fic krisho Rose in the hart

ลำดับตอนที่ #1 : rose in the hart @1@

         ร่างสูงของคนที่ได้ฉายาว่า'ซาตานหิน'ตอนนี้อยู่ในชุดมีผ้าคลุมสีขาว
ปักดิ้นทอง บวกกับทรงผมที่เซตมาอย่างดีพร้อมกับใบกัน้าที่หล่อคมคายพร้อมที่จะกระชากใจหญิงสาวทุกๆคนให้มาติดกับ แต่จะมีใครรู้ล่ะ
ว่าดวงตาของชายหน้าหล่อคนนี้ ได้เก็บความเศร้าไว้นานเพียงใด
โดยไม่เคยมีใครสังเกตมันเลย
"ดีมากคริส นายไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลยนะ"
เสียงของยงกุกผู้จัดการส่วนตัวดังขึ้น
"หึๆ แค่เล็กน้อยน่า"
"เออ คริสนายเปลี่ยนชุดแล้วจะไปไหนต่อล่ะ"ยงกุกถามคริส
"จะกลับบ้านเลย ฉันจะทานข้าวเย็นพร้อมน้องสาวชั้น"
"อ้าว ไอรีนกลับจากจีนแล้วหรอ"
"เมื่อวานนี่เอง จะไปพร้อมกันมั้ย?"
"คราวหลังแล้วกัน วันนี้ฉันติดธุระน่ะ"
"งั้นตามใจ ชั้นไปล่ะ"คริสว่าพลางจะก้าวขาเดิน
"เดี๋ยวคริส นายรู้เรื่องดาราที่จะเข้ามาใหม่รึป่าว"
"รู้สิ"คริสตอบ
"ได้ข่าวว่าสวยมากเลยนะ"<ยงกุก
"เฮอะ~ ไร้สาระ"คริสพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะขึ้นรถ
ตรงไปยังคฤหาสถ์ของเขาเอง
.
.
.
.
.
.
.
เอี้ยดดดด รถคันหรูจอดเทียบคฤหาสถ์
"พี่คริส!!"<ไอรีน
"ไงยัยตัวแสบ กระทะไหม้มากี่ใบแล้วล่ะ"คริสหยอกน้อง
"โห่~พี่คริสอ่ะ เดี่ยวี้้รีนทำอาหารเป็นแล้วนะ อร่อยด้วย"
"ค่า~แม่เชฟมือหนึ่ง"<คริสว่าพลาง
ลูบหัวน้องด้วยความเอ็นด
"ทานอาหารเถอะค่ะ เย็นแล้วเดี๋ยวไม่อร่อยนะ"
"โดยปรกติ พี่ว่ามันก็ไม่อร่อยอยู่แล้วนี่"
"พี่คริสอ่ะ เดี่ยวไม่ให้กินเลยหนิ"<ไอรีน
"555 พูดเล่น น้องพี่ทำอาหารเก่งจะตาย"
หลังจากพี่น้องสองคนหยอกล้อกันอยู่นาน  คริสก็โอบไหล่น้อง
มากินข้าวเย็น  หลังจากที่คนรักของเขา'อี้ชิง'ตาย เมื่อ3ปีที่ผ่านมา
ก็ไม่มีไครทำให้เขาหัวเราะได้อีก ยกเว้นแต่น้องสาวคนตัวเล็ก
คนเดียวของเขา'ไอรีน

®®®ณ คฤหาสถ์ตระกูลคิม®®®
ร่างบางเล็กของสาวน้อย กำลังนั่งอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้หลังคฤหาสถ์ สวนนี้
เป็นสวนดอกไฮเดรนเยียสีขาวบริสุทธิ์ดุจดังเจ้าของของมันเอง  ทรงผม
ซอยสั้นระต้นคอสีนํ้าตาลแดงรับกันกับใบหน้างดงามได้รูปและขาวเนียนละเอียดเหมือนผิวของเด็ก บวกกับริมฝีปาก
สีแดงอมชมพู ยิ่งเมื่อต้องกับแสงแดดในยามเช้าแล้ว
ยิ่งทำให้น่าหลงใหล ใครพบเป็นต้องคิดว่าเจ้าของใบหน้า
และร่างบางนี้เป็นผู้หญิงกันทั้งนั้น
"ไงยัยตัวเล็กทำไรอยู่เนี่ย"
"พี่ซีวอนอ่ะ เรียก'ยัยตัวเล็ก'อีกแล้ว "
"ก็มันจริงหนิ"
"เชอะ!"<จุนมยอน
"อ้าวๆ งอนว่าแค่นี้งอน ดูปากดิ้ ทำยังกะจะไปจุ๊บใคร"<ซีวอน
"พี่ซีวอน อีกแล้วเอาอีกแล้วอ่ะ~"จุนมยอนพูดพลางสะบัดแขนไปมาอย่าง
งอนๆพร้อมกับทำน่ามุ่ยเหมือนเด็ก ทำให้ผู้เป็นพี่ชายต่างบิดาคนนี้
ทั้งรัก ทั้งหวง ทั้งห่วงน้องชายคนนี้สุดๆ ไม่อยากปล่อยให้ไปไหนมาไหนคนเดียว
ทั้งนิสัยของน้องเล็กคนนี้ เหมือนกันกับ'อี้ชิง'พี่คนกลาง
ที่ได้เสียชีวิตไปเมื่อ2-3ปีก่อน นั่นทำให้เขาหวงน้องชายคนนี้มากกว่าเดิม
เพราะไม่เป็นเหมือนแต่ก่อน เขาไม่อยากเสียน้องที่น่ารักนี้ไปอีกคน
.
.
"เออ จุนมยอนบริษัทเข้าให้ไปเริ่มงานวันไหนหรอ:<ซีวอน
"พรุ่งนี้ค่ะ ตอนบ่ายๆ"
"แหมเป็นดารา อีกหน่อยก็คงดังแล้วสินะน้องพี่คนนี้"ซีวอนว่าพลางลูบหัวน้องเบาๆด้วยความเอ็นดู
"เอ่อ พี่ซีวอนคะ"<จุนมยอน
"ว่าไง?"<ซีวอน
"พี่บอกผมว่าวันนี้ต้องไปทำงานแต่เช้าไม่ใช่หรอคะ"จุนมยอนว่าพลางขมวดคิ้วเข้าหากัน
"เออนั่นสิ!!! พี่ไปก่อนนะจุนมยอนบาย"ซีวอนว่าพลางรีบไปขึ้นรถ
และรีบสตาร์ทรถออกไปทำงานทันที
"เมื่อไรพี่จะกลับบ้านเราซักที กลับมาหาพวกเราสองคน จุนคิดถึงพี่มากๆ
เรารอพี่มา2ปีกว่าๆแล้วนะ กลับมาเถอะ'พี่อี้ชิง'

==

==

==

==

==

==

==

==

==

==

==

==

==

==

==

****
ติดตามตอนต่อไปนะคร้า อยากบอกจัง ไรท์เพิ่งสิบสี่ปีเอง