ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8 _ _กันนะ
[ ตอนที่ 8 ]
_ _ กันนะ
"ริช มีนอยากรู้ว่าริชรู้ความจริงแล้วใช่มั้ยว่ามีนคือใคร"
ฉันพยักหน้า พร้อมบอกว่า
"ใช่ เรา รู้ความจริงแล้วล่ะ"
"แล้วริชรู้ได้ยังไง"
มีนถามฉันด้วยความสงสัย
ฉันไม่ได้ตอบอะไร เพียงขยิบตาหนึ่งครั้ง แล้วพูดขึ้นว่า
"เป็นความลับอ่ะ มีน "
จากที่มีนตั้งใจฟังคำตอบฉันดีๆ ก็ทำหน้างอนใส่ฉัน พร้อมหันหน้าไปทางอื่น
"เชอะ! โกรธริชแล้ว มีนจริงจังนะเนี่ยริช ทำไมทำกับมีนแบบนี้ ไม่คุยด้วยแล้ว"
"โอ๋ อย่างอนนะ ริชบอกมีนแล้วไงว่า มีนไม่ต้องสนใจริชหรอกว่าริชรู้ได้ไง มีนสนแค่เรามีกันก็พอนะ นอนดีกว่า"
ฉันพูดพร้อมเอนตัวนอนหนุนตักมีน พร้อมกับแกล้งหลับไป
"เดี๋ยวนะริช นอนแบบนี้ไม่ได้นะ มีนก็เมื่อยนะสิ ไม่เอานะ ตื่นมาก่อนนะริช"
มีนพูดพร้อมกับตีที่ไหล่ฉันหนึ่งที
" อ้าว ไม่ได้เหรอ ริชเสียใจนะเนี่ย "
ฉันพูดพร้อมทำเสียงน้อยใจเล็กน้อย แล้วอ้อนมีนต่อ
"ไม่ได้"
มีนพูดพร้อมกับเอามือผลักหัวฉันออกจากตักเธอ
ฉันแกล้งทำให้ตัวเองตกจากเก้าอี้ม้านั่ง
"โอ๊ย! เจ็บนะเนี่ย"
ฉันแกล้งพูดแล้วทำเหมือนเจ็บจริงๆ
"ริช! มีนขอโทษ ริชเจ็บต้องไหน ไหนมาให้มีนดูหน่อย เป็นไรไหมเอ่ย มีนขอโทษ"
มีนพูดแล้วลุกลงมานั่งคุกเข่าข้างๆฉันพร้อมกับก้มลงมาดูฉันใกล้ๆ
ฉันอาศัยช่วงที่มีนก้มลงมาดูฉันใกล้ๆ เอาแขนสองข้างสวมกอดมีน แล้วดึงตัวเธอลงมากนอนทับตัวฉัน จากนั้นฉันก็ขยับตัวมีนให้เข้ามากอยู่ในอ้อมกอดฉัน พร้อมกับกระซิบที่ข้างหูเบาๆว่า
"งั้นเรานอนกันในท่านี้กันก็ได้"
มีนหันกลับมากหาฉัน พร้อมเอามือดันตัวฉันออก
"คนบ้า จะนอนกันท่านี้ได้ยังพื้นมันเย็นนะ แถมหนาวด้วย และเดี๋ยวคนมาเห็นหรอก ริชปล่อยมีนเดี๋ยวนี้เลย ลุกขึ้นเลย
"ไม่เอาอ่ะ ริชจะนอนแบบนี้ มีนบอกว่ามันหนาว นี่ไงมีริชอยู่ทั้งคนริชจะกอดมีนให้ทั้งคืนเลย แล้วที่มีนบอกว่าจะมีคนมาเห็นอ่ะ ไม่มีหรอก มีริชคนเดียวล่ะมั้งที่กล้าขึ้นมา เขากลัวกันทั้งนั้นเรื่องตำนานใครก็ไม่รู้อ่ะ ได้ข่าวว่าเฮี้ยนไม่ใช่เหรอ"
ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะ
"เดี๋ยวนะใครเฮี้ยน ริชว่ามีนเหรอ เดี๋ยวจับกินเลย มีนงอนริชแล้วนะ เชอะ!"
มีนพูดแล้วก็พลิกตัวหันหลังให้ฉัน
ฉันกระซิบข้างหูมีนว่า
"ไม่งอนนะคนดีของริช ริชขอโทษนะมีน ริชไม่แกล้งมีนแล้วนะ ริชขอโทษ หายงอนนะ"
" มีนหายงอนแล้วก็ได้ แต่มีนไปเป็นของริชตั้งแต่เมื่อไร เราไม่ได้เป็นไรกันสักหน่อย"
" ก็ได้มีน งั้นเราเป็นแฟนกันนะ
จากนักเขียนถึงทุกคนนะคะ ( เราขอเปลี่ยนจากไรท์มาเป็นนักเขียนนะคะ)
นักเขียนกลับมาแล้วนะคะทุกคน หลังจากที่หายสาบสูญไปนานถึง 4 เดือน ทุกคนอาจจะ ไม่อาจจะ ทุกคนคงคิดว่าไรท์คงทิ้งทุกคนไปแล้ว และไม่อัพเรื่องนี้แล้ว คำตอบ คือ ทิ้งแล้วค่ะ 55555 ตอนแรกไรท์จะไม่อัพเรื่องนี้แล้วค่ะ แต่มีนักอ่านท่านหนึ่งทักมาถามว่า ยังอัพเรื่องนี้อยู่ไหมเอ่ย ทำให้นักเขียน มีกำลังใจในการแต่งต่อค่ะ หลังจากไม่มีกำลังใจมานานหลายเดือน อีกประการหนึ่งคือ หลังจากนักเขียนอัพตอนล่าสุดไป หลังจากนั้นนักเขียนมีงานเยอะมาก ต้องทำงานส่งอาจารย์ตลอดเลยค่ะ แต่พอดีช่วงนี้เป็นช่วงหยุดพอดีเลยทำให้นักเขียนพอว่างบางค่ะ
ปล. นักเขียนต้องขอโทษด้วยนะคะทุกคน ที่หายไปและจะทิ้งทุกคนไป ขอโทษนะคะ และขอขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะคะทุกคน ที่ยังรอนักเขียนคนี้อยู่ และไม่ทิ้งกัน รักทุกคนนะคะ
ปล. ตอนนี้น้อยไปหน่อยนะคะ เราเอาแบบเบาๆไปก่อนเนอะ แล้วเจอกันนะคะ
ปล. ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหน หรือผิดพลาดประการใด ต้องขอโทษ ไว้ในที่นี้ด้วยนะคะ ขอบคุณนะ คะ อย่าลืมติดตามกันด้วยนะคะ >v<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น