fic way of life shinee

ลำดับตอนที่ #4 : sf way of life 4 onew กลับมาปัจจุบันต่อตอน2

"ข่าวใหญ่ๆ" พี่ชินดง พี่อึนฮยอก และพี่ซูฮยอน วิ่งเค้ามาในห้องซ้อมของshineeอย่างหน้าตาตื่น

"ข่าวอะไรพี่" จงฮยอนถามขึ้น

"นายไม่รู้หรอว่าเค้าจับผู้บริหารค่ายเพลง ที่กระทำชำเราเด็กในค่ายโดยให้ไปบำเรอตัวเอง เพื่อแรกกับงานอะ" พี่ๆตั้งหน้าตั้งตาเล่า

"ค่ายอะไรอะพี่ชินดง แล้วตำรวจรู้ได้ยังไง" คีย์เดินเข้ามาถาม ตอนนี้น้องๆทั้ง4คนได้แก่ จงฮยอน มินโฮ คีย์ แทมิน ได้มานั่งล้อมวงสนทนากับรุ่นพี่เรียบร้อย ขาดก็แต่อนยูที่เดินออกไปซื้อขนมกับน้ำ

"ก็เด็กฝึกหัดในค่ายนั้น ให้ผู้ปกครองไปฟ้องร้องอะดิ เห็นเค้าบอกว่า..."

"นี่พวกนายพี่ผู้จัดการของเราเพิ่งโทรมาบอกฉันว่า ผู้บริหารใจโหดคนนั้นอยู่ค่ายเราเอง เค้าเป็นแค่หุ้นส่วนที่ไม่ใหญ่มาก แล้วตำรวจก็จะมาตรวจค้นที่นี่" ซีวอนเดินเข้าร่วมวงมาบอกข่าวสำคัญ ทำให้ทุกคนถึงกับหน้าเสีย

       ตุ๊บ เสียงของตกดังลั่นอยู่ที่หน้าประตูทำให้ทุกคนในวงสนทนาหันไปมอง คนที่ทำของตกคืออนยูข่าวที่เค้าเพิ่งได้ยินจากปากของพี่ มันรบกวนจิตใจมาก

"พี่ครับ แล้วน้องคนนั้นเกิดอะไรขึ้น" อนยูถามเสียงสั่น

"ตามข่าวที่ได้รับมานะเหมือนน้องเค้าจะซักทอดถึงเหยื่อคนอื่นๆด้วย แต่พี่ไม่รู้ว่าเป็นใครบ้าง"สิ่งที่ซีวอนเล่าต่อนั้นทำเอา อนยูควบคุมอาการไม่อยู่ ร่างกายสั้นเท่า

กริ้งๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของอนยูดังขึ้น เบอร์ที่ไม่คุ้นเคยทำให้เค้าไม่กล้ารับ

"พี่ไม่รับโทรศัพท์หรอพี่อนยู เค้าโทรมาหลายสายแล้วนะ"

"เบอร์ไม่คุ้นหนะ"  อนยูตอบน้อง

       แต่ในที่สุดอนยูก็เลือกที่จะเดินไปรับ แต่เสียงที่ได้ยิ้นทำให้เค้าต้องหลบไปคุยที่อื่น

"ฉันจะโทรมาเตือนนาย ตอนนี้ฉันถูกตำรวจจับและนายห้ามไปให้การหรือเป็นพยานให้กับเด้กนั่น หรือให้การอะไรกับตำรวจ ไม่งั้นฉันจะให้คนของฉันปล่อยทุกคลิปที่เกี่ยวกับนาย ถ่ายทอดสดลงช่อง และฉันอาจจะทำให้นายลงนรกไปพร้อมกับฉันได้ทุกเมื่อ" ตาลุงโทรศัพท์มาข่มขู่

"จะแบล็คเมผมหรอ นี่ไอ้โรคจิต ฮือ ฮึก ไอ้เลว โถ่เว้ย" อนยูทำได้แต่เพียงร้องไห้

       เมื่อคุยโทรศัพท์เสร็จก็เดินกลับเข้าห้องมา น้องกับพี่ๆก็ยังคงรวมตัวกันอยู่ หลังจากนั้นไม่นานพี่ผู้จัดการของทั้งสองวงก็เดินเข้ามา

"นี่พวกนายมาอยู่ที่นี่เอง คงได้ข่าวบริษัทของเราแล้ว พรุ่งนี้จะมีการถ่ายทอดสดการเข้าบุกคนบริษัทของเราในชั้นที่ไม่เคยมีใครเข้าไปนอกจากผู้บริหาร และก็ค้นตึกส่วนต่างๆด้วย พวกนายอาจจะต้องอยู่ให้การกับตำรวจด้วย" พี่ผู้จัดการบอก

"พวกเราต้องให้การด้วยหรอครับ" น้องๆงง

"ถ้าผมไม่..." อนยูพูดบ่ายเบี่ยง แต่ก็โดนพี่ผู้จัดการขัด

"โดยเฉพาะอนยู นายต้องให้การกับตำรวจ เพราะทางนู้เข้าบอกว่านายเป็นพยานปากสำคัญ ออแล้วมีคนฝากกล่องของขวัยกับจดหมายมาให้" พี่ผู้จัดการวงshinee ส่งของให้อนยู

       วันนี้ในบริษัทมีแต่เรื่องวุ่นวายพวกเข้าเลยต้องกลับเข้าหอเร็วกว่าปกติ อนยูเข้าไปเปิดกล่องของขวัญในห้องนั่งเล่นก็ตกใจกับข้อความในจดหมาย (ไปตายซะถ้ายังอยากให้วงรอด)ที่เขียนด้วยเลือด ในกล่อยยังมีมีดที่เปื้อนเลือด และเชือกเส้นยาวๆ ด้วยความที่ตกใจกลัว เลยรีบเอากล่องเก็บเข้าห้อง เอาไว้ในที่ๆรับตาคนอย่างใต้เตียงของตัวเอง



"อ๊ะ อะไรเนี่ย" แทมินทำของตกลงไปใต้เตียงมือเล็กๆพยายามควานหาของๆตัวเองแต่มือเล็กๆดันไปสะดุดกับกล่องใบหนึ่ง แทมินจึงหยบขึ้นมาดู

"แทมินทำอะไรหนะ เอามานี่" อนยูที่เดินเข้าห้องมาพอดี ด้วยความตกใจที่เห็นแทมินถือกล่องอันนั้น จึงเผลอตวาดน้องเล็กเสียงดัง

              เสียงนั้นทำให้สมาชิกที่เหลืออยู่ข้างนอกรีบเดินเข้ามาดูเหตุการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งเข้ามาเห็นพี่ใหญ่กับน้องเล็กทะเลาะกัน


"พี่ครับทะเลาะอะไรกันหรอ เสียงดังไปถึงข้างนอกเลย" จงฮยอนถามขึ้น

"แทมินนายเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ค้นของๆพี่โดยไม่ได้รับอนุญาติหนะ" อนยูไม่ได้สนใจที่จงฮยอนพูด แค่เค้าเห็นกล่องนั่นในมือแทมิน อารมณ์ตอนนี้ใครก็ฉุดไม่อยู่

"ก็ผมบอกพี่ไปแล้วว่าไม่ได้ค้นของๆพี่ ผมกำลังหาของที่ผมทำตกใต้เตียงต่างหาก"แทมินเถียงกลับ

"นายกล้าเถียงหรอหลักฐานอยู่ในมือหนะ/ปึก" อนยูปัดกล่องที่อยู่ในมือแทมินจนกล่องตกพื้นเสียงดัง

       คนที่ยืนดูเหตุการณ์อย่างจงฮยอนไม่สามารถช่วยสงบศึกได้เล่น เค้าก็ตกใจไม่คิดว่าพี่ใหญ่ที่ใจดียิ้มง่าย หัวเราะง่ายอย่างอนยู จะโมโหน้องเพราะเรื่องแค่นี้

"ฮึก..ฮือพี่ไม่มีเหตุผล" แทมินร้องไห้

"พี่ครับพอเถอะ"คีย์เดินเข้ามาบีบมือพี่ใหญ่ให้คลายความโกรธลง ในขณะที่แทมินเดินไปหาจงฮยอน

       เมื่อจงฮยอนและคีย์พาน้องเล็กให้ออกห่างจากพี่ใหญ่ก่อน คีย์บอกว่าควรให้พี่เค้าสงบสติก่อนถึงจะเค้าไปคุยได้ ในขณะนั้นก็ฟังเหตุกาณ์ก่อนหน้าจากน้องเล็ก

"โถ่เว้ย มันอะไรกันว่ะ ขออยู่อย่างสงบสุขไม่ได้หรือไง ไอ้..." เสียงพี่ใหญ่ที่ระเบิดความเก็บกด และเสียงที่ทำลายข้าวของในห้อง

       น้องๆข้างนอกยิ่งตกใจกว่าเดิม ทุกคนมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรกับพี่ใหญ่ แต่ที่รู้มาตอนนี้พี่เค้าก็มีข่าวไม่ดีออกมา ตั้งแต่ข่าวกับพี่จองอา วงafter school เรื่องในรายการวิทยุ และเรื่องสูบบุหรี่ พี่เค้าคงเครียด ขณะนั้นมินโฮเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น รู้สึกถึงความผิดปกติ ความเงียบเข้าปกคลุม ไม่มีเสียงพูดคุยหยอกล้อจากทั้งสามที่นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น มีแต่เสียงน้องเล็กร้องไห้เบา

+++++++++++++++++++++++++++++
 

        เช้าวันรุ่งขึ้นที่บริษัทมีนักข่าวมามาทำข่าวมากมาย ข้างในก็มีตำรวจกำลังค้นห้องอยู่ เวลาประมาณ10โมงshineeก็ถูกเรียกไปให้ปากคำที่ห้องประชุม

"พวกนายรู้จักผู้บริหารคนนี้ไหม" คุณตำรวจนำรูปมาถาม

"เคยครั้งเดียวครับ"น้องๆตอบยกเว้นอนยู

"แล้วพวกนายเคยโดนแบบพวกผู้จัดการเรียกขึ้นไปพบผู้บริหารแปลกๆบ้างไหม"

"ไม่ครับ" น้องๆสายหัว

"แล้วอนยูหละ นายควรให้ความร่วมมือกับเรานะไม่ใช่นั่งเงียบอย่างเดียว" สายตาคุณตำรวจจ้องลึกราวกับไปรู้อะไรมา

       หลังจากวันนั้น อนยูที่ถูกสอบปากคำเดี่ยวก็ให้การปฏิเสธอย่างเดียว แต่แล้วคุณตำรวจผู้หนึ่งก็เดินเข้ามาแล้วพูดกับอนยูบางอย่าง อนยูคิดหนักตลอดมาจะทำยังไงดี

"เฮ้อช่วงนี้มีแต่ข่าวเสียๆของบริษัทเรา งานเลยน้อยลงเลย"คีย์พูดขึ้น

"นี่พี่ช่องนี้ออกข่าวอีกและ เอะเดียวนะ" แทมินที่ดูข่าวอยู่ไปสะดุดกับประโยคที่นักข่าสาวพูด

"ข่าวต่อไปที่จะนำเสนอต่อไปนี้ เราได้ความคืบหน้าของผู้เสียหายแล้วค่ะ ตามที่เด็กคนนั้นบอกไว้ว่ายังมีผู้เสียหายท่านอื่นๆ และหนึ่งในรายงานของตำรวจคือมีนักร้องไว้รุ่นชื่อดังวง s ของค่าย...ตกเป็นเหยื่อด้วยคะ แล้วเราจะมาเปิดคลิบของกลางกันค่ะ" นักข่าวสาวกล่าว

         ตอนนี้ทุกคนมานั่งดูข่าวโดยให้ความสำคัญกับตัวอักษรย่อของวงในข่าว

"ใครอะ แค่เห็นอักษรย่อก็มุ่งประเด็นได้เลยว่า ไม่วงเรา ก็วงซูจู" คีย์พูด

"อย่างนี้คิดจะทำลายชื่อเสียงกันรึเปล่าเนี่ย"จงฮยอนพูด

"เห้ยพี่ๆคลิปของกลางว่อนทั่วอินเตอร์เน็ตเลย มาดูสิ"

 

++++++++++++++++++++++++++
 

"นี่ชั้นว่าคนในคลิปเหมือนอนยูวงshineeเลยนะ"

"ไม่จริงหลอกมั้ง"

       ตอนนี้แฟนคลับส่วนใหญ่ได้ดูคลิปของกลางที่หลุดออกมาราวกับมีคนจงใจ แล้วก็เดากันไปต่างๆนานา แต่หลายฝ่ายมุ่งประเด้นไปที่อนยู และตอนนี้ชื่อของอนยูกับคลิปนี้ขึ้นไปเป็นอันดับ2ในการค้นหา

"น่าสงสารจัง ใช่แน่ๆ" เสียงของหลายๆคน เรื่องคลิปแพร่กระจายไปทั่ว พี่ผู้จัดการเองก็หนักใจ


       อนยูนั่งเครียดอยู่ในหอพักหลังจากที่ทราบข่าวบนอินเตอร์เน็ต ตอนนี้ทุกคนในวงต่างก็นั่งประชุมกัน

"พี่ครับจะบอกพวกเราได้รึยัง ว่าทำไมเรื่องนี้ถึงมีพี่เข้าไปเกี่ยวด้วย" น้องรองถาม

"มันไม่จริงใช่มั้ยครับ คลิปนั่นไม่ใช่พี่ ที่เค้าพูดกันว่าพี่อยากดังเลยใช้วิธีนี้" น้องเล็กถาม

"............." ไร้เสียงตอบจากพี่ใหญ่ มีเพียงน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มเนียนๆ

         เท่านี้ก็ชัดแล้วจากปฏิกิริยาของพี่ใหญ่ คงจริงสินะ

"ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับพี่ พี่บอกมาเถอะพวกเราพร้อมจะเข้าใจ"

"พี่ขอโทษฮึก พี่มันเป็นคนไม่ดี พวกนายคงเกลียดพี่แล้ว พี่ไม่ใช่คนใสซื้อ น่ารักแบบที่ทุกคนเห็น"

"พี่ตอบคำถามผมก่อน"

"ก่อนที่พี่จะออดิชั่นได้เป็นเด็กฝึกหัดที่นี่ พี่เคยโดนเค้าหลอกแล้วครั้งนึง พอพี่ได้มาเป็นนักร้อง เค้าก็มาทวงสัญญาตอนนั้น แล้วเอาเรื่องนั้นมาขู่พี่ แล้วคลิปที่พวกนายเห็น เค้าแบล็คเมพี่จริงๆ"

"เรื่องใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่บอกชั้น"เสียงพี่ผู้จัดการดังขึ้นนในหอ

"ขอโทษครับพี่ชเวจิน ผมคิดว่าถ้าเก็บเรื่องนี้ไว้วงจะปลอดภัย"

"มันสั่งให้นายไปรับแขกคนอื่นด้วยใช่มั้ย พี่รู้ พี่อยากให้นายไปเป็นพยานให้กับน้องเค้า คนชั่วอย่างมันถึงจะได้ไม่รอด นายไม่รู้หลอกว่าคนมีอำนาจอย่างมันหลุดพ้นคดีได้แค่ยัดเงิน แต่ถ้ามีเหยือคนอื่นไปฉี้ตัวจะดีมากๆ"

"ฮึกฮือ...ผมดีใจแค่ไหน...ฮึก...ตั้งแต่เปลี่ยนผู้จัดการมาเป็นพี่ ผะ...ผมไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นมาสักพักแล้ว ผมแค่อยากลืมมันเท่านั้น ฮือ...ฮือ...อึก...ฮืดๆๆ" น้ำตาที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดไหล เสียงปนสะอื้นกลายเป็นเสียงหอบ


       ปึก พี่ใหญ่ล้มลงไปกลับพื้นในห้องนั่งเล่น มือบางกำแน่นทั้งสองข้างกลายเป็นเกร็ง จนน้องๆกลัวไม่เคยเห็นอาการแบบนี้

"พะ..พี่ใหญ่"

"ยา...ใน...กระ...อือ..เป๋า" ถึงร่างกายจะควบคุมไม่ได้แต่ก็พยายามบอกให้น้องลุกไปหายาในกระเป๋า

       มินโฮวิ่งเข้าห้องไปเปิดกระเป๋าคู่ใจของอนยู จนเจอซองยาที่เขียนว่ายาคลายเคลียด

"พี่ครับอันนี้ใช่มั้ย" มินโฮถือซองยาออกมา

"...."ไม่มีเสียงตอบ มีแค่การพยักหน้าเบาๆ

       หลังจากที่กินยาเข้าไปแล้ว อนยูก็ฟื้นขึ้นในห้องนอนที่มีเพียงเค้าคนเดียว

"ผมรู้แล้ว ผมรู้ความหมายของกล่องใบนั้นแล้ว  ได้สิ เลือกแล้ว อย่างที่คุณต้องการไง" อนยูพูดกับตัวเองเบาอย่างกับเสียสติ