ห้องเก็บของจิปาถะของเนียๆ ◑ω◐

ลำดับตอนที่ #1 : ว่าด้วยความบราค่อนของตัวเอง =w=;;

          อะแฮ่ม!!! เรื่องนี้มันเริ่มต้นจากการที่ไปเจอรูปโปรเฟสของคนคนนึงเข้าซึ่งเค้าถ่ายแบบเอาหน้าแนบกับหมอนแล้วถ่ายมันเลยเห็นหน้าไม่หมด แต่ช่างเถอะเรื่องนั้นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือภาพนั้นมันคล้ายพี่เค้ามากแต่ไม่ใช่พี่เค้าหรอกนะ ซึ่งมันทำให้นึกถึงพี่ชายตัวเองขึ้นมา ซึ่งพี่ของเค้าไม่ใช่พี่แท้ๆหรอกเป็นลูกของลุงน่ะ ลุงมีลูกสองคนมีพี่ชายคนโตกับพี่ชายคนเล็กซึ่งคนที่พูดถึงนี้คือพี่ชายคนเล็ก พี่ชายน่ะนะทั้งเท่ทั้งเก่งทั้งใจดีสุดๆแต่ว่านะนี่ก็เป็นนิสัยของเมื่อก่อนล่ะนะ เพราะตอนนี้น่ะพี่ชายของเค้าอ่ะเป็นพวกเงียบๆนิ่งๆยิ้มยากดูเย็นชาสุดๆถึงจะใจดีกว่าเมื่อก่อนมากๆก็เถอะแต่เค้าก็ไม่ชอบอยู่ดี เค้าชอบตอนที่พี่ชายยิ้มง่ายขี้แกล้งเก่งเท่ใจดี(ถึงจะน้อยกว่านี้ก็เถอะ)ขี้งอนนิดหน่อยมากกว่า เมื่อก่อนตอนเด็กๆนะเค้าอยู่บ้านติดกับพี่ล่ะพอตอนเช้ากินข้าวเสร็จก็จะไปเล่นบ้านพี่ไปเล่นวิดิโอเกมกับพี่แล้วจากนั้นก็ไปปีนต้นไม้กับพี่ซึ่งบางครั้งนะก็จะมีพี่ชายที่อยู่ข้างบ้านอีกคนมาเล่นด้วย พอตอนกลางวันก็จะมาแยงขนมพี่กิน พีชายในตอนนั้นน่ารักมากๆเลยแหละ เวลาทะเลาะกันนะพี่ก็จะบอกว่างอนแล้วไม่เล่นด้วยแล้วจากนั้นพี่ก็จะหนีกลับบ้านจากนั้นซัก 10 นาทีพี่ก็จะทำเนียนหายงอนแล้วก็มาเล่นด้วยใหม่ หรือบางทีทีทะเลาะกันแล้วเค้างอนสุดท้ายแล้วต่อให้เค้าจะผิดหรือไม่ผิดพี่ก็จะเป็นฝ่ายง้อเค้าก่อนเสมอ น่ารักสุดๆไปเลยเนอะ >< เมื่อตอนเด็กๆเค้าติดพี่สุดๆไปเลยล่ะแต่พอซักป.1ก็ดันย้ายบ้านซะงั้นก็เลยไม่ค่อยได้เจอพี่อีกพี่ก็ค่อยๆเปลี่ยนไป เริ่มกลายเป็นพวกเงียบๆมากขึ้นๆ แต่ถึงอย่างนั้นเค้าก็ยังชอบพี่อยู่นะ O^O ยิ่งพอพี่อยู่ม.ปลายพี่ก็เริ่มเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงเวลาไปหาที่บ้านถ้าพี่อยู่บ้านก็จะอยู่ในห้องไม่ก็เล่นคอมถ้าพี่เล่นคมพอเค้าไปหาพี่ก็จะยกคอมให้แล้วก็ขึ้นห้องไปไม่ก็ไปหาเพื่อนแทน ถึงจะดีใจที่ได้เล่นคอมแต่ว่าเค้าก็อยากเล่นกับพี่เหมือนกันนะ พอพี่ขึ้นมหาลัยพี่ก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านเพราะมหาลัยที่พี่เรียนไม่มีปิดเทอมตอนเปิดเทอมปกติพี่ก็เรียนพอตอนช่วงที่มหาลัยอื่นปิดเทอมกันพี่ก็ไปฝึกงาน กลับบ้านเฉพาะวันสำคัญแถมพอกลับมาก็ขึ้นไปนอน ยิ่งพี่โขึ้นพี่ก็ยิ่งเงียบมากขึ้นดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น มากซะจนไม่กล้าคุยด้วยไม่กล้าแกล้งเหมือนเมื่อก่อน เมื่อตอนงานคืนู่เหย้าของรร.พี่ก็ไปร่วมตอนนั้นมันทั้งดีใจที่ได้เจอพี่แล้วก็ตื่นเต้นแถมกลัวพี่ด้วยเพราะพี่ดูเป็นผู้ใหญ่มากๆจนสุดท้ายก็ไม่กล้าชวนคุย จนสุดท้ายก็ได้คุยกันไม่กี่คำหลังจากนั้นพี่ก็ไปเที่ยวกับเพือนต่อ...
            เวลาเล่นเกมทายใจหรือกรอกแบบฟอร์มอะไรที่ไมเป็นทางการแล้วมีคำถามว่าเสป็คที่ชอบเป็นแบบไหนก็ชอบกรอกไปว่าผู้ชาย2D แต่ถึงจะูดอย่างงั้นลึกๆแล้วเสป็คของผู้ชายที่ชอบมันไม่ใช่ผู้ชาย2Dหรอกแต่ต้องเป็นผู้ชายแบบพี่ต่างหาก ต้องเท่แบบพี่ต้องเก่งต้องใจดีต้องน่ารักแบบพี่ มันยึดมั่นจนสุดท้ายก็ไม่มีคนที่เคยชอบเลย ที่มีก็แค่ปลื้ม ปลื้มคนคนนั้นตามเพื่อนหรือเพราะสาเหตุอื่นๆแตสุดท้ายมันก็แค่ปลื้มไม่มีใครที่เคยชอบเลยซักคน ความยึดมั่นแบบนี้นี่น่ากลัวเนอะถึงพี่ชายจะเปลี่ยนไปแค่ไหนจะดูน่ากลัวแค่ไหนแต่สุดท้ายหนูก็ชอบพี่อยู่ดี...


ไม่ต้องสนใจหรอกนะฮะก็แค่อยากบ่นอ่ะมันอัดอั้นนนนนนนนนนนนน >^<

Owen :D