คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : *-*ขนมปังเนยสด แผ่นที่1*-*
“เนยสดดดด....ไอ้เนย แก...แฮ่กๆ...แกมาหลับอยู่นี่ นี่เอง ไอ้บ้า...”
กำลังฝันดีอยู่แล้วเชียว ใครบังอาจมาตะโกนเรียกฉัน ต้องตื่นมาจนได้...ที่แท้ก็ไอ้แน็ตตี้มือขวาของฉันนี่เอง
“...มีอะไรอ่า แกจะตะโกนเรียกฉันทำไม ฮือออ ฉันง่วง...”
ฟุบลงบนโต๊ะต่อ เมื่อคืนฉันเล่นเกมดึกจนไม่ได้นอนน่ะ
“อย่ามาหลับนะ...ไอ้บ้า มีเรื่องที่โรงยิมส์..”
“หา!! เรื่องอะไร ใครอยากมีเรื่อง เกิดอะไรขึ้น...” ได้ยินว่ามีเรื่องเนยสดพร้อมลุยอยู่แล้ว
“ไม่พูดแบบนี้แกก็ไม่ตื่นใช่ไหม แต่มันก็เรื่องสำคัญ คืองี้ พี่ขนมปังกำลังแข่งบาสว่ะ แกลืมแล้วเหรอ”
“นี่! ไมไม่บอกซะพรุ่งนี้ล่ะ ไอ้บ้า...”
พอได้ยินแบบนี้เนยสดก็ขอวิ่งแจ้นไปที่โรงยิมส์ก่อนค่ะ พี่ขนมปังแข่งทั้งทีเนยสดจะไม่อยู่เชียร์ได้ไง
“ก็จะบอก แกเคยฟังดีๆไหม โถ่เอ้ย ไปซะแล้ว...รอฉันด้วยยยยย”
*-*-*-*-*
เป็นการแข่งบาส ระหว่างปีสามห้องเอห้องของขนมปังผู้น่ารัก และก็ปีสามห้องบี เนยสดเข้ามาในโรงยิมส์ไม่น่าเชื่อคนจะเยอะขนาดนี้ นี่แห่มาดูกันทั้งโรงเรียนรึไงนะ
“ลูกพี่มาแล้วเหรอ ไปหลับอยู่ที่ไหนมา”
“ลูกพี่น่าจะมาเร็วกว่านี้นะ...”
“ก็มาแล้วนี่ไง...หนวกหูเสียงกรี๊ดพวกนี้จังเลย”
กรี๊ดใครไม่กรี๊ด มากรี๊ดขนมปังของเนยสด พวกนี้นี่ มันน่านัก คนเล่นมีเป็นสิบ กรี๊ดอยู่แค่คนเดียว...ขนมปังเป็นของเนยสดคนเดียวนะ คนอื่นไม่มีสิทธิ์
“นี่! หนวกหู หยุดกรี๊ดได้ไหม...” หึ เงียบทั้งโรงยิมส์...
“กรี๊ดใครกรี๊ดได้ ยกเว้นพี่ขนมปังของฉัน อย่าให้ได้ยินนะ ไม่งั้นล่ะก็ โดน” อย่างนี้ต้องขู่...
“ได้ยินที่ลูกพี่พูดแล้วใช่ไหม...อย่าให้ได้ยินนะ” หน่วยเสริมของฉันเอง
(โถ่ เอ้ย ทำเป็นวางอำนาจ คิดว่ากลัวรึไง...)
“ใครว่าอะไรนะ...” พอหันไปมองทำเป็นหลบหน้าเชียวนะไอ้พวกนี้ ที่แท้ก็กลัวนี่หว่า...
“ขนมปังงงง สู้เขานะ เนยสดเชียร์อยู่ ขนมปังสู้ๆ”
คนอื่นเงียบหมดมีแต่เสียงเนยสดคนเดียวทั้งโรงยิมส์ (เนยสด เธอไม่รู้รึไง เสียงเธอทำร้ายสมาธิขนมปังเขาหมดแล้ว)หึๆ ไม่สน
ช่วงพักครึ่ง...
สาวๆกลุ่มหนึ่งเดินถือน้ำคนละขวดมาให้กับพ่อหนุ่มสุดหล่อของพวกเขา แต่ทว่าพวกเธอก็โดนแย่งขวดน้ำไปต่อหน้าต่อตาซะแล้ว
“จะเอาให้ขนมปังใช่ไหม เอามานี่...” เนยสดยึดขวดน้ำทุกขวด
“จะไปไหนก็ไปสิ ยืนมองอยู่ได้”
“ไปสิไม่ได้ยินที่ลูกพี่พูดรึไง”
“นะ..น้ำ ของพวกเรานะ...”
“1....2...” รู้ดีใช่ไหมถ้าเนยสดนับถึงสามพวกเธอมีหวังหมดสวยแน่
“ปะ..ไปก็ได้” จัดการเรียบร้อย เอาน้ำไปให้ขนมปังดีกว่า...
“ขนมปัง เหนื่อยไหม กินน้ำก่อนสิ” เนยสดยื่นขวดน้ำให้ขนมปังที่กำลังนั่งเช็ดหน้าอยู่
“กินแล้ว ขอบใจ...น้ำที่เนยสดแย่งเขามาขนมปังไม่กล้ากินหรอก”
“อะไร ไม่ได้แย่งนะ...” นี่เห็นด้วยเหรอ...(พฤติกรรมของเธอเขาเห็นกันทั้งโรงยิมส์แล้วจ้า)
“คิดว่าไม่เห็นรึไง คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีกนะ ขนมปังไม่ชอบเลย”
“น้องเนยครับ เอามาให้พี่ก็ได้”
หึย ไอ้ปลาไหลชอบเสนอหน้าอีกแล้ว เห็นหน้ามันทีไรหงุดหงิดเป็นสองเท่าเลย
“อยากกินใช่ไหม อยากกินก็เอาไป เอาไปกินให้หมดเลย อย่าให้เหลือแม้แต่หยดเดียวนะ...”
อยากได้นักก็โยนให้มันซะเลย
“นี่ คนเขาอุตส่าห์หวังดีนะ ช่วยถนอมน้ำใจกันหน่อยสิ”
“จะให้ถนอมน้ำใจกับคนที่ชอบขู่แย่งของคนอื่นน่ะเหรอ ขนมปังบอกเนยสดกี่ทีแล้วว่าอย่าทำแบบนี้”
ที่เขาพูดมาเราโต้ตอบอะไรไม่ได้เลย...(ก็มันเป็นความจริง)
“ฮึ ก็เขามันคนไม่ดีนี่นา ได้...เขาจะไม่อยู่เชียร์ตัวเองแล้ว คนใจร้าย” เนยสดเดินดุ่มๆออกจากโรงยิมส์ไป
“ลูกพี่จะไปไหน”
“ไปไหนก็ช่างอย่าตามมานะ”
เขางอนตัวเองแล้วนะขนมปัง แต่ยังไงเนยสดก็รู้ว่าขนมปังต้องมาง้อเนยสดแน่ๆ...
*-*-*-
“อ้าว เนยสดทำอะไรอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่กลับบ้าน” พี่อาร์มเพื่อนสนิทขนมปังทักฉัน
“เอ่อ ก็...ไม่อยากกลับทำไม จะนั่งเล่นอยู่ตรงนี้ใครจะทำไม”
“ตอบซะน่ากลัวเลยนะ”
“ขนมปัง กลับแล้วใช่ไหม”
“อื้ม”
ให้ตายสิ นี่เขากลับแล้วเหรอ ปล่อยให้เรานั่งคอยตั้งนาน ฮืออออ ไอ้ขนมปังงงงง...กลับก็ได้วะ ไอ้เรานี่แหละ
ผิดเอง นึกว่าจะมาง้อ ที่ไหนได้...เจ็บใจจริงๆ
“ไปไหนมาเพิ่งกลับเหรอ” ขนมปังกำลังรดน้ำต้นไม้ในขณะที่ฉัน...เพิ่งจะถึงบ้าน
“รู้ไหมทีมขนมปังชนะด้วยนะ” ยิ้มหน้าบานเลยนะ...
“เนยสดไม่อยู่ก็เลยชนะใช่ไหมล่ะ” ประชด...
“ก็มีส่วนนะ”กรี๊ดดด ตอบมาได้ไงว่ามีส่วน จะบ้าตาย...ทำไมไอ้ขนมปังชอบทำร้ายจิตใจดวงน้อยๆของเนยสดอย่างนี้นะ พูดอะไรไม่ออกเลยฉัน จะอยู่มองหน้าเขาทำไมล่ะ เข้าบ้านดีกว่า...
“เชอะ ...คนใจร้าย” เนยสดสะบัดหน้าใส่ขนมปังก่อนจะเดินเข้าบ้าน
“
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-**-**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
ความคิดเห็น