Because you’re my fatality

ลำดับตอนที่ #2 : บ้านน้อยหลังนี้สุขขีเสียจริง

บ้านน้อยหลังนี้สุขขีเสียจริง

                “แม่คร้าบบบบบบบบบ!!!!!!!!!!!!!! คุณกลับมาแล้วครับแม่”  เสียงตะโกนโหวกเหวกของเด็กชายร่างบางอายุสิบเจ็ด  เช้านี้เป้นวันที่แสนสดใสของเขาก็ว่าได้เพราะวันนี้เป็นวันปิดเทอมเขาวิ่งหน้าตั้งยิ้มแป้น เข้าบ้านพร้อมกับกระเป๋าและลังใส่ของอีกเล็กน้อย  (อีเคะน้อยฉันมันแข็งแรงจริงๆ) 

“อ้าว!ขอบคุณเดี๋ยวก็ล้มหน้าทิ่มหรอก เจ้าเด็กคนนี้นี่” เสียงของหม้ายสาวกล่าวเอ็ดลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเขาขณะที่ตัวเองนั้น กำลังนั่งแกะมะขามเพื่อไว้ทำมะขามเปียกไว้ใช้ในครัว

“แม่ครับ ไหนมากอดทีดิ” เขาวิ่งมากอดผู้เป็นแม่พลางหอบเล็กน้อย

“ฮึ่ย! เอ้าเอาของไปเก็บเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมากินกล้วยบวชชีแม่ทำไว้ให้”  ผู้เป็นแม่เอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก็แหงแหละลูกชายกลับมาทั้งคน แม่ที่ไหนเล่าจะไม่ดีใจ

“โห่! แม่เดี๋ยวหนูกลับมาทำกินเองก็ได้ แม่ไม่เห็นต้องลำบากทำไว้รอหนูเลย”

“เออน่า  พอดีข้าว่างก็เลยทำไว้รอเอ็ง”

“แต้งกิ้วหม่ามี๊!  เดี๋ยวผมไปเก็บของก่อนนะ” เขาผุดลุกขึ้นพลางก้มลงไปลักหอมแก้มแม่  ทำเอาหม้ายสาวตกใจร้องโวยออกมา  แต่นี่ก้เป็นท่านก็ทราบดีว่านี่เป็นนิสัยที่ถือว่าน่ารักของลูกชาย

“ไอ่คุณเดี๋ยวเถอะ!”

“ฮ่ะๆๆ”ร่างบางๆของเขาหัวเราะพลาง วิ่งขึ้นบ้านอย่างร่าเริง

พอพ้นหัวกระไดบ้านก็พบกับน้องสาวของเขากำลังดูการ์ตูนแนวต่อสู้อยู่ อย่างอารมณ์ดี

“อ่าวว่าไงสาวน้อยกลับบ้านแล้วหรอ”  น้องสาวของเขาเอ่ยทักผู้เป็นพี่ 

“สาวบ้านมึงสิ  เออกล้วย วันนี้ไม่เป็นโรงเรียนหรอ”ร่างบางๆของเขาเดินผ่านน้องสาวเพื่อที่จะเอาของเก็บในห้องส่วนตัวของเขา

“โอ้ยๆๆๆ อีคุณโรงเรียนกูปิดเทอมก่อนมึงไปหลายปีแสงละ”  นี่แหละพี่น้องที่สนิทกัน  มักจะมีคำสมัยพ่อขุนแทนสรรพนามตัวเองกันอย่างนี้เป็นนิจ  ซึ่งแม่คิดว่ามันก็ไม่ได้หยาบคายกลับคิดว่าดีซะอีกพี่น้องจะได้สนิทกัน

ร่างบางกำลังจัดเก็บของเข้าตู้อย่างเป็นระเบียบตามนิสัยของเขา  ต่างกันกับน้องสาวของเขาที่ในห้องช่างรกรุงรังเหลือเกินถ้าเทียบห้องเขาคงเหมือนสวนที่ได้รับการจัดตกแต่งต้นไม่อย่างดี  แต่ห้องของน้องสาวเขาก็คงจะเหมือนป่าชิบชื้นอะไรทำนองนั้น  ขอบคุณเคยคิดว่าบางทีในห้องของน้องสาวเขาอาจมี งูจงอางหรือไม่ก็สัตว์ป่าอาศัยอยู่ในห้องแน่ๆ  หลังจากจัดการกับข้าวของเสร็จ   แล้วเขาก็ทำการเปลี่ยนเสื้อผ้า  เมื่อที่เขาเลิกเสื้อขึ้น มานั้นก็เผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่มองยังไงก็ไม่ใช่ผู้ชายและผิวสีขาวเหลืองตามแบฉบับ คนบ้านนอก  เขามองตัวเองผ่านกระจกแล้วก็นึกขำและนึกชมตัวเองอย่างติดตลกว่าว่า  นับวันเขายิ่งสวยขึ้น   เขายิ้มให้ตัวเองในกระจกแล้วคว้าเสื้อคอกลมสีขาวลายการ์ตูนตัวโปรดของเขามาสวมกับกางเกงขาสั้นสีดำเพียงเท่านั้นก็ทำให้ร่างของเขาน่ารัก  ขึ้นมาอย่างใครเห็นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาดูดีจริงๆ  ขอบคูณเป็นคนผิวขาวเหลืองเนียน ทั้งหน้าท้อง และทุกสัดส่วนในร่างกายของเขาไม่มีมัดกล้ามเนื้อให้เห็นเลยสักนิด  แม่ของเขาก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นเดียวกันว่า ลูกชายของเขาสวย  ขึ้นทุกวันทุกวัน  ส่วนลูกสาวเขานั้นก็ดูจะคล้ายเด็กผู้ชายเข้าไปทุกๆวันเช่นเดียวกัน  เขาไม่ได้อคติกับเรื่องเพศที่สามนั่นทำให้เขารับได้กับพฤติกกรมของลูกทั้งสองคน  เพราะเขาก็เห็นว่าลูกของเขานั้นต่างก็เป็นเด็กดี และไม่เคยสร้างความลำบากใจให้เขาเลยสักครั้ง

               


















ร่างบางเดินลงมาจากบ้านแล้ว ปราดเข้าครัวทันที เพื่อลิ้มรสของกล้วยบวชชีฝีมือแม่ของเขา  เขาบรรจงตักมันใส่ชามเพื่อที่จะเข้าไปกินในสวนหลังบ้านที่นั่นมีกระท่อมริมแม่น้ำแม่ชอบไปงีบบนเปลที่นั่นบ่อยๆ  แต่เมื่อขอบคุณกลับบ้านแม่ก็รู้ทันทีเลยว่าลูกชายตนสวยของเขาต้องไปหมกตัวจับจองเป็นเจ้าของที่นั่นแน่ๆ 

               



บ้านของขอบคุณนั้นเรียกว่าเป็นบ้านสวนก็คงจะไม่ผิดบ้านเขาเป็นไม้สองชั้น  ที่คุณยายและคุณตาของเขาร่วมกันสร้างขึ้น  รอบๆบ้านร่มรื่นน่าพักผ่อนมาก แถมหลังบ้านยังติดกับแม่น้ำอีก  แต่บ้านของขอบคุณนั้นก็ไม่ได้ห่างไกลเท่าไรหรอก  บ้านของขอบคุณมีอาชีพทำสวนและทำนาแม่ของเขามีที่นาอยู่ซึ่งไม่ต้องลงแรงเองเพราะมีคนมาเช่าทำกัน

จะว่าไปแล้วเขาโตในสภาพแวดล้อมที่ดีจริงๆ










จะว่าไปแล้วเม้นให้ผมก็ดีนะ