SF บันทึกรักในความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #9 : SF บันทึกรักในความทรงจำ ตอน 8 ความจริงที่ได้รู้มันก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น100%

กรุงเทพมหานคร


                  ชั้น 6 ของคอนโดสุดหรูใจกลางเมือง ห้องที่ตกแต่งด้วยสีขาวคลาสิก มีชายหญิงดูมีอายุคู่นึงกำลังนั่งจิบกาแฟ พุดคุยกัน


" ที่รักค่ะฉันรู้สึกใจคอไม่ดี คิดถึงลูกจังเลย ที่จริงเราหน้าจะให้ลูกย้ายมาเรียนที่นี่ก็ได้" ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด


"คุณไม่มีอะไรหลอก ลูกโตแล้วนะ ผมนะอยากให้ลูกลองใช้ชีวิตด้วยตัวเองเลยทำแบบนี้ ถ้าคิดถึงคุณก็โทรไปหาลูกสิ" คนเป็นพ่อพูดอย่างหวังดี


"ก็ดีค่ะที่รัก ฉันจะโทรไป ฉันว่าพวกเราหาเวลาพักร้อนยาวแล้วไปเยี่ยมลูกดีมั้ยค่ะคุณ" คนเป็นแม่เสนอความคิด มือข้างนึงก็กดโทรศัพท์


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

"หวัดดีครับ แม่ แม่เป็นไงบ้างสบายดีมั้ย" คนตัวเล็กรับโทรก็ถามถึงสุขภาพของแม่ก่อนเลย เป็นลูกที่น่ารักจริงๆ


"ชาคุณน้าโทรมาหรอ" เสียงพี่ต้นแทรกเข้ามาในโทรศัพท์ คชาพยักหน้ารับเล็กน้อย


"ชาเสียงลูกแปลกไปเป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายตรงไหนมั้ย" เสียงที่ผิดสังเกตุของลูกทำให้คนเป็นแม่ใจคอไม่ดีเลย


"นิดหน่อยครับแม่ แม่ครับเมื่อไหร่แม่กับพ่อจะหาผม ผมคิดถึงมากเลยรู้มั้ยครับ" เสียงของคชาอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เค้ากลั้นก้อนสะอื้นเอาไว้ แม่ครับผมกลัวตายจังเลย


"อาทิตย์หน้าแม่ก็พักร้อนแล้ว แม่กับพ่อกะว่าจะไปอยู่กับลูกซักสองอาทิตย์ ปล่อยให้ลูกน้องทำงานกันเองจ๊ะ"


"ถ้าแม่ไม่ว่างก้ไม่ต้องมาก็ได้นะครับ ผมไม่เป็นไร ผมไม่อยากให้เสียงานเพราะผม"


"ไม่ใช่ซักหน่อยพวกเราคิดถึงลูกต่างหาก" แม่คิดถึงลูกมากอยากเจอ อยากกอด


"ชาพ่อเค้าจะคุยกับลุก แป๊บนึงนะจ๊ะ" แท่ส่งโทรศัพท์ให้พ่อ


"เป็ดน้อยของพ่อ เป็นไงบ้างอยู่กับพี่เค้า ดื้อป่าว"


"ป่าวซักหน่อย พ่อก็ งอนแล้ว แม่บอกว่า อาทิตย์หน้าจะมาหาชากันหรอครับ ชาดีใจที่สุดเลย" ได้คุยกับพ่อคนตัวเล็กยิ้มหน้าบานเลย เรื่องทุกข์ในใจลืมไปหมด


"จ้าาาลูกรัก ลูกอยากได้อะไรมั้ยเดี่ยวพ่อกับแม่ซื้อไปให้"


"ไม่ครับพ่อ" เค้าไม่ต้องการอะไรนอกจากอยากให้พ่อกับแม่มาอยู่ด้วยเท่านั้น


"ชาแค่นี้ก่อนนะลูก บายๆ" ก่อนที่พ่อจะวางสายคนตัวเล็กก็พูดขึ้นมา


"เดี๋ยวครับพ่อ คือผม...ผม..มีเรื่องจะบอก" คนตัวเล็กตัดสินใจอยู่ซักพักนึง


"มีอะไรรึเปล่าลูก" น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของลูก ทำให้คนเป็นพ่อตกใจ


"ไม่มีอะไรครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ บายๆ" คชาเลือกที่จะเงียบต่อไปไม่บอกดีกว่า


"แน่ใจนะลูก งั้นก็ไว้ค่อยคุยกันอาทิตย์หน้านะจ๊ะ"


                เสียงโทรศัพท์เงียบลงไปแล้ว มีแต่เสียง สะอื้นเงียบๆในห้องนอน ฮือ...ฮึก...ฮือ ทำไงดี


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

                 นิ่งน่อง นิ่งน่อง เสียงอ๊อดหน้าบ้านของเต๋าดังขึ้น ทำให้คนตัวโตต้องออกไปเปิด เค้าหวังว่าจะเป็นคชา คชาคงใจเย็นลง ยอมคุยกับเค้าแล้ว แต่ผิดคาด กลับกลายเป็นเอิง ทำไมกัน ทำไมกัน


"เต๋าเอิงรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เอิงจะไปอธิบายให้น้องเค้าฟัง เต๋าไม่ต้องเป็น ถ้าเอิงเป็นคนพูด อะไรๆ มันจะได้ดีขึ้น เพราะเอิงเป็นตัวต้นเหตุทั้งหมด ถ้าให้เต๋าไปอธิบายเองมันดูเหมือนเป็นการแก้ตัว เราจะทำให้พวกนายกลับมาคืนดีกันให้ได้" ยิ่งเอิงพูดยิ่งทำให้เต๋ารู้สึกผิด เค้าช่างเป็นคนดีจริงๆ เป็นผู้หญิงที่ดี คนเรามันก็ต้องมีผิดพลาดกันบ้าง


"ขอบคุณมากนะเอิง ความหวังสุดท้ายอยู่ที่เธอแล้วนะ" เต๋าทำหน้าตาจริงจังที่สุด


"แกไม่เป็นไรนะ เราขอโทษ แกก็กินข้าว กินยาซะ เออแกบอกที่อยู่บ้านน้องเค้ามาสิเดียวเราจะไปอธิบายเดี๋ยวนี้" หลังจากได้ที่อยู่มาแล้ว เอิงก็รีบออกจากบ้านของเต๋าทันที



นิ่งน่ิอง นิ่งน่อง


"ใครมาว่ะหรือจะเป็นไอเต๋า" ต้นเดินออกมาเปิดประตู แต่ผิดขาดกลายเป็นเอิง เค้าไม่รู้ว่าเอิงรู้ที่อยู่บ้านเค้าได้อย่างไร แล้วมาทำไม


"น้องคชาอยู่มั้ยต้น"


"ไม่อยู่ แล้วมาทำไม" ร่างบางถามอย่างไม่ไว้ใจคนตรงหน้าซักเท่าไหร่ เค้ารู้ว่าเอิงดี แต่ถ้าดีจริงคงไม่ทิ้งเต๋าไปหรอก เวลานี่อะไรมันชวนให้ไม่หน้าไว้ใจ


"เราจะมาอธิบายความ คนที่จะช่วยแกสถานการณืให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมได้คือเรา ต้นแกรู้มั้ยว่าเต๋ามันเครียดจนไม่สบายเลย เรารู้เราอยากให้เต๋ามีความสุข เต๋าควรเริ่มต้นใหม่กับคนที่ดี ที่ไม่ใช่เรา เพราะเต๋าเจ็บแล้วจำไงต้น เราจึงไม่มีสิทธิ์ เราเลือกที่จะทิ้งเต๋าไปตั้งแต่ตอนนั้น เราโง่เอง" เอิงอธิบายทั้งหมดพร้อมน้ำตา หวังว่าต้นคงเข้าใจ


"เออ...เออ คชาอยู่ที่ร้านพี่อ้นแถวตลาด เธอรู้จักใช่มั้ย" ต้นช่างใจก่อนที่จะบอกออกไป อย่างนี้ดีแล้วหละ ให้ตัวต้นเหตูเป็นคนจบเรื่องทั้งหมดซะ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


  "น้องคชาเดี๋ยวก่อน" เอิงเิดนเข้ามาในร้านของอ้น เป็นจังหวะพอดีกับที่คชากำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ


"พะ...พี่เอิง" คชาตกใจไม่น้อยที่เห็นเอิงมาหา เค้ากลัว ก็เค้ายอมถอยให้แล้วจะเอาอะไรอีก เจ็บนะ


"เรื่องวันนั้นมันเป็นเรื่องที่น้องคชาเข้าใจผิด พี่ไปขอเต๋าคืนดีก็จริง แต่เต๋าเข้าปฏิเสธพี่ ตอนนี้เค้ารักเธอเพียงคนเดียว ในหัวใจเค้าตอนนี้ไม่มีพี่อีกแล้ว เพราะพี่เคยทำร้ายเต๋าให้ทรมารใจ พี่เป็นฝ่ายทิ้งเค้าไป พี่เจอแบบนี้ก็สมควรแล้ว คนเราหนะเป็นพวกเจ็บแล้วจำอย่างเต๋าไง พี่อยากให้น้องคชาไปคืนดีกับเต๋า ตอนนี้เต๋าป่วยเพราะคิดถึงน้องมากจริงๆนะ พี่ขอร้องอย่าทำให้เต๋าเจ็บเป็นครั้งที่สองเหมือนที่พี่ทำ" คชายืนฟังที่เอิงพยายามจะอธิบาย ถึงแม้ตอนนี้สภาพร่างกายยังไม่ค่อยคงที่


"เรื่องจริงหรอครับ" ฝืนพูดไปไม่เท่าไหร่ก้ต้องเอามือเกาะพนักเกาอี้ไว้ไม่ให้ล้ม ใบหน้ามีเหงือพุดขึ้นมาเล็กน้อย


"จริงสิจ๊ะ ถือว่าพี่ขอร้องนะ" เอิงจับสังเกตุสิ่งผิดปกติในตัวคชาได้ เช่น เหงือที่ซึมออกมา แต่เค้าคิดว่าเป้นเพราะน้องกำลังโกรธอยู่รึเปล่า


"พี่เอิงครับขอบคุณที่ช่วยอธิบายความจริงให้ผมฟังอย่างกระจ่าง แต่ว่าตอนนี้มันสายไปแล้วครับ เพราะ ผมตัดสินใจไปแล้ว ถึงไม่มีเรื่องพี่เอิงยังไงผมก็ต้องเลิกกับพี่เค้าอยู่ดี" ใช่ผมไม่อยากเป็นภาระให้พี่เต๋าต้องมานั่งกังวล


"ทำไมกันทั้งที่เต๋ารักน้องคชาขนาดกินไม่ได้นอนไม่หลับ แล้ว มันยังมีเหตุผลอื่นอะไรอีกพี่ไม่เข้าใจ น้องคชา พี่รู้ว่าน้องหายโกรธเต๋าแล้ว แต่ช่วยทำให้มันเป็นเหมือนเดิม เหมือนก่อนที่พี่จะมาได้มั้ย พี่รู้ว่าน้องก็เจ็บ"     เค้ามองแววตาของน้องคชาออก แววตาที่มันบอกว่ายังรักเต๋าอยู่ รักมากจนไม่อยากแยกจาก แล้วอะไรทำให้น้องตัดสินใจอย่างนั้น เค้าไม่เข้าใจจริงๆ เรื่องมันจะจบอยู่แล้วเชียว หรือว่ามีเรื่องอื่นนอกจากเรื่องนี้ที่เราไม่รู้แต่เต๋ากับต้นรู้รึเปล่า


"ผมขอโทษนะครับ" ดวงตาที่พลามัวไปด้วยหยาดน้ำตา ก่อนที่มันจะไหลออกมา คนตัวเล็กก็ลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว พอไปถึงห้องน้ำ คนตัวเล็กก็ปล่อยโฮ ออกมาอย่างไม่อายใคร แล้วก็อาเจียนออกมาโดยมีเลือดปนออกมานิดหน่อย ทำให้คนตัวเล็กต้องตกใจ


                 ~ให้มันเป็นอย่างนี้ดีแล้ว~  คชาคิดในใจก่อนที่จะเดินออกไปหาพี่อ้นแล้วก็สลบไปตรงนั้น



---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ ตรงไหนมีผิดก็ก้บอกกันด้วยนะจะได้ไปแก้ให้ครบคร้าา อาจจะจบไม่โดนใจใครหลายๆ หรือผลิกล็อกก็ต้องต้องติดตามดู อยากให้มาเม้นกันเยอะๆไรเตอร์จะได้ทีกำลังใจในการเขียนต่อ

ก็ขอฝากอีกเรื่องที่กำลังจะตาม คือหัวใจที่บอบช้ำ ตอนนี้ยังไม่มีเนื้อหาใดๆ แต่จะเอาตัวอย่างมาลงให้ลองอ่านก่อนนะ ไรเตอร์ชอบเขียนแนวมาม่าค่ะ เรื่องนี้ก้จัดหนักอีกเช่นเคย เรื่องนี้พี่เต๋าคลายกับเด็กมีปัญหาขาดความอบอุ่น


สั้นไปไหมขอโทษนะ