the curse สาปรักป่วนหัวใจเมื่อฉันกลายเป็นเด็ก

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3โรงเรียนใหม่ที่ไม่อยากอยู่T^T ภาคจบ(มั้ง)

     หลังจากที่ไอ้บ้าซันทิ้งฉันเอาไว้กับยัยป้าประชาสัมพันธ์ ไม่นานยัยป้าก็เรียกคนมาพาฉันไปยังห้องเรียน

     ห้องเรียนชั้นประถมอันแสนน่าโหยหา เพื่อนแท้เกิดขึ้นที่โรงเรียนประถม เพราะในเวลานั้น ทุกคนยังเด็ด ไม่มีเขี้ยวมีเล็บทั่จะมาหลอกลวงกัน

     แต่ว่านะ...ฉันไม่ได้อยากที่จะได้เพื่อนแท้ใหม่นี่นา ฉันอยากได้เพื่อนเดิมของฉันมากกว่า ไอ้บ๊อก(กล่อง) ยัยไม้กวาดT^T

     ในที่สุด การเดินของเราก็หยุดลง เบื้องหน้าของฉันคือประตูนรกที่จะพาให้ชีวิตต่อจากนี้ของฉันไม่มีทางที่จะกลับมาเป็นแบบเดิม จนกว่าที่จะกลับไปเป็นเช่นเดิม

     "ค่า ทุกคนคะ วันนี้ ครูมีเพื่อนมาฝากนักเรียนทุกคนด้วย อยากรู้จักเพื่อนใหม่หรือยัง ถ้าอยากแล้วเราไปรู้จักเพื่อนใหม่ของเรากันเลยดีกว่าน้า><"ยัยครูที่พาฉันเข้าสู่ประตูนรก กำแขนของฉันแน่นราวกับคีมเหล็กและนั่นทำให้ฉันไม่สามารถที่จะดิ้นหลุดออกมาจากพันธนาการนั่นเลย

     เสียงเรียกของครูนั้นทดูเหมือนจะเรียกร้องความสนใจอยู่เพียงครู่ เพราะ'เพื่อน'นักเรียนทั้งหลายของฉัน ให้ความสนใจฉันเพียงแว่บเดียวเท่านั้น ก่อนที่จะหะนไปสนใจกิจกรรมที่กำลังทำอยู่อย่างเดิม

     แขนของฉันที่ถูกล็อกคลายออก และเมื่อหันกลับมามองที่ที่ยัยครูเมื่อกี้ยืนอยู่ก็ไม่ปรากฏตัวของเธอเสียแล้ว

     =_=

     ทิ้งกันง่ายๆงี้เลยอ่อวะ!!!

     ฉันหันกลับมามองเพื่อนใหม่รุ่นจิ๋วอีกครั้ง พบว่าพวกเขายังคงทำกิจกรรมที่สนใจอยู่เช่นเดิม ซึ่งกิจกรรมที่พวกเขาสนใจก็มีหลากหลาย ทั้งการวิ่งไล่จับกัน ระบายสีเล่น ทะเลาะแย่งชิงของเล่น นอนทั้งๆที่ประถมไม่มีช่วงเวลานอนกลางวัน ห้องแบบนี้ไม่ได้ต่างไปจากห้องของนักเรียนม.ต้นที่ฉันเคยผ่านมาเลย. และม.ปลายก็คงจะเป็นเช่นนี้เหมือนเดิม

     เอาเวลาช่วงม.ปลายของฉันกลับมานะ ฉันอยากไปเรียนม.ปลาย อยากเจอเพื่อนใหม่รุ่นเดียวกัน ไม่ได้อยากที่จะกลับมาเรียนประถมใหม่~~~~

     เมื่อไม่มีใครสนใจ ฉันจึงเลือกที่จะเดินเข้าไปนั่งยังโต๊ะที่อยู่กลางห้องที่ยังว่างอยู่ แต่ในขณะที่กำลังจะนั่ง เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกลับจับไหล่ของฉัน

     แม้ว่ายัยเด็กนั่นจะนั่งอยู่ แต่ก็ยังสูงพอๆกับฉันยังยืนอยู่เลยทีเดียว

     "มีอะไรงั้นเหรอ?"ฉันถาทพลางเลิกคิ้ว เด็กที่จับไหล่ของฉันเอาไว้เป็นเด็กที่ตัวค่อนข้างใหญ่ แต่ทรงผมที่ทำ ทำให้ฉันไม่ชอบใจเอาซะเลย ยัยนี่ตัวก็ใหญ่ แต่ผมกลับตรงและน้อยมาก และยิ่งบวกกับที่เธอมัดผมแกละสองข้างยิ่งทำให้ผมมันดูบางและประหลาดเข้าไปใหญ่=*=

     "ตรงนี้มีคนจองแล้ว ไปนั่งที่อื่นซิยัยเตี้ย นอกจากจะเตี้ยแล้วยังโง่ เซ่อซ่าไม่รู้เรื่องรู้ราวอีกนะ=^="ว่าเสร็จมันก็ทำหน้าเบ้ ส่วนฉันนี่เหวอเลยซิคะ ตั๊นไป0.7วินาทีเลยทีเดียว นี่เด็กป.1แ..่งรู้คำขนาดนี้แล้วอ่อวะเนี้ย!!!

     อเมซิ่งไทยแลนด์มาก จำได้ว่าตอนเด็กๆนี่แค่แบบ เธอไม่ให้เราลอกการบ้านเราก็ไม่เล่นกับเธอหรอก!!!(เองนะ)

     เอ หรือรุ่นเราแรงกว่าวะ=*=

     "นี่เธอ ฉันยอมรับนะว่าฉันไม่รู้ว่าที่ตรงนี้มีใครนั่งอยู่ก่อนไหม ฉันเห็นว่ามันว่างก็เล่นเดินเข้ามานั่ง แต่เธอไม่ควรว่าคนอื่นว่า โง่ เซ่อซ่านะ มันไม่น่ารัก"

     "เธอนี่โง่อย่างที่บอกจริงๆด้วย ฉันบอกว่ามีคนจอง=ว่าการที่เธอไม่เห็นใคร แสดงว่าที่ตรงนี้คนจองและมันคือฉัน และที่ต้องบอกว่าจองเพราะฉันไม่อยากนั่งกับเธอไง ยัยปัญญาอ่อน!!!!"

     ให้ตายเถอะ เด็กเดี๋ยวนี้มันปากคอเราะร้ายขนาดนี้เลยเหรอเนี้ย ฉันว่าฉันก็รุ่นเดียวกับยัยเด็กนี่นะ แต่ทำไมมันถึงได้ให้ความรู้สึกแตกต่างกันแบบนี้ล่ะ=*=+++

     "นี่ พูดดีๆไม่เป็นหรือไง หน้าตาก็อย่างกับหมีควายยักษ์ยังจะ ทำหน้าเป็นฮิปโปโปอีก ยัยเด็กนิสับไม่ดี ฉันผิดที่ไม่ได้ถามก่อนเองว่าตรงนี้ มีใครจองไหม แต่พ่อแม่เธอไม่สั่งไม่สอนมาหรือไง ว่าเราควรพูดดีๆกับผู้อื่น เคยได้ยินไหม พูดดีเป็นศรีแก่ปาก พูดมากปากมีสีน่ะ..."

     ฉันเองก็ไม่ชอบว่าใครว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนหรอก แต่นี่มันจี๊ดเพราะโดนเด็กด่าเนี้ยแหละ ก็เข้าใจนะ ว่าฉันดูเหมือนเด็กรุ่นเดียวกับมัน แต่ความจริงก็คือความจริงเปล่าว้า~~~

     "งั้นเหรอ เพราะเธอพูดมากซินะ ปากเธอเลยจะเป็นสีน่ะ ยัยโง่!!!"พูดแล้วหมัดยักษ์ก็ลอยหวือ แต่ขอโทษทีเถอะ ฉันก็เรียนศิลปะป้องกันตัวมาย่ะ 

     ฉันปัดมือของยัยเด็กหมีควายออก ก่อนที่จะจับแขนที่โดนปัดนั่นพร้อมกับเอี่ยวตัว แล้วจับแขนมาพาดบ่า ทุ่มลงพื้นทันที!!!!

     โครม!!!

     ไม่ใช่เสียงเก้าอี้ไม้ที่หักอย่างแน่นอน แต่ถ้าเป็นหลังยัยเด็กหมีควายนี่ ก็ไม่เน่เช่นกัน^^

      เมื่อครู่เป็นเสียงยัยหมีควายกระแทกพื้นเอง ขอโทษนะ แม้ว่าฉันจะตัวเล็ก แต่ท่าเมื่อครู่ พิฆาต เด็กตัวโตๆมานักต่อนักแล้ว ไม่เว้นแม้กระทั่งไอ้บ้าซันก็ตามที=°=++

     "นักเรียคะ ว้ายๆ เป็นอะไรมากไหมคะ ทำไมลงไปนอนเล่นที่พื้นแบบนี้ล่ะลูก ที่นี่ไม่มีคาบนอนแล้วนะคะ"ว่าแล้วก็พยุงยัยเด็กยักษ์ให้ลุกขึ้น ใบหน้าของมันแดงก่ำ อาจเป็นเพราะโกรธหรืออะไรไม่รู้ แต่ในเวลาต่อมา สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

     "งือ แง้ๆๆๆToT!!!!!"ยัยเด็กหมีควายแหกปากลั่น น้ำหูน้ำตานี่มาเต็ม ครูวัยกลางคนที่เข้ามาขยับแว่นเล็กน้อย ก่อนที่จะลนลานถาม

     "เป็นอะไรลูก ไม่เป็นไรเนาะ พื้นยังปกติดี ครูจะไม่ฟ้องคุณพ่อคุณแม่หนูว่าหนูทำพื้นห้องร้าว ถ้าหนูหยุดร้องไห้นะคะ^^"

     โอ้ย! อยากที่จะขำ เด็กหนอเด็ก ยังไงก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำล่ะนะ กร่างก็แค่นั้น เจอผู้มีอิทธิพลกว่าก็หงอย นี่มันเป็นเวรหรือกรรมนะที่ยัยเด็กนี่เจอประโยคที่ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้าตั้งแต่เด็ก แต่ก็ยังดีที่ได้เจอฟ้าที่สวยและใจดีอย่างฉัน(ไม่น่าเกี่ยว)ก่อนที่จะได้ออกไปผจญโลกภายนอกจริงๆ

     "ครู ยัยเด็กใหม่แกล้งหนูT.T"ว่าแล้วก็สะอื้นกระซิกๆ ปาดน้ำตาป้อยๆอย่างน่ากระทืบ เอ้ย น่าสงสาร

     ยัยเด็กนี่ไม่น่าจะใสๆแล้วล่ะ แว้งมาที่ตรูได้ไงวะ!!

     ยัยครูแว่นเดินไปที่หน้าชั้นพร้อมกับถามเสียงดัง "เมื่อครู่ใครแกล้งเพื่อน!!!"

( -.-)->(._.)<-(-.- )

     มือน้อยๆทั้งหลายต่างชี้ตรงมายังฉัน

     ฉิบ...แล้วไง

     เด็กบ้า!!!!! แหม ตอนฉันเข้ามา ทำเป็นไม่สนใจ ตอนฉันมีเรื่อง ทำเป็นไม่สนใจ แต่ดันมารู้เรื่องดี ฟ้องครูเนี้ยนะ จะประกาศศัตรูกับฉานเหรอย๊าาาาา

     "หนูเปล่านะคะ หนูตัวนิดเดียวเองจะไปทำอะไรให้เพื่อนร้องไห้ได้ล่ะคะ^_<"ฉันกระพริบตาน่ารัก แบบอ้อนสุดๆไปให้ และ...

     "ตามครู ไปที่ห้องปกครองด้วย เดี๋ยวครูจะเรียกผู้ปกครองมาคุย อ้อ ทั้งสองคนนั้น..."ว่าแลเวก็เปิดประตูห้องออกไป ทิ้งให้ฉันกับหมียักษ์ยืนมองประจันหน้สกัน

     อะไรน๊าาาาาาา ห้องปกครอง เรียนประถม(อีกครั้ง)และทะเลาะกับเด็กจนต้องเข้าห้องปกครองเนี้ยนะ เดี๋ยวซินี่เปิดเรียนวันแรกของฉันก็วุ่นวายขนาดนี้เลยหรือเนี้ย ไม่นะ เอาเวลาแสนสุขของฉันคืนมาาาาาาาาาา~~~~~

    เสียงเพลงกรีดร้องหนักมากกกกกกกT.T

จบแล้วนะคะ สำหรับตอนนี้ ต่อไปตอนหน้า กว่าจะจบข้าวนี่ปาดเหงื่อเลย=*=

ชอบก็กดfavourite อยากจะติชมก็เม้นโลดเลยน้า รักรีดนะชุ้บๆ<3 <3