the curse สาปรักป่วนหัวใจเมื่อฉันกลายเป็นเด็ก

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5 ร่องรอยบางอย่าง...

     หลังจากที่นายซันมารับฉันพร้อมไอ้เต่าคู่ใจ(มันคือรถเต่า หรือรถโฟล์กนั่นแหละ) ที่เพิ่งไปรับมาจากศูนย์หมาดๆก่อนที่จะมารับฉัน เนื่องจากเมื่อหลายอาทิตย์ก่อนได้ข่าวว่าไปเสียตรงสี่แยก เอาซะวุ่นวาย การจราจรติดขัดไปทั้งเมืองเลยทีเดียว=*=

     เอิ่ม แต่เวลาชวนอึดอัดงี้ยังจะมาเล่นมุกได้อีกเนาะคนเรา=ฉันเอง

     ที่บอกว่าเวลาชวนอึดอัด เพราะเวลานี้ ฉันกำลังนั่งอยู่ที่เบาะหลัง โดยมีหนุ่มน้อยวัยมหาลัย2คนกำลังจู๋จี๋กันอยู่ที่เบาะหน้า

     อ๊ะๆ อย่าเพิ่งคิดไกลเขาแค่ คุยกันกระหนุงกระหนิง นายคนที่มาใหม่เอาหัวซบไหล่ไอ้ซัน ออดอ้อนออเซาะอย่างน่ารัก(?)

     เหอะ! =^=

     ฉันอดที่จะเบ้ปากออกมาไม่ได้

     "อิจฉา คนเขารักกันหรือคะ>0<"ไอ้ซันพูดด้วยเสียงกระดี๊ดระด๊าสุดขีด

     "ไม่คิดเลยว่า โตมาแล้วแกจะเป็นแบบนี้ เสียดายหน้าตา บอกตรงๆ"

     "หล่อใช่ไหมล่า>∆<"มันพูดอย่างอารมณ์ดี

     ฉันเงียบ ก็ไม่อยากจะชมมันอ่ะนะ ว่าหน้าตาอย่างมันก็พอดูได้

     "เงียบงี้ ไม่ปฏิเสธเลยดิ ว่าหล่ออ่ะ>∆<"มันว่าแล้วก็ยิ้มตาหยี

     "ถ้ายังปากมากไม่เลิกจะเอากระเป๋าไปรัดคอแล้วนะ!!!!"ฉันว่า ที่ว่าเอากระเป๋าไปรัดคอ เพราะตอนเด็กๆ ฉันเคยเถียงมันไม่ชนะ เลยเอาสายกระเป๋าไปรัดคอมัน จนมันเกือบขาดอากาศหายใจตายเลยทีเดียว=*=+++

     "โหย เนี้ย แกต้องอบรมสั่งสอนให้มันมีสัมมาคารวะมากกว่านี้เลยนะเว้ย เอาให้หนักๆเลย จะดุด่า ตี กระทืบ เอาให้จัดหนัก จัดเต็มเลยนะเว้ย!!!"มันเริ่มพูดเสียงดังกับเพื่อนของมัน แต่ฉันนี่ซิยิ่งขมวดคิ้ว 

     "อย่าบอกนะว่า โรงเรียนที่ฉันอยู่เป็นของเขาน่ะ!!!"ฉันเผลอตะโกนก่อนที่จะผุดลุกขึ้นยืนบนเบาะ และนั่นเท่ากับหายนะที่มาเยือน เพราะฉันหัวกระแทกหลังคารถเป็นที่เรียบร้อย

      เจ็บชะมัด!!!!

     ฉันกัดปากกลั้นเสียงร้องของความเจ็บปวดเอาไว้ ก่อนที่เสียงหัวเราะสองเสียงจะประสานกันขึ้น

     "ตลกมากไหม หัวเราะเยาะคนได้รับบาดเจ็บเนี้ย=^="ฉันเบ้ปากว่าเสียงสั่น

     "ไม่น่ารักเลยนะ ที่พูดแบบนี้กับผู้ใหญ่ อย่างนี้เขาเรียกไม่มีสัมมาคารวะเลยนะครับ เรียกพี่ซิ แล้วทำไมไม่เคารพ พี่ซันเขา ยังไงเขาก็เป็นพี่ชายเรานะ เคารพเขาหน่อย แม้ว่ามันจะไม่น่าเคารพก็ตามทีเถอะนะ ฮ่าๆๆๆๆ"ว่าแล้วก็เงยหน้าหัวเราะ

      จะมาบอกให้ฉันเคารพ แล้วพวกเขาทำตัวน่าเคารพหรือเปล่าล่ะ ดูซิ พาเด็กมาในสถานที่อโคจรอย่างนี้เนี้ยนะ น่าเคารพตายล่ะ=^=

     ฉันอดที่จะเบ้ปากไม่ได้ เพราะเวลานี้ สถานที่ที่ฉันอยู่มันคือผับที่ยังไม่ได้เปิด แต่ในคืนนี้ มันจะต้องเปิดทำการตามปกติแน่นอน ดูได้จากการเตรียมการหลายๆอย่าง

     เย้ ความสนุกกำลังจะมาเยือนฉันแล้ว>0<

     "นี่ กลับบ้านได้รึยัง อยากกลับบ้านแล้ว จะพาฉันมาทำอะไรที่นี่"ฉันดึงชายเสื้อที่อยู่ในระดับเดียวกันกับหัวฉัน ไม่อยากจะบอกว่าไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่เคย สูงกว่าไอ้บ้าซันเลย ตั้งแต่เด็กมา มันสูงกว่าฉันมาโดยตลอด และมันจะแกล้งฉันมาโดยตลอด แต่ขอโทษทีเถอะ มันแกล้งมาฉันก็แกล้งกลับ ไม่โกงๆ^^

     "อย่าเพิ่งงอแงซิคะ ขอเคลียร์งาน เคลียร์กับเพื่อนก่อน"ว่าแล้วมันก็ผลัดหัวฉันออก

     อย่าบอกนะ!!ว่ามัน.....ทำงานเป็นเด็กนั่งดริ้งค์!!!0-0

    "มาอยู่กับพี่ดีกว่ามา เราชื่ออะไรนะ"นายคนที่จะมาเป็นแม่ใหม่ ของเด็กหญิงเสียงเพลงว่าขึ้นอย่างใจดี พร้อมกับที่เดินมากระชากหัวของฉัน 

     แกไม่เหมาะกับการเป็นแม่อย่างแรง จัดว่ารุนแรงมากกกกกก=^=

     "ขอโทษๆ เจ็บไหม"ว่าแล้วนางก็ย่อตัวลง ข้างฉัน. แล้วเอามือวางบนหัวของฉัน

     เพราะเขาย่อตัวลงมา ทำให้ฉันได้มองหน้าเขาอย่างเต็มที่ ผู้ชายคนนี้ เป็นคนที่หน้าตาดีมาก ทุกๆอย่างบนใบหน้าเหมือนเกิดมาเพื่อส่งให้หน้าของเขาดูดี ตั้งแต่ดวงตาคม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากอมชมพูอย่างคนสุขภาพดี รูปร่างสูงโปร่ง แต่....

     เขาเป็นเกย์นี่-^-!!!!

     "อย่าหลงรักไอ้บ้านี่นะ จะแย่งของๆฉันหรือไง"เสียงไอ้ซันที่ดังขึ้น พร้อมกับกระชากคู่ของตัวเองออกจากฉัน ทำให้ฉันเบือนหน้าหนีเบ้ปากทันที

     "อย่าหลอกเด็กซิ อีกอย่างนี่มันน้องเรานะ>^<"มันสะบัดหัวสะบัดหาง ทำท่าทำทางไม่พอใจ

     ตุ๊ด ที่สุด-^-

     "คุย...เสร็จแล้วใช่ไหม กลับบ้านได้ยัง"ฉันเกือบหลุดคำว่าธุระออกไป มันเป็นศัพท์ ผู้ใหญ่ ดีนะ ที่ฉันฉลาดและหน้าตาดี(อันหลังไม่น่าเกี่ยว=*=)

     "ก็เสร็จแล้วล่ะ กลับบ้านกันดีกว่า อยากกลับไปโชว์ฝีมือทำอาหารละ"ไม่ว่าเปล่า พูดเสร็จนางก็ยกตัวฉันลอยหวือขึ้นอุ้ม และเดินออกจากสถานที่ ที่เด็กประถมไม่น่าเข้าได้ทันที

     "ไอ้ที่ว่า อยากโชว์ฝีมือทำอาหารนี่ คืออยากโชว์แฟนตัวเองว่างั้น=°="ฉันอดถามขึ้นมาไม่ได้ เมื่อเห็นไอ้บ้าซันกำลังอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนสีหวานแหวว กำลังหั่นผักอย่างคล่องแคล่ว

     "แฟน? ใครแฟนฉัน?"มันย้อนฉันกลับ และนั่นทำเอาฉันมึนเลยทีเดียว

     "นี่แกเอาหัวไปกระแทกอะไรมาหรือไง ยอมรับมาเกือบทั้งตอนว่าเป็นแฟนกับ..."ฉันหยุดคิดชื่อแป๊บนึง แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เอาเป็นว่าช่างมันละกัน=*=

     "ไอ้โรมอ่ะนะ...พูดเล่นเฉยๆ ใครจะไปคบมันเป็นแฟนกัน แกนี่หลอกง่ายเนอะ พูดอะไรก็เชื่อฟัง เดี๋ยวไปหาห่วงมาเจาะจมูกแป๊บ^∆^"

     =*=++++++

     ฉันย่นจมูกเล็กน้อย ก่อนที่จะอาศัยจังหวะที่มันวางมีดลง เตะเข้าที่ขาของมัน ฉันไม่ได้กลัวอุบัติเหตุหรอกนะ เพียงแต่อาศัยจังหวะตอนที่อาวุธไม่ได้อยู่ในมือมันดีกว่า ปลอดภัยดี-.-

     "โอ้ย!!!! ยัยแสบ!!!"มันว่าแล้วยกขาข้างที่โดนเตะขึ้นสะบัดๆไล่ความเจ็บปวดทันที มันทำท่าเหมือนจะวิ่งไล่ฉัน แต่ขอโทษทีนะ บังเอิญว่าฉันตัวเล็กมันเลยวิ่งมุดนั่นนี่ได้ไวกว่าคนตัวเก้งก้างอย่างมัน^0^

     แต่ก็นะ....

     ปึก!!

     "โอ้ย!!!"ฉันร้องเพราะชนปึงเข้ากับอะไรบางอย่าง และมันไม่ใช่กำแพง แต่มันคือมนุษย์อย่างนายโรม(เรียกตามไอ้บ้าซัน)นั่นเอง

     อยากจะร้องตะโกนถามว่ามายืนทำบ้าอะไรตรงนี้อยู่หรอก แต่ยังไม่ทันที่จะได้ตะโกนต่อว่าอะไร ร่างสูงที่เคยยืนอยู่ก็ย่อตัวลงมาอยู่ระดับเดียวกันกับฉัน พร้อมกับเสียงที่ถามขึ้น

     "เป็นอะไรไหม..."พลันเหมือนสายตาเบื้องหน้ามันพร่าเลือน เสียงถามนั้นสะท้อนก้องในหัว พร้อมกับที่ภาพเบื้องหน้าปรากฏเป็นเงาดำๆ ให้พอรู้ว่าเป็นเงาของผู้ชายคนหนึ่ง ท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่สาดมาเบื้องหลังของผู้ชายคนนี้ ก่อนที่ภาพนั้นจะเลือนไป

     "นี่ๆ เป็นอะไรหรือเปล่า!!?!"เมื่อรู้สึกตัวอีกที ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองโดนเขย่าอย่างแรง

     ฉันกระพริบตาเล็กน้อย เพื่อไล่ความงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นออกไป พลันรู้สึกว่าตัวลอยขึ้นจากพื้น ภาพค่อยๆเลือนอีกครั้ง ปรากฏเป็นเงาที่ถูกแสงอาทิตย์บดบังอีกครั้ง พร้อมกับความรู้สึกที่ถูกยกตัวขึ้น ฉันเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้ เหมือนร่างกายนี้ไม่ใช่ของฉัน!!!

     ฉันพยายามที่จะขยับตัวอีกครั้ง แต่แล้ว สายลมพัดกรรโชกรุนแรงที่ปัดพัดเข้ามาทำให้ฉันต้องหลับตาลง มันถือเป็นการขยับครั้งแรกของฉันเอง หรืออาจจะเป็นความต้องการของใครบางคนที่ต้องการจะปิดดวงตาลง และนั่นถือเป็นครั้งแรกที่ฉันเหมือนได้ร่างกายกลับมาอีกครั้ง เมื่อดวงตาลืมขึ้นอีกครั้ง ภาพเบืองหน้าคือ ผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันรู้จักดีเพราะผู้ชายคนนั้นคือ ไอ้บ้าซัน!!!!

ขอโทษที่ช้านะคะ ข้าวยอมให้นักอ่านทุบได้ตามใจชอบเลยค่ะ 

ตอนนี้ข้าวว่ามันออกจะงงๆนิดนึง และจบแบบค้าง รีดจะได้ตามต่อ เอ๊ะ หรือไม่ค้าง ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ถ้าชอบก็กดfavourite ถ้าอยากคุยก็เม้นโลดเล้ย รับรองจะตอบทุกเม้นเล้ยยยยยย

รักรีดเดอร์นะคะ จากไรต์เตอร์ข้าวปุ้นจ้า>3<