ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 9 ฟาโรห์
"ไม่เจอแป๊บเดียว กลายเป็นคุณพ่อไปแล้วเหรอวะ"
รอยยิ้มแสนอบอุ่นนั้น ทำให้ฉันเผลอยิ้มตามเลยทีเดียว แต่ก็ต้องหุบยิ้มเพราะจู่ๆหน้ายิ้มเผล่ของไอ้บ้าซันก็เข้ามาแทนที่ เล่นเอาฉันแทบจะเอาหัวโขกให้หลบให้พ้น คนที่ฉันอยากเห็นหน้าเลยทีเดียว
"เข้าบ้านก่อนดิวะ"เขาพูดขึ้นขณะที่ส่งยิ้มมาให้ฉัน อ๊าย ฟินนนน อยากกรี๊ด หรือว่าฉันจะหลงรักเขากันนะ บ้า ใจง่ายไปเปล่า หลงรักแค่แรกเห็นเนี้ยนะ
แต่เอ๊ะ ฉันไม่ได้เห็นเขาครั้งแรกซะหน่อย ฉันเห็นเขาเป็นครั้งที่2 ที่ว่าครั้งที่2 เพราะฉันเคยเห็นเขาในฝัน เอ ตอนที่ฉันเห็นเขาในฝันฉันรู้สึกอะไรหรือเปล่านะ
หมับ!
O.O
ฉันสะดุ้งสุดตัวเพราะ จู่ๆมือใหญ่ก็หนีบเข้าที่จมูกของฉันอย่างรวดเร็ว เมื่อได้สติ หัวใจฉันก็เต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้ เพราะคนที่กำลังจับจมูกของฉันอยู่ไม่ใช่ใคร เขาคือ ขุนเขา...
"คิดอะไรอยู่ หน้าย่นเชียว"เขาพูดขึ้น ในขณะที่ฉันกำลังจะดีอกดีใจ ตื้นตันใจ ความรู้เต็มตื้น เอาเถอะ ไม่รู้จะบรรยายอย่างไร ฉันก็นึกขึ้นได้ว่า ไอ้คำว่าหน้าย่น นี่มันไม่น่าจะเป็นคำที่ชวนให้รู้สึกดีได้เลย เพราะมันหน้าจะหมายถึง จะหมาพันธ์ปั๊ก หมาน้อยหน้าย่น ฉันรีบปัดมือเขาออกทันที
"หนูไม่ใช่หมา=_="
"^^"
เขายิ้มให้ก่อนที่จะเอามือมาขยี้หัวฉันเล่นอย่างเอ็นดู
"เรียกผมมาทำไมพี่"ไอ้บ้าซันพูดก่อนที่จะวางฉันลงที่โซฟา
"ตอนนี้เอ็งว่างไหม คือข้าได้ทุนมา แต่เราต้องไปทำการสำรวจแถวภาคเหนือ อันนี้ทางอาจารย์ท่านให้ข้าเป็นคนดำเนินเรื่องของคนที่จะเดินทางไปสำรวจด้วย"
"พี่ปรึกษากะไอ้โรมยังพี่ มันคงอยากไป"
"เหอะ"เขาทำเสียงขึ้นจมูกจนฉันต้องเลิกคิ้วมองเขา
"เออ นี่ใครวะ"จู่ๆเขาก็เปลี่ยนเรื่อง ให้ตายเถอะ เขาเพิ่งจะสังเกตเห็นฉันหรือไง
"น้องผมเองพี่ เออ ว่าแต่พี่บอกไอ้โรมยัง ถ้ายังผมบอกมันได้ไหม อยากให้มันไปด้วย"ไอ้ซันว่า และทำหน้าเกรงใจ โรมที่เขาว่าน่าจะเป็นโรมัน ผู้ชายกวนประสาทคนนั้น
แต่ดูจากสีหน้าแล้ว เขาน่าจะไม่ชอบนายโรมันมากๆแน่ๆ
"แล้วแต่เอ็งเหอะ ต่อให้ข้าไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันแต่ข้าก็ไม่ได้รังเกียจมัน หวงความรู้ หวงเรื่องที่จะทำให้มันได้ดีหรอกเว้ย ยังไงข้าก็เป็นพี่มันนะเว้ย"เขาพูด และนั่นทำเอาฉันเบิกตาขึ้นอย่างตกใจ
ห๊ะ เขาเป็นพี่ชายของโรมัน!!!
ทำไมหน้าตาเขาต่างกันจัง อืม ว่าแต่เขาคุยเรื่องอะไรกัน สำรวจ? อะไรวะ?
อุ้ย อยู่กะเขาไม่ทันไร ติดวะเว้ยเขามาเฉย
"นี่ๆ สำรวจอะไรเหรอ"ฉันถามขึ้นขณะที่ทำหน้าตาน่ารักให้เขา
"ยุ่ง!!!"เสียงว่านั้นหาใช่ใคร มันคือไอ้บ้าซันนั่นเอง
เขายิ้มให้ก่อนที่จะเอื้อมมือมาลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู
"เมืองโบราณ อยากไปเปล่า?"เขาว่าแล้วส่งยิ้มให้
"เมืองโบราณ?"ฉันหันกลับไปทำหน้าสงสัยให้ซัน เพราะเท่าที่จำได้มันเรียนบริหารธุรกิจนี่ มันมาเกี่ยวไรกะเมืองโบราณได้
"ฉันเรียนโบราณคดี"มันพูดหน้านิ่ง
"ห๊ะ!?!"ฉันมองมัน อย่างทึ่งปนอึ้ง เดี๋ยวดิ ผู้ชายที่บอกว่าเกลียดวิชาประวัติศาสตร์เรียน โบราณคดีอ่ะค่ะ!!!!
"ทำไมตอนนั้นบอกเรียนบริหารอ่ะ จำได้นะ ตอนนั้น อุ้บ!"ไอ้บ้าซันเอามืออุดปากฉัน
"ไม่มีอะไรหรอกครับ...ออกไปเดินเล่นก่อนไป"ว่าแล้วมันก็จับตัวฉันโยนออกมานอกบ้าน
แกเสร็จฉันแน่ไอ้บ้าซัน ฉันจะโทรไปฟ้องคุณน้า!!!
ฉันเดินวนเวียนอยู่หน้าบ้านพักใหญ่ จนเริ่มเบื่อ จึงตัดสินใจเดินเข้าไปที่ทางเดินอีกด้านนึงซึ่งมีหินอ่อนโรยตัวเป็นทางเดินเข้ามาในสวนเล็กๆ
สายลมเอื่อยๆพัดโชย ฉันหลับตาลง รับกลิ่นธรรมชาติ กลิ่นลม กลิ่นดอกไม้
กรุ๊งกริ๊งๆ
O.O
ฉันลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว เพราะจำเสียงกระดิ่งที่เหมือนจะตามหลอกหลอนจากในความฝันได้ ฉันหันมองโดยรอบอย่างระแวงๆ ลมที่เคยพัดเอื่อย เริ่มรุนแรงขึ้น เสียงกระดิ่งรุนแรงขึ้นจนในที่สุด ฉันก็ทนไม่ไหว รีบหลับตาวิ่งออกมาจากตรงนั้น แต่เสียงกระดิ่งยังตามติดมา
ปึก
ฉันชนกับอะไรบางอย่างแต่ไม่กล้าลืมตาขึ้นกลัวจะเจอใครบางคนที่ไม่อยากเห็น ฉันหลับตาปี๋ เมื่อมือนั้นวางลงที่ไหล่ ก่อนที่จะสะดุ้งเฮือกเมื่อเสียงเรียกดังลั่น
"ไอ้เพลง!!!!"
ฉันสะดุ้ง เผลอลืมตาขึ้น และภาพซ้อนก็เกิดขึ้น ผู้ชายที่อยู่เบื้องหน้าของฉัน เปลี่ยนเป็นเพียงเด็กหนุ่มรูปร่างกำยำ จนฉันเผลอเรียกชื่อบางชื่อของเขาออกมา
"ขุนเขา...."
"ฟาโรห์ต่างหากล่ะ"เสียงเนิ่บๆนั้นดังแย้งขึ้น พร้อมรอยยิ้มอบอุ่น ชวนให้ฉันใจเต้นก็ดังขึ้น และตอกย้ำในชื่อของตัวเองอีกครั้งว่า
"พี่ชื่อฟาโรห์ จำชื่อพี่เอาไว้ด้วยล่ะ เข้าใจไหม"
มาแล้วๆ เค้าขอโทดดดดด เค้าผิดสัญญา เมื่อคืนข้าวเผลอหลับไป เรื่องกำลังเข้มข้นละนะ ตัวแปรอีกหนึ่งตัวเข้ามาแล้ว นางเอกดูใจง่ายมากอ่ะ นางดูหวั่นไหวกะทุกๆคน กรี๊ด นายฟาโรห์หรือขุนเขาอะไรนี่จะเป็นแค่ตัวแปรหรือจะก้าวเข้ามาเป็นพระเอกเต็มขั้น ติดตามตอนต่อไปเนอะๆ เหมือนเดิม ชอบก็favorite ติชมพูดคุยก็เม้นๆเนอะ ไปแล้ว รัก จุ๊บ^3^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น