เจ้าบ่าวหลังฉาก

เจ้าบ่าวหลังฉาก

โดย

ณิชกานต์

              “รีบออกไปได้แล้ว” เสียงเย็นชาที่ดังขึ้นจากร่างบางที่นอนตะแคงหันหลังให้นั้น ทำให้มือใหญ่ที่ยื่นเข้าหาชะงักก่อนจะตกลงข้างลำตัว พร้อมกับคำพูดที่จะใช้ปลอบโยนหลังจากความสุขที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่กี่นาทีชะงักอยู่ที่คอหอย ริมฝีปากสีแดงสดเม้มแน่นรู้สึกไม่ชอบใจขึ้นมาได้ไม่ยากกับน้ำเสียงเย็นชานั้นของเธอ

                “ทำไมกลัวพี่แทนเข้ามาเห็นฉากเด็ดของเราเหรอ” ธามไทเน้นเสียงต้องคำว่าฉากเด็ดอย่างจงใจ และมันก็ได้ผลเมื่อหญิงสาวที่นอนหันหลังให้ก่อนหน้าหันขวับกลับมามองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ดวงตาคู่สวยแดงช้ำ น้ำตาใสคลอเต็มหน่วยตา ทำให้คนมองรู้สึกใจหล่นวูบไปได้ไม่ยาก เธอเสียใจขนาดนั้นเลยเหรอที่ตกเป็นของเขา

                “เรื่องเลวๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างเราจะเป็นความลับ พี่แทนจะไม่รู้เรื่องนี้เด็ดขาด!” พัดชาพูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด

                “ไม่รู้สิ พี่เป็นคนเก็บความลับไม่ค่อยเก่งซะด้วย” ธามไทยักไหล่อย่างยียวน คำพูดของเธอทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเพิ่มขึ้น เธอเรียกความสุขระหว่างเขากับเธอที่เพิ่งผ่านไปสดๆ ร้อนๆ ว่าเรื่องเลวๆ ได้ไง ทั้งที่เขาเองสุขจนล้นปรี่เมื่อได้ครอบครองเธอเป็นคนแรก ในคืนวันเข้าหอของเธอกับพี่ชายของเขา! แต่เธอกลับบอกว่าเป็นเรื่องเลวๆ

                “แต่พี่แทนจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้ ไสหัวคุณออกไปจากห้องฉันได้แล้ว!” พัดชาไล่อย่างเดือดดาล ในขณะที่คนฟังสะอึกกับคำพูดรุนแรงของเธอ ใบหน้าระรื่นเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมในเวลาต่อมา

                “ทำไมต้องพูดจารุนแรงแบบนั้นกับพี่ด้วย ถ้าไม่อยากให้เรื่องของเราไปถึงหูพี่แทน ก็ช่วยทำตัวให้น่ารัก พูดจาเพราะๆ กับพี่หน่อย ไหนลองพูดสิ พี่ไทขาช่วยเก็บเรื่องของเราให้เป็นความลับนะคะ พี่ไทขา” ธามไทยื่นหน้าหล่อเหลาเข้าไปใกล้หน้านวล เน้นเสียงตรงคำว่าเรื่องเราอย่างจงใจ ก่อนจะไล่จุมพิตแก้มเนียนใสอย่างอดใจไม่อยู่

                พัดชาพยายามเบี่ยงหน้าหนีด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่พ้นปากจมูกแสนร้อนของเขาอยู่ดี

                “ถ้าพัดทำตัวน่ารัก เรื่องเราก็จะเป็นความลับ เราก็จะอยู่กันไปแบบสามคนผัวเมียอย่างมีความสุขไปแบบนี้ โดยเราจะรู้กันแค่สองคนเท่านั้น พี่แทนจะไม่รู้ความลับนี้ของเรา” ธามไทกระซิบข้างใบหูบอบบาง ทุกคำพูดบ่งบอกถึงการถือไพ่เหนือกว่าชัดเจน ก่อนจะใช้ข้อนิ้วดันคางนุ่มเพื่อให้เธอหันมาเผชิญหน้ากัน ดวงตาคมเต้นระริกเมื่อก้มลงไปจุมพิตปากนุ่มอีกครั้งอย่างหนักหน่วง โดยที่หญิงสาวพยายามเบือนหน้าหนีแต่ก็ไม่สำเร็จ จนเขาพอใจนั่นแหละ ปากอวบอิ่มจึงเป็นอิสระ

                “แต่ถ้าเกิดพัดทำตัวไม่น่ารักล่ะก็...ไม่แน่นะ พี่อาจจะเป็นคนปากพล่อยขึ้นมาก็ได้” ไม่มีแววล้อเล่นในน้ำเสียงของเขา และหญิงสาวรู้โดยสัญชาตญาณว่าเขาไม่ได้เพียงแค่ขู่เท่านั้น เธอรู้ว่าคนอย่างเขาทำได้อย่างที่พูดจริงๆ แน่ พัดชาได้แต่มองหน้าหล่อเหลาอย่างเจ็บช้ำเท่านั้น เพราะตอนนี้เขาถือไพ่เหนือกว่าทุกอย่าง ในขณะที่ชายหนุ่มยิ้มใส่ดวงตากลมโตอย่างจงใจ ราวกับไม่ได้รู้สึกสำนึกกับความผิดที่ได้กระทำลงไปสักนิด 

E book ที่วางขายตอนนี้จ้าาา

แฟนเพจไรต์เองจ้า กดไลก์ไว้จะได้ไม่พลาดงานเขียนแซ่บๆ