SF บันทึกรักในความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #2 : SF บันทึกรักในความทรงจำ ตอนที่1 100% rewrite

เครื่องบินลงจอดที่สนามบินเชียงใหม่

"พี่ต้นครับชามาถึงสนานบินแล้ว พี่อยู่ไหนอะ คุณพ่อคุณแม่ก็อยากเจอพี่"

"ชากับคุณน้าเดินออกมาจะเห็นป้ายที่พี่เขียนชื่อชาไว้"

"คราบบบบ"

พ่อ กับแม่ของผมต้องย้ายกับมาที่เมืองไทย หลังจากที่ไปอยู่ญี่ปุ่นตั้งแต่ผมป.4 บ้านของเราอยู่ที่แม่ฮ่องสอน บ้านของพี่ต้นก๊็ด้วย พี่ต้นเป็นลูกของพี่สาวแม่ ตอนเด้กๆเราเล่นด้วยกันทุกวันเลย พ่อกับแม่ของผมให้ผมย้ายมาเรียนโรงเรียนเดียวกับพี่ต้นที่แม่ฮ่องสอน และพ่อกับแม่ไปทำงานที่กรุงเทพ ผมต้องไปนอนที่บ้านพี่ต้นสินะ

"ชาพ่อกับแม่ต้องไปทำงานที่กรุงเทพนะ ลูกอยู่กับพี่ต้นก็อย่าดื้อนะ"

"คราบบบบบ ผมโตแล้วนะแม่"

"ย้ายจากที่นู้นมาเรียนที่นี้ได้ข้ามชั้นมาเรียนม.4เลย ยังไงลูกก็เด็กอยู่ดี แม่เป็นห่วงมากๆๆๆๆ"

"ต้น น้าฝากดูน้องด้วยนะ สอนเนื้อหาที่เข้าควรจะรู้ให้ด้วยละกันนะ ออแล้วท่าคุณครุเค้าอยากจะให้เรียนม.3ก่อนก็โทรมาบอกน้านะ เดี๋ยวน้าจะได้ทำเรื่องเลย"

"แม่อะ ชาเรียนได้อยู่แล้วน่าาาาาา"

"ไปกลับบ้านกันเดี๋ยวแม่จะทำกับข้าวให้เด็กๆทั้ง2 กิน"

"ว้าวไม่ได้กินฝีมือคุณน้ามานานมากแล้ว"

"ทุกคนวันนี้อากาศร้อนเนอะ"

"ชาลูกอาจจะยังปรับตัวไม่ทันกับอากาศที่นี้"

"ก็จริงครับแม่ พี่วันนี้กี่องศาอะ"

"วันนี้36องศา ไม่ร้อนก็แปลกและชา"

เห้อว่าแล้วทำไมรู้สึกปวดหัวนิดหน่อย เซ็งหวังว่าไมเกรนจะไม่มาขึ้นเอาตอนนี้นะกำลังมีความสุขเลย

นี่ก็กลางเดือนเมษาและพี่ต้นบอกว่าวันที่16 พฤษภาคม เปิดเทอม เปิดเหมือนแต่ก่อนเลยน่าจะปิดอีกหน่อย

รถที่ขับมุ่งหน้าเข้าจังหวัดแม่ฮ่องสอน ทุกคนในรถคุยกันอย่างสนุกสนาน

"คุณน้าครับพรุ่งนี้ผมจะมาพาเที่ยวนะครับ แล้วอีกวันนึงเราจะไปจัดการเรื่องโรงเรียนให้ชากัน" แม่ของคชาหันมายิ้มรับเล็กน้อย

"ต้นจ๊ะอีก4วันน้าต้องไปกรุงเทพแล้วนะ"

"ครับ"

"แม่ทำไมไปเร็วจัง ไม่เอาอะอยู่นานกว่านี้อีหน่อยไม่ได้หรอ น้าาาาา"

"เรานี้อ้อนเหมือนเด็กเลย เราโตแล้วนะ"

"ชิ งอน"

ตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้วทุกคนจึงมาพร้อมหน้ากันที่โต๊ะอาหาร

"ทานข้าวแล้วนะครับ"

อาหารบนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารชาวเหนือที่คชาไม่ได้ทานมานานหลายปีแล้ว มีทั้งน้ำพริกหนุ่ม แคบหมู ผัดโฮะ ฯลฯ

"อิ่มแล้วครับ"

ลุกจากโต๊ะทานข้าวแล้วไปอาบน้ำให้สบายตัว

"กินยากันไว้ก่อนดีกว่า"พึมพัมกับตัวเองเบาไม่อยากให้แม่รู้ พรุ่งนี้จะได้ไปเที่ยวด้วย


ตอนนี้เป็นเวลา4ทุ่มแล้ว

"ชาดึกแล้วออกมาทำอะไรตรงนี้หละยังไม่นอนหรอ" พี่ต้นเดินมาถาม

"ยังครับพึงคุยโทรศัทพ์กับเพื่อนที่นู้นเสร็จครับ พี่ต้นคืนนี้ชามานอนด้วยนะ"

"โอเคจ๊ะ"

"ชามีเรื่องจะเล่าให้พี่ฟังเต็มเลย"

"นี่ชายังตัวเล็กเหมือนเดิมเลยนะ ชารู้อะไรมั้ย ว่าพี่รู้จักญี่ปุ่นเหมือนพี่ไปอยู่เองเลย"

"แหมพี่ต้นก็"

"ชาเล่นเขียนอีเมล์มาหาพี่จนนับไม่ถ้วนแล้วเนี่ย แล้วเพื่อนเราเป็นยังไงบ้าง"

"ก็ดีครับ น่ารักทุกคนเลยพวกสาวๆเนี่ย ผมมีวงดนตรีด้วยนะได้แสดงงานโรงเรียนกับเพื่อนๆด้วย"

"ชา คิดถึงจูตะ กับ อายะ ตอนเราเล่นดนตรีด้วยกัน เมื่อกี้ชาก็คุยกับสองคนนี้"

"นอนกันเถอะนะพี่เริ่มง่วงและ พรุ่งนี้จะได้มีแรงไปเที่ยวกัน"

เช้าแล้วออกเิดินทางได้ ที่นี้คือทุ่งบัวตองดอยแม่เหาะ

 

ต่อกันด้วยวัดต่อแพ เป็นวัดที่เก่าแกมาก

 


ผมรู้สึกดีมากๆเลย อยากจะไปให้ครบทั้งจังหวัดเลย และอยากพาเพื่อนๆผมที่ยี่ปุ่นมาเรียนรู้วัฒนธรรมบ้านเราด้วย มันสวยงามมาก

"ต้นวันนี้น้าขอบคุณมากจ๊ะ พวกเราสนุกมากเลย"


วัดถัดมา

"คุณครูค่ะสรุปว่าให้คชาอยู่ชั้นม.4ได้จริงหรอค่ะ ดิชั้นเป็นห่วงกลัวลูกจะไม่พร้อม"

"คุณแม่คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ ตามทันอยู่แล้วระบบเมืองนอกเค้าแข็งกว่าเรา หนูคชาสบายอยู่แล้วค่ะ"

"เห็นมั้ยแม่ผมทำได้อยู่แล้ว"

"ไปดูชุดนัดเรียนและกระเป๋ากัน หนังสือด้วย"

"แม่ครบแล้วหล่ะครับ"

"ชาพ่อกับแม่อยู่กับลูกพรุ่งนี้อีกวันเดียวนะ ถ้าลูกมีอะไรก็โทรศัทพ์บอกแม่ได้เลยนะจ้ะ"

"แม่ครับชาขอนอนกับแม่และพ่อทั้งสองคืนเลยนะ"




วันนี้แล้วสินะ

"แม่ครับพ่อครับเิดินทางโดยสวัสดีภาพน้าและก็คิดถึงผมมากๆด้วย" ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกันมันแค่รู้สึกไม่อยากจากพวกท่าน คงเป็นเพราะผมไม่เคยห่างจากพวกท่านละมั้ง

"ต้นน้าฝากน้องด้วยนะ น้าไปหล่ะ"

"ชาแม่กับพ่อไปก่อนนะ บายๆจะ"

"พวกเรารักลูกนะ"

เมื่อพ่อกับแม่เค้าไปข้างในแล้วผมถึงกับปล่อยโฮเลย มันกลั้นน้ำตาไม่อยู่จริงๆถึงผมจะโตและเป็นผู้ชายก็เหอะนะ

"ชายังเป็นเด็กชายขี้แย่เหมือนเดิมเลย ไม่ร้องหน่าาา ไม่เอา คุณน้าเค้าไปทำงานนะ"

"กลับเถอะนะ เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงน้ำเองร้านนี้อร่อยมาก"

หลังจากกลับมาถึงบ้าน

ผมก็เอารูปพ่อกับแม่มาวางที่โต๊ะเขียนหนังสือแล้วเริ่มจัดหนังสือเรียน ผมคงต้องเอามาอ่านก่อนเปิดเทอนแล้วสิจะได้รู้ว่ามันยังไง





------------------------------------------------------------------------------------------------------

ถ้าใครที่อ่านแล้วงงต้องขอบอกว่าบทอินโทรเป็นแค่teserมาเรียกน้ำย่อยก่อน

จริงๆแล้วมันเป็นเรื่องเล่าของพี่เต๋าที่พูดถึงความรักครั้งแรก

เรื่องราวจริงๆต้องติดตามตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปค่ะ

(อธิบายขนาดนี้ยังมีใครสงสัยอีกมั้ยค่ะ บอกมาได้น่ะ)


ต้องขอบคุณทุกคนที่มาเม้นกันนะค่ะ มันทำให้มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย

ดีไม่ดียังไงก็ติชมกันได้น่ะค่ะ