SF บันทึกรักในความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #5 : SF บันทึกรักในความทรงจำตอน 4 คืนคริตมาสที่อาจจะมีความสุขรึเปล่า? 100%

                 

                 กริ้ง กริ้ง~~~~~~~~~


"ฮาโหล สวัสดีครับ" คชาเดินออกมารับโทรศัทพ์



"ชาหรอลูกแม่เองนะ" แค่ได้ยินเสียงแม่ก็รู้แล้วว่าเป็นคชา


"แม่มีอะไรรึเปล่าครับ สบายดีมั้ย"


"สบายดีจ๊ะ แม่แค่จะโทรมาบอกว่างานแม่ยังไม่เสร็จ คงจะมาหาลูกตอนปีใหม่ แทนคริตมาสนะ" ปลายสายพูดติดอย่างอ้อนๆ  ก็คุณแม่เล่นสัญญาไว้แล้วว่าจะมา ดันมีเหตุให้เลื่อน



"ครับ ผมเข้าใจ" คชาพูดเสียงอ่อย


"แม่ขอโทษนะจ๊ะๆๆๆๆ บายๆนะลูกดูแลตัวเองด้วย" แล้วคุณแม่ก็วางหูไป


"อีกสองวันก็วันที่ 25แล้ว ตื้นเต้นจัง "คชาพึมพัมกับตัวเองในห้องนอน


                 ข่าวเช้าวันนี้บอกว่ามวลอากาศเย็นพัดมาทางภาคเหนือทำให้อุณหภูมิลดลงมาก เหลือแค่ 6 องศา หนาวมากแต่คชาก็ชิน เพราะคชาเคยอยู่ที่ๆมีหิมะมาแล้วแค่นี่ทนไหว


                 แต่ร่างกายที่เริ่มเปลี่ยนไปมันคงไม่เป็นอย่างที่ใจคิด คชารู้สึกเหมือนตัวเองมีไข้เล็กน้อย


"ชากินข้าวแล้วกินยานะ รีบๆหน่อยจะได้ไปโรงเรียน" พี่ต้นพูดขึ้นอย่างเป็นห่วง


"โหพี่ต้นแค่นี้สบายมาก เดี๋ยวก็หาย ไม่กินได้ป่ะ"


                 ต้นส่ายหัวกับความไม่ดูแลตัวเองของน้องชาย


"ไม่ได้ จะกินไม่กิน ไม่งั้นพี่โทรฟ้องน้านะ" ต้นดุเสียงเข้ม คชากลัวพ่อจะตายแค่นี้ยอมอยู่แล้ว ยิ่งต้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยหละก็ เด็กคนนี้ไม่กล้าหือแน่นอน



                   ชั่วโมงพละคาบ4แล้ว แต่อาการของคนตัวเล็กก้ไม่ได้ดีขึ้นเลยดูแย่ลงกว่าเดิมด้วยซ้ำ ไม่ใช่แค่มีไข้เมื่อเช้า แต่ตอนนี้เค้าปวดหัวมาก แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนเป้นห่วงจึงฝืนไว้ว่าไม่เป็นไร


"ชาแกวิ่งไหวแน่นะ"เฟรมถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเพื่อนดูเนือยๆไป


"อือ ได้อยู่แล้ว" คนตัวเล็กก้ยังฝืนต่อไป จนเฟรมนึกถึงมี่พี่ต้นบอกเมื่อเช้าเลย


( "เฟรมชาดื้อมาก ถ้าชาไม่ไหวก็บอกให้พักนะ" )


( " ครับพี่ต้น" )


"นี่คชา แกก็เป็นผู้ชายนะ ถึงจะเหมือนทอมก็เหอะ วิ่งอย่างตุ๊ดเลยว่ะรังท้ายพวกผู้หญิงด้วย" เพื่อนผู้หญิงในห้องเดินมาแกล้งคชา ช่างแกล้งไม่ดูจังหวะเลย


"นี่ทำไมไม่ตอบโต้หละจ๊ะ5555" พวกผู้หญิงสองคนนั้นหัวเราะชอบใจกันใหญ่


"นี่ยัยยูกิ จะแกล้งคนให้ดูตาม้าตาเรือบ้างนะคชาเต้าไม่สบายอยู่ก็ไปกวน ปากเธอนี่จะเงียบบ้างไม่ได้เลยใช่มั้ย พูดว่าคนนู้นคนนี้เค้าไปทั่ว" เฟรมชักทนไม่ไหวและเป็นอย่างนี้มาตั้งนานไม่เปลี่ยนเลย



                   ตอนนี้เวลาดำเนินไปจนหมดพักเที่ยงแล้ว ท่าทางของคชาก็ยังทรงๆเหมือนเดิม วันนี้คชาไปนั่งกินข้าวกับเฟรม คชาซื้อขนมปังมากิน แต่ก็กินได้แค่คำสองคำเท่านั้น มันรู้สึกฝืดคอ และขมคอไปหมด


"ชาเป็นอะไรไป ทำไมเดินช้าอย่างงี้อะ เหนื่อยรึเปล่า"


"เฟรมไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เราไม่เป็นไร ปะ...ปก...กะ...ติดี" เฟรมส่ายหัวกับคชา ปกติดีใครเชื่อก็โง่แล้ว ขนาดเด้กอนุบาลยังดูออกเลยว่าเป็นมาก


"แต่สีหน้าแกดูไม่ดีเลยนะ งั้นเดี๋ยวแกไปห้องพยาบาลก่อนละกันนะ เดี๋ยวคาบต่อไปฉันบอกครูเอง"


"อือขอบคุณนะ" คชารู้สึกดีมากๆที่มีเพื่อนที่ดี คอยเอาใจใส่เค้า


                   ช่วงนี้หลายๆชั้นกำลังจัดบอร์ดคริตมาส โดยเฉพาะห้องม.5/2 ทุกคนจับกลุ่มกัน ทำงานคนละไม้คนละมือ กลุ่มของเต๋ากำลังช่วยกันตัดตัวละคร แต่ก้มีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้น


"นี่เต๋าไปเอาพลาสเตอร์ยาให้แพรวหน่อยดิ"


"เออๆ บอกแล้วว่าให้ระวัง" เต๋าวิ่งลงมายังห้องพยาบาลชั้น3 เค้าไม่คิดว่าจะได้พบกับคนรักที่นี่แบบนี้ สีหน้าของคนรักที่ซีดลงเล็กน้อยทำให้เค้าเป็นห่วงมาก ตอนหยิบพลาสเตอร์ยาเค้าเผลอทำเสียงดัง


แกร็ก-----


"ครูหรอครับ" คนตัวเล็กค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ


"พี่เองขอโทษนะที่ทำเสียงดัง ชาไม่สบายหรอ" เต๋ากังวลกับคนตัวเล็กมาก


"นิดหน่อยครับรุ่นพี่" ที่จริงตอนนี้ปวดหัวแทบตาย แต่ไม่อยากทำให้เค้าเป็นห่วง


"ไปทำอะไรมาหละเรา" เต๋าถามขึ้น


"อ้อ เมื่อคืนผมออกมาคุยโทรศัพท์กับเฟรมนอกห้องนะครับ แล้วอากาศมันก้เย็นมากทำให้ไม่สบาย แฮะๆๆ"  คนตัวเล็กกลั้นใจโกหกออกไป


                   ถึงวันคริตมาสที่รอคอยแล้ว คชาตื่นเต้นมากๆ ที่จะได้ไปเที่ยวกับพี่เต๋าตอนเย็น


"ชาไปกันรึยังพี่มารับแล้ว" พี่เต๋ามารับที่หน้าบ้าน วันนี้พี่เค้าแต่งตัวหล่อมาก


                   เมื่อคชาเดินออกมาทำให้เต๋าถึงกับตะลึง คนตัวเล็กของเค้าน่ารักมากๆ ถึงคชายังไม่หายดีแต่ก็อยากมา เค้ากินยาแก้ปวดมาสองเม็ดแล้วเอาอยู่แน่นอน ไม่มีตัวมาขัดความสุขแน่ๆ (แต่ใครจะไปรู้หล่ะ)


"ชาร้านนี้เป็นยังไง" ตั้งแต่นั่งรถมาพี่เต๋าก็โมถึงร้านนี้แล้วบอกว่ามีเรื่องจะมาเซอร์ไพร์ไม่หยุดเลย ชาถามก็ไม่บอกว่าเรื่องอะไร


"ร้านน่านั่งมากครับ เค้กก็น่ากินมาก" คชาเพลิดเพลินกับการชมเค้ก


"เป็นไงอร่อยมั้ย ชารู้อะไรมั้ยพี่เคยทำงานพาร์ททามที่นี่มาก่อนด้วยนะ พี่ถึงทำเค้กเป็นไง" พี่เต๋าพูดขึ้น แล้วส่งรอยยิ้มมาให้เบาๆ


                   ระหว่างที่ทานคชาก็ลองใจพี่เต๋า ถึงจะรู้คำตอบอยู่แล้วก็เถอะ


"พี่เต๋าถ้าชาเป็นผู้หญิงพี่จะรักชา แบบคนรักมั้ย"


"ชาพี่รักที่ชาเป็นแบบนี้อยู่แล้วนะ ตัวเล็กของพี่" เอะหรือคนตัวเล็กจะรู้แผนการของเรา คงเป็นไปไม่ได้หรอก เห้อเคลิ้มไปกับคำถามเลย ใจเริ่มเต้นแรงแล้วสิเรา เต๋ากำลังจมอยู่กับความคิด บรื๋อ~~~~~ เต๋าส่ายหัวแล้วหลุดจากภวัง


                   คชาเห็นท่าทางแบบนี้ก็หัวเราชอบใจ 55555+


                
"ทานหมดแล้วครับขอบคุณครับพี่เต๋า" คชาส่งยิ้มอย่างน่ารัก เหมือนเด็กน้อยที่ได้กินขนมที่ถูกใจ


"ชาเรื่องที่พี่จะเซอร์ไพร์ก็คือ...." เต๋าพูดอยู่แล้วก็หยุดไป มือของเค้าหยิบดอกกุหลาบออกมาจากกระเป๋าส่งให้คนตัวเล็ก


"เป็นแฟนกับพี่นะ" คชารู้สึกตกใจเหมือนทุกสิ่งรอบตัวหยุดหมุน ผิดคาดกับที่เค้าคิด คชาคิดว่าเต๋าจะเห็นตนเองเป็นเพียงรุ่นน้องธรรมดาคนนึงเท่านั้น แต่ในเมื่อใจเราสองคนตรงกัน คนตัวเล็กจึงสูดหายใจลึกแล้วตอบออกไป


"พี่เต๋าชาตกลงครับ เพราะชาก็ชอบพี่เต๋าเหมือนกัน" เต๋าก็รู้สึกเย็นวาบเพราะกลัวน้องจะตอบปฏิเสธ ตอนนี้คนตัวโตยิ้มจนแก้มปริแล้ว


                   ทั้งๆที่ความสุขพึ่งจะผ่านเข้ามาแค่แป๊ะเดียวเอง พวกเค้าสองคนยังไม่พร้อมที่จะเจอกับอุปสรรค์หรอกนะ


                    กริ้งๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเต๋าดังขึ้นมาขัดจังหวะพวกเค้าพอดี เ๋ต๋าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วก็ต้องมุ่ยหน้าลง กดวางสายไป เพราะเค้าไม่อยากรับ แต่มันก็ดังไม่ยอมเลิก


"พี่เต๋าไม่รับโทรศัพท์ก่อนหรอครับ" คชาถามอย่างผิดสังเกตุถ้ามันไม่สำคัญคงไม่โทรมาหลายรอบขนาดนี่หรอก หรือจะเป็นคนที่บ้านพี่เต๋าก็เป็นไปได้


"ชาพี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ" เต๋าขอตัวออกไปเพื่อจะไปรับโทรศัพท์


"เอิงโทรมาทำไมมีอะไรรึเปล่า" เต๋าไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้โทรมาทำไมในเมื่อเค้าไม่ได้ติดต่อกันมานานแล้ว


"เต๋าเอิงเหงาอะ มาหาเอิงตอนนี้ได้มั้ย" เต๋ารู้สึกแปลกใจมากที่เอิงพูดแบบนี้มันต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ แต่ความสุขของเค้าเพิ่งจะเริ่มต้น จะให้มันจบตอนนี้ได้ยังไง


"ตอนนี้เต๋าไม่ว่างมีธุระแค่นี้นะเอิงอย่าโทรมาอีกนะ" เต๋าปฏิเสธออกไป เค้าไม่อยากให้ตัวเล็กเข้าใจผิด

(เอิงคือแฟนเก่าของเต๋า ที่ทิ้งเต๋าไปคบกับผู้ชายคนอื่นอย่างไม่มีสาเหตุ ทั้งที่เต๋าถามเหตุผลก็ไม่ยอมบอก จนต้องห่างกันไปเอง เวลาผ่านไปเต๋าก็ทำใจได้จนมาพบกับคชาที่ดูสดใสน่ารัก ทำให้เค้ามีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง ตอนเลิกกับเอิงแรก เต๋าดูไม่เป็นผู้เป็นคนเลย จนเพื่อนๆเป็นห่วง)


                   ทางด้านคนตัวเล็ก หลังจากที่เต๋าลุกออกไปเข้าห้องน้ำสีหน้าของคนตัวเล็กก็เปลี่ยนไป เหงือที่ซึมออกมาเริ่มมากขึ้น คชาหวั่นใจ คนตัวเล็กจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดและทำตัวให้ดูปกติที่สุด ที่จริงแล้วยาที่คชากินมามันหมดฤทธิ์ตั้งแต่หลังกินเค้กเสร็จสักพักแล้ว แต่คชาก็มีความสุข เพราะได้เป็นแฟนกับพี่เต๋าแล้ว


                    เต๋าเดินออกมาจากห้องน้ำ เค้ามองไปยังแผ่นหลังของคนตัวเล็ก เค้าไม่อยากทำให้คชาเสียใจจริงๆ ทำไมอุปสรรค์มันเยอะเหลือเกิน นี่แค่เริ่มต้นนะ


"คชาพี่กลับมาแล้ว"คชาที่นั่งเหมออยู่ถึงกับสะดุงกับเสียงของพี่เต๋า


"พี่เต๋าไปนานจังมีอะไรรึเปล่า" คนตัวเล็กอดเป็นห่วงไม่ได้


"เปล่า พี่โรกลับไปแล้ว เมื่อกี้แม่พี่โทรมาเอง" เต๋าเลือกที่จะโกหกคชา ก็อย่างที่เค้าคิดเค้าไม่อยากทำให้คนตัวเล็กเสียใจจริงๆ


"พี่เต๋าเรากลับกันเถอะครับ" คนตัวเล็กเริ่มรู้สึกแย่มากขึ้นจึงอยากรีบกลับไปนอน ยิ่งอยู่ยิ่งงไม่ดี


                   ระหว่างที่ยืนรอรถอยู่เต๋าสังเกตุเห็นคชายืนกอดออกแน่น


"คชาหนาวหรอ" เต๋าถามขึ้นแล้วหยิบเสือเสื้อหนาวของตัวเองขึ้นมาให้คชาใส่


                   คชารับมาใส่อย่างว่าง่าย ถึงแม้จะฝืนต่อไปให้ถึงบ้าน แต่ร่างกายที่รับไม่ไหวแล้ว มันกลับหมดแรงเอาดื้อๆ คชารู้สึกว่าโลกของเค้ากำลังหมุนอย่างรวดเร็ว ถึงเค้าจะจับมือพี่เต๋าเป็นที่ยึดเหนี่ยว แต่ตอนนี้มันคงเอาไม่อยู่แล้วหละ เพราะภาพข้างหน้ามันมืดไปหมด พร้อมกลับสติที่ดับวู๊บลงไป ทำให้คชาล้มลงไปนอนกับพื้นฟุตบาต เต๋าที่ยืนอยู่ข้างๆตกใจมาก พยายามเขย่าเรียกสติน้อง


"คชา คชา เป็นอะไร ตอบพี่ก่อนสิ อย่าเป็นแบบนี้นะ" เต๋าเห็นเหงือที่ซึมออกมามาก จึงลองเอามือ อังหน้าผาก แล้วเต๋าก็ต้องชักมืออกเพราะคชาตัวร้อนมาก เค้ารู้สึกใจไม่ไดีเลย เค้ารีบเรียกรถแท็กซี่แล้วอุ้มคชาขึ้นรถไปส่งที่บ้าน ระหว่างทางเค้าก็ก้มมองคชาตลอด


"ชาไม่สบายทำไม่ยอมบอกพี่ ยังฝืนมาอีก พี่รู้สึกผิดมากเลยรู้มั้ยตัวเล็ก" เต๋าพึมพัมกับตัวเอง จนรถมาถึงหน้าบ้านต้น เต๋าโทรเข้าไปบอกต้นให้เปิดประตูตอนแรกที่ต้นรู้ข่าวก็ตกใจมาก


"เต๋าแกว่างน้องที่เตียงก่อน เห้อบอกแล้วว่ายังไม่หายก็ดื้อจะไป นี่ถ้าคุณน้ารู้พี่ไม่โดนบ่นแย่หรอเนี่ย" ต้นพูดขึ้น แล้วก็บ่นกับตัวเอง


"ต้นก็ไหนชาบอกเราว่าหายแล้วไง" เต๋าก็ยังแปลกใจ


"หายกะผีดิแก ฉันเตือนแล้วก็ไม่ฟัง ชาดีใจมากที่ได้ไปกับแก น้องฉันรักแกมากนะเว้ย แล้วนี้ก็เป็นมา3วันแล้ว เดี๋ยวก็คงดีขึ้นเอง แกกลับไปก่อนเถอะ" ต้นบอกให้เต๋ากลับบ้านไปก่อน ไม่งั้นมันได้กระวนกระวายแน่ๆ


"แกให้เราอยู่ช่วยแกดูแลนะ" เต๋าอ้อน เพราะเป็นห่วงมากกริงๆ


"เดี๋ยวฉันดูเองกลับไปได้แล้ว บายๆนะ" เมื่อต้นส่งเต๋าเสร็จก็กลับขึ้นห้องคชาเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเช็ดตัวจนไข้ลด ต้นคิดว่าคงเป็นเพราะอากาศเปลี่ยนอย่างรวดเร็วมั้ง


"หายไวไวนะชา ไอเต๋าจะได้อารมณ์ดีขึ้น มันห่วงชามากนะรู้มั้ย" ต้นมองน้องแล้วพูดเบาๆ


---------------------------------------------------------------------------------------------------------

หลังจากห่างหายไปซักพักก็กลับมาอัพแล้ว ตอนนี้ก้มีทั้งสุขทุกข์ปนกัน แล้วก็มาจากจินตนาการของไรเตอร์ ตัวละครใหม่ที่เพิ่มมาอาจจะแรงซักเล็กน้อย

คงไม่ว่ากันนะค่ะ มาเม้นกันเย้อด้วย ไม่เม้นจะมาอัพช้ามากๆ

ราตรีสวัสค่ะ