fic krisho Rose in the hart

ลำดับตอนที่ #2 : rose in the hart @2@

®®®ตึกKS®®®
ร่างบางของจุนมยอนเดินเข้ามาภายในบริษัทด้วยความเร่งรีบ เพราะดันมาสาย
อีกทางหนึ่ง คริสรีบวิ่งออกจากบริษัทด้วยความเร่งรีบเช่นกัน เมื่อแม่บ้านโทรมาบอกเขาว่าไอรีนไม่สบาย
และทั้งสองคนตอนนี้ต่างเร่งรีบจนไม่มีใครมองใครจน.....
!!!!โครม!!!!
ทั้งร่างบางของคริสและจุนมยอน ตอนนี้ลงไปนอนอยู่กับพื้นทั้งคู่
คริสลุกขึ้นยืนเป็นคนแรกและยื่นมือมาให้จุนมยอน พร้อมกับพูดว่า

"เป็นไรมั้ยครับ"
"ไม่ค่ะ"ปากว่า แต่พอลุกขึ้น คนตัวเล็กกลับเซนิดๆ เนื่องจากแรงกระแทกของจุนมยอน และคริส

คริสประคองจุนมยอนเล็กน้อยเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กล้มลงไป เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กไม่เป็นอะไรแล้วจึงขอตัว แล้วขึ้รถไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ร่างสูงของคริสลงจากรถเข้ามาในคฤหาสถ์ของเขา
"ไอรีนเป็นไงบ้าง"คริสเอ่ยถามคนรับใช้ในบ้าน
"ดีขึ้นแล้วค่ะ ตอนนี้คุณหนูนอนพักอยู่ด้านบน"
"อืม ไปทำงานต่อไป"
"ค่ะ"
คริสเดินบันไดขึ้นมายังชั้นสองห้องของไอรีน
"เป็นไงบ้าง ดีขึ้นรึยังครับ"คริสพูดพลางใช้มืออังทีหน้าปากของไอรีน
"ดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ ที่จริงพี่คริสไม่ต้องรีบลางานมาหารีนก็ได้นะ แค่เป็นไข้นิดหน่อยเอง"
"ก็พี่เป็นห่วงเรานี่นา ยิ่งตัวเล็กบอบบางอยู่ด้วย"
"ถึงรีนจะยอบบาง แต่ก็สามารถเถียงกับพี่คริสได้สบายเลยแหละ"
"ป่วยอยู่ยังมาทำอวดเก่งอีก"คริสพูดพลางหยิกแก้มน้องด้วยความหมั่นไส้
"นอนซะนะเดี๋ยวไข้ขึ้นอีก พี่จะปิดไฟให้"
"ค่ะ"เมื่อได้ยินชายสั่งก็ต้องรีบนอนทันที เพราะรู้ดีว่าพี่ชายสั่งเพราะเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน
หลังจากที่พ่อกับแม่ไปอยู่ที่จีน เธอและคริสก็ไม่อยากย้ายไปด้วย เลยทำให้คริสต้องดูแลน้องสาว
บางครั้งก็เป็นทั้งเพื่อน พี่ และพ่อในเวลาเดียวกัน่
.
.
.
.
.
.
.
.
@ตึกKS@
"ขอโทษค่ะที่มาสาย"จุนมยอนพูด
"ไม่เป็นไร เออคุณจุนมยอน คุณรู้รึยังว่าตุณได้เล่นละครคู่กับคุณคริสนะ"
"คะ?"จุนมยอนตอบ
"เริ่มพรุ่งนี้เลยนะ อ่ะนี่บท"
จุนมยอนรับบทมา พลางเปิดอ่านดู
"อย่างคุณคงไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย"
"เอ่อ ไม่มีปัญหาค่ะ"
"งั้นดี ไปได้แล้ว วันนี้ผมแค่นัดมาเรื่องนี้แหละ"
"ค่ะ "จุนมยอนกล่าวแล้วเดินกลับออกมา

"คุณจุนมยอนพร้อมรึยังคะ"เสียงของทีมงานเอ่ยขึ้น
"อีกแปปเดียวฮะ~"จุนมยอนพูด
วันนี้ทั้งวันเขาต้องถ่ายละคร ซึ่งสถาณที่ถ่ายทำในวันนี้ต้องมาถ่ายทำเกาะเชจู แต่กว่าจะมาได้
และกว่าจะขอพี่ชายสุดหวงน้องอย่าง'เชว ซีวอน'ได้ ต้องขอแล้วขออีก อ้อนเขาอยู่ทั้งวันจนชักจะเหมือนลูกแมวเข้าไปทุกที
.
.
"คุณจุนมยอนนี่ทำไงคะ พี่ชายถึงยอมให้มาได้ปกติเก็นว่าหวงน้องไม่ใช่เหรอคะ"
"กว่าจะขอได้ก็นานอยู่ฮะ~ เหนื่อยกับพี่ชายตังเองเหมือนกัน"จุนมยอนพูดพลางหัวเราะ
"อ่ะนี่ค่ะชุดที่ใช้ถ่ายละครวันนี้"ทีมงานยื่นเสื้อเชิ้ตสีขาวออกจะบางนิดหน่อยกับกางเกงยีนส์สีซีด
ซึ่งดูเก๋ไปอีกแบบ
"ขอบคุณฮะ"จุนมยอนกล่าวขอบคุณพร้อมกับโค้งให้
.
.
.
.
kris talk
วันแรกของการถ่ายแบบ เรานำสตูดิโอมาไว้บนเรือเฟอร์รี่ที่จอดเทียบท่าเอาไว้
แดดตอนบ่ายๆนี่เป็นอะไรที่ร้อนแรงเกินทาน
"คุณจุนมยอนไหวมั้ยคะ? พักก่อนมั้ย แดดแรงมากเลยนะคะ”
ทีมงานคนหนึ่งถามขึ้น จุนมยอนส่ายหน้าเบาๆพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้ทีมงานคนนั้น
"ไม่เป็นไรหรอกฮะ”
"แต่ดูสีหน้าของคุณจุนมยอนดูไม่ค่อยดีเลยนะคะ"ทีมงานถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรจริงๆฮะ"
ผมเผลอสบตากับจุนมยอนแวบนึง ใบหน้าของเธอแดงและหายใจลึกขึ้นจนผมรู้สึกได้
##‘อี้ชิง พักก่อนมั้ย หน้าเธอแดงเอามากๆเลยนะ"
‘ไม่เป็นไรหรอกคริส อีกนิดเดียวก็เสรฌจแล้วนี่เนอะ อี้ชิงซะอย่าง'
"พี่ๆฮะผมพรี้อมแล้วฮะ เรามาถ่ายต่อกันดีกว่าเดี๋ยวไม่เสร็จเอา”นะฮะ"จุนนมยอนพูด้
พร้อมกับยิ้มให้มันน่าแปลกนะที่แดดร้อนขนาดนี้แค่เธอไม่มีเหงื้อเลยแม้แต่น้อย
เราถ่ายได้นิดหน่อย พี่ทีมงานก็วิ่งม่เติมแป้งให้จุนมยอน
"ตายแล้ว!! น้องจุนมยอนตัวร้อนเอามากๆเลยนะคะ พี่ว่าพักก่อนดีมั้ย"พี่นายังถามด้วนความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรหรอกฮะ อีกแค่ไม่กี่รูปเอง"
นี่ตัวร้อนนี้ยังฝืนถ่ายต่ออีกหรอ!!!
ผมเดินโอบบ่าของจุนมยอนตามที่ทีมงานบอก ตัวของเธอร้อนมากๆตามที่พี่นายังยอกไว้จริงๆด้วย
.
.
.
พอถ่ายเสร็จผมรีบเดินออกจากบริเวณนั้นเพื่อหวังว่าจุนมยอนจะตามมา
"จุนมยอน!!!"
เสียงของใครบางคนดังขึ้นทำให้ผมหันกลับไปมอง ภาพที่เห็นทำให้ผมถึงกับหายใจขาดห้วง
มันเป็นเหมือนภาพสโลว์ ที่เห็นร่างบางค่อยๆเซ ก่อนจะพลัดตกทะเลไป
.
.
ตู้ม!!!
ผมกระโดดตามลงไป สายตามองหาร่างบางของจุนมยอน
‘นั่น!!!' ผมมองเห็นร่างบางในเสื้อเชิ้ตสีขาว กำลังจะจมลงไปเรื่อยๆในนํ้าทะเล ผมไม่รอช้า รีบว่ายไปหาร่างบางทันที พร้อมคว้าตัวแล้วรีบพาขึ้นฝั่ง
.
.
.
.
ผมอุ้มร่างบางไร้สติของจุนมยอนพามาที่รถเพื่อพาจุนมยอนไปที่โรงพยาบาลโดยมีพี่นายังที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวตามมาด้วย สีหน้าของจุนมยอนตอนนี้ดูไม่ค่อยดีเท่าไรนัก แต่คนตัวเล็กก็ยังหายใจเป็นจังหวะสมำ่เสมออยู่
ผมจัดให้ศีรษะของจุนมยอนหนุนอยู่บนตักของผมในรถเบาะหลัง ส่วนพี่นายังนั่งอยู่เบาะหน้าข้างคนขับรถ
ผมเหม่อมองดูคนตัวเล็กที่หลับตาพริ้มอยู่บนตักของผม ตอนหลับของจุนมยอนตรงหน้านี้ช่างเหมือนกับใครคนนึงที่ผมรู้จัก…‘อี้ชิง
*
*
*
*
*
*
*
*
*
*
********

ฝากรูปจุนจังในชุดของGirls Daysค่ะ รอตอนต่อไปเลยยย