มิติลี้รัก : เฟทาเรีย

ลำดับตอนที่ #1 : PROLOQUE

เรื่องราวต่อไปนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน

ตัวละคร สถานที่ และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่มีอยู่จริง

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

- บทนำ –

โลก หนึ่งในดาวเคราะห์ที่หมุนเวียนอยู่ในระบบสุริยจักรวาล ดาวเคราะห์เพียงดวงเดียวที่ค้นพบว่ามีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ ทุกสรรพสิ่งบนโลกมนุษย์ต่างก็ใช้ชีวิตดำเนินไปผ่านวันเวลามานานนับสิบล้านปี มีวิวัฒนาการเกิดขึ้นทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นการดำรงชีวิต สิ่งก่อสร้าง วิทยาการ หรือแม้แต่ตัวมนุษย์เอง

หากแต่ในโลกมนุษย์ที่ทุกสิ่งสามารถพิสูจน์ได้ด้วยวิทยาศาสตร์ คงไม่มีใครคาดคิดว่ายังมีอีกหนึ่งดินแดนที่ยังอยู่คนละด้านกับโลกมนุษย์แห่งนี้ โลกในอีกเอกภพหนึ่ง

เฟทาเรีย

ดินแดนแห่งโชคชะตาและเวทมนต์ สถานที่ที่ชีวิตผู้คนถูกกำหนดไปด้วยโชคชะตา เต็มไปด้วยเวทมนตร์ คาถา และอาคม

คงไม่มีใครรรับรู้ หากประตูมิติไม่ถูกเปิดขึ้น 

…อีกครั้ง

..........

คืนพระจันทร์เต็มดวง แสงจันทร์ส่องสว่างสาดส่องไปทั่วอาณาบริเวณปราสาทหลังงาม เปรียบดั่งคำอำนวยอวยพรให้แก่ชีวิตใหม่ที่ได้ถือกำเนิดเกิดขึ้น ณ เวลานี้

เป็นธรรมเนียมของเฟทาเรีย ทุกชีวิตที่ถือกำเนิดเกิดขึ้นมาจะมีลูกแก้วแห่งการทำนายโชคชะตาติดตัวออกมาด้วย ไม่ว่าจะอยู่ในวรรณะใด ฐานะยากดีมีจน ทุกคนล้วนมีโชคชะตาที่ถูกกำหนดมาแล้วทั้งสิ้น

ทารกน้อยที่เกิดขึ้นมาวันนี้ก็เช่นกัน

หญิงสาวร่างเล็กสวมผ้าคลุมมิดชิดเดินตามทหารหนุ่มนายหนึ่งเข้ามาในปราสาท ทันทีที่ได้รับม้าเร็วแจ้งข่าวเทียบเชิญถึงหน้าที่พัก เมื่อทราบว่าพระราชินีให้กำเนิดพระราชธิดา ใช้เวลาไม่นานนักร่างเล็กก็เข้ามาถึงในพระราชฐานส่วนใน

“ซีบิล” ชายร่างสูงบนบัลลังก์ผายมือต้อนรับผู้มาใหม่อย่างยินดี ร่างเล็กผู้มาใหม่ถอนสายบัวคำนับตามธรรมเนียมปฏิบัติ

“หม่อมฉันซีบิล นักเวททำนายแห่งเฟทาเรีย ขอแสดงความยินดีกับประสูติกาลเจ้าหญิงน้อยเพคะ”

“ซีบิล เราพี่น้องกัน อย่ามากพิธีเลย” ชายร่างสูงบนบัลลังก์เดินลงมากอดซีบิลอย่างยินดี “อีกอย่าง เธอไม่ได้เป็นเพียงนักเวทเสียหน่อย เธอเป็นถึงจอมเวททำนายแห่งเฟทาเรียเชียวนะ”

“กษัตริย์ริชาร์ด หม่อมฉันลาออกจากราชวงศ์แล้วนะเพคะ คงไม่เหมาะหากใช้คำพูดแบบไม่เป็นทางการกับพระองค์” ซีบิลอดไม่ได้ที่จะมองชายตรงหน้าด้วยสายตาตำหนิแม้จะมีศักดิ์เป็นพี่ชาย และเป็นกษัตริย์ผู้ปกครองดินแดนแห่งนี้ก็ตาม “และหม่อมฉันก็ไม่ใช่จอมเวทหรอกเพคะ”

เหมือนชายตรงหน้าจะอารมณ์ดีมากเสียจนมองข้ามธรรมเนียมเหล่านั้นไปเสียหมด

“น้องพี่ ยังไงเธอก็เป็นน้องพี่ ถึงจะลาออกจากราชสำนักไปแล้วเธอก็เป็นน้องพี่หรอกหน่า” ริชาร์ดแตะหลังซีบิลเบาๆ เพื่อให้ออกเดินไปด้วยกัน

ซีบิลถอนสายบัวคำนับราชินีลอร่า ผู้ดำรงตำแหน่งพระราชินีแห่งเฟทาเรีย พี่สะใภ้ และพระมารดาผู้ให้กำเนิดเจ้าหญิงแห่งราชวงศ์ เจ้าหญิงแอนนา เจ้าหญิงน้อยที่ถือกำเนิดมาพร้อมลูกแก้วแห่งโชคชะตาสีสว่างสดใส ซึ่งเป็นลูกแก้วที่มักจะเกิดขึ้นในหมู่เชื้อพระวงศ์ 

“ลูกแก้วขององค์หญิงสว่างสดใสดีเสียจริงเพคะฝ่าบาท” ซีบิลมองเด็กน้อยในเปลด้วยแววตาอ่อนโยน สลับกับใบหน้าของกษัตริย์ริชาร์ดและราชินีลอร่า

“ซีบิล” คราวนี้เป็นพี่สะใภ้ของเธอที่เอ่ยขึ้นมา “พี่ต้องขอโทษน้องมากที่ต้องเรียกมากลางดึกเช่นนี้”

ลอร่า หญิงสาวสูงศักดิ์ บุตรสาวขุนนางที่แต่งเข้าราชวงศ์ ไร้ซึ่งคำคัดค้านใดเกิดขึ้น เพราะมีความเหมาะสมกับริชาร์ดทุกประการ

“เด็กคนนี้ร้องไห้เพียงครั้งเดียวเท่านั้นตอนพี่คลอดนางออกมา” ลอร่าอุ้มองค์หญิงน้อยแนบอก สีหน้าและน้ำเสียงกังวลใจอย่างเห็นได้ชัด “อันที่จริงลูกแก้วที่นางถือออกมาไม่เปล่งแสงอย่างที่ควรจะเป็น”

“ลอร่ากังวลใจมากซีบิล พี่จึงให้โจนาธานไปตามน้องมาเป็นการลับ” ริชาร์ดพยักหน้าให้ทหารองครักษ์คนสนิท คนเดียวกับที่นำตัวซีบิลเข้ามาที่แห่งนี้

ซีบิลพินิจลูกแก้วอย่างใกล้ชิด แม้ไม่ได้แตะต้อง แต่พลานุภาพของมันก็ทำให้เธอรู้สึกได้ถึงคำทำนายที่ยิ่งใหญ่ที่เธอกำลังจะได้รับรู้มันต่อจากนี้

ทันทีที่มือเรียวเล็กแตะลูกแก้ว ซีบิลรับรู้ได้ถึงไอพลังงานที่วนอยู่รอบตัว แสงสว่างเจิดจ้านั้นกลับสว่างยิ่งกว่าตอนที่เธอยืนมองเฉยๆ ภาพของอนาคตเด่นชัดในทันทีที่แตะลูกแก้ว ทุกอย่างไหลเวียนตามกระแสการเวลาแห่งอนาคต

ทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของริชาร์ดและลอร่าตลอดเวลา ริชาร์ดรับรู้ได้ว่าซีบิลไม่เป็นตัวเองอีกต่อไป หลังจากแตะลูกแก้ว ดวงตาเรียวเล็กเบิกกว้างและแปรเปลี่ยนสีเป็นร่างจอมเวทที่เขาคุ้นเคย

“องค์หญิง จะเติบโตมาเป็นผู้เลอโฉมในดินแดนวิเศษแห่งนี้ แต่ความงามนั้นจะอาบไปด้วยยาพิษ นางจะนำความหายนะมาสู่อาณาจักร หากแต่เป็นนางผู้เดียวเท่านั้นที่จะมอบยาแก้พิษร้ายให้แก่อาณาจักรเช่นกัน”

สิ้นสุดคำทำนาย ร่างเล็กของซีบิลทรุดลงกับพื้น เนื้อตัวหญิงสาวสั่นเทา น้ำตาไหลเอ่อล้นดวงตาเมื่อนึกถึงภาพที่เห็น เช่นเดียวกับริชาร์ดและลอร่าที่แน่นิ่งไปหลังจากได้ยินคำทำนายนั้น มีเพียงโจนาธานที่ยังคงสติได้รวดเร็ว และวิ่งเข้ามาประคองซีบิลได้ทันเวลา

“ท่านพี่ น้อง น้องไม่ น้อง...” น้ำตาที่ไหลรินกับสติที่เพิ่งกลับคืนมา ทำให้ซีบิลยังคงอาการตกใจ ลืมไปเสียสิ้นว่าควรต้องระวังคำพูดกับพี่ชายที่ดำรงฐานะกษัตริย์ ต่างจากริชาร์ดและลอร่าที่เรียกสติกลับคืนมาได้เร็วกว่า

“ซีบิล ลี้ภัยออกไปจากเมืองนี้เสีย ไปเดี๋ยวนี้” ริชาร์ดเอ่ยเสียงเข้ม ผิดจากที่เข้ามาในห้องนี้ครั้งแรก

“ท่านพี่”

“หากมีใครรู้คำทำนายนี้ แอนนาจะไม่ปลอดภัย” ริชาร์ดมองน้องสาวด้วยแววตาอ่อนโยนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา “น้องเองก็ด้วย”

“คำทำนายนั่น… น้อง… ท่านพี่ พี่สะใภ้ น้องขอโทษเพคะ” ซีบิลมองทั้งสองไปมาพลางร้องไห้ออกมาอย่างหนัก หากเธอไม่เห็นมันคงจะดีเสียกว่า 

“ซีบิล นั่นไม่ใช่ความผิดของน้องจ้ะ” ลอร่ากอดซีบิลด้วยความเห็นใจ แม้ตนเองจะตกใจมากเพียงใดก็ตาม “เพราะดินแดนแห่งนี้เป็นเมืองเห็นโชคชะตา หากโชคชะตาจะนำพาให้เด็กคนนี้นำพาหายนะมาให้ พวกเราจะป้องกันมันเอง”

..........

ประเทศไทย  05.30 น.

คัดคนางค์สะดุ้งตื่นจากฝันนั้นอย่างตกใจ เหงื่อกาฬไหลท่วมตัวราวกับอากาศร้อนรุ่ม ทั้งที่ความจริงเครื่องปรับอากาศในห้องก็ทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มกำลัง

เธอฝันแบบนี้อีกแล้ว...