เจ้าหัวใจมาเฟีย (ฉบับรีไรต์)

ตอนที่ 14 : ตอนที่ 4 ทิฐินั้นอยู่เหนือความรู้สึก 60%

ตลอดเวลาหนึ่งชั่วโมงซึ่งขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำ สิ่งที่บุพการีพร่ำสอนมาตั้งแต่เล็กจนโตยิ่งตอกย้ำให้เธอได้คิดถึงความผิดพลาดที่เกิดขึ้น ทุกอย่างคงไม่ย่ำแย่และรู้สึกผิดมากเช่นนี้หากไม่ปล่อยตัวปล่อยใจ หลงเพริดไปกับมนตร์ตราเสน่หาที่เขาหยิบยื่นให้

        ร่องรอยที่เกิดขึ้นบนเนื้อตัวซึ่งมองเห็นผ่านกระจกเงา ยิ่งทำให้เธอได้คิดและเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แม้จะต่อต้านขัดขืนสุดแรงเกิดแต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ช่วงแรก ภาพอันเริงร้อนระหว่างกันยิ่งสร้างความละอายใจให้แก่เธอ ทว่าน้ำตาที่อยู่ในหัวใจนี้กลับทำให้เธอรู้สึกแย่กว่าการร้องไห้เมื่อครู่เสียด้วยซ้ำ

        ‘แล้วถ้าเกิดท้องจะทำยังไง’

       แพรวาส่ายหน้าให้กับตัวเองเมื่อคำถามนั้นดังก้องอยู่ในใจและเธอก็รู้ดีว่าเพราะเหตุใด มาเฟียร้ายกาจถึงได้กล้าใช้คำถามนี้

        ไร้ซึ่งความยับยั้งชั่งใจและการป้องกัน!

        เธอต้องเข้มแข็งมากกว่านี้ ความรอบคอบและสติปัญญาเท่านั้นที่จะพาเธอชข้ามผ่านอุปสรรค์อันใหญ่หลวงที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เห็นได้ชัดว่าคามอาดรูในสิ่งที่สูญเสียไปรังแต่จะทำให้จมจ่อมอยู่กับความเศร้าหมอง เวลาเดินผ่านไปเรื่อยๆและนั่นทำให้ความเสี่ยงมีมากขึ้นทุกวินาที

        ยาคุมกำเนิดฉุกเฉินจึงเป็นสิ่งที่เธอควรจะใช้เพื่อป้องกัน เมื่อยังไม่มีความพร้อมรับผิดชอบต่อชีวิตอันบริสุทธิ์

        สองสัปดาห์ผ่านมาแล้วที่อาเชอร์ยังได้รับรู้ว่าเธอใช้ชีวิตตามปกติ เข้าเรียน ทำงาน กลับอพาร์ทเมนต์หรือใช้เวลาขลุกอยู่ในร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่งตลอดวันหยุด แม้ภาพที่เห็นจะดูผ่ายผอมลงมากแต่ใบหน้างดงามนั้นยังสดใส แช่มชื่น ตราตรึงใจไม่เสื่อมคลาย

        เขาพยายามไม่เข้าใกล้เธอมากจนเกินความจำเป็น แม้ว่าต้องทรมานอยู่กับความรู้สึกที่หัวใจเรียกร้องก็ตามแต่จะให้คนอย่างดอนอาเชอร์ ลดทิฐิ คอยตามตื้อขอความเมตตาปรานีจากผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งได้อย่างไร

        ทว่าอาการกระสับกระส่าย นอนไม่หลับนับจากวันที่เธอเดินจากไปนั้นทำให้คนที่นอนหลับยากและรู้สึกตัวตื่นเร็วอย่างเขาทรมานสิ้นดี คำสั่งในการค้นหาประวัติส่วนตัวโดยละเอียดเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อแพรวาจึงหลุดออกจากปากเมื่อสองวันที่ผ่านมา

        ก๊อก... ก๊อก...

        ไมค์ เดินเข้ามาในห้องเมื่อได้ยินเสียงเจ้านายเอ่ยอนุญาต บอดีการ์ดหนุ่มวางซองเอกสารสีน้ำตาลลงบนโต๊ะแล้วถอยหลังมายืนข้างๆคู่หู “ประวัติส่วนตัวและรูปถ่ายในช่วงเวลาสัปดาห์ที่ผ่านมาของคุณแพรวาครับ”

        สาบานได้ว่าเอกสารที่อยู่ในแฟ้มนั้นมีมูลค่ามหาศาล เมื่อเทียบกับประวัติส่วนตัวอันไร้ซึ่งความสำคัญของแพรวา แต่แฟ้มเอกสารนั้นกลับถูกปิดลงอย่างรวดเร็วจนคนสนิททั้งสองต้องสบสายตากัน แล้วหันกลับไปสังเกตการณ์ท่าทีของเจ้านายอยู่เงียบๆ

        รูปถ่ายในอิริยาบถต่างๆยังทำให้อาเชอร์ยิ้มออกมาอย่างพึงใจโดยไม่รู้ตัว แม้จะเกิดความไม่พอใจเท่าใดนักเมื่อรู้สึกได้ว่าเธอผอมลงกว่ารูปถ่ายในสัปดาห์ที่แล้ว

        หากเธอเกิดความสบายใจแล้วทำไมถึงได้น้ำหนักลดลงจนรูปร่างบอบบางเช่นนี้ แล้วถ้าไม่สบายใจทำไมถึงได้มีรอยยิ้มที่สดใสดึงดูดสายตาเขาได้มากถึงเพียงนี้

        เรื่องเล็กน้อยแต่กลับกวนใจเขาเหลือเกินเมื่อไม่อาจคาดเดาความรู้สึกนึกคิดของเธอได้ เหนือสิ่งอื่นใดยังไม่รู้ว่าจะจัดการกับความทรมานที่เกิดขึ้นกับตัวเองได้อย่างไร

        ...สาวบริสุทธิ์ ควรต้องหัวอ่อน ว่านอนสอนง่าย ออดอ้อนออเซาะให้เขาเห็นใจ รักใคร่เอ็นดูเธอไปนานๆ

        แต่ทั้งหมดนั้นไม่ใช่ประเด็นหลักที่ทำให้อาเชอร์อดทนได้ถึงเพียงนี้ นอกเหนือจากเพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วมคลาสเรียน ชีวิตประจำวันของเธอที่ไม่มีผู้ชายเข้ามาข้องแวะต่างหากที่ทำให้เขาวางใจจับตาเฝ้ามองเธอต่อไปเช่นนี้

        “ดอนจะให้ตามเธอต่อไหมครับ” ไมค์ถามเมื่อเห็นเจ้านายนั่งเงียบอยู่นาน

        “เมียทั้งคน ไม่ตามได้ไงวะ” ตวาดกลับเสียงดุกร้าวโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดแม้แต่น้อย ทว่าสีหน้าของคนสนิทที่แสดงออกก็ทำให้เขาเริ่มรู้ตัวว่าหลุดคำพูดใดออกมา

        ‘เมีย’ มีทั้งความตกใจ ประหลาดใจ แม้จะได้ยินกับหูยังไม่อยากเชื่อว่าดอนอาเชอร์จะยกตำแหน่งนั้นให้เธอโดยไม่อิดออด

        “แล้วถ้าปล่อยให้เธอเป็นอะไรแม้แต่ปลายก้อย เตรียมตัวตาย” อาเชอร์ตะคอกกลบเกลื่อนพิรุธที่หลุดออกไปเมื่อครู่ “ไปไกลๆทั้งคู่เลย”

        หึง หวง ห่วง โหดของแท้... คำจำกัดความที่บิลและไมค์สรุปหลังจากรีบเผ่นเอาตัวรอดออกมาจากห้องทำงานใหญ่

       หนึ่งเดือนต่อมา...

       คืนอัปยศที่เกิดขึ้นกับแพรวานั้นได้ผ่านมาเป็นเวลาเกือบสองเดือนแล้ว หญิงสาวพยายามตัดความเศร้า ความเสียใจออกไปจากใจ เมื่อคิดได้ว่าในโลกนี้มีคนที่โชคร้ายกว่าตนอีกมากมายนัก

        การโหมทำงานอย่างหนัก ท่องหนักสือจนดึกดื่นค่อนคืนทำให้น้ำหนักตัวลดไปถึงสามกิโลกรัม ด้วยความเสียใจที่ยังซ่อนไว้ในส่วนลึกทำให้นอนไม่หลับ ความเครียด ความกังวลที่เกิดขึ้นยังทำให้ประจำเดือนเลื่อนออกไปถึงสองสัปดาห์!

        หากทุกอย่างเริ่มกลับเข้าสู่สภาวะปกติ เมื่อแพรวาตัดสินใจไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายโดยละเอียด คำยืนยันของคุณหมอทำให้เธอมั่นใจว่าประจำเดือนที่คลาดเคลื่อนนั้นไมได้เกิดขึ้นเพราะการตั้งครรภ์ แต่เป็นเพราะความเครียด วิตกกังวลใจของเธอเอง

        กิจกรรมยามว่างจึงเกิดขึ้นมากมายและทำให้เธอคลายความกังวลลงได้มากโข นอนหลับได้นานขึ้นแม้ในใจส่วนลึกแล้วจะโหยหาอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขาก็ตาม เธอยังคงเข้าเรียน ทำงานและไปมาหาสู่กับวรนุชอยู่เป็นปกติโดยที่ไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่า นับตั้งแต่วันที่ก้าวออกมาจากเพนท์เฮาส์ของอาเชอร์ เฟร์นานโด เธอยังอยู่ในระยะสายตาของเขามาตลอด