We Complete Each Other เติมรัก เติมเต็ม [yuri]

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7 รู้ความจริง

                                                                           [ ตอนที่ 7 ]

                                                      รู้ความจริง

                เรานั่งนิ่งไม่ขยับไปไหน ไม่แม้แต่จะเอ่ยพูดอะไรอีกหลังจากที่มีนพูดขึ้นมาว่า

                       " แต่ริชยังไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว มีน"

                   หลังที่เงียบกัน ฉันเลยถามขึ้นว่า 

                       "มีนพูดแบบนี้หมายความว่าอะไร เราไม่เข้าใจ" 

                    

                    ฉันทำหน้างง แล้วถามต่อว่า

                         " จริงๆแล้วมีน........มีนเป็นใครเหรอ"

                      ฉันถามแบบทีเล่นทีจริง 

                       แต่มีนก็ไม่ยอมบอกอะไรเลย หลังจากที่พูดประโยคนั้นไป  เหมือนกำลังรวบร่วมความกล้าบางอย่าง แต่ก่อนที่มีนจะบอกอะไรบางอย่าง

                         อยู่ๆสายลมก็โชยเบาๆมากกระทบที่ผิวกายฉัน พร้อมมีเสียงใครบางคนมากระซิบที่ข้างหูฉัน เป็นเสียงชายสูงวัยซึ่งแฝงไปด้วยความหนักแน่นและมีพลังอำนาจ แต่เป็นเสียงที่เบามากเหมือนกับไม่ต้องการให้มีนได้ยิน เสียงนั้นกระซิบว่า

                               "เจ้ายังไม่รู้อีกเหรอว่าเธอคือใคร แค่ชื่อก็น่าจะรู้นี่ เจ้าเองก็เคยอ่านตำนานที่แห่งนี้ไม่ใช่เหรอ ว่าที่นี่มีใครรออยู่ ใครคนนั้นก็รอเจ้าอยู่ เจ้านึกคิดดู"

                         เมื่อได้ยินเช่นนั้น ความทรงจำที่ฉันนั่งอ่านตำนานของเมืองนี้ก็ผุดขึ้นมากทันที ทั้งชื่อของมีนก็นึกขึ้นได้ ชื่อเต็มๆของมีน คือ มีนนา ซึ่งตรงกับเจ้าหญิงมีนนาที่โดนขังไว้ที่ผาแห่งนี้

                         ใช่แล้วละ มีน คือ เจ้าหญิงมีนนา  มีน คือ นางเงือก 

                          แต่ในตำนานบอกว่า ไม่มีมนุษย์คนไหนสามารถมองเห็นได้ แล้วทำไมฉันถึงเห็นมีมได้

                          หรือว่า เพราะ ฉัน คือ คนที่เจ้าหญิงมีนนารอ เราคือเนื้อคู่กัน แต่เรามนุษย์ผู้นั้นน่าจะเป็นผู้ชายสิ ทำไมเป็นเรา ฉันรู้สึกสับสนไม่หมด ทั้งดีใจ ทั้งไม่เข้าใจกับสิ่งที่รู้

                           แต่

                           ตอนนี้ ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มีนจะเป็นใครก็ตาม แต่ตอนนี้และหลังจากนี้ฉันอยากอยู่กับเธอ เพราะฉันรักมีนไปแล้ว และจะไม่รักใครอีกแล้วล่ะ  

                           เมื่อฉันคิดได้แล้ว ฉันจึงทำตัวให้ปกติ พร้อมกับเอื่อมมือไปจับมือมีนไว้ พร้อมกับพูดว่า

                                "มีน"

                                 " เราไม่รู้หรอกนะว่ามีนคือใคร เป็นอะไร แต่ริชให้สัญญาเลยว่าริชจะไม่ทิ้งมีนแน่นอน"

                           หลังจากที่มีนเงียบมากนาน มีนก็พูดขึ้นว่า

                               " แม้ว่าเราจะไม่ใช่มนุษย์ก็ตามเหรอ"

                           ฉันพยักหน้าให้มีน พร้อมส่งสายตาที่จริงจังและมุ่งมั่นให้เธอ 

                          

                            มีนดูตกใจเล็กน้อย กับท่าทางของฉันที่ไม่ค่อยตกใจอะไรมาก

                                 " หรือว่าริชรู้แล้............." 

                           มีนยังพูดไม่ทันจบ ฉันก็เอานิ้วมาปิดปากมีนไว้ พร้อมกับบรรจงจูบเบาๆ ตรงหน้าผากเธอ แล้วจ้องมองเธอ พร้อมกับเอ่ยว่า

                                   "มีนไม่ต้องพูดหรอก เอาเป็นว่าให้เราเข้าใจกันแค่สองคนก็พอแล้วกันนะมีน แต่ที่ริชอยากได้คำตอบจากมีนตอนนี้คือ ให้เราเติมเต็มกัน ให้เราดูแลมีนได้ไหม" 

                          มีนหันหน้ามาทางฉัน พร้อมเอ่ยว่า 

                                  "แต่............."

                           ฉันเอานิ้วปิดปากมีนอีกครั้ง 

                                   "ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ไปอยู่กับเรานะมีน เราจะดูแลเธอเอง"

        

                            มีนก็ยังเงียบอยู่ 

                                   "งั้นเราให้มีนกลับไปคิดก่อนคืนหนึ่ง คืนพรุ่งนี้ริชจะรอคำตอบนะ"

                            มีนยังมีสีหน้าที่ไม่สบายใจนัก

                            ฉันเลยเปลี่ยนบรรยากาศให้มันดีขึ้นด้วยการ เปลี่ยนเรื่อง

                                     "จริงสิ มีน พรุ่งนี้เช้ามีนลงไปพร้อมกับเราเลยแล้วกันนะ โอเคไหมเอ่ย"

                             ฉันหันไปทางมีนพร้อมรอคำตอบ

                                     "มีนว่า มีนกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่า"

                                     " มันเสียเวลาอ่ะ งั้นไปอาบน้ำที่ห้องเราก็ได้ ส่วนเสื้อผ้า ใส่ของเราก่อนก็ได้ "

                             มีนนิ่งไปสักพักก่อนที่จะพยักหน้าให้

                                    "ยิ้มหน่อยสิ ทำหน้าแบบนั้นไม่สวยเลยนะมีน" 

                              ฉันพูดพลางหยิกแก้มมีนเบาๆ ทำให้มีนยิ้มแย้มขึ้นมาบ้าง 

                             เมื่อบรรยากาศดีขึ้นแล้ว ฉันเลยถามขึ้นเล่นๆ

                                     " มีนเราถามอะไรหน่อยได้ไหม อย่าโกรธเรานะ"

                                    " ได้ถามมาสิ"

                                    " มีนอายุเท่าไรอ่า เราอยากรู้จริงๆ ส่งสัยมากเลย"

                                    " ริชถามมีนเพื่ออะไร ใครเขาให้ถามอายุกัน"

                           เมื่อมีนตอบมาอย่างนั้น ฉันก็หัวเราะลั่นเลย

                                  "ก็ริชอย่างรู้ นะๆ บอกหน่อย"

                                   "ก็ได้ๆ"

                          แล้วมีนหันมาทางฉันพร้อมกับเอาหน้ามาใกล้ๆฉัน พร้อมกับกระซิบที่หูฉันเบาๆว่า

                                 "มีนก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่ที่รู้ว่ามีนรอริชมา เก้าหมื่นเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้าวัน ก็คำนวณแล้ว มันก็ สองร้องเจ็ดสิบสี่ บวกกับอายุตอนนั้นอีกสิบเก้า อายุมันก็ สองร้อยเก้าสิบสามปี"

                          เมื่อมีนบอกอย่างนั้น ฉันนิ่งพร้อมหันมาทางมีน พร้อมพูดขึ้นอย่างว่า

                   

                                  " มีนไม่เบื่อเหรอ ไม่เหงาเหรอ "

                          มีนนิ่งเงียบ ก่อนที่จะพูดว่า

                                 "ตอนแรกมันก็เบื่อนะ เหงาทุกวันเลยล่ะ แต่มันก็ยังดีกว่าการที่ไปใช้ชีวิตคู่กับคนที่เราไม่ได้รัก สู้อยู่รอคนที่เราว่าใช่ดีกว่า"

                          มีนพูดเสร็จพร้อมกับหันมาทางฉัน พร้อมกับทำหน้าสงสัย

                              "ริช มีนอยากรู้ริชรู้ความจริงแล้วใช่มั้ยว่ามีนคือใคร"

                          ฉันพยักหน้า พร้อมบอกว่า

                             "ใช่ เรา รู้ความจริงแล้วล่ะ"

  ปล. ถ้าไรท์พิมพ์ผิดตรงไหน หรือผิดพลาดประการใด ไรท์ต้องขอโทษ ไว้ในที่นี้ด้วยนะคะ  ขอบคุณนะ คะ  อย่าลืมติดตามกันด้วยนะคะ >v<       

                           

 ปล.2   ขอโทษนะคะทุกคน ที่ไรท์สายสาบสูญไปนาน ขอโทษอีกครั้งนะคะ  เนื่องจากไรท์ทำกิจกรรมที่คณะ อีกทั้งไรท์เปื่อยค่ะ ไรท์ไม่สบาย จึงทำให้ไม่สามารถอัพนิยายได้  ขอโทษในความไม่สะดวกนะคะ

และขอบคุณทุกคนนะคะที่อยู่เป็นกำลังใจให้นะคะ

                    "รักทุกคนนะคะ"