กระชากหัวใจนายหมาป่าเจ้าเลห์

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2

2

ฉันค่อยยกเปลือกตาอันหนักอึ่งทั้งข้างขึ้นอย่างมึนงงนี่ฉันยังไม่ตายเหรอเนี่ย  พอลืมตาขึ้นก็เห็นเพดานสีขาว แล้วฉันอยู่ไหนเนี่ยยยยยยยยยย

มองซ้าย มองขวา บ้านคนนี่แล้วฉันอยู่บ้านใครล่ะ

“โอ๊ยย “  เจ็บชะมัดขยับไม่ได้เลยโดยเพาะตรงท้องเนี่ย มองดูสารรูปตัวเองตอนนี้ฉันใส่เสื้อผู้ชาย อืมใช่เสื้อผ้าผู้ชาย เฮ้ยยยยย ฉันใส่เสื้อผู้ปู้จายยยยย  หรือว่าจะเป็นคนที่มาช่วยฉันเมื่อคืนนี้ คิดถึงตอนนั้นแล้วใจฉันสั่นไปหมดถ้าไม่ได้เขาคนนั้นไม่รู้ป่านนี้ฉันคงเป็นเมียไอ้พวกนั้นแน่ แต่พอนึกถึงคนที่ช่วยชีวิตฉันทีไรฉันต้องหน้าแดงทุกทีอ่ะ อ๊ายยยเค้าต้องเห็นฉันหมดแล้วแน่ๆ อ๊ากกกไม่ยอม (ทึ่งหัวตัวเอง)

“ตื่นแล้วเหรอ”

ในขณะที่ฉันกำลังทึ่งหัวตัวเองนั้นก็มีผู้ชายคนหนึ่งถือข้าวต้มมาวางไว้ที่ข้างเตียงที่ฉันนอนอยู่พระเจ้า ผมสีดำสนิทซอยระต้นคอ นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลตัดกับสีผมของเขาจมูกโด่งเป็นสันริมฝีปากอมชมพูน่าจุ๊บนั่นสรุปแล้วเขาหล่อมว้ากกกก อ่อยยยได้กลิ่นหอมของข้าวต้มแล้วพาลทำให้ท้องร้องขึ้นมาเลย หิววววว

“เอ่อออ” ฉันได้แต่อ้ำอึ้งไม่รู้จะพูดอะไรขอบคุณเค้าดีมั้ย (ดี)

“ฉันเอาข้าวต้มมาให้ทานสิแล้วนี่ยาแก้ปวด” เขาพูดแล้วยื่นยามาให้

“ขอบคุณนะ”

“อืมไม่เป็นไรกินสิจะได้กินยา”  เขาพูดพรางยิ้มอย่างจริงใจ โอ๊ยย เพราะรอยยิ้มนั่นทำให้ฉันจะละลายแล้ว

มีหรือที่ฉันจะไม่ยิ้มตอบเขา ยิ้มจนปากจะฉีกแล้วจ้า..

“ฉันทีเคยินดีที่ได้รู้จัก J”  ทีเคแนะนำตัวและส่งยิ้มให้ฉันอีกครั้ง โอ๊ยฉันจะเป็นน้ำแล้วพ่อคู้นนนน ดูๆแล้วเขายิ้มเก่งมากเลยนะ

“ฉันตะวันยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ” ฉันยิ้มตอบ

แล้วเราก็คุยกันไปเรื่อยต่างๆนาๆทีเคน่ะเค้าเป็นพ่อบ้านของบ้านหลังนี้ทำทุกอย่างไม่ว่าจะทำอาหาร ล้างถ้วย ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า รดน้ำต้นไม้ ยังกะแม่บ้านเนี่ยขนาดฉันยังอายเลย อ้อ ที่นี่อาสัยอยู่ห้าคน (ผู้ชายล้วนๆ)คือ ทีเค อเล็ก มิน ฟลุ๊กกี้ และธันเดอร์ เค้าบอกว่ามีบ้านอยู่กลางป่าด้วยอยากเห็นจัง  ฉันถามเขาว่าใครเป็นคนช่วยชีวิตฉัน เขาคนนั้นชื่อธันเดอร์ ที่เป็นคนช่วยฉันไว้รวมถึงเขาก็เป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันเองกับมือด้วย  อ๊ายย คิดแล้วก็เขินอีตานั่นคงเห็นอะไรๆของฉันหมดแล้วแน่ๆแล้วฉันจะมองหน้าเขายังไงเนี่ยยย  คุยกันไปซักพักทีเคก็ขอตัวไปรดต้นไม้ต่อหน้าบ้าน ส่วนฉันก็กินยาแล้วรู้สึกง่วงก็เลยหลับไป (ง่ายเนอะ)

ตื่นมาอีกทีก็มืดแล้ว หลับซะยาวเช้ายันมืดเลย  หาวววว อ้าปากหาวกว้างๆมันซะเลยและบิดขี้เกียจ โอ๊ยย ไอ้แผลที่ท้องเมื่อไรจะหายเนี่ยเจ็บชะมัดเลย

“ตื่นแล้วสินะ”  จู่ก็มีใครบางคนผลักประตูเข้ามาอย่างแรง ตกใจหมดมาไม่ให้สุ้มให้เสียงเมื่อมองไปที่ประตูก็ต้องตกใจ

“ทะ ธันเดอร์” ฉันอ้าปากค้างกลางอากาศ

เอาอีกแล้ว(คนหล่อ) เขานี่เหรอที่ช่วยชีวิตและเปลี่ยนเสื้อผ้าใช้ฉันน่ะ ทำไมเค้าหล่ออย่างนี้ นัยน์ตาสีน้ำตาลเหมื่อนกับสีผมของเขาที่ทอดมองมาที่ที่ฉัน จนต้องชะงักเมื่อสบตาคู่นั้นมันว่างเปล่าแต่น่าค้นหา จมูกโด่งรับกับริมฝีปากสีแดงอมชมพูนั่น ผิวขาวจัดเหมือนกีบทีเคแต่ไม่ซีดยิ่งทำให้เค้ามีเสน่ห์มากขึ้น

“อ่ะ นี่เสื้อผ้าของเธอฉันซื้อมาไม่รู้ว่าเธอจะใส่ได้มั้ย”  เค้าวางถุงเสื้อผ้าสี่ห้าถุงไว้ตรงหน้าฉันแล้วเดินออกไป

ฉันหยิบถุงพวกนั้นขึ้นมาดูและก็ค้นๆ เอาเสื้อผ้าออกมาเป็นแบบเรียบๆแต่ดูหรูหรา ให้ตายของแบรนเนมทั้งนั้น  อ๊ยยะ ทะทำไมชุดชั้นในมันตรงอย่างนี้เนี่ย คัพซีซะด้วยเค้ารู้ได้ยังง๊ายยยยยย

“อีตาบ้า >_<” ดูไปก็หน้าแดงไปอ๊ายยไอ้ผู้ชายบ้าแล้วนี่ก็เกงในอีก อ๊ากกกกกก ทำไมเค้ารู้......(จะไม่รูได้ไงก็เค้าเปลี่ยนเสื้อผ้าให้หล่อนนี่ยะ) หลังจากที่กรีดเป็นบ้าเป็นหลั่งแล้วมันไม่มีประโยชน์อะไรหรอก ไปอาบน้ำชำระร่างกายดีกว่าหลังจากที่นอนซมอยู่ในเตียงมาทั้งวัน ไม่ไหวเลยฉัน

  อ้า....สบายตัวจังเลยได้อาบน้ำชำระร่างกายสดชื่นมากกกก  หืมมใครเอาหารมาวางไว้เนี่ยหอมน่ากินจัง สงสัยคงจะเป็นทีเคมั้ง จะรอช้าอยู่ไยกินสิคะ ฮ่าๆ (บ้า)

โอ๊ยยย อื่มจังเลยฝีมือทีเคเนี่ยใช้ได้ๆอร่อยจริง ไม่คิดว่าผู่ชายหน้าตาหล่อเหลาเอาการขนาดนี้จะชอบทำอาหารแทนที่จะถนัดเรื่องเที่ยวกลางคืนอะไรเงี้ยมากกว่า แต่ก็นะ หลังจากสวาปามหารเสร็จฉันก็เอาถ้วยจานออกไปล้างในครัว 

อ๊า.... บ้านน่าอยู่จังตกแต่งโทนสีครีมและสีเทาสไตร์แบบผู้ชายรักสะอาด แบ่งแยกเป็นห้องๆมีสองชั้น ชั้นบนจะมีห้องอยู่สามสี่ห้องส่วนชั้นล่างเป็นห้องรับแขกที่มีโซฟาสีเทาตัวยาวหน้าทีวี มีเปียโนด้วย จะมีห้องน้ำทั้งชั้นล่างและชั้นบน และห้องครัวนั่นไงฉันต้องการไปห้องครัวพอดี แต่จะว่าไปบ้านหลังนี้มันใกล้ไม่สลับซับซ้อนเท่าไรทำไมฉันต้องหาให้ยากด้วย งง??

ย่องๆๆ มองหาสิ่งมีชีวิตที่น่าจะอาสัยอยู่ที่นี่ แต่ก็ไม่มี ซักคนห้องรับแขกว่างเปล่า  ห้องครัวก็ว่างเป่ลา  ทุกคนหายไปไหนเนี่ยยยยย ทีเคก็ไม่อยู่สรุปแล้ว นี่ฉันอาศัยอยู่หลายคนหรือคนเดียวกันแน่ !!

“ไม่เห็นมีคนเลย  ช่างเถอะเอาถ้วยไปล้างดีกว่า”  ฉันล้างถ้วยไปร้องเพลง(ในใจ)ไปอย่างมีความสุข  เสร็จซักทีแค่ถ้วยกับจานและช้อนอย่างละหนึ่งใบทำไมฉันต้องล้างนานด้วยอ่ะ  โว๊ะ... กลับห้องดีกว่า ^_^

“อ๊ากกกกกก  O_O”  ออกมาอย่างสุดเสียง เพราะใครก็ไม่รู้มายืนอยู่ข้างหลังฉันอ่ะ T_T  ตกใจนะเฟ้ยยมาไม่ให้สุ้มให้เสียงเลย

“อ๊ากกกกกก OoO”  ต่างคนก็ต่างตกใจ อีตานั่นก็กรีดร้องเหมือนกันกับฉัน