Idol lovers รักใสๆปั่นหัวใจไอดอล(ที่รัก)

บทนำ

เชื่อกันว่า...

ที่ปลายนิ้วก้อยข้างหนึ่งของเราจะมี

"เส้นด้ายแดง" ที่มองไม่เห็นผูกเชื่อมโยง

กับปลายนิ้วก้อยของคู่รักที่แท้จริงของเราไว้

ใครคนนั้น... แม้จะอยู่ห่างกันแสนไกลเพียงใด

สักวันหนึ่งด้ายแดงจะนำพาคนทั้งสอง

มาพบกัน เพื่อรักกันไปชั่วชีวิต...

.......

หึ...โกหกทั้งเพเรื่องแบบนั้นน่ะ มันก็เป็นแค่จินตนาการของพวกคนโลกสวยชั่งฝันเท่านั้นแหล่ะ ไม่มีทางที่จะเป็นจริงได้แน่นอน....

บทที่ 1

โชคชะตานำพาให้เรามา.....เกลียด

                ฉันลืมตาขึ้นมาในตอนเช้าของวันที่สดใส หันหน้าไปมองร่างใหญ่ที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ข้างๆฉัน ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็ทำให้ฉันเคลิ้มได้เหมือนกันนะเนี่ย คิดไม่ผิดเลยที่เลือกเข้าเมื่อคืนนี้ เขาทำให้ฉันมีความสุขมากจริงๆ ฉันพยายามดันตัวลุกขึ้นเตรียมตัวที่จะไปอาบน้ำและเริ่มต้นวันใหม่ แต่ทันใดนั้นเอง มือใหญ่ก็เอื้อมมาจับแขนฉันไว้และดึงฉันเข้าไปกอดอย่างอ่อนโยน หึ ทำได้ดีจริงๆ ฉันประทับใจจริงๆ

“จะไปไหนหรอครับคนสวยของผม” ชายหนุ่มโน้มหน้ามาอิงที่หัวไหล่ของฉัน พลางดึงฉันเข้าไปกอดแน่นขึ้นอีก แต่ฉันก็ค่อยๆ แงะ มือใหญ่ของเค้าออกจากเอวบางของฉันอย่างอ่อนโยน แต่มือนั่นกลับรัดแน่นขึ้นไปอีก “ฉันจะไปอาบน้ำ เลิกทำแบบนี้ได้แล้วล่ะ เรื่องของเราจบแล้วนะ หนุ่มน้อย” หญิงสาวสะบัดตัวแรงขึ้นอีกและสามารถออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่มได้อย่างง่ายดายพร้อม รีบเดินลงมาจากเตียงนอนขนาดคิงไซต์ที่นุ่มนิ่มแสนสบายของเธอ เดินตรงไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้ในตู้เสื้อผ้าและเข้าห้องน้ำที่อยู่ข้างๆอย่างรวดเร็วไปอย่างรวดเร็ว ฉันมองหน้าตัวเองในกระจกในห้องน้ำแล้วอมยิ้มออกมาซะงั้น ฮ่าๆๆ ฉันยอมรับเลยมาเขาทำให้ฉันสนุกมากจริงๆนะเมื่อคืนนี้ ทั้งรูปร่างที่นายแบบควรมี ทั้งคำพูด คำจา เขาทำให้ฉันมีความสุขที่สุดเลย แต่ฉันยังมีกฎของฉันนะคะ ที่จะไม่ผูกมัดกับผู้ชายคนไหนเลย ก็แหมพวกผู้ชายน่ะ ชอบเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นใช่มั๊ยล่ะ ฉันก็เลยอยากเห็นผู้ชายเป็นของเล่นบ้าง พวกนั้นก็จะได้รู้ และเพราะอย่างนี้   แหล่ะนะ เรื่องราวของผู้ชายกับฉันจึงจบแบบไม่ค่อยจะสวยสักเท่าไหร่ ก็ยังมีพวกที่ชอบตื้อไม่เลิกน่ะ

 อ้อ ลืมแนะนำตัวไป ฉันชื่อ โซวอน ปาร์คโซวอน  ชื่อของฉันแปลว่าความปรารถนา ซึ่งมันก็ตรงกับชีวิตฉันดี ฉันไม่รู้หรอกนะว่าใครตั้งชื่อนี้ให้ฉัน เพราะ ทั้งพ่อและแม่ก็หายไป พวกญาติๆก็ไม่ชอบพ่อและแม่ของฉัน ฉันจึงต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียวน่ะ ถ้าไม่มีเขา.... ทุกคนปรารถนาที่จะให้ฉันเป็นคู่นอนตอนกลางคืน  แต่เห็นอย่างงี้ฉันก็เลือกนะยะ ฉันก็อยากจะเลือกคนที่ดีที่สุดให้กับชีวิตเหมือนกัน อยากมีคนคอยดูแลบ้าง ไม่ต้องใช้ชีวิตอยู่คนเดียว แต่มันก็คงเป็นได้แค่ความฝัน ร่างสูงบางมองที่หน้ากระจก พร้อมจ้องหน้าตัวเอง น้ำตาใสๆเริ่ม ไหลออกมาจาดวงตากลมสวยของเธอ เมื่อเห็นอย่างนั้นหญิงสาวจึงรีบเช็ดน้ำตาออกอย่างรวดเร็ว พร้อมเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ อ้อ ฉันแบบฉันเป็นนางแบบน่ะ บริษัทของฉันน่ะดังมากๆเลยนะ แต่ฉันก็เป็นพวกท้ายแถวน่ะ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยรุ่งเลยล่ะ งานก็ไม่ค่อยจะมีเลย ก็แหม..รุ่นพี่แนวหน้าเค้าก็ไปไกลระดับโลกกันแล้วล่ะ มีแต่ฉันนี่แหล่ะ ที่ยังอยู่กับที่อย่างนี้...ใครน้อที่ตั้งชื่อฉันว่า...โซวอน...ไม่เห็นมีคนปรารถนาฉันเลย

ในช่วงนี้นักร้องไอดอลกำลังมาแรงเลยล่ะ คนเค้าเลยไม่ค่อยสนใจพวกนางแบบ นี่ล่ะน้าต้นเหตุ  คิดแล้วมันก็น่าเจ็บใจเนอะ เอานักร้องมาถ่ายแบบบ้างล่ะ เอาไปแสดงละครบ้างล่ะ ไม่รู้ว่าจ้างไปได้ยังไงพวกหน้าใสๆ ทำหน้าแอ๊บๆอยู่บนเวทีก็ดีอยู่แล้ว ยังจะเอามาแย่งงานพวกฉัน พวกฉันก็ตกอับล่ะสิ แต่เพราะพวกไอดอลก็หุ่นดีเหมือนกันนี่นา ._. เซ็งชะมัดเลย เอ๊ะ วันนี้ฉันก็มีงานถ่ายแบบกับนักร้องนี่นา การถ่ายแบบใสๆน่ารักๆ คู่กับเกิร์ลกรุ๊ปวงหนึ่งที่กำลังฮอตอยู่นะตอนนี้ คอนเซปก็นางฟ้าในสวนดอกไม้ พวกโลกสวย ไม่เคยยอมรับความจริงน่ะนะ แหวะ ถ้าฉันมีเงินฉันจะไม่รับเลยล่ะงานเนี้ย  น่าเบื่อจริงๆเลย พวกนักร้องก็ชอบเอาแต่ใจตัวเองอยู่เรื่อย คิดว่าดังแล้วสั่งคนอื่นไปทั่ว หึ ตีสองหน้าชะมัดเลย สั่งใครก็สั่งได้แต่อย่าลืมนะ พวกหล่อนน่ะ สั่งโซวอนคนนี้ไม่ได้หรอกย่ะ อิอิ >< ร่างบางยิ้มให้ตัวเองในกระจกอย่างมั่นใจ แล้วเดินออกมาที่หน้าประตูห้องน้ำ แล้วค่อยๆแง้มออกทีละนิ ทีละนิ๊ดดด >////<

                อ๊าย นายแบบนั่นจะกลับไปรึยังนะ ขี้เกียจออกไปไล่จริงๆเลย แต่ถ้ากลับแล้วก็ดีล่ะสิอยู่กันง่ายดี ฉันค่อยๆเปิดประตูออกไปเพราะกลัวว่านายแบบนั่นจะยังไม่ออกจากห้อง ก็แหม ก็ฉันเป็นผู้หญิงนี่นา ก็กลัวเหมือนกันนะ - - พวกผู้ชายน่ะ ชอบตอแยฉันอยู่เรื่อยเลย ก็เข้าใจนะว่าสวยน่ะ แต่ไม่อยากผูกมัดนี่ ฉันค่อยๆก้าวออกจะห้องน้ำอย่างระวังตัวที่สู๊ดด โอเค ปรากฏว่าห้องนั้นว่างเปล่า ไม่มีคนอยู่ในห้อง ห้องกลับมาในสภาพเดิม ให้มันได้อย่างนี้สิ ผู้ชายในโลกจะมีอย่างนี้สักกี่คนน้า โซวอนช๊อบ ชอบ >//< ฉันเดินไปที่ห้องแต่งตัวอย่างสบายใจ เปิดประตูตู้ออกมา แล้วเลือกดูเสื้อผ้าสุดสวยที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าอย่างเป็นระเบียบ วันนี้ฉันจะใส่ชุดอะไรดีนะ เอาชุดที่มันสามารถแย่งซีน แม่ไอดอล หน้าซื่อ สวย ใสดีกว่า เอาแบบคัตเอาท์ทั้งตัวเลยดีมั๊ย เยี่ยม โฮะ โฮะ ^o^ ฉันเดินเข้าไปหยิบชุดสวยที่พึ่งสั่งตัดมาใหม่ เพื่อโอกาสแบบนี้โดยเฉพาะ เยี่ยมมาก เยี่ยมจริงๆด้วย ฮ่าๆๆๆ \^o^/

                เมื่อแต่งตัวเสร็จ ฉันจึงเดินมาขึ้นรถ แลมเบอร์กินี่สีเหลืองสุดสวยที่ฉันต้องเก็บเงิน ตั้งหลายปีกว่าฉันจะได้คันนี้มา ฉันขึ้นไปนั่งบนรถแล้ว หยิบแว่นกันแดดสีชา ของดิออร์ รุ่นลิมิเต็ดอันเดียวในโลก ที่ฉันไปซื้อต่อพวกไฮโซมาใส่อย่างภูมิใจ หึ ถึงจะเป็นของมือสองแต่ก็มีราคานะยะ ฉันสตาร์ทรถแล้วขับออกไปยังที่หมาย สวนดอกไม้เฮฟเวนท์ โอ๊ย แค่ชื่อสวนก็ไม่อยากไปแล้วอ่ะ แล้วที่จริงจะเป็นยังไงเนี่ย คงจะหวานๆ สวยๆ สินะ ฉันขับรถผ่านบริษัท เพลงค่ายหนึ่งเป็นค่ายเลงที่ดังมากเลยหล่ะ พวกนักร้องที่เดบิวต์จากบริษัทนี้ก็ดังทั้งนั้นเลย แต่ฉันมีลางสังหรณ์ว่าจะต้องเข้ามาอยู่ในนี้อ่ะ ไม่เอาๆ รีบขับไวๆดีกว่า ฉันเกลียดไอดอลลลลลล>///<

ฉันขับรถเข้ามาในเขตของสวนดอกไม้ชื่อดัง แล้วตรงเข้าที่จอดรถทันที เพราะเดี๋ยวถ้าแลมเบอร์กินี่ของฉันโดนน้ำฝน หรือคราบสตอเบอร์รี่ของพวกไอดอลสุดแอ๊บขึ้นมาจะแย่ อิอิ ฉันก้าวลงมาจากแลมเบอร์กินี่อย่างสง่างาม ยืนบนส้นสูงสีชมพูหวานแหววของกุชชี่เข้ากับกระเป๋าถือสีขาวมุกของชาแนว เป๊ะมากค่ะ อิอิ  วันนี้ฉันแต่งตัวได้เด่นจริงๆแหล่ะ  วัดดูจากตั้งแต่ที่ฉันเดินมาจนถึงโรงรถ มีมีแต่คนเหลียวหลังมองทุกคน ก็แหม ชุดเดรสเกาะอกรัดรูป สีชมพูหวานแหวว ที่สามารถบ่งบอกได้ถึงความหวานสุดฤทธิ์ของฉัน แอบคัทเอาท์บริเวณเอวทั้งสองด้านขึ้นมาถึงใต้หน้าอกโชว์ เอวขาวบางที่ฉันแสนจะภาคภูมิใจ เข้ากันกับผมสีดำประกายแดงตัดกับผิวหน้าขาวโอโม่ที่ฉันอุตส่าห์ลงทุนไปกับสปามากมายเพื่อให้ได้มันมา ดวงตากลมโตสีน้ำตาลอัลมอลดูน่ารักแต่พอกรีดอายไลน์เนอร์สุดเฉี่ยวไปจนจะถึงโคนผม (เวอร์ 55) ทำให้ดูเป็นดวงตาที่ลึกลับน่าค้นหาซะไม่มี เพิ่มเติมด้วยปากสีชมพูเข้มที่แลดูน่าสัมผัส เป็นผู้หญิงที่ดูมีเสน่ห์มากเลย ใช่มั๊ยล่ะ ฉันน่ะ?

                ฉันเดินมาถึงที่ที่เป็นบริเวณถ่ายแบบแล้ว เป็นอย่างที่คิดไว้เลย แต่ที่นี่ก็สวยมากเลยล่ะ สวนดอกไม้ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิดสีสันสวยงาม ถูกจัดเป็นสวนหย่อมตามแนวที่เหมาะสม ดูสดใสมากเลย มีผีเสื้อบินลอยละล่องอยู่บนทุ่งดอกไม้ ดูแล้วเหมือนภาพบนสวรรค์เลยล่ะ เหมือนคอนเซปที่ตั้งไว้เป๊ะ ฉันเดินชื่นชมสวนดอกไม้อยู่สักพักอย่างสบายใจ แต่ก็มีคนเดินมาตามจนได้สิน่า เฮ้อ เวลาที่ต้องไปนั่งแต่งหน้าเนี่ย น่าเบื่อจริงๆเลย สงสัยต้องไปซื้ออะไรมาเล่นตอนแต่งหน้าแล้วล่ะ ตัวต่อดีไหมนะ เป็นความคิดที่ดี ฉันทำหน้ามุ่ยแล้วเดินตามสตาฟที่มาตามไปที่เต็นท์แต่งหน้า เฮอะ มีแต่พวกไอดอลหน้าใสอยู่กันครบวงเลยนะ เห็นแล้วหมั่นไส้จริงๆ ฉันเดินผ่านพวกนางแล้วลงไปนั่งบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่หน้ากระจก เป็นอย่างที่คิดอีกแล้ว แย่งซีนพวกไอดอลได้เยอะเลยล่ะ สะใจจริงๆเลย สวยไม่เท่าก็ถอยไปเถอะย่ะ

                ฉันนั่งแต่งหน้าต่อไปประมาณ 2 ชั่วโมง เหนื่อยใจจริงๆ ต้องมาถ่ายแบบพวกคอนเซปเทพนิยายเนี่ย ชุดก็ใส่ยาก แต่งหน้าก็นาน ทำผมก็นาน แต่พอเสร็จแล้วมันก็คุ้มมากเลยล่ะ ตอนนี้ฉันเหมือนนางฟ้าที่ลงมาชมสวนบนโลกมนุษย์เลย ชุดของฉันทำจากผ้าชีฟองอย่างดี เป็นเดรสเข้ารูปกระโปรงบานฟูฟ่อง คล้ายๆชุดแต่งงานสีชมพูเข้มสลับชมพูอ่อนแซมๆ ผมลอนของฉันถูกดัดให้หยิกเป็น ทรงเมอร์เมด ที่เข้ารับกับหมวกทรงสวยได้เป็นอย่างดี ดูตัวเองในกระจกแล้วก็เพลินดีนะ แต่มันก็ต้องมาเจอเรื่องอารมณ์เสียอีกละ  ฉันต้องนั่งรอพวกนางฟ้าไอดอลโพสท่าสวยงามบนสวนดอกไม้ อยู่ในเต็นท์ สตาฟ แต่ก็นะ อืม สบายดีจังเลย อากาศกำลังดีเลยล่ะก็ไม่หนาวมาก ไม่ร้อนมาก เหมาะแก่การนอนเป็นอย่างยิ่ง ร่างบางเดินกลับมาที่โซฟาที่จัดไว้ให้อย่างดีสำหรับพวกที่มาถ่ายแบบ แล้วนั่งลงพิงโซฟาอย่างสบายใจ แล้วสักพักฉันก็เผลอหลับไป zZz

ผ่านไป.....สักพักนึง              

“นี่เธอ...” หืมมม ใครเรียกฉันกันนะ เช้าแล้วหรออ ร่างบางหรี่ตาขึ้นมามองคนตรงหน้า ผู้ชายหรอมันเป็นใคร

                “ตื่นได้แล้วครับ เค้าถ่ายแบบกันจะเสร็จแล้ว!!” แล้วทำไมผู้ชายคนนั้นต้องเสียงดังด้วยเนี่ย หมั่นไส้จริงเลย ถ้ามองฉันเห็นหน้าแล้วไม่หล่อฉันไม่ให้อภัยนะยะ

                “นี่คุณครับ มันทำให้คนอื่นเสียเวลานะครับ!!!” ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองหน้าไอ้พวกที่มาขัดจังหวะความสุขในการพักผ่อนของคนอื่น โอ้ว น่ารักเวอร์ ปรากฏว่าเค้าก็คือไอดอลชายหน้าใสกิ้ง ยืนทำหน้าบูดเบี้ยวอยู่ข้างหน้าฉัน แต่ว่านะหึ....ทำมาเป็นอารมณ์เสีย โซวอนคนนี้ไม่ชอบค่ะ ผู้ชายแบบนี้มีที่ไหนทำหน้าบูดใส่ผู้หญิง โซวอนไม่ปลื้มมมมมมม

                “คุณครับ มันทำให้คนอื่นเสียเวลา คุณรีบไปถ่ายเถอะครับ” ผู้ชายคนนั้นทำหน้าบูดเบี้ยวพลางมองหน้าฉันอย่างอาฆาตแค้นหรือหลงใหล เอ๊ะ อันหลังคงไม่ใช่หรอก หึ แต่ปากเนอะปาก ร้ายจริงไม่เหมาะกับใบหน้าใสๆดูอ่อนโยน น่าเอาปากไปเกลี่ยๆบนแก้มที่น่าจะนุ่มนิ่มนั่น หล่อเหมือนกันนะเนี่ยผู้ชายคนนี้น่ะ แต่เอ๊ะ ! ฉันกำลังโกรธไม่ใช่หรอ “ขอโทษค่ะ !! พอดีฉันเหนื่อย” ร่างบางลุกขึ้นยืนเต็มขา เดินออกมาให้สตาฟเติมปากและเซทผมให้นิดหน่อย แต่หมั่นไส้ แห๊ะ ตอบกลับไปให้เจ็บแสบเล่นๆดีกว่า กล้าสั่งฉันหรอ โซวอนคนนี้ไม่ชอบให้คนสั่งค่ะ “พอดีว่า ฉันรอพวกคุณโพสท่า ทำหน้าแอ๊บๆ นานไปหน่อยน่ะค่ะ ขอบคุณนะคะที่มากปลุก” พูดจบ ฉันก็ยิ้มให้นายนั่นพร้อมหันหลังเตรียมเดินไปถ่ายแบบ พูดแบบนี้ไป ผู้ชายคนนั้นก็ยิ่งหน้าบึ้งเข้าไปอีก ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้น่ารักจริงๆเลย อ๊ะ เอ๋!? ชมอีกแล้ว เป็นอะไรเนี่ยฮะโซวอน เกิดอารมณ์หรือยะ ? แต่ อุ๊ย ผู้ชายคนนั้นกำลังจะตอบกลับ หันหน้าไปฟังหน่อยดีกว่า >////< ก็เค้าหล่อนี่เนอะ

                “แล้วคุณไปทำอะไรมาล่ะครับ ถึงเหนื่อย ง่วง แล้วมาหลับเอาเวลางาน กลางคืนก็มีให้นอนไม่ใช่หรอครับ ?” ชายหนุ่มทำหน้านิ่งๆ ทุกคนเข้าใจคำที่นายนั่นพูดรึเปล่า เค้าด่าฉันใช่ไหม เอาอีกแล้ว โซวอนเจ็บแสบค่ะ คันปากมากเลยหันกลับไปด่าต่อดีกว่า(จริงๆก็อยากมองหน้านานๆอ่ะนะ >///<) ร่างบางหันไปไปจ้องหน้าไอดอลหนุ่มแล้วทำหน้าบึ้งใส่ หึ แต่อ๊ายยย ดูนายนั่นสิยิ้มซะ น่ารักเชียววว ><///// เอ๊ะ เอาอีกแล้ว ต้องน่าเกลียดสิ ทั้งน่าเกลียดทั้งเจ้าเล่ห์ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย ดูถูกผู้หญิงอย่างงี้เนี่ย อย่างงี้ต้องตอบให้หงายเงิ่บไปเลย “อ๋อ พอดีเมื่อคืนนอนน้อยอ่ะค่ะ ออกกำลังกายมากไปหน่อย ก็แบบว่ามันเพลินน่ะค่ะ ^^” ฉันตอบพลางยิ้มสวยใส่นายนั่น แต่มันก็เหมือนจะไม่ได้ผล เพราะนายนั่นกลับยิ้มมากกว่าเดิม พร้อมเดินเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นด้วย อุ๊ย มองใกล้ๆหน้ายิ่งใสนะเนี่ย “งั้นก็อย่าออกกำลังกายตอนกลางคืนสิครับ กลางวันก็มี ยิ่งถ้ารู้ว่าตอนเช้ามีงานด้วย ยิ่งไม่น่าไปใหญ่เลยใช่มั๊ยครับ โตแล้วน่ะ มีความรับผิดชอบหน่อยนะครับ  คนอื่นจะได้ไม่เสียเวลา หรือว่าคุณแต่ตัวครับ? ” นายนั่นเดินมาข้างๆฉัน โน้มหน้าลงมากระซิบที่หูฉัน เพียงแค่กระซิบนะ แต่ว่ามันดังก้องมากในหัวของฉันตอนนี้ กรี้ดดดดดดด ไอ้บ้านายนั่นมันดูถูกฉันนี่ ฉันทำหน้าบึ้งหนักเข้าไปอีก พลางเดินไปที่กองถ่าย ที่กำลังเซทแสงไฟอยู่ ไอ้บ้าเอ๊ย ทำฉันอารมณ์เสียจนได้สิน่า ไม่มีสมาธิทำงานเลย กรี๊ดดดดดดดดดด >/////////< (ในใจ ^^)