คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ถ้ากล่าวถึงเงือกทุกคนจะทราบกันดีว่าเงือกเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถอยู่ได้ทั้งบนบกและในน้ำ อีกทั้งยังมีนิสัยที่ชอบขึ้นมาบนบก เพื่อมานั่งดูดาว หรือนั่งร้องเพลง เงือกมีช่วงชีวิตที่ยาวนานกว่ามนุษย์มากและถ้าหากเงือกได้รักใครจนหมดใจแล้ว คนคนนั้นก็จะมีชีวิตเป็นนิรันดร์และครองคู่กันตลอดไป
แต่มีอยู่ตำนานหนึ่งที่ไม่อาจเป็นอย่างที่กล่าวข้างต้นนี้ได้
ตำนานนี้กล่าวไว้ว่า
“นานมาแล้วมีราชาแห่งมวลเงือกมีนามว่า โอนเนส ราชาตนนี้มีธิดาชื่อว่า มีนนา และได้มีคำทำนายว่า องค์หญิงมีนนาจะพบรักกับมนุษย์แล้วสิ้นพระชนม์ก่อนวัยอันควร และนำพาภัยพิบัติแก่ชาวเงือกทั้งหลาย ทำให้ราชาโอนเนสวิตกกังวลเป็นอย่างมากจึงสั่งให้ องค์หญิงมีนนา อภิเษกกับ นายเงือก ผู้เพียบพร้อมนามว่า ฮัลวิน แต่เจ้าหญิงได้ปฏิเสธราชาโอนเนส ทำให้ราชาทรงพิโรธมากจึง ขังเจ้าหญิงไว้ในถ้ำใต้หน้าผาแห่งความโศรกเศร้า และทรงตรัสว่าจะไม่มีใครเจอเจ้าหญิงมีนนาได้ และเจ้าหญิงก็ไม่สามารถออกมาพบใครได้อีก อีกทั้งนมุษย์ทุกคนก็ไม่สามารถเห็นนางได้ แต่ทุก 19ปี ราชาจะกลับมาฟังคำตอบจากเจ้าหญิง แต่โพไซดอนเทพแห่งมหาสมุทรรู้สึกสงสารเจ้าหญิงมีนนาจึงได้ให้พรกับเจ้าหญิง มีนนาไว้ว่า นางจะมีชีวิตที่เป็นนิรันดร์เฝ้าคอยคู่ของนาง แล้วเมื่อนางพบมนุษย์ผู้นั่น นางจะสามารถออกจากถ้ำใต้หน้าผาแห่งความโศกเศร้าได้ และถ้าหากนางกับเขาต่างเติมเต็มซึ่งกันจนรักหมดใจ นางจะกายเป็นมนุษย์แล้วครองคู่กันหมดอายุขัยของมนุษย์ผู้นั้น แต่ถ้าหากมีอันเป็นไป ทั้งคู่ก็จะกลับมาคู่กันตลอดไป แต่มีข้อแม้ว่านางจะต้องเฝ้ารอมนุษย์ผู้นั้นนานนับหลายปี หลายร้อยปี หรืออสงไขย ซึ่งนางยอมรับข้อตกลงนั้น ทำให้เจ้าหญิงมีนนาเฝ้ารอคู่ของนาง อย่างใจจดใจจ่อ แม้ว่าจะเฝ้ารอนานแค่ไหนก็ตาม ”
ฉันละสายตาจากหนังสือเมื่อมีเสียงประกาศทางหอสมุดประจำเมืองว่า จะปิดทำการแล้ว ทำให้ฉันมองนาฬิกาที่ข้อมือบ่งบอกเวลาว่าตอนนี้ อีกสิบนาทีห้าโมงเย็นแล้ว ซึ่งใกล้เวลาที่นัดกับเพื่อนๆไว้แล้ว ฉันเก็บหนังสือและตรงไปที่ร้านอาหารที่นัดเพื่อนๆไว้
เมื่อมาถึงเพื่อนๆต่างมารอกันครบหมดแล้ว และโบกมือเรียกฉันให้ไปหาที่โต๊ะ เมื่อฉันนั่งลงตรงเก้าอี้หัวโต๊ะ
ยัยแพรวก็พูดว่า “แหม่ มัวไปเลียแผลใจที่ไหนมาคะ คุณเพื่อน กว่าจะมาถึง พวกฉันมารอแกนานแล้วนะเว้ย”
ฉันตอบกลับไปว่า “เลียแผลไรมึงแพรว ทำใจได้แล้ว กะอีแค่ผู้ชายเฮงซวยคนนั้น กับอีเพื่อนเลวนั่นที่มันสวมเขาให้ฉันอ่ะ ทำใจได้แล้วเว้ย วันนี้เลยนัดพวกแกมาฉลองความโสดไง”
“เหรอไอ้ริช ห้าวันก่อนพวกกเรายังต้องหามแกกลับคอนโดอยู่เลยเพราะแกแม่งเมาเละเทะร้องไห้ อาระวาดคนไปทั่ว อยู่เลยนะเว้ย” โบ๊ทพูดพร้อมกับหัวเราะ
“เอ่ออย่างที่ไอ้โบ๊ทพูดก็ถูก แกทำใจได้แล้วจริงอ่ะ ไอ้ริช” กิ๊ฟถามพร้อมกับมองมาที่ฉัน
“อืม ทำใจได้แล้วล่ะ”
แลัวฉันก็ตัดบทโดยเปลี่ยนเรื่อง
“วันนี้กินไรกันดีเพื่อน หิวแล้วสั่งไรกินดี”
หลังจากนั้นพวกเราก็สั่งอาหารมาทานกันและพูดคุยกันจิปาถะกันไปเรื่อยๆจนเราหันมาดูที่นาฬิกาก็ห้าทุ่มแล้วจึงตัดสินใจกลับที่พักกัน มีเพียงแค่ฉันที่ขอไปเดินเล่นก่อนจึงจะกลับ ตอนแรกเพื่อนๆเป็นห่วงเลยจะตามไปเดินด้วยกันหมดเลย ฉันเลยห้ามพวกมันไปและบอกว่า
“พวกแกไม่ต้องกลัวว่า ฉันจะคิดสั้นหรอก ฉันทำใจได้แล้วแค่อยากจะเดินเล่นคนเดียวเฉยๆ”
เพื่อนๆจึงยอมปล่อยฉันมา ฉันจึงมุ่งหน้าไปที่ผาแห่งความโศกเศร้า เพื่อที่จะไปนั่งดูดาวและฟังเสียงคลื่นทะเล
ทุกคนอาจจะส่งสัยว่าทำไมเพื่อนๆถึงเป็นห่วงฉันอะไรกันนักกันหนา
ฉันจะเล่าให้ทุกคนฟังเองว่า เมื่อสัปดาห์ก่อนฉันโดนเท หลังจากฉันได้รู้ความจริงว่า แฟนฉัน เพลิง มีคนอื่น ซึ่งคนอื่นนั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนเลย เพราะ มันคือ ไอ้ฝน เพื่อนสนิทในกลุ่นฉันเนี่ยแหละ ทำให้ฉันเสียใจอย่างมาก และโกรธพวกมันทั้งสองคนมากจนอยากจะส่งเพลงคำยินดีเวอร์ชั่นพี่ป๋อมแป๋มให้เหลือเเกิน คิดแล้วก็เจ็บใจตัวเองที่โง่โดนแฟนกับเพื่อนตัวเองสวมเขาให้ แต่ตอนนี้ฉันทำใจได้แล้วล่ะ
ทุกคนอาจจะไม่เชื่อ แต่ฉันพูดจริงๆนะ เพราะฉันจำคำสอนประจำครอบครัวฉันไว้ว่า
อย่าเสียใจให้ฉันคนที่ไม่เห็นคุณค่าเรา และ ตัดใจจากมันให้เร็ว แล้ว หาคนใหม่ที่ดีพร้อมสำหรับเราที่สามารถเติมเต็มเราได้ และที่สำคัญยังมีคนที่รักฉันและไม่ถึงฉันอยู่นั่นคือ พ่อกับแม่ ฉันไง
ฉันจึงตัดใจได้เมื่อนึกถึงคำสอนนั้น และพร้อมเดินไปข้างหน้าต่อไป
ความคิดเห็น