ตะวันของหัวใจ (นิยายชุด เมื่อตะวันลับ...ฉันจะนับดาว)

ลำดับตอนที่ #2 : ฉันคือจีรนันท์

รถสปอร์ตสีดำหรูหราขับมาจอดที่โซนจอดรถสำหรับแขกวีไอพีของห้างสรรพสินค้าชื่อดังแห่งหนึ่ง ปรากฏร่างบางของหญิงสาวคนหนึ่งก้าวลงมาจากรถ หญิงสาวรูปร่างสูงผอม หุ่นนางแบบค่อยถอดแว่นกันแดดสีชาออกก่อนจะสยายผมไปด้านหลัง ชุดเดรสเกาะอกสีดำรัดรูปเผยให้เห็นแผ่นหลังขาวเนียน ผมสีแดงเพลิงที่ดัดเป็นลอนใหญ่ช่วยขับผิวขาวๆของเธอได้เป็นอย่างดี ใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพง บวกกับริมฝีปากที่ทาด้วยลิปสติกสีแดงสด ช่วยทำให้หญิงสาวดูเป็นสาวเปรี้ยวทันสมัย หญิงสาวคว้ากระเป๋าหนังสีแดงก่อนจะกดล็อกรถและเดินเข้าห้างไป โดยมียามมองไปตาปริบๆ

จีรนันท์ นักธุรกิจสาว เจ้าของธุรกิจน้ำหอมชื่อดัง แบรนด์ส่งออก ไฮโซสาวที่เป็นที่จับตามองของแวดวงไฮโซไฮซ้อทั้งหลายที่ว่าจู่ๆสาวเจ้าก็รวยขึ้นมาเฉยๆรวยแบบไม่รู้เรื่อง บ้างก็ว่าเธอใช้เสน่ห์มารยาหญิงหลอกเงินจากตาเฒ่าหัวงูทั้งหลายที่หวังงาบสาวสวยเอ็กซ์เซ็กซี่ บ้างก็ว่าเธอเป็นแม่ม่ายที่หย่ากับฝรั่งมีกะตังค์ ก่อนจะนำเงินมาลงทุนแล้วเกิดพลิกล็อกสินค้าติดตลาดเสียอย่างนั้น โดยที่จีรนันท์ก็เคยได้แถลงข่าวไปแล้ว

“จีไม่ได้เป็นม่ายหรือเป็นเมียน้อยเมียเก็บเสี่ยไหนทั้งนั้นแหละค่ะ จียังโสดสนิท แล้วที่ถามว่าจีรวยยังไง อะไรทำให้จีมีเงิน บอกได้คำเดียวนะคะ ความสามารถค่ะ จีมีทุกอย่างได้อย่างวันนนี้เพราะความสามารถบวกดวงอีกนิดหน่อยน่ะค่ะ”

แต่แหมใครจะไปเชื่อกันว่ารวยเพราะความสามารถ สุดท้ายผลก็เฉลยออกมาจนได้ว่าที่สาวเจ้ารวยได้ก็เพราะ…….

“ยัยจี ยัยจีเอ๊ย ตื่นๆๆๆ ตื่นได้แล้วโว้ย นอนกินบ้านกินเมืองอยู่ได้”เสียงตะโกนเรียกบวกกับเสียงเคาะกระทะส่งผลให้หญิงสาวคนหนึ่งที่หลับสบายน้ำลายยืด เด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนทันที

หญิงสาวขยี้หัวตัวเองเบาๆ ก่อนจะพึมพำบ่นในใจ “บ่น บ่นเข้าไป บ่นได้ทุกวันเลย”

แน่นอนสาวไฮโซเมื่อกี้เป็นเพียงแค่ฝัน ความจริงเธอก็คือ จีรนันท์ สาวน้อยหัวฟูลูกแม่ค้าขายผลไม้ที่ตลาด ที่แสนจะธรรมด๊าธรรมดา

“โอ๊ย แม่ บ่นอยู่ได้ จีตื่นแล้ว เลิกเคาะกระทะด้วย เฮ้ย เก้าโมง แม่ทำไมจีตื่นสายงี้ จีบอกให้แม่ปลุกตอนเจ็ดโมงนี่ โอ๊ยให้ตายเถอะแม่”จีรนันท์โวยวายคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำทันที

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………

“แหม มาแล้วหรอคะ แม่คุณนายตื่นสาย นี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่ของเดือนแล้วนะ ที่คุณจีรนันท์มาสายน่ะค่ะ”สาวรูปร่างท้วมเอ่นแซวเมื่อจีรนันท์รีบวิ่งหัวฟูเข้ามาตอกบัตรเข้างาน

“โห บ่นจังเล้ย นี่เพิ่งจะครั้งที่….ครั้งที่….เออครั้งที่เท่าไหร่วะ”จีรนันท์บ่นพร้อมเกาหัวแกรกๆ

“ยัยจี แกอ่ะมาสายบ่อยระวังโดนเด้งนะแก ช่วงนี้เศรษฐกิจยิ่งไม่ค่อยดีอยู่”สาวร่างท้วมว่าก่อนจะคว้าคุ้กกี้ขึ้นมากิน และยื่นให้จีรนันท์

“เฮ้ย อย่าแช่งดิ แหม่คนยิ่งกลัวๆอยู่ ถ้าฉันตกงานขึ้นมาจริงๆคอยดูนะจะไปเกาะแกกินยัยเอม แฮ่”จีรนันท์ตีแขนเอมิกาก่อนจะยักคิ้วใส่

“นี่ฉันเลิกเป็นเพื่อนกับแกตอนนี้ยังทันมั้ยเนี่ย”เอมิกาย่นจมูกใส่จีรนันท์ด้วยความหมั่นไส้กับความก๋ากั่นของเพื่อน

“คอยดูนะฉันจะหาผู้ชายหล่อๆรวยๆมีซิกแพ็คล่ำๆ อุ้ย น่ากิน มาเป็นสามีให้ได้เลย แล้วฉันจะพาแม่ไปอยู่ในบ้านหลังโตๆ มีสระว่ายน้ำ ฉันและเขาเราจะนอนดูดาวด้วยกันทุกคืน มีลูกที่น่ารัก พาลูกขับรถเล่น พาไปก….”คำพูดจีรนันท์หยุดไว้แค่นั้นเมื่อเอมิกาหยิบคุ้กกี้ยัดใส่ปากเธอ

“หยุดความคิดเพ้อฝันของแกไปเลย ยัยหื่น ไปทำงาน”เอมิกาเอ่ยติดตลกก่อนดึงมือเพื่อนไปทำงาน

แม้จีรนันท์จะเพ้อฝันไปหน่อย เอ่อ ไม่หน่อย มากเลยล่ะ แต่เธอก็เป็นคนดีที่คบได้คนหนึ่งเลย และยังรักเพื่อนมากๆนั่นจึงทำให้เอมิกกาและจีรนันท์เป็นเพื่อนรักมาจนถึงทุกวันนี้

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

ขณะที่จีรนันท์กำลังอ่านนิยายเพลินๆ จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็กรีดรเองขึ้น

“ยัยจี ว่างอยู่มั้ย”

นั่นทำให้จีรนันท์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย นานๆทีเอมิกาจะโทรมา

“อือ อ่านนิยายอยู่อ่ะ มีไร”

“ฉันจะเม้า นี่แกวันนี้ฉันเจอหนุ่มคนหนึ่งหล่อโฮก อ๊าย”

จีรนันท์จินตนาการหน้าเพื่อนเธอออกทันทีว่ายัยนั่นคงยิ้มจนตาหยีบิดๆไปมาเหมือนหมูเล่นฮูลาฮูป

“ใครอ่ะแก พี่ยามหน้าบริษัทหรอ ฮ่าๆๆๆ”

“จะบ้าหรอ ยามหน้าบริษัทหน้าอย่างกะกบอมไข่ หล่อตายล่ะ สเปคแกนี่”

“หือ ฉันไม่แย่งแกหรอก คนนั้นน่ะฉันยกให้”

“เฮ้ย อย่าชวนนอกเรื่องดิแก เข้าเรื่องสุดหล่อของฉันก่อน”

“อือ ว่าไงล่ะ หล่อนี่หล่อขนาดไหน”

“หล่อแบบเทพบุตรเลยแก แบบพระเอกละครเลยอ่ะ อ๊าย ตอนฉันเห็นนะฉันแทบละลายไปกองกับพื้น”

“โห ขนาดนั้น แกเจอเทพบุตรของแกที่ไหนเนี่ย”

“ก็ตอนฉันกำลังจะกลับบ้านฉันเดินสวนกับเค้าที่บริษัทอ่ะดิแก โอยหล่อโฮก แถมเวลายิ้มนะดูมุ้งมิ้งน่ารักอ่ะแก”

“โอย เพ้อใหญ่ละแก ฉันไปนอนดีกว่า”

“ดีเลย ฉันก็จะนอนฝันถึงเทพบุตรสุดหล่อของฉัน ฝันดีจ้ะเพื่อนรัก”

ตู้ดๆๆๆๆ

“เฮอะ แล้วมาว่าว่าเราชอบเพ้อ แกก็เหมือนกันแหละยัยเอม อาการหนักนะเนี่ย”จีรนันท์พูดใส่โทรศัพท์หลังวางสายจากเอมิกาไป แล้วก็ล้มตัวลงนอน ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไป

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

จบตอนที่ 1 แล้วนะเอ่เอ๊ ขอคอมเม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ พลีส จุ๊บุจุ๊บุ