั้ย”เอมิกายืนขึ้นถามจีรนันท์ด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไร แกไปทำงานเหอะ ฉันไม่เป็นไรมาก ไปละ บาย”จีรนันท์พูดพร้อมยิ้ม โบกมือบ๊ายบายเพื่อนสาวก่อนเดินออกไป

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

วันนี้แดดร้อนเป็นพิเศษ จีรนันท์ที่ยังไม่ค่อยจะหายดีนัก เริ่มรู้สึกปวดหัวตุบๆขึ้นมา

“โอ๊ย แดดร้อนจังเลย ดูดิ๊ ปวดหัวเลย เมื่อไหร่รถเมล์จะมาเนี่ย”จีรนันท์ที่ยืนคอยรถเมล์อยู่ เริ่มรู้สึกว่าโลกมันโคลงเครง และก็กำลังจะล้มลง แต่ก็มีมือใครคนนึงมาช่วยประคองไว้

“คุณเทพ”จีรนันท์เบิกตากว้างด้วยความตกใจ นี่เค้ามาได้ไงเนี่ยไหนยัยเอมบอกกลับไปแล้ว

“คุณจี อาการไม่ค่อยดีเลยนะครับไปหาหมอดีกว่า”เทพพิทักษ์ค่อยๆประคองจีรนันท์มานั่งตรงที่นั่งที่ป้ายรถเมล์

“เอ่อ จีไม่เป็นไรหรอกค่ะ อาจเพราะพักผ่อนน้อยกับเครียดมากกว่าไม่มีอะไรหรอกค่ะ แล้วคุณเทพมาได้ไงคะเนี่ย”จีรนันท์เอ่ยถาม

“อ๋อ พอดีผมลืมเอกสารน่ะครับ เลยกลับมาเอา แล้วตอนจะกลับก็เจอคุณจีจะเป็นลมที่ป้ายรถเมล์พอดี”เทพพิทักษ์พูดพร้อมยิ้มด้วยแววตาอบอุ่น

“โอ๊ย ผู้ชายอะไรน่ารักขนาดนี้ จีเอ๊ยเกิดมาไม่เสียชาติเกิดละ”จีรนันท์คิดในใจ

“จีนี่แย่จังเลยนะคะ ทำคุณเดือดร้อนตั้งสองครั้งแน่ะ”จีรนันท์พูดพร้อมก้มหน้า

“ไม่หรอกครับ นี่คุณจีกำลังจะกลับบ้านใช่มั้ยครับ ป่ะครับเดี๋ยวผมไปส่ง”เทพพิทักษ์พูดพร้อมยืนขึ้น

“ไม่เป็นไรค่ะ จีกลับเองได้”จีรนันท์ส่ายหน้าหงึกๆ

“คุณจีไม่สบายอยู่นะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง ไม่ต้องปฎิเสธเลยนะครับ ผมเป็นเจ้านายนะ คุณจีต้องทำตามคำสั่งสิ”เทพพิทักษ์พูดดักคอจีรนันท์ทันทีเมื่อเห็นเธอกำลังจะอ้าปากปฏิเสธ จนเธอต้องกลับบ้านด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้

“จีเอ๊ย แกทำบุญด้วยอะไรนะ ได้กลับบ้านกับคนหล่อๆแบบนี้ แหม มีแฟนยังคะ จีบได้ป่ะ เย้ยยัยจีบ้า ฮิฮิ”จีรนันท์คิดในใจระหว่างนั่งอยู่ในรถ ก่อนจะหัวเราะเบาๆ ทำให้เทพพิทักษ์หันมามองด้วยความเอ็นดู

“นี่บ้านคุณจีหรอครับ ร่มรื่นน่าอยู่จังครับ”เทพพิทักษ์พูดเมื่อขับรถถึงหน้าบ้านจีรนันท์ที่เป็นบ้านไม้สองชั้น และมีสวนผลไม้ จึงไม่แปลกที่จะดูร่มรื่น

“ถ้าชอบก็มาอยู่สิคะ จีไม่ว่า”จีรนันท์คิดในใจ แต่แสดงออกเพียงแค่ยิ้ม แหมใครจะกล้าพูดล่ะเดี๋ยวเขาหาว่าให้ท่า ไม่ดี๊ไม่ดี หญิงไทยต้องรักนวลสงวนตัว

“ขอบคุณ คุณเทพมากนะคะที่มาส่ง กลับบ้านดีๆนะคะ”จีรนันท์ยิ้มพร้อมโบกมือบ๊ายบาย ก่อนเดินเข้าบ้านไป

เมื่อก้าวเข้ามาในบ้านจีรนันท์ก็กระโดดกรี๊ดลั่นบ้าน ทำให้ผู้เป็นมารดาที่ทำกับข้าวอยู่ต้องเดินออกมาดู

“ยัยจี โอ๊ยกรี๊ดอะไรเนี่ย”ผู้เป็นมารดาถึงกับเอามืออุดหู

“แม่ จีเจอเจ้าชาย ได้ยินมั้ยแม่ จีเจอเจ้าชาย”จีรนันท์วิ่งเข้าไปกอดมารดาและหอมแก้มก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป ปล่อยให้มารดายืนงง

“อะไรของมันไอ้ลูกคนนี้ สงสัยจะอ่านนิยายมากไป”ผู้เป็นมารดาถอนหายใจ ก่อนจะเดินกลับเข้าครัวไปทำกับข้าวต่อ

กลิ่นหอมของดอกไม้ดอกหนึ่งลอยไปแตะจมูกของจีรนันท์ที่นอนอยู่บนที่นอนปลุกเธอให้ลุกขึ้นมา ก่อนจะมองไปยังต้นตอของกลิ่น ดอกไม้ที่มีลักษณะเป็นพุ่มสีชมพู  กลิ่นหอมเย็นชื่นใจ มันคือ

“ดอกรักแรกพบ”

..................................................................................................................................................
จบไปอีกตอนนึงแล้วนะคะ ตอนนี้ดอกรักแรกพบที่บ้านไรเตอร์กำลังออกดอกสวยเลย หอมเย็นชื่นใจมากๆ 
คุณเทพนี่น่ารักมุ้งมิ้งมากเลยอ่ะ อยากได้เหมือนกันเลย แต่หนูจีเขาไม่ให้อ่ะ คนนี้เขาหวง ฮ่าๆๆ
ฝากคอมเม้นและติดตามเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ