คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The last night++ มึน งง
3
Taeyeon’s Part
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆโอ๊ยปวดหัวจัง ฉันพยามยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบๆห้อง เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นอีกแล้ว? ฉันรีบมองหาผู้เคราะห์ร้ายจากการกระทำของตัวฉันไม่สิ ใครสักคนที่แฝงอยู่ในตัวฉัน..
หนาวจัง ฉันกระชับผ้าห่มให้ปิดเนื้อตัวให้มิดชิด เพราะตอนนี้บนตัวฉันไม่มีเสื้อผ้าซักชิ้นเดียว
“^_^ไง”ชายหนุ่มนอนเอามือข้างหนึ่งท้าวหัวตัวเองพูดทักทายด้วยสีหน้าอารมณืระรื่น
แต่มันต่างจากอารมณ์ฉันตอนนี้สุดๆเลย
0_0<<แทยอน
“กะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
-------------------------------The end--------------------------------------
“หุบปาก!”ชายหนุ่มสั่งด้วยความรำคาญ สิ้นเสียงนั้นแทยอนก็รีบใช้มือปิดปากทันที แทยอนก้มหน้าลงมองไปยังผ้าห่มสีขาว มันว่างเปล่า ‘เธอจะต้องเข้มแข็ง’แทยอนตั้งใจไว้แล้วว่าต่อไปนี้จะไม่มีใครได้เห็นน้ำตาของเธออีก
แทยอนพยามทำใจมาโดยตลอดไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เธอเป็นฆาตกรโดยไม่ตั้งใจ หรือการที่เธอต้องมาพบเจอกันอีกครั้งในฐานะของเจ้านายกับลูกน้องแค่นี้มันก็ทำให้เธอแทบจะบ้าแต่สิ่งนี้มันเกินไป
ทำไมคนที่ทำร้ายเธอต้องกลับมา ทำไมทุกคนต้องทำร้ายเธอไม่จบไม่สิ้น…
“ทำไมคุณต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย”แทยอนถามเสียงเรียบในขณะที่ยังคงก้มหน้า เธอไม่อยากพบเจอคนใจร้ายแบบนี้อีก แม้แต่เสี้ยวเดียวเธอก็ไม่อยากเห็น
“…”
“คุณทำร้ายฉัน ทำให้ฉันเป็นไอ้บ้าไล่ดูดเลือดคน!”
“….”
“ทำให้ฉันเสียศักดิ์ศรี!”
“….”
“ทำให้ฉันต้องฝันร้ายไม่จบไม่สิ้น”
“…..”
“ทั้งที่คุณก็รู้ว่าฉันไม่มีสติ”
“แต่คุณก็ทำแบบนี้กับฉัน!”
ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทีสบายๆแล้วแสยะยิ้มที่แสนชั่วร้ายออกมา
“เมื่อคืนเราก็ทำมันด้วยกันไม่ใช่หรอแทยอน”
แทยอนอึ้งจนพูดอะไรไม่ถูก เลวที่สุด!เธอได้แต่คิดในใจแบบนั้นแล้วจ้องหน้าชายหนุ่มเหมือนจะเอาชีวิต แล้วก็ได้แต่นั่งสาปแช่งเค้าในใจ...
“หึ!จะสาปแช่งอะไรฉันก็พูดมาเลยสิ ฉันบอกให้พูดออกมา”
“….”
“บอกให้พูดออกมาไง ด่าในใจมันไม่สะใจหรอกนะ”ชายหนุ่มหันไปเขย่าตัวแทยอนอย่างเหลืออด ไม่ว่าเธอจะพูดมันออกมารึไม่เค้าก็รับรู้มันได้อยู่ดี ทุกความคิดของเธอเค้ารับรู้มันดี
“ออกไปจากชีวิตฉันซะ”แทยอนตอบกลับมาด้วยเสียงราบเรียบ แววตาไร้ความรู้สึกใดๆ แล้วเธอก็ลุกจากไปในสภาพที่ผ้าห่มยังพันรอบตัวเธอ..
“เดี๊ยว”ชายหนุ่มรั้งเธอไว้ด้วยคำพูด ในขณะที่แทยอนกำลังเก็บเสื้อผ้าแล้วจะเดินออกไป
“ใส่เสื้อผ้าซะให้เรียบร้อย เดี๊ยวฉันจะไปส่ง วันนี้เธอไม่ต้องไปทำงาน”ชายหนุ่มพูดแล้วก็ลุกเดินออกจากห้องไป..
‘เธอเกลียดฉันขนาดนั้นเลยหรอแทยอน’
10ชั่วโมงก่อน
โอ๊ยยัยตัวดีเขี้ยวเธอคมขนาดนี้เลยหรอเนี่ย อูยองลูบคอตัวเองแล้วก็หันไปมองหญิงสาว ที่สลบไปอย่างกะทันหันทันทีที่กัดคอของเค้า สงสัยจะเมา..
คอยดูนะฟื้นมาจะแกล้งซะให้เข็ดเลย หึ หึ
“โอ๊ยปล่อยนะโว้ย บอกแล้วว่าไม่เมา หนายๆครายเมา เอิ้ก”หญิงสาวพูดทั้งๆที่ตาของเธอยังคงปิดสนิท ไม่เหลือสภาพความเป็นกุลสตรีเลยแม้แต่น้อย
โถ่เอ๊ยเมื่อไหร่จะดูหัดดูแลตัวเองบ้างนะ ชายหนุ่มประคองแทยอนให้ไปนั่งบนรถของเขาด้วยความระมัดระวัง แล้วจ้องมองแทยอนด้วยความเวทนา “ฉันของโทษจริงๆที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้นะแทยอน”เขาพูดเบาๆเพื่อให้ได้ยินกับเธอแค่สองคน ไม่ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าเธอจะได้รับรู้เจตนาจริงๆของเธอรึเปล่าก็ตาม
อูยองตั้งใจจะขับรถพาแทยอนไปส่งที่บ้านของเธอแต่เค้าก็ตระหนักได้ว่าในสภาพแบบนี้เธอคงยังไม่พร้อมไปพบใครแน่ๆ เค้าจึงเปลี่ยนเส้นทางพาเธอมายังคอนโดทีบ้านของเค้าแทน เค้าอุ้มแทยอนลงจากรถ หญิงชราแม่นมของเค้าตกใจมากที่อยู่เค้าก็พาแทยอนกลับมาที่นี่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้เค้าตั้งใจไว้แล้วเค้าจะไม่ทำร้ายเธออีก...
ย้อนกลับไปที่สิบสามปีที่แล้วอูยองไม่ได้มีเจตนาที่จะทำร้ายแทยอนเลย เค้าเข้าใจผิด ตอนนั้นเค้าฝังใจกับผู้หญิงคนนึงที่หลอกลวงเค้า อูยองโกรธมากเค้าทุ่มแทความรักให้เธอทว่าเธอกลับทำร้ายเค้าจนเค้าไม่คิดว่าชีวิตนี้เค้าจะรักผู้หญิงได้อีก เค้าจะดื่มเลือดผู้หญิงโสเภณีทุกคืนๆที่แม่นมของเค้าพามา เค้ารู้ดีว่ามันเป็นสิ่งที่ผิดแต่เค้าก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ จนวันนั้นวันที่เด้าทำผิดพลาดกับแทยอน มันทำให้เค้าตั้งใจจะเป็นคนใหม่ ไม่ทำร้ายใครอีก
เค้าให้แม่นมจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แทยอน แต่สักพักแทยอนก็จัดการถอดเสื้อของตัวเองทิ้งจนกระจัดกระจาย แล้วก็บ่นว่าร้อน มันคงเป็นฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ชายหนุ่มคอยแวะเวียนมาเฝ้าแทยอนทั้งคืนจนกระทั่งแผลหลับไปในสภาพที่เปลือยท่อนบน เป็นสาเหตุให้แทยอนเข้าใจผิด!
.
.
.
.
“ถึงแล้ว”ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงเรียบหลังรถคันหรูมาจอดหน้าบ้านแทยอน
หากแต่ว่าไร้การตอบรับกลับมา แทยอนนอนหลับตาพริ้มด้วยความเพลีย เธอเหนื่อยมากจริงๆพอมาเจออากาศเย็นๆยิ่งทำให้เธอหลับลึกมากขึ้น
อูยองเอื้อมมือไปสะกิดแทยอนเบาๆแต่เมื่อแทยอนลืมตาขึ้นมาเธอก็ปัดมือเค้าออกอย่างไม่ใยดีก่อนจะเปิดประตูรถแล้วก้าวเดินออกไปด้วยสีหน้าเฉยชา
“ขอบคุณ”แทยอนพูดแค่นั้นไม่แม้จะหันมามองผู้มีพระคุณ เธอใช้มือปัดประตูให้มันปิดด้วยแรงผลักโดยไม่หันหน้าเข้ารถ แล้วเดินเข้าบ้านไปอย่างไร้เยื่อใย..
‘โถ่เว้ย!ทำไมชีวิตนี้ทำดีกับเค้าไม่ขึ้นเลยวะ ไอ้อูยองเอ๊ย’
ชายหนุ่มทุบกำปั้นหนักๆบนแตรรถทำให้เสียงแตรดังกังวานไปทั่ว ก่อนจะเร่งคันเร่งออกไปด้วย สปีดที่ไม่เกรงกลัวยมบาลจะมาพรากชีวิต
....เค้าคงไม่สามารถตายได้อีกแล้วล่ะ.....
“กลับมาแล้วหรอลูก”ผู้เป็นพ่อยังคงถามคำถามเดิมทุกครั้งที่เห็นแทยอนกลับบ้านมาตอนเช้า แม้มันจะทำให้เค้ากังวลว่าลูกสาวสุดที่รักมีปัญหาอะไรที่ทำให้ต้องออกไปนอกบ้านแล้วกลับมาในสภาพที่...ค่อนข้างแย่ทุกครั้ง แต่เค้าก็เลือกที่จะเชื่อใจเธออยู่เสมอ..
แทยอนไม่พูดอะไรเธอรีบเดินขึ้นห้องเหมือนทุกครั้ง แต่มันต่างออกไปตรงที่...
คราวนี้เธอไม่ได้ออกไปฆ่าใคร
ไม่มีใครที่โดนเธอทำร้าย
.
.
มีแต่เธอที่โดนทำร้าย..
แทยอนนั่งทบทวนสิ่งต่างๆความคิดต่างๆพี่พร่างพรูไม่จบไม่สิ้นในหัวสมองของเธอ และทุกๆครั้งมักจะมีคำถามเสมอว่า ‘ทำไม’
‘ทำไม’อูยองต้องทำร้ายฉันขนาดนี้
‘ทำไม’เขาต้องทำให้ฉันเป็นตัวอะไรไม่รู้แบบนี้
‘ทำไม’เรื่องทั้งหมดมันถึงไม่ใช่ฝันร้ายที่ตื่นขึ้นมาแล้วทุกอย่างจะหายไป
‘ทำไม’ตอนแรกฉันถึงเชื่อใจว่าเค้าจะไม่ทำอะไรกันอีก
‘ทำไม’เมื่อคืนฉันไม่ฆ่านายไปซะ
‘ทำไม’ต้องมาเจอกันอีกจะจองเวรกันไปถึงไหน
แทยอนลุกออกจากเตียงนอน พยามตั้งสติไม่คิดมากไปกับเรื่องพวกนี้ พยามลบทุกสิ่งทุกอย่างออกไปจากสมองของเธอ แทยอนเดินไปหน้ากระจกแล้วยิ้มให้กับตัวเองทั้งที่ในตาเริ่มร้อนผ่าว
.
.
.
.
‘ทำไมนายมีผลต่อความรู้สึกของฉันมากขนาดนี้นะ อูยอง......’
ทอร์ค
มาแล้ว....รู้สึกว่าตอนนี้แต่งนานมาก เค้าไม่ถนัดแนวดราม่าจริงๆT^Tแต่งไปงงอารมณ์ตัวละครไป
หวังว่าทุกคนจะยังติดตามกันต่อไปนะ ตอนหน้าอาจจะน่ารักกุ๊กกิ๊กเหมือนเดิม?ถ้าอยากรู้ว่าอูยองจะมาง้อน่ารักขนาดไหน ก็ต้องติดตาม ถ้ามีส่วนไหนผิดพลาดบอกกันด้วยน้า ลูกชิ้นจะได้เอาไปปรับปรุงต่อไป ขอบคุณค่า^^
:) Shalunla
ความคิดเห็น