SF บันทึกรักในความทรงจำ

ลำดับตอนที่ #1 : SF บันทึกรักในความทรงจำ intro100% rewrite

( 4.30 )

"อ้าวทุกคนวันนี้เลิกงานได้" วันนี้เราปิดโปรเจคกันเสร็จ จะมีไปกินเลี้ยงกันต่อ เพื่อขอบคุณที่ร่วมกันเหนื่อยในคราวนี้


"วันนี้ผมมีนัด ผมคงจะไปไม่ได้ครับหัวหน้า"


"ว่าเต๋าสุดหรอเสียดายจัง มันคงสำคัญมาก ไปเถอะ"

                ที่ จริงแล้วผมทำงานเป็นช่างตกแต่งภายในของร้านต่างๆ ที่ผมไม่ไปเลี้ยงกับพี่ๆและหัวหน้าก็เพราะว่า พรุ่งนี้เป็นวันครบวันตายของคนรักของผม ผมจึงต้องไปช่วยพี่ต้นเตรียมของไปทำบุญให้กับเค้า หลังจากที่เค้าตาย เค้าก็ได้ทิ้งไดอารี่2เล่มไว้ให้ผมพร้อมกับจดหมายฉบับนึง เล่มแรกเป็นของเค้าตั้งแต่ที่เรายังไม่รู้จักกัน ส่วนเล่มที่สองเป็นเล่มที่เราเขียนร่วมกัน ผมคิดถึงเรื่องราวของเราที่มีทั้งความสุขและความเศร้า

"ชาเป็นอะไรไป ทำไมเดินช้าอย่างงี้อะ เหนื่อยรึเปล่า"


"เฟรมไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เราไม่เป็นไร ปะ...ปก...กะ...ติดี"


"แต่สีหน้าแกดูไม่ดีเลยนะ งั้นเดี๋ยวแกไปห้องพยาบาลก่อนละกันนะ เดี๋ยวคาบต่อไปฉันบอกครูเอง"


"อือขอบคุณนะ"


"นี่เต๋าไปเอาพลาสเตอร์ยาให้แพรวหน่อยดิ"


"เออๆ บอกแล้วว่าให้ระวัง" เต๋าวิ่งลงมายังห้องพยาบาลชั้น3 เค้าไม่คิดว่าจะได้พบกับคนรักที่นี่แบบนี้ สีหน้าของคนรักที่ซีดลงเล็กน้อยทำให้เค้าเป็นห่วงมาก ตอนหยิบพลาสเตอร์ยาเค้าเผลอทำเสียงดัง


แกร็ก-----


"ครูหรอครับ" คนตัวเล็กค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ


"พี่เองขอโทษนะที่ทำเสียงดัง ชาไม่สบายหรอ"


"นิดหน่อยครับรุ่นพี่" ที่จริงตอนนี้ปวดหัวแทบตาย แต่ไม่อยากทำให้เค้าเป็นห่วง


"ไปทำอะไรมาหละเรา"


"อ้อ เมื่อคืนผมออกมาคุยโทรศัพท์กับเฟรมนอกห้องนะครับ แล้วอากาศมันก้เย็นมากทำให้ไม่สบาย แฮะๆๆ"  ในใจก็คิดว่าขอโทษนะครับที่ผมต้องโกหกพี่



"พ่อหนุ่ม พ่อหนุม ไฟคนข้ามแล้วลูก ว้าย พ่อหนุ่มเป็นอะไรรึเปล่า ใครก้ได้ช่วยเด็กคนนี้ที"


                คุณยายคนนึงตะโกนร้องให้คนช่วย คนเริ่มทะยอยมามุงดู มีคุณป้าคนนึงกดโทรศัพท์โทรเรียกรถพยาบาล


"เตียงที่เข็นลงจากรถพยาบาล รีบเข้าไปในห้องฉุกเฉิน คุณหมอ และนางพยาบาลช่วยกันตรวจเด็กหนุ่มคนนี้


"คุณพยาบาลเอาเค้าทำซีที สแกนเลย"


"ค่ะ"


"หนูฟื้นแล้วหรอจ๊ะเดี๋ยวพี่เรียกคุณหมอให้นะจ๊ะ"


"หมอค่ะน้องเค้าฟื้นแล้ว" สักพักนึงคุณหมอก็พาเค้าไปห้องคอมพิวเตอร์ห้องหนึ่ง แล้วเริ่มเล่าผลตรวจให้ฟัง


"หนูจะหมออยากจะเจอผู้ปกครองของหนูหน่ะ พวกท่านควรจะได้รับทราบ"


"คือพวกท่านไปทำงานอยู่กรุงเทพครับ ผมอยู่กับพี่ชาย"


"งั้นพี่ชายก็ได้ครับ"


"วันนี้พี่ของผมไปเรียนพิเศษครับเค้ามาไม่ได้หรอก ตกลงผมเป็นอะไรครับคุณหมอ"


คุณหมอดูลังเลใจที่จะตอบ เด็กขนาดนี้จะรับรู้เรื่องแบบนี้คนเดียวไหวได้ยังไงกัน แต่สักวันก็ต้องรู้ บอกเลยก็ได้


"หนูป่วยเป็น........"


"นายนนทนันท์ อัญชุลีประดิษฐ์เชิญรับยาที่ช่องหมายเลข2 ค่ะ"


"อย่าลืมทานยาให้ตรงเวลานะแล้วถ้าเป็นไปได้ครั้งหน้าหมออยากพบพ่อกับแม่ของเธอ"


"พี่เต๋าถ้าชาเป็นผู้หญิงพี่จะรักชา แบบคนรักมั้ย" ใจของชากลัวคำตอบไปหมดเลย


"ชาพี่รักที่ชาเป็นแบบนี้อยู่แล้วนะ ตัวเล็กของพี่" เหะ นี่ผมกำลังสารภาพรักน้องเค้าหรอเนี่ย

เคลิ้มไปกับคำถามเลย ใจเริ่มเต้นแรงแล้วสิ



"ถ้าเช้าพี่เต๋าบอกรักอีกคนเย็นก็บอกรักอีกคน หัวใจพี่ทำด้วยอะไรอะ"


                ที่จริงพี่เต๋าอาจจะรักเราเพียงแค่น้องคนนึงเท่านั้นสินะ เค้าจะมารักเราแบคนรักได้ยังไงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว


                 พี่เค้าต้องคู่กับผู้หญิงที่ดีสิ

"เฟรมชาเป็นอะไรหน่ะ"


"ชาฟังพี่ก่อน ชาไปเข้าใจผิดอะไรมา พี่ไม่รู้นะแต่พี่...."


"เห้ยคชาจ้าาาาางานนิทรรศการใกล้แล้วนะนายจะร้องเพลอะไรอะ"


"อ้าวเจมส์หรอ"


"แกเป็นไรเนี่ยเหม่ออยู่ได้"


วันนี้ไปหาอ้นที่ร้านดีกว่า เพลงนี้มันช่างเปิดถูกเวลาจริงๆ

ไม่รู้เมื่อไร ไม่รู้เมื่อไรที่ชีวิตฉันจะดีสักที ไม่ต้องเงียบเหงาอย่างนี้

ไม่รู้เมื่อไร ไม่รู้ว่ามรสุมนี้มันจะผ่านพ้นไปเสียที เจ็บปวดรวดร้าวเหลือเกิน 

ไม่โทษใคร ไม่ได้โทษฟ้าดิน ที่ฉันเดียวดายอ้างว้าง

โทษตัวเอง ต้องโทษตัวเอง ที่ทําผิดจนต้องทําให้เธอจากไปครั้งนี้ 

"น้องคชาเดี๋ยวก่อน"


"พะ...พี่เอิง"


"เรื่องวันนั้นมัน......"


"ผมขอโทษนะครับ" ดวงตาที่พลามัวไปด้วยหยาดน้ำตา


                 ~ให้มันเป็นอย่างนี้ดีแล้ว~






----------------------------------------------------------------------------------------------------
ข้าน้อยตัดฉากบางส่วนจากหลายๆตอนมารวมกัน
ขอให้ท่านผูอ่านที่น่ารักทุกท่านอ่านให้สนุกนะค่ะ
ถ้าอยากรู้ว่าพี่คชาเป้นอะไร และเกิดอะไรขึ้นกับคนทั้งคู่ติดตามต่อในตอนต่อๆไปนะค่ะ
ใครใส่เพลงในนี้เป็นบ้างอะบอกไรเตอร์หน่อยจิ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ