SF บันทึกรักในความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #4 : SF บันทึกรักในความทรงจำ ตอนที่3 100% rewrite

                ช่วงเวลาที่คชาย้ายมาเรียนที่โรงเรียนนี้มันช่างผ่านไปไวจริงๆ ตอนนี้ผ่านมาเทอมนึงแล้ว คชากับเพื่อนและรุ่นพี่ไม่ว่าจะเพื่อนพี่ต้นหรือพี่ในชมรมก็สนิทกันมากขึ้นแล้ว

               

                 โดยเฉพาะกับพี่เต๋าที่ดูจะสนิทและเริ่มรู้ใจกัน เพราะพี่เต๋าชอบมานั่งเล่นที่บ้านพี่ต้นบ่อยๆ และยังสอนผมทำการบ้านด้วย ทุกครั้งที่พี่เค้ามาคุยกับผม ใบหน้าของเค้าจะยิ้ม แย้ม และทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นอยู่เสมอ พ่อของผมเคยบอกว่าเวลาเรารักใคร เราจะรู้สึกหายใจไม่ออก แน่นหน้าอก ทั้งๆที่เราไม่ได้เป็นหวัด พ่อยังสอนผมว่าให้ผมซื้อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองด้วย


                  เวลาผมอยู่ใกล้กับพี่เต๋าตอนนี้ผมกำลังรู้สึกแบบที่พ่อเคยบอกฮะ แต่ผมไม่กล้าที่เผยความรู้สึกให้พี่เค้ารู้ถ้าพี่เค้าไม่ชอบผมแบบนั้นขึ้นมาจะทำยังไง เราจะยังมองหน้ากันได้รึเปล่า

                   หลังจากที่คชานั่งคิดอะไรเพลินๆในห้องสมุดเสร็จ เค้าก็เดินไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งตรงชั้นว่างหมวดชีวะ แต่เพราะหนังสือที่ต้องการมันอยู่สูงเกินไป ทำให้คชาเอื้มแล้วเอื้มอีก จนกระทั่งมีมือของใครคนนึงเอื้มผ่านหลังของคชาแล้วหยิบมันลงมา พอคนตัวเล็กหันกลับหลังไป ความรู้สึกในหัวใจตอนนี้มันช่างเต้นเร็วเหลือเกิน เพราะคนๆนั้นคือพี่เต๋าแล้ว ใบหน้าของเราอยู่ใกล้กันเพียงนิดเดียวเอง


"คชาทีหลังหยิบไม่ถึงก็หาคนมาช่วยได้นะ นี่ถ้าพี่ไม่มาเห็นคงได้เอื้มกันทั้งวันแน่" เต๋าพูดอย่างเหนื่อยใจ เด็กอะไรทำไมถึงไม่ชอบขอความช่วยเหลือจากคนอื่นบ้างนะ


"ขอบคุณครับพี่เต๋า" เมื่อพูดจบก็รีบเดินออกมาจากที่ตรงนั้น


                   เห้อนี่เรากำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย ไม่ได้นะเค้าคือรุ่นพี่  คชาถอนหายใจออกมาเหือกใหญ่เกือบทำอะไรทีไม่คาดคิดแล้ว


                   ช่วงสองอาทิตย์ที่จะถึงนี้เป็นช่วงใกล้สอบมิตรเทอมแล้ว คชาและเพื่อนๆจึงตั้งใจอ่านหนังสือสอบกันมาก


                    วันนี้เป็นวันเสาร์สุดสัปดาห์ แทนที่ผมจะได้อ่านหนังสืออยู่กับบ้านอย่างสงบ ไอเจมส์ก็ดันจะมาให้พี่ต้นพี่ชายผมติวหนังสือให้อีก แล้วมันก้ลากเฟรม กับ แพรวามาด้วย


ติ้ดๆๆๆๆ เสียงโทรศัทย์ของคชาดังขึ้นหลายรอบมากกว่าเจ้าตัวจะมารับ


"โหลโหล เจมส์มีไร" คชาพูดขึ้นอย่างงวงเงีย เพราะเมื่อคืนอ่านหนังสือดึกไปหน่อย


"คือเรานัดเฟรมกับแพรวามาติวหนังสือที่บ้านแก ชั้นบอกพี่ต้นไวแล้วเดี๋ยวพี่เค้าจะมาช่วยติวให้" คชารับฟังไว้เฉยๆแต่ในใจคิดว่า ไอพวกนี้มีอะไรไม่ปรึกษากันเลย


                    ช่วงหลังผมเห้นพี่ต้นกับเจมส์ตัวติดกันบ่อย สงสัยมันกำลังจีบพี่ต้นของผมอยู่หรือไมก้จีบติดแล้ว


                     คชารีบลุกลงจากเตียงแล้วมุ่งหน้าไปอาบน้ำก่อนพวกนั้นจะมา แต่พอมองตัวเองจากกระจกในห้องน้ำก้ต้องตกใจ เพราะว่าสภาพตอนนี้โทรมสุด ใบหน้ามี่หมองลงไปเล็กน้อย อีกทั้งยังดูเหมือนคนไม่มีแรง ทั้งๆที่ก็กินข้าวตรงเวลา


                    ~ ทำไมตัวเราาเป็นแบบนี้หละเนี่ย หรือว่าหักโหมอ่านหนังสือมากไป อืมก็ไม่น่าจะใช่ คงไม่มีอะไรหรอกมั้งรีบอาบน้ำดีกว่า จะได้ออกมาจัดหนังสือ~


"ฮืมมรู้สึกปวดหัวนิดหน่อยแล้วสิ ไปกินยากันไว้ก่อนดีกว่าและกินวิตามินของคุณแม่เพิ่มเข้าไปด้วยก็ดี" คชาพึมพัมกับตัวเองเบา ระยะหลังมานี่เค้าก็ลืมกินมันจริงๆแหละ


อ๊อด~~~~~~~~~~~ (กดครั้งเดียวก้ได้ยินแล้วไท่รุ้ว่าเจมสืมันจะกดยาวเพื่อ)


"มาแล้ว รอแป๊บนะ" ซักพักคชาก็เปิดประตูออก ให้เพื่อนๆเข้ามา


"ชาเราซื้อขนมมาตุนเต็มเลยจะได้ไม่ง่วง" เจมส์พูดจบก็ชู้ถุงขนมขึ้นมาให้ดู


                   ทั้งเฟรมและแพรวาก็หัวเราะกันใหญ่


"มันก็จริงนะ อ่านเฉยหลับแน่" เฟรมพูดเสริมเจมส์ขึ้นมา


"นี่พวกนายมาติวหนังสือนะไม่ได้มาดูหนังสือมาซะเยอะเฉียว" ตอนแรกคชาก้จะพูด แต่แพรวาแย่งพูดซะก่อน


"แหมตัวเองก็" เฟรมก้ยังอ้อนแพรวาไม่หยุด คู่นี้เค้าเป็นคู่รักประจำห้องครับ


"นี่พวกนายลงมือติวหนังสือกันได้แล้ว มัวแต่มานั่งอ้อนแฟนกันอยู่ได้" เสียงมหาโหดของพี่ต้นดังมาจากด้านหลัง


"แฟนใครวะเนี่ยดุจัง" อยู่เจมส์ก็พุดขึ้น แต่มือของพี่ต้นไวกว่า ตีลงมาที่แขนเจมส์ดังผัวะ


พวกเค้าติวหนังสือกันจนถึงเย็น เพราะว่าวันจันทร์นี้สอบแล้ว


"คชาไปแล้วนะ พี่ต้นขอบคุณมากครับสำหรับวันนี้" เฟรมกับแพรวาทักทายก่อนกลับ  หลังจากนั้นไม่นานเจมส์ก็ขอตัวกลับบ้านเช่นกัน



                    ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น จนทำข้อสอบวิชาสุดท้ายเสร็จ


"ชาทำได้ป่ะ แม่งยากกว่าที่เราคิดอีกอะ" เฟรมมีสีหน้ากังวลเล็กน้อย หลังจากที่ถามเพื่อน


"เห้อ อย่าถามถึงมันเลย ขอให้ผ่านพอแล้ว" คชาถอนหายใจออกมาเสียงดัง


                    สีหน้าของเด็กที่ลงมาจากห้องสอบวิชาสุดท้าย กังวลเหมือนกัน หมดเลยบางคนก็ถึงกับพูดว่า


~กูเตรียมตัวตกเลย~


~ขอให้ผ่าน~


~ผ่านครึ่งก็ยังดี~


(มันยากจริงๆนั่นแหละ มันคือวิชาฟิสิก ของครูรัก)



ระหว่างทางที่คชาเดินไปหาพี่ต้น ก็ได้พบกับเจมส์โดยบังเอิญ


"ชาจะไปหาพี่ต้นใช่มั้ย เราไปด้วย"


"ไปดิ" คชาตอบอย่างล่าเริง ก็สอบเสร็จแล้วนิครับ สบายใจและเหลือแค่รอผลออก


"เออ คชาเรามีเรื่องจะถามตั้งนานและ........ช่วงนี้นายไม่ค่อยสบายรึเปล่า" เจมส์สำรวจคชา ก่อนที่จะต้ดสินใจถามออกไป


"ไม่นิทำไมหรอ" คชาสงสัยในคำถามของเจมส์ หน้าตามันดูจริงจังมาก


"ออ ไม่มีอะไรหรอก เห็นตานายดำอย่างกับหมีแพนด้า555" เจมส์ปฏิเสธออกไปให้ดูเหมือนมันเป็นเรื่องตลก แต่ที่จริงแล้วในใจของเค้าไม่คิดเช่นนั้น


                    ใครเชื่อก็บ้าแล้ว ผมสังเกตมาตั้งนานแล้ว คชาดูตัวเล็กลงเรื่อยๆ ช่วงหลังๆนี้ก็เิดินเหมือนคนไม่ค่อยมีแรง สงสัยเค้าต้องบอกให้พี่ต้นคอยสังเกตุอีกคนแล้วหละ


"นี่เจมส์มาว่ากันอย่างนี้เดี๋ยวก็ไม่มีชีวิตไปหาพี่ต้นหรอก" คชาว่าเจมส์อย่างมันเคี้ยว ก็มันหน้าไม่หละ


"เราคงอ่านหนังสือมากไปหน่อย แกไม่ต้องเป็นห่วงหรอกน่า แต่วันนี้แกดูแปลกๆนะ" คชาก็สงสัยเพราะสีหน้าของเจมส์มันฟ้องว่ากังวล สงสัยจะเมาข้อสอบหละมั้ง


                   เมื่อเจอพี่ต้นเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน


                   ตอนนี้เริ่มใกล้วันคริสตมาสแล้วที่แม่ฮ่องสอนอากาศหนาวมาก คุณพ่อคุณแม่บอกว่าจะขึ้นมาเยี่ยมด้วยอยู่ตั้งสองอาทิตย์แหนะ ผมคิดถึงท่านจัง


"ชาวันนี้จะกลับก่อนก็ได้นะพี่มีประชุมสภานักเรียน" ผมลืมบอกไปเรื่องนึงคือพี่ต้นเป็นรองประธารนักเรียนของโรงเรียน


"งั้นเดี๋ยวผมรอพี่ก็ได้ ผมจะไปห้องคหกรรมนะครับ" ผมกะว่าจะไปลองทำเค้กให้เป็นของขวัญวันคริตมาสกับคุณพ่อคุณแม่



                    เต๋าที่เดินผ่านห้องคหกรรมมาเห็นไฟเปิดอยู่จึงเข้าไปดุู


"อ้าวชาเองหรอทำอะไรอยู่" พี่เต๋าถามขึ้นเพราะไม่คิดว่าจะเป็นคชา คงรอต้นมั้ง


"หัดทำเค้กอยู่ครับ" เอิ่มแต่หน้าตาเค้กที่เต๋าเห็นมันช่างทรมานตาจริงๆ เละเหมือนเอเลี่ยนเลย


"เออคือ ถ้าไม่รังเกียจให้พี่ช่วยมั้ย"เต๋าอาสาจะช่วยเพราะทนไม่ไหวจริงๆ


"ขอบคุณครับ" พี่เค้าพูดอย่างนี้แสดงว่าทำเป็นแน่ๆเลย


"นี่ชาพี่จะบอกอะไรไว้ให้นะ เวลาเราจะทำเค้กให้เราจินตนาการถึงมันก่อนว่าอยากให้มันเป็นรูปแบบไหน รสชาติและหน้าตาเป็นยังไง ไหนลองนึกสิ" เต๋าสอนเคร็ดรับการทำเค้กของตัวเองให้คชา


"อ่านึกออกแล้วครับ" คชาทำท่าคิดนิดนึงแล้วค่อยบอกเต๋าว่าสิ่งที่ต้นเองคิดมันเป็นยังไง


                    หลังจากนั้นเต๋าลงมือทำอย่างชำนาญโดยที่ไม่ลืมบอกส่วนผมสตัวเค้กให้คชาฟัง คนฟังก็ฟังอย่างตั้งใจ


                    คชาแอบเหลือบมองเต๋าขณะทำเค้กบ่อยๆ ผูชายคนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูมีมนต์สะกดไปหมด เท่จังเลย


"ชาเสร็จแล้ว เรามาตกแต่งกัน" คชาที่มัวแต่มองเต๋าอยู่ พอพี่เค้าเรียก สติก็เลยกลับมา


"คะ...ครับ" ทั้งสองช่วยกันแต่งเค้กกันอย่างสนุกสนาน


"เป็นไงเหมือนที่คิดมั้ย ทั้งหน้าตาแล้วก็รสชาติ" หน้าตาของเต๋าบ่งบอกว่าอยากรู้สุดๆ (ก็คนมันไม่ได้ทำนานแล้วอะ)

                   คชาลองชิมคำนึงก่อน แล้วก็ทำหน้าตะลึงไม่อยากเชื่อ
"เหมือนมากครับ เหมือนที่ผมคิดไว้เปี้ยบเลยครับ" มันอร่อยมากจริงๆ


"ช้าถ้าชอบกินเค้กอะ พี่มีร้านโปรดมาแนะนำ วันหลังเราไปกินด้วยกันนะ"


"ครับพี่" พี่เล่นมาชวนผมแบบนี้ก็เขินแย่อะดิ


"ชาวันที่ 25 ธันวา ว่างมั้ยเราไปฉลองวันคริตมาสด้วยกันนะ" เต๋าถามออกไปหวังว่าคนฟังจะตอบว่าว่าง


"อะแหมทำอะไรกันอยู่จ๊ะ" ต้นที่ยืนดูอยู่ข้างนอก นึกสนุกอยากแกล้งน้อง เลยเปิดประตูเข้ามาเสียงดัง


"พี่เต๋าสอนทำเค้กครับ" คชารีบตอบ


"ไปพวกเรากลับบ้านกันเถอะเย็นมากแล้ว" พี่ต้นพูดขึ้น


พวกพี่ๆเค้าเดินนำหน้าผมไป แล้วก้ซุปซิปอะไรกันก้ไม่รุ้


"นี่เต่าแกจะจีบน้องชั้นหรือไงถึงชวนไปเนี่ย"


"ก็เออดิแก โหวางแผนมาขนาดนี้และ" เต๋าบอกอย่างลอยหน้าลอยตา


                  เิดินไปต้นก็นึกไป สงสัยต้องไปสังเกตุการณ์ ชวนเจมส์ไปด้วยดีกว่าอิอิ


"ชารีบอาบน้ำเข้านอนน้าาา" ต้นตะโกนบอกคชา


"อืมพี่ต้นเหมือนแม่เลย ไม่ต้องเหมือนขนาดนั้นก็ได้" คชาเดินไปพูดแซว


                    หลังจากที่คชาเข้านอนแล้วต้นก็เดินมาที่โต๊ะคอม


"เออถึงเวลาแต่งฟิคต่อดีกว่า หรือจะเปิดเรื่องใหม่เป็นความรักของไอสองคนนี้ดี555" ต้นแอบมีแผนการบางอย่าง (แอบแซบนิดนึงนะเนี่ย)






---------------------------------------------------------------------------------------------

ตอนนี้ประเด็นบางอย่างมันเริ่มขึ้นแล้ว เพราะความช่างสังเกตุของใครบางคน

มันมีฮาและชั่วร้ายมาด้วยแหะ

ไม่อยากให้อ่านกันอย่างเดียวอยากให้เม้นด้วย

ขอร้องหละค่ะ

???????????