ขวัญแก้ว (บันทึกของคนบ้า)

ลำดับตอนที่ #1 : โรงพยาบาล 06/02/2549

โรงพยาบาล

วันจันทร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ 2549

แก้วเดินเข้ามาในโรงพยาบาลโดยอาการอ่อนแรง ร่างกายผอมซีดราวกับไม่มีเลือดไปเลี้ยงที่ใบหน้าเธอเลย พ่อของเธอต้องเหมารถข้างบ้านเพื่อพาเธอมาที่โรงพยาบาลด้วยความเป็นห่วง โดยที่ชายคนรักของเธอก็มาด้วย

"ผมไปลงประวัติก่อนนะครับ" ชายหนุ่มคนรักของแก้ว แววตาเขาแดงกล่ำ ราวกับไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืน ซักพักเขายื่นปากกามาให้แก้ว เขียนชื่อ

"...." แก้วทำหน้างง คนรักของเธอจึงเขียนชื่อกับนามสกุลของเธอ

"เชิญ นั่งรอที่หน้าห้องหมอสมรักษ์ก่อนนะค่ะ" พยาบาลยิ้มให้แก้ว แก้วจับที่ท้อง แล้วนั่งลงบนม้านั่ง โดยมีพ่อและชายคนรักนั่งอยู่ข้างๆ

"กานต์.." เสียงแผ่วเบาของแก้วเรียกชายคนรัก น้ำตาของแก้วซึมออกมาจากเบ้าตา

พ่อและชายคนรักยิ้มดีใจ เลื่อนตัวเข้าหาแก้วอย่างรวดเร็ว แก้วเอามือกุมหัวทั้งสองข้างส่ายหัวไปมา ขาของเธอเหยียดตรงสลับขาไปมา ผู้ป่วยที่นั่งรอในแผนกผู้ป่วยจิตเวช ต่างมองแก้วเป็นตาเดียว

"แก้วรู้สึกตัวตอนไหน?" พ่อแก้วถามกานต์

"คงจะเป็นเมื่อกี้  เพราะระหว่างนั่งรถแก้วก็นิ่งตลอด" กานต์ตอบพ่อ สีหน้าเขานิ่ง ไร้ความรู้สึก

"คุณขวัญแก้ว ศาลส่ง เชิญม้านั่งด้านข้างค่ะ" เสียงลำโพงดังขึ้นเรียกชื่อแก้ว ทั้งที่ลงนั่งไม่ถึงนาที

พ่อของแก้วพยุงร่างที่สิ้นแรงของแก้วนั่งลงที่ม้านั่ง โดยกานต์ตามไปด้วย แก้วเห็นพยาบาล ประมาณ หก คน นั่งอยู่รอเพื่อสัมภาษณ์เธอ เพื่อเป็นกรณีศึกษา

"แม่ชี.... "แก้วทำท่ามองหาอะไรซักอย่าง

"พยาบาล ไม่ใช่แม่ชี" กานต์หัวเราะเบาๆ

แก้วทำท่าทางจะพูดอะไรซักอย่าง แต่เธอกลับถอนใจ ซักพักแก้วเหยียดขาไปมา แขนของเธอเหยียดตรงวางไว้บนเข่าของเธอ

"เป็นแบบนี้มานานรึยังค่ะ" พยาบาลถามพ่อของแก้ว

"เห็นหนักสุด ก็ประมาณสองถึงสามวันที่ผ่านมานี่ล่ะครับ" พ่อของแก้วตอบ

พยาบาลพยายามถามแก้วแต่แก้วไม่ตอบอะไรซักคำ พ่อ จึงตอบแทน ซักพักมีพยาบาลคนหนึ่งเข้ามากระซิบ พยาบาลทั้งหมดทำสีหน้าเคร่งเครียดแล้วถอดใจ

"เดี๋ยวเชิญเข้าห้องคุณหมอสมรักษ์ค่ะ" พยาบาลปรับสีหน้ายิ้มทันที

แก้วเข้าไปในห้องโดยที่มีคนข้างบ้าน พ่อ และกานต์ ตามไปด้วย เบื้องหน้าของแก้วปรากฏห้องสี่เหลี่ยมสีขาวเล็กๆ นายแพทย์ในชุดสีขาวหน้าตาผิวพรรณสะอาดสะอ้านนั่งอยู่บนเก้าอี้ธรรมดาไม่มีพนักพิง กำลังคีย์ข้อมูลลงคอมพิวเตอร์

คุณหมอพยายามถามถึงอาการและสาเหตุ แต่แก้วกลับนิ่ง คุณหมอจึงวาดรูปวงกลม และรูปขีด สองครั้งให้แก้วทำตาม แก้วยอมทำตามแต่โดยดี คุณหมอประหลาดใจที่แก้วสามารถวาดรูปได้

"แก้วอยู่บ้านมักจะวาดรูปเป็นประจำครับ" พ่อตอบแทนแก้วซึ่งแก้วนั่งนิ่งไม่พูดอะไรด้วยสายตาเหม่อลอย

"มีคนในบ้านป่วยเป็นโรคนี้ไหมครับ"คุณหมอพยายามถามเพื่อหาสาเหตุ

"มีน้องสาวผมคนนึงครับ เค้าบอกว่าถูกแมงมุมกัด ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน" พ่อของแก้วยิ้มตอบแบบมีมารยาท

"งั้นคงเป็นเพราะกรรมพันธุ์" คุณหมอง้างมือจด ลงสาเหตุการป่วยในแฟ้มประจำตัวผู้ป่วยของแก้ว

แก้วส่ายหัวไปมา แสดงอาการปฏิเสธ เธอจับที่หน้าและท้อง ขาเหยียดสลับไปมา

*************************************************

- -