the curse สาปรักป่วนหัวใจเมื่อฉันกลายเป็นเด็ก

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่7 ปั่นป่วน...

     0.0

     เฮือก!

     ฉันผวาลุก ก่อนเตียงที่ไหนสักแห่ง และเมื่อตั้งสติได้ฉันก็พบอีกว่าฉันอยู่ในห้องนอนภายในบ้านของไอ้ซันญาติผู้พี่ของตัวเองนั่นเอง

     แค่ฝัน?

     ฉันยกมือขึ้นลูบหน้าของตัวเอง แต่...

     กริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง

     เสียงหวานใสกังวาลของกระดิ่งที่ผูกเอาไว้ที่ข้อมือของฉันทำเอาฉันขนลุกขึ้นอีกครั้ง ฉันยกมือของตัวเองขึ้นดูแต่กลับกลายเป็นว่าพบกระพรวนที่ดูใหม่และไม่เหมือนในความฝันนั่นเลยด้วยซ้ำ ฉันพินิจไปพินิจมา จู่ประตูห้องก็เปิดพรวดเข้ามา พร้อมผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามา

     "อ้าว ตื่นแล้วเหรอ:-)"เขาว่าพลางส่งยิ้มมาให้ฉัน แต่ตอนนี้ฉันค่อนข้างมึนๆและงงๆว่านี่เรื่องจริงหรือความฝัน ฉันรู้สึกเหมือนมันจะต้องมีผู้ชายคนหนึ่งจับเข้าที่กระพรวนก่อนที่....

     0_0

     ฉันเบิกตาขึ้น เพราะมือหนาของเขากำลังจะจับมาที่ข้อมือของฉัน และ...ผีอาจจะโผล่มาอีก นี่อาจเป็นความฝัน และฉันต้องรีบตื่น

     ด้วยความรวดเร็วนั้น ฉันยกมือขึ้นก่อนที่จะฟาดไปที่หน้า และ.....

     เผียะ!!!!

     เสียงฝ่ามือกระทบเนื้อดังลั่นไปทั้งห้อง และความปวดร้าวแสบชากำลังลามเลียไปทั่วหน้าของฉัน ให้ตาย นี่ไม่ใช่ฝัน!!!!!

    "ฮ่าๆๆ"เสียงหัวเราะราวกับว่านี่เป็นเรื่องตลกมากดังลั่นไปทั้งบริเวณห้องนั่งเล่นที่ตอนนี้บนโซฟาหน้าฉันมีไอ้บ้าซันนั่งหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังนั่งอยู่บนนั้น ส่วนฉัน...นั่งปวดหน้าซีกขวาที่ฉันซัดฝ่ามือไปเต็มแม๊ก ให้ตายเถอะ ฉันตัวเล็กขนาดนี้แรงจะเยอะไปไหน ให้เดาตอนนี้ซีกหน้าด้านนั้นจะต้องบวมแดงจนแทบจะปิดตาของฉันได้เลยด้วยซ้ำมั้งเนี้ยToT

     "ขำมากไหม=_=+++++"ฉันถามเสียงเบา เพราะตอนนี้ฉันปวดแก้มจนไม่อยากที่จะพูดแล้วด้วยซ้ำแต่ไอ้บ้านี่ก็ยังไม่หยุดหัวเราะฉันสักทีจนฉันหงุดหงิด

     "(== )( ^0^)"

     นั่นไง หมอนั่นอีกคน ทั้งๆที่ตอนเดินเข้ามาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลตอนแรกหน้านิ่ง แต่สุดท้ายเขาก็หันหน้สหนีฉันและแอบหัวเราะ!!!

     "เออ ตลกให้พอเลย ขำให้พอเลย=^="ฉันเบ้ปากอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีบ้าง เพราะการเบ้ปากของฉันเมื่อครู่ สร้างความเจ็บปวดมากโขอยู่ที่เดียว

     "โอ๋ๆ พี่ไม่หัวเราะแล้ว หันหน้ามานี่มา เดี๋ยวพี่ดูให้ว่าร้ายแรงมากไหม"ว่าแล้วอีกตาโรมก็เอามือวางลงบนหัวของฉันก่อนที่จะบิดหัวฉันให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา แต่เพราะการกระทำอย่างนั้นทำให้....

     "โอ๊ย!!!!"ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด 

     "นี่นายจะช่วยฉันหรือจะฆ่าฉันกันแน่เนี้ย คอฉัน โอ๊ย เคล็ดแล้วมั้งเนี้ย ดีนะไม่หัก!!T^T"ฉันพูดก่อนที่จะกระเถิบหนีเขา แต่พอเขาเห็นว่าฉันกำลังจะหนีเขาก็รีบลุกขึ้นแล้วช้อนตัวฉันไปนั่งตักเขาทันที

     "(O0O)"ไอ้ซัน

     "(O0O!!!)"ฉัน

     "ขอโทษๆ พี่ไม่ค่อยได้ดูแลเด็กเท่าไหร่"เขาว่าก่อนที่จะใช้แขนข้างหนึ่งรัดตัวฉันเอาไว้ ส่วนอีกข้างเอื้อมไปเปิดกล่องปฐมพยาบาลและหยิบเอาอะไรบางอย่างขึ้นมา แต่แล้วเขาก็วางมันลง ก่อนที่จะพาฉันไปยังห้องครัวโดยการอุ้ม ฉันนี่ซิ ทั้งเขินทั้งอายทั้งโกรธทั้งงง ก็ไม่เคยใกล้ใครขนาดนี้ ยกเว้นแค่ไอ้บ้าซัน มันเลยทำให้ฉันทั้งอึ้ง ทั้งมึนทั้งงงเลยทีเดียว

     เขามาหยุดที่อ่างน้ำอะลูมิเนียมอันหนึ่งหยิบมันขึ้นมาและเอาไปกดน้ำร้อนที่กระติกน้ำร้อน และก็เดินไปที่ตู้เก็บของหยิบผ้าขนหนูสีขาวผืนหนึ่งออกมาก่อนที่จะเอาผ้าจุ่มลงไปในอ่างเล็กนั่นแล้วเดินถือมันออกมา โดยไม่มีทีท่าว่าจะรู้สึกร้อนกับไอ้อ่างน้ำร้อนนี่เลยแม้แต่นิดเดียว

     เขาวาฉันลงก่อนที่จะค่อยๆเอาผ้าอุ่นร้อนนั้นทำเหมือนจะเอามาประคบที่หน้าของฉัน ฉันจึงหยุดมันเอาไว้ก่อนแล้วร้องถามเสียงหลงว่า

     "ดะ เดี๋ยว ผ้านี่ผ้าเช็ดครัวหรือเปล่า!!!"เมื่อได้ยินฉันถามแบบนั้น ดวงหน้าหล่อก็คลี่ยิ้มก่อนที่จะพยักหน้าแล้วพูดว่า

     "ก็ใช่ แต่ไม่ต้องห่วงหรอก มันยังไม่ได้ใช้"ว่าแล้วก็ค่อยๆวางผ้าแนบลงที่แก้มฉัน โดยที่ดวงตาของเขาจ้องมาที่ดวงตาของฉัน ดะเดี๋ยวซิ ฉันเป็นแค่เด็กคนหนึ่งเองนะ นายจะมาหว่านเสน่ห์ใส่ทำไมเนี้ย!!!=////=

     "อะ เอ่อ ฉัน...ฉันทำเองดีกว่า..."ฉันกำลังจะแนบมือลงบนผ้าแต่แล้วผ้าที่แนบอยู่บนหน้าก็โดนชกวูบหายไป พร้อมกับที่เขาพูดขึ้นว่า

     "เรียกพี่ก่อนแล้วเดี๋ยวจะปล่อยให้ทำเอง...."

     "ระ..เรื่องอะไร ทำไมจะต้องเรียกด้วย ไม่เห็นต้องประคบเลยด้วย!!!"ฉันว่าแล้วกอดอก ก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่า ท่านี้มันเป็นท่าที่เด็กเอาแต่ใจจะทำเมื่อไม่ได้ของที่ต้องการนี่หว่า ฉันจึงลดมือลง และเหลือบตาขึ้นมอง พบว่าดวงหน้านั้นกำลังปรากฏรอยยิ้มพราวอยู่บนหน้านั้น หึ!

     ฉันสะบัดหน้าหนี ก่อนที่จะรู้สึกว่าผ้ามันแนบที่หน้าอีกครั้งฉันจึงจะจับผ้าเอาไว้แล้วจะประคบเอง แต่ปรากฏว่าเขากลับไว และเพราะฉันกะว่ายังไงก็จะต้องคว้าผ้านั่นให้ได้ มันจึง...

     เผียะ!

     อ๊ากกกกกกก!

     ฉันร้องออกมาอย่างเจ็บปวด และวินาทีนั้นเองฉันคิดว่า ฉันจะต้องถอยให้ห่างออกจากอีตาคนนี้ให้ไวแล้ว อยู่กับหมอนี่เห็นทีฉันคงได้เจ็บตัวไม่เว้นวันแน่!!!

     ฉันสาบานกับตัวเองเลยว่าต่อจากนี้ ฉันกับเพื่อนไอ้บ้าซันต่างคนต่างอยู่!!!!

     

ดีค่าาาาา เป็นแป๊บที่นานไปนี๊ด พอดีปิดเทอมแล้วขี้เกียจ555

กลับมาแล้วนะค้า มาพร้อมกับความหวานนิดหน่อย ไม่อยากให้เครียดจนเกินไป ยังไงๆก็ฝากตอนนี้เอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะค้าาาา เหมือนเคยชอบกด favorite อยากให้กำลังใจก็เม้นๆนะค้า

โอมจงเม้นจงกดfavorite เพี้ยง!!! 5555