ในคืนไร้ดาว (นิยายชุด เมื่อตะวันลับ...ฉันจะนับดาว)

ลำดับตอนที่ #2 : อ้อมกอดที่ตราตรึงใจ กับคำร้องขอ

“ผมรักคุณนะ เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป”เขาว่าพร้อมกับประทับจุมพิตแสนหวานให้กับเธอเป็นสัญญาว่าเธอและเขาจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ไม่มีอะไรมาแยกเขาและเธอจากกันได้ชั่วนิรันดร์

อวสาน

นั่นคืนตอนจบก่อนนิยายเรื่องล่าสุดที่ธาราวตี เพิ่งจะกดส่งไปให้สำนักพิมพ์พิจารณา เธอรักที่จะแต่งนิยายโรแมนติกชวนเพ้อฝัน แม้ใครๆต่างบอกว่ามันก็เป็นแค่รักในนิยายไม่มีวันเป็นจริง แต่เธอก็ยังเฝ้าฝันว่าซักวันชีวิตเธอจะสวยงามเหมือนกับนิยาย หญิงสาวปิดโน้ตบุคก่อนจะกดสวิตปิดไฟ และเข้านอน

ธาราวตี หรือ น้ำ หญิงสาวตัวเล็กแสนบอบบางน่าทะนุถนอม เรียบร้อยและอ่อนหวาน เธอกำพร้าพ่อตั้งแต่เด็ก อยู่กับแม่เพียงสองคน แม่ของเธอเป็นแม่บ้านของคฤหาสน์ อรุณเกียรติมานานตั้งแต่เธอยังเด็กๆ วันแรกที่เธอเข้ามาในคฤหาสน์หลังนี้เธอยังจำได้ดี

“ฮือๆๆๆๆ คุณแม่ปายหนาย คุณแม่ขา ฮือๆๆๆ”ธาราวตีในวัยเด็กร้องไห้หาแม่ที่กำลังคุยกับคุณบวร อรุณเกียรติ เจ้าของคฤหาสน์นี้อยู่

“นี่ เธอน่ะ จาร้องไห้ทำไม”เสียงเด็กผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น ทำให้เธอหันไปมอง

“แม่ของหนูหายปายหนายม่ายรู้ ฮือๆๆๆ” ธาราวตพูดจบก็ร้องไห้ต่อ

“แม่ของเธอน่ะ คุยกับพ่อของฉันอยู่ข้างบน เดี๋ยวก็ลงมา”เด็กผู้ชายคนนั้นเดินเข้าไปหาหญิงสาวพร้อมเช็ดน้ำตาให้เธอ

“แต่หนูจาหาแม่ ฮือๆๆ”ธาราวตียังไม่ยอมหยุดร้องไห้

เด็กชายคนนั้นจึงเข้ามากอดพร้อมลูบหลังเธอ เธอจำได้ว่ามันเป็นกอดที่อบอุ่นมาก อบอุ่นเหลือเกิน

“เอาอย่างนี้นะ เธอไปเล่นกับฉันดีกว่า ที่ห้องฉันน่ะมีของเล่นเต็มไปหมดเลย ไปมั้ย”เด็กชายเมื่อเห็นธาราวตีเริ่มหยุดร้องก็ชวนไปเล่น

เมื่อเด็กสาวพยักหน้าหงึกๆแทนคำตอบ เด็กชายก็พาเธอไปเล่นของเล่นที่ห้องของตัวเองทันที

เด็กทั้งสองเล่นกันด้วยความสนุกสนานอยู่นานก่อนเด็กชายที่เริ่มหิวชวนธาราวตีลงไปหาอะไรกิน

“อานนี้อาหร่อยจังค่า”หญิงสาวว่าก่อนจะหยิบขนมชั้นชิ้นโตเข้าปาก

“เข้าเรียกว่า ขนมชั้น นี่เธอ เล่นกันตั้งนานฉันยังไม่รู้ชื่อเธอเลย เธอชื่ออะไรน่ะ”เด็กหนุ่มถามก่อนจะหันไปสั่งให้คนใช้เอาขนมชั้นมาเพิ่มเพราะเห็นเด็กสาวชอบกิน

“น้ำ”เด็กสาวตอยสั้นๆ เพราะเคี้ยวขนมอยู่ในปาก

“น้ำหรอ ฉันชื่อนคินทร์นะ เธอต้องเรียกฉันว่าพี่นคินทร์ แล้วฉันก็จะเรียกเธอว่าน้องน้ำ โอเคนะ”เด็กหนุ่มพูดก่อนจะหยิบทิชชู่มาเช็ดปากให้ธาราวตี

“ค่า พี่นคิรทร์”ธาราวตี พูดพร้อมยิ้มหวาน ซึ่งนคิรทร์ในตอนนั้นก็ยิ้มตอบเธอด้วยเช่นกัน

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ก็พลอยทำให้ธาราวตีหน้าแดงขึ้น ก่อนจะหันไปหยิบกรอบรูปใบหนึ่งที่หัวเตียงซึ่งมีรูปวาดเด็กชายหญิงสองคนจับมือกัน ข้างล่างมีข้อความที่เขียนด้วยลายมือยึกยือแสดงให้เห็นถึงเด็กเขียนว่า ให้น้องน้ำที่น่ารักของพี่นคินทร์

“ฝันดีนะคะพี่นคินทร์ของน้ำ”หญิงสาวพูดกับกรอบรูปก่อนจะวางมันลงบนหัวเตียง และเตรียมจะนอน แต่กระนั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังจะนอนต้องลุกขึ้นไปเปิดประตู

“มีอะไรหรอจ๊ะพี่ดาว”ธาราวตีพูดกับ ดาว สาวใช้คนหนึ่ง ที่เป็นคนมาเคาะประตู

“คุณท่านเรียกหาคุณน้ำค่ะ ให้ไปพบที่ห้อง”ดาวพูดจบก่อนจะเดินกลับไป

ธาราวตีขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนจะเดินเข้าไปหยิบแว่นตาในห้องมาสวม และเดินออกไป

…………………………………………………………………………………………………………………………………………….

ทันทีที่ธาราวตีเปิดประตูเข้าไปที่ห้องของบวร ชายที่เธอเคารพดั่งพ่อ เธอก็รู้สึกเหมือนมีคนเอาเตารีดร้อนๆมาทาบหัวใจเธอ เพราะคนที่เธออยากจะเจอที่สุด แม้จะรู้ว่าเขาไม่ต้องการเจอเธอ อยู่ข้างๆเตียงของบวร

“พี่นดินทร์”หญิงสาวครางเสียงแผ่วเบา

“มา มาตรงนี้หนูน้ำ มานั่งใกล้ๆนี่”บวรที่นอนอยู่บนเตียง พูดเสียงแหบพร่าพร้อมกวักมืออย่างช้าๆดูไร้เรี่ยวแรงจนน่าใจหาย

“คุณท่านเรียกน้ำมามีอะไรหรอคะ” ธาราวตีเดินไปใกล้ๆก่อนลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงตรงข้ามกับนคินทร์ ชายผู้ที่เธอไม่กล้าแม้จะสบตา

“เธออยู่กับฉันมากี่ปีแล้ว”บวรพูดเสียงแหบก่อนยกมือไปลูบใบหน้าเธอด้วยความเอ็นดู ท่านมักจะทำแบบนี้เสมอ และมักจะพูดว่า “เธอนี่เหมือนแม่เธอจริงๆ” บวรพูดพร้อมรอยยิ้ม

“น้ำมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่น้ำ 7 ขวบค่ะ ตอนนี้ก็อยู่ที่นี่ 15 ปีแล้ว” ธาราวตีพูดเสียงสั่น ไม่ใช่เพราะแอร์เย็นแต่อย่างใด แต่เพราะแววตาของคนที่นั่งตรงข้ามมองเธอเสียมากกว่า

“เธอรักและผูกพันกับที่นี่มั้ย”บวรพูดพร้อมไอแห้งๆ

“น้ำรักที่นี่มากค่ะ ที่นี่เป็นเหมือนบ้านของน้ำ”ธาราวตีก้มหน้าพูดพร้อมกุมมือชายหนุ่มสูงวัย

“งั้นฉันขออะไรอย่างหนึ่งได้มั้ย”บวรพูดเสียงสั่น

“ได้สิคะ สำหรับคุณท่านที่มีพระคุณกับน้ำมากที่สุด น้ำให้ได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งชีวิตน้ำเอง”ธาราวตีพูด สิ่งที่เธอพูดนั้นตรงมาจากหัวใจของเธอทั้งสิ้น ซึ่งชายหนุ่มสูงวัยนั้นรู้ดี

“เธอคือผู้หญิงที่ฉันเห็นว่าเหมาะสมที่สุด เหอะๆ” บวรว่าก่อนจะให้นคินทร์หยิบน้ำมาให้ตนได้จิบ

“เหมาะสมอะไรคะ”ธาราวตีถามด้วยความสงสัย ซึ่งคนที่นั่งตรงข้ามเธอก็สงสัยไม่แพ้กัน ไม่รู้ว่าคุณพ่อของเขาคิดจะทำอะไรกันแน่

“เหมาะสมที่ว่า…..”บวรหยุดพูดก่อนจะยิ้ม

“ฉันอยากให้เธอ แต่งงานกับนคินทร์”

.........................................................................................................................................................
เย้เย จบตอนแรกแล้ว โอ้เย ตอนเด็กๆพี่นคิรทร์น่ารักอ่ะ แล้วจะรู็ว่าโตมาน่าหมั่นไส้มากค่ะ 555 ขอคอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อยนะคะ จุ๊บบบบบ