ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : 한입만
Title: 한입만
Pairing: hyunbin x minhyun
Note: ินสัำสิ… ว้า
Note: ฟิสั้นมาแ่วามี้ิปันยาว
00:10 AM
H.Kwon: พี่ ผมหิว
M.Hwang: อนนี้?
H.Kwon: ่ายย หิว้าว
M.Hwang: แล้วยัไ
H.Kwon: ผมหิว ออมาิน้าวเป็นเพื่อนหน่อย
H.Kwon: ริๆืออยาเออะรับ
มินฮยอนส่เสีย’เหอะ’ ในลำอ อย่าไม่เบานั ทำให้รูมเมทัวเล็อย่าฮาออุนหันมามอ แล้ว็ยิ้มให้เมื่อเห็นว่าเาำลัเปลี่ยนเสื้อผ้าาุนอนเพื่อเรียมัวออไป้านอ
“อีแล้วเหรอ” ออุนถาม
“รับ” มินฮยอนอบอย่าไม่สบอารม์
“ไม่่วหรือไ าะปิแล้วหน่ะ”
“่วรับ” เาอบพร้อมลับหยิบหมวและมาส์มาใส่
“ะลับหรือเปล่า”
“ยัไม่แน่ใรับ”
มินฮยอนอบพร้อมลับโบมือให้ออุนแล้วเินออไป ออุนส่ายหน้าให้ับน้อายัวาว เาเห็นหรอว่าน้อายำลัอมยิ้ม
ทั้ที่้อมเ้นมาทั้วัน เหนื่อย เพลีย ่วนานั้น็ยัยอมออไปเอเา
แหม พี่น้อนสนิทเา้อทำันนาเลยเียวหรือ ไม่บอ็นึว่าแฟนันแล้วล่ะ
00:50 AM
“ใส่มาส์มาทำไม” ฮยอนบินเอ่ยถามพร้อมับมือให่ที่ึมาส์สีาวมาไว้ที่ปลายาเา
“ไม่ไ้แ่หน้า”
“ปิ็ไม่ไ้แ่” น้อายัวสูเอ่ยำๆ มือให่วาบนหัวเาที่ใส่หมวสีำเอาไว้
“เอ้อ นี่ เพื่อนนายแบบผม มันอมา้วย ไม่้อรู้ัื่อมันหรอ เฮ้ย นี่พี่มินฮยอน รู้ัอยู่แล้วมั้”
ฮยอนบินเอ่ยแนะนำเพื่อนที่มา้วยแล้วแนะนำเาอีที มินฮยอนโ้ให้นิหน่อย ่อนฮยอนบินะูมือเาเ้าร้านอาหารไป เมื่อเห็นว่าำนวนนในร้านยัมีอยู่พอสมวร มือเล็ึึมาส์สีาวที่นัวสูแล้ึลไปไว้ที่า ึ้นมาปิหน้าไว้
“พี่ินอะไร” ฮยอนบินถาม
“ไม่ิน”
“อ้าว แล้วออมาทำไม”
“…”
็เพราะนายบอว่าอยาเอันไเล่า!
“สั่อะไรหน่อยมั้ย” ฮยอนบินถามย้ำอีรั้
มินฮยอนส่ายหน้าอบแล้ว้มหน้าเล่นโทรศัพท์รออีฝ่ายสั่อาหาร
“เหนื่อยมั้ย”
ฮยอนบินเอ่ยถามเาระหว่ารออาหารมาเสิร์ฟ ็่วนี้มินฮยอน้อเรียมัมแบ็ อนเสิร์ และอะไรหลายๆอย่าพร้อมัน เลยบ่นให้เ้าเ็นี่ฟัไปเยอะเลย
“าะปิแล้ว” ฮยอนบินพูยิ้มๆ
“่ว็ไม่น่าออมา”
สิ้นำนั้นมินฮยอน็ประเนำปั้นลลาหลัฮยอนบินนอีนส่เสียั ‘อั่’ ่อนพูลอไรฟันออมาให้ไ้ยินันแ่สอน
“็เล่นพิมพ์มานานั้น ไม่ออมานาย็อนอี พี่ไม่มีเวลา้อหรอนะ”
“ฮ่ะๆ เห็นในว่าานหน่อยนะรับ”
เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ ฮยอนบิน็เอาแ่ถามเาว่าไม่ินริๆเหรอ นมินฮยอน้อบอเหุผลที่แท้ริออไป
“ไเอท” เมื่อไ้รับำอบ ฮยอนบินูไม่่อยพอใเท่าไหร่่อนหันมาถามเา้วยสีหน้าริั
“ถามริ”
“อืม”
“ผอมนานี้แล้วยั้อไเอทอีหรอ พี่ะเอาแราไหนมาเ้น”มินฮยอนหลุยิ้มทั้ที่ใบหน้ารึ่นึอยู่ภายใ้มาส์สีาว
“อ่ะ” มินฮยอนะัไปเมื่อเห็นว่าฮยอนบินีบอาหารมาไว้รหน้าเา
“ไม่ิน” ปิเสธเสียแ็
“ินสัำสิรับ แ่ำเียว็ไ้”
เป็นำพูที่หยาบายที่สุสำหรับนที่ำลัลน้ำหนัอย่ามินฮยอน!
ำว่า ‘แ่ำียว’ นั่นหน่ะ เป็นุเริ่ม้นอวามอ้วนเลย
“ำเียวเอ”
“แ่ำที่นายีบมา พี่็้อออำลัายเยเยอะมาแล้วนะ เทรนเนอร์บอมาว่าินเท่าไหร่ ็้อออำลัายเท่านั้น เพราะั้นไม่เอาหรอ”
ฮยอนบินถอนหายใแล้วพยัหน้าอย่านใ มอพี่ายนสนิทที่ำลัออำมือแน่น็ยิ่สสาร
็พี่มินฮยอนหน่ะ รัารินยิ่ว่าอะไร แล้ว้อมาลน้ำหนันั่มอเาิน้วยสายาหอยๆแบบนี้นี่มัน…
“ินเถอะนะ ำเียว..”
“ฮยอนบิน”
เายมือยอมแพ้่อนหันไปุยับเพื่อนสอสามำ แล้วหันมาุยับมินฮยอนอีรั้
“พี่ เพื่อนผมะลับแล้ว”
“อ้าวเหรอ นายะลับ้วยเลยไหม”
“ำถามนั้นผม้อเป็นนถามพี่หรือเปล่า บ้านผมอยู่แถวนี้นะ”
“อ่า ใ่สิ”
มินฮยอนหัวเราะเล็น้อยให้ับวามเบลออัวเอ ่อนลุึ้นลาเพื่อนอฮยอนบินอย่าสุภาพ
“พี่”
“หืม”
ฮยอนบินเอ่ยเรียเาเมื่อเพื่อนอนัวสูออไปไ้สัพั
“น่ารัไหม”
อีนถามพร้อมับเปิรูปแมวให้เาู ่อนสาธยายวามน่ารัอ่าๆนาๆอแมวที่ัวเอรับเลี้ยเมื่อไม่นานมานี้ให้เาฟั
อยาเอ่ยถามว่าแ่ในแทนั่นยัไม่พออีเหรอ
“พี่อยาไปเอลูน่าับอารือไหม”
มินฮยอนไม่ไ้อบอะไร เพราะถ้าให้พูันามรแล้ว เาไม่ไ้อบแมวเท่าไหร่ ยิ่นึไปถึที่แเนียลอบพูบ่อยๆว่าเาเหมือนแมว็ไม่่อยอบใ
แมวมันไม่เท่! เป็นิ้อเท่ว่าั้เยอะ!
ทั้ที่มินฮยอนไม่ไ้อบแมวนานั้น แ่เพราะอะไรทำให้เามาอยู่ที่บ้านฮยอนบินอนนี้!!
“พี่อยาเล่นับเ็ๆไหม”
“ม..ไม่ล่ะ ให้น้อหลับเถอะ”
“น้อ?”
เาพยัหน้าเมื่อฮยอนบินทำหน้าสสัย ่อนที่อีฝ่ายะปรบมือหัวเราะอย่าถูในมินฮยอน้อยมือมาปิปาฮยอนบินให้เียบ
“เสียั เี๋ยวุพ่อุแม่ื่นนะ”
ฮยอนบินแล้มอ้ายมอวา ึมือาวออแล้วประทับริมฝีปาอัวเอลบนหน้าผาอมินฮยอน
ุ๊บ!
“นี่!”
เมี๊ยว!
มินฮยอนรีบยมือปิปาัวเอเมื่อหลุเสียัออมา ี้หน้าาโทษฮยอนบินที่ยิ้มร่าเินไปอุ้มแมวสีำึ้นมาลอเลีย าม้วยแมวสีาวอีัว
“เสียัพ่อับแม่ื่นนะ ู่ว" มินฮยอนไ้แ่ัฟันรอมอูฮยอนบินหัวเราะิัแล้ว้มลฟัแมวสีำ
ไม่้อสสัยหรอว่าทำไมมินฮยอนเรียแมวสีำ แมวสีาว ็เพราะว่าเาไม่แน่ใว่าัวไหนือลูน่า ัวไหนืออารือหน่ะสิ!
เพราะทุรั้ที่ฮยอนบินส่รูปมาใหู้็มัะส่รูปถ่ายแมวู่มาให้ทุรั้ แล้ว็เรียลูน่า เรียอารือ เา็ไ้เออ ออไปามนั้นทั้ที่ไม่รู้ื่อนั่นแหละ
“พี่ มาเล่นับลูน่าไหม”
มินฮยอนไ้แ่ระพริบาปริบ เมื่อมอไปที่แมวสอัวที่อยู่บนัฮยอนบิน ถึแม้ะไม่่อยอบแ่็เล่นไ้อยู่หล่ะนะ ว่าแ่ัวไหนือลูน่าเล่า!
“อืม เอาสิ”
ถ้าไม่อบแบบนี้ไม่มีวันรู้แน่ๆว่าัวไหนื่ออะไร ถ้าให้ถาม็ลัวอีฝ่ายะนอย์เพราะเล่นส่รูปแถมุยเรื่อเ้าแมวสอัวให้ฟับ่อยนานั้นแ่ยัำื่อไม่ไ้
“พี่ ไม่ินอะไรริเหรอ” ำถามนี้อีแล้ว
“มีนมอยู่นะ ินไหม ำเียวหน่า ไม่อ้วนหรอ”
มินฮยอนลอาใส่ฮยอนบินแล้วอุ้มลูน่าหันหลัหนี ไ้ยินอีฝ่ายหัวเราะเบาๆแล้ว็ยิ่หมั่นไส้
็หมอนั่นผอม ถึไ้ล้าพูแบบนั้นไหล่ะ!
ฮยอนบินเินออไปพร้อมับทิ้แมวทั้สอัวไว้ับเา อย่าที่เยบอว่ามินฮยอนไม่่อยอบแมว แ่ลูน่าับอารือ็น่ารัี อไม่ไ้้อถ่ายรูปเ็บไว้
“เหมือนเลี้ยแมวสามัวเลยแฮะ”
มินฮยอนหันวับไปมอาวาใส่อีนที่ถือถุนมอะไรสัอย่าไว้ในมือ
็บอแล้วว่าแมวมันไม่เท่!
“พี่ ถ่ายรูปให้หน่อย”
ว่าแล้ว็ยัถุนมใส่มือมินฮยอนแล้วเินไปอุ้มลูน่าับอารือมาไว้ในอ้อมอ เาแอบเบ้ปานิๆ สรุปใรพี่ ใรน้อันแน่
มินฮยอนหยิบสมาร์ทโฟนอฮยอนบินึ้นมา ใส่รหัสลไปแล้วเ้าแอพฯ ล้อ
“มอล้อสิ” มินฮยอนเอ่ยบออีนที่มอไปทาไหน็ไม่รู้
“พี่ไม่รู้ัมุมเผลอเหรอ”
“เยอะ”
ถึะบอออไปแบบนั้นแ่เา็ถ่ายไปหลายรูปเลยทีเียว ็อนฮยอนบินเล่นับเ้าแมวหน่ะน่ารัะาย
“พี่ ่วไหม”
“อืม”
ฮยอนบินถามหลัาพาเ้าแมวลูน่า อารือไปนอนเรียบร้อย
มินฮยอนอบรับในลำอพลายมือาวมายี้าเบาๆนฮยอนบิน้อับเอาไว้
“่วแล้วออมาทำไม”
ถามอีแล้ว ะให้พูออมาให้ไ้เลยใ่มั้ย
“็นายบอว่าอยาเอ”
นั่นแหละ ำอบอมินฮยอน และ็ไม่าิว่าะไ้รับำถามที่ทำให้ทำัวไม่ถูลับมา
“แ่เพราะผมอยาเอ็ออมาเลยเหรอรับ”
“…”
"แ่เพราะผมอยาเอพี่เลย้อมาอทนนั่มอผมินทั้ที่ลน้ำหนัอยู่หน่ะเหรอรับ"
"..."
“นึว่าพี่เอ็อยาเอผมเหมือนันถึออมา”
เสียหอยอนอายุน้อยว่าทำเอามินฮยอนแทบหาย่ว ไม่บ่อยนัที่ฮยอนบินะอนริัหรือทำเสียหอยใส่เาแบบนี้
“อ..เอ่อ ไม่อนสิ พี่็..”
“…” มินฮยอนวรพูออไปมั้ยเนี่ย
“พี่็อยาเอนายเหมือนัน”
"..."
"เพราะอยาเอไ ถึออมาหา ทั้ที่่วะแย่ ้อมหนัเหนื่อยะาย แถม้อมานัู่นายินทั้ที่รู้ัวว่าินไม่ไ้ ทั้หมนี้็เพราะอยามาเอนายไเล่าวอนฮยอนบิน"
พูบ็หันหลัให้ฮยอนบินทันที ้มหน้าเพื่อ่อนหน้าร้อนอัวเอ ไม่ทันไ้เห็นรอยยิ้มเ้าเล่ห์ออีน
“หายอนหรือยั” เอ่ยถามทั้ที่ยัหันหลัให้
“ยั”
ฮยอนบินแล้อบลับเสียนิ่ ทั้ที่เาำลัลั้นยิ้มแทบแย่ ที่เห็นหูแๆอพี่ายนสนิท
“แล้วให้ทำยัไ”
“อืม~”
“…”
“มาินนม้วยันสิ”
“วอนฮยอนบิน!”
ฮยอนบินหลุหัวเราะัลั่นเมื่อเห็นมินฮยอนหันวับมาะโนใส่นเาลัวว่าอีนะอเล็เอา
“นายนี่มัน” มินฮยอนัฟันรอ แทบอยาเ้าไปบีบอร่าสู
“ไม่อ้วนหรอหน่า ถ้าลัวอ้วนินผมแทน็ไ้นะ ฮ่าๆ เลือเอาะินนมหรือินผม” ระุยิ้มมุมปาอย่าเ้าเล่ห์่อนไ้รับำปั้นหนัๆเ็มแน
ผมรู้สึเหมือนระูหัแล้วล่ะ
“ถ้าน้ำหนัึ้น พี่ะ่านาย” เอ่ย่อนหยิบนมเ้าปาไปิ้นนึ
ฮยอนบินเห็นอย่านั้น็อยมือมาลูบหัวอีไม่ไ้
“ินเยอะๆเถอะพี่หน่ะ ผอมะแย่ ผมิถึแ้มนุ่มๆแล้ว”
มือให่ยึ้นมาลูบแ้มาวเบาๆ ยิ้มอย่าอ่อนให้ ่อนเอ่ยำที่ทำให้มินฮยอนะัไป
“ืนนี้นอนนี่นะรับ”
ไหนๆ็ึนานี้แล้วล่ะนะ
“อืม”
M.Hwang: ืนนี้ไม่ลับรับ
HaHaWoon: รู้อยู่แล้วหล่ะ : )
FIN
อย่าูถูัปันเรือเราเลยเียว บ่นบ่อยๆว่าัปันา พอัปันัให้็ือแทบเป็นลม ฮือออออ
มาสั้นๆ ๆ แล้ว็ไปแบบๆ
ฝาอมเม้น์ิ-ม หรือ #OurStoryบินมิน ้วย่า
ไปแน้วววว
้วยรั from มินฮยอนบินิปเปอร์ที่มีัปันี้ิื่อฮยอนบินและมินฮยอน (ัปันทำานแน้ว้าบบบบบ)
3/11/2018
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น