We Complete Each Other เติมรัก เติมเต็ม [yuri]

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10 ยินดีที่ได้เจอ

                                                                            [ ตอนที่ 10 ]

                                                      ยินดีที่ได้เจอ

                 มีนเอ่ยทักทายเพื่อนของฉัน

                            

                                   " สวัสดีนะคะทุกคน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"

                  แต่ไม่มีการตอบสนองจากเพื่อนๆฉันเลย จนฉันต้องเรียกเตือนพวกมันอีกครั้ง

                                   " เฮ้ยมึง!  พวกมึง  เฮ้ย เป็นไรกันว่ะ มีนเขาทักทายพวกมึงแล้วทำไมพวกมึงนิ่งกัน"

                                  ดูเหมือนเพื่อนๆของฉันยืนนิ่งกันอยู่ มีไอ้แพรวที่ตั้งสติได้ก่อน 

                                    " หวัดดีนะมีน เราแพรวเพื่อนไอ้ริชตั้งแต่เด็กล่ะ  ส่วนคนผอมๆดำๆ ชื่อ ต้าร์ ข้างๆมันชื่อแป้ง คนสูงๆขาวๆ ชื่อโบ๊ทนะ ส่วนที่ใส่แว่นชื่อวิน และคนข้างๆวินชื่อกิ๊ฟนะ"

                                  แพรวพูดเสร็จแล้วยิ้มให้มีน

                                    "หวัดดีนะมีน"

                                   หลังจากที่คนที่เหลือได้สติก็เอ่ยทักทายมีนพร้อมกัน

                                พอพวกมันได้สติกลับมาต้าร์มันก็พูดแซวว่า

                                       " แหม่ ไวไฟนะมึง  เมื่อวานพึ่งบอกว่าเจอคนที่ใช่ แต่ก็ไม่กล้า แต่พอมาอีกวัน บอกว่า มีน แฟนเราเอง เร็วนะมึง มึงนี่ร้ายจริงๆๆ แถมได้แฟนสวยด้วยกูล่ะอิจฉามึงจริงๆเลย"

                                    แล้วมันก็หัวเราะใส่ฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรคัดค้านมันแค่ทำตาเขียวใสมันแทน เพราะว่ามีคนจัดการมันแทนฉันแล้ว

                                        "ไอ้ต้าร์ มึงจะอิจฉาริชทำไม มึงก็มีกูแล้วไง  หรือมึงอยากโดนห้ะ"

                                     แป้งเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ทีเล่นทีจริง พร้อมกับจะไม่หูของต้าร์

                                         " ต้าร์ขอโทษนะแป้ง ต้าร์แค่แซวไอ้ริชเฉยๆ โอ้ย! เจ็บแล้วๆ"

                                      พวกเราก็หัวเราะกับท่าทางที่ต้าร์กลัวแป้ง ด้วยบรรยากาศที่ครื้นเครง

                               หลังจากนั้นพวกเราก็ออกไปหาอะไรทานกัน เมื่อมาถึงร้านประจำ พวกเราก็สั่งอาหารมาทาน และพูดคุยกันต่อ ทุกคนมีเรื่องถามฉันกับมีนมากมาย แต่เรื่องความลับของมีนฉันจะยังไม่บอกพวกมัน เพราะฉันคิดว่ามันยังไม่ถึงเวลาที่ควร 

                                       "เฮ้ย! ไอ้ริชมึงเหม่ออะไรอ่ะ นี่มีแฟนแล้วนะ มึงยังเหม่ออีกเหรอ"

                                       " แหม่ ไอ้แป้ง ไม่ได้เหม่อเว้ย แค่คิดอะไรเพลินๆอยู่ ก็เห็นมึงถามคนดีอยู่นี่ ก็เลยไม่อยากขัด"

                                    แพรวตอบกลับพร้อมเอ่ยถามว่า    

           

                                        " เหรอจ๊ะ ริชแล้วมึงจะพามีนกลับไปด้วยใช่ป่ะ"

                                        " อืม ใช่ จะพาไปหาพ่อกับแม่ เอ่อว่ะลืมคิดไปเลย จะพามีนไปยังไงดีว่ะ มีนไม่มีบัตรประชาชนอ่ะ"

                                    ฉันพูดขึ้นกับนึกปัญหาใหม่ได้

                                   

                                         ไอ้โบ๊ทถามขึ้น 

                                       " อ้าวมึง แฟนมึงไม่มีบัตรประชาชนเหรอ_ิบแล้ว เอ่อแล้วแฟนมึงเป็นใครว่ะ ทำไมไม่มีบัตรประชาชน"

                                    ฉันไม่ได้ตอบอะไรนอกจากทำหน้าเครียด แต่แล้วเสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น

                                       " งั้นเอางี้ไหมมึง ให้ลุงกูรับมีนเป็นบุตรบุญธรรมบอกเขาว่าแฟนมึงความจำเสื่อมไม่มีญาติมาตามหาด้วย ถ้ามึงโอเค กูจะได้ให้ลุงกูรีบบินลงมาส่วนเรื่องเอกสารกูสั่งให้คนของกูจัดการให้ไม่เกินพรุ่งนี้ได้แน่นอน"

                                     วินได้เอ่ยขึ้นหลังจากที่มันนั่งเงียบมานาน

                                      ฉันรีบหันไปที่ไอ้วินทันทีพร้อมกับถามด้วยความสงสัย

                                         "เดี๋ยวนะมึง ลุงวิทย์เหรอ แต่ท่านจะยอมรับมีนเหรอ "

                                          " ยอมอยู่แล้วล่ะ เพราะอยากได้ลูกสาวจะตาย ส่วนเรื่องที่แกคบกันกูก็บอกลุงด้วย ลุงวิทย์ท่านรับได้อยู่แล้ว ขนาดพี่วีเป็นท่านยังรับได้ อีกอย่างลุงวิทย์ก็อยากได้แกเป็นลูกอยู่แล้วนี่ ท่านโอเคแน่ มีแต่ได้กับได้ dealนะเพื่อน"

                                          "โอเค มึงช่วยกูหน่อยนะ ขอบคุณมึงมาก เดี๋ยวกูเอากิ๊ฟใส่พานให้มึงเป็นการตอบแทน"

                                           ฉันพูดแล้วก็หัวเราะใส่วินพร้อมกับจับมือมีนแน่น

                                     ไม่นานนักนักหลังจากที่วินบอกเรื่องกับลุงวิทย์ ท่านตอบตกลงทันที แถมดีใจมากๆ ที่ได้ลูกสาวคนใหม่ แถมได้ฉันเป็นลูกเขย (มั้ง) ไปด้วย ท่านยิ่งดีใจเข้าไปอีก ท่านบินลงมาทันทีเพื่อไปจดทะเบียนรับรองบุตรบุญธรรมทันที เมื่อจัดการเรียบร้อยแล้ว มีนก็ได้บัตรประชาชน พร้อมเอกสารต่างๆ อย่างเรียบร้อยด้วยฝีมือไอ้วิน และลุงวิทย์

                                        "ริชขอบคุณคุณลุงมากๆเลยนะคะ ที่ช่วยริชนะคะ ขอบคุณนะคะลุง"

                                        "มีนก็ขอขอบคุณคุณ......."

                                        "เรียกพ่อเถอะนะลูก พ่ออยากมีลูกสาวมากเลย พ่อได้ลูกมาพ่อดีใจมากๆเลยแล้วแถมได้ลูกเขยมาด้วย จากตอนแรกอยากได้เป็นลูกสะใภ้ "

                                     ลุงวิทย์พูดเอ่ยขึ้นพร้อมกับหัวเราะให้ฉัน

                                        "เราก็เหมือนกันหลังจากนี้ไม่ให้เรียกลุงวิทย์แล้ว เรียกว่าพ่อวิทย์ เข้าใจไหมริช

 พ่อดีใจมากเลย รู้ไหมว่าแม่เขาอยากเจอลูกมีนด้วยนะ งั้นถ้าพวกเรากลับไปแล้วพามีนไปไหว้แม่เขาด้วยนะ"

                                        "ค่ะลุ......."

                                        " บอกให้เรียกพ่อไง พ่อวิทย์อ่ะ"

                                     ท่านพูดพร้อมกับหัวเราะชอบใจ

                                        "พ่อวิทย์ริชจะพามีนไป ขอบคุณนะคะ"

                                         "พ่อก็ขอบใจลูกๆเหมือนกัน ที่ทำให้ความฝันของพ่อกับแม่เป็นจริง ขอบคุณนะ ยินดีที่ได้เจอนะลูกมีน"

          ปล. ถ้าพิมพ์ผิดตรงไหน หรือผิดพลาดประการใด ต้องขอโทษ ไว้ในที่นี้ด้วยนะคะ  ขอบคุณนะคะ  อย่าลืมติดตามกันด้วยนะคะ >v<

 

           ปล. ตอนนี้อาจจะไม่ถูกต้องเหตุการณ์นะคะ ถ้าผิดพลาดอย่างไร นักเขียนต้องขอโทษด้วยนะคะ วันนี้เราเอาแบบเบาๆนะคะ ใกล้เข้าสู่จุดหนักล่ะคะ  ฝากติดตามด้วยนะค่ะ >v<