คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 : นี่แหละ! R.U.A
(part : Aun)
"เออๆ แป๊บนึงใกล้ถึงแล้วโว้ยยย"
"ไม่ต้องมาจุ๊บ สยอง.. แค่นี้แหละ เออๆ"
ติ๊ด!
สวัสดีค่าา ท่านผู้อ่าน ^/\^ ฉัน "อัญชัน"หัวหน้าวง R.U.A มาต้อนรับเปิดซิงนิยาย เอาเป็นว่าถ้าคุณๆยังไม่อยากศูนย์เสียความเป็นผู้หญิงไป เวลาเจอหน้ากัน ห้ามจ้องหน้าเรานาน เพราะมันจะทำให้คุณกลายเป็นดี้ เป็นเลสไปโดยปริยาย โฮะๆ เค้าว่ากันอย่างนั้นน่ะ ว่ากันอย่างนั้น...
สำหรับวันนี้ฉันลงทุนไปถอยรถคูเปอร์มินิ สีเงินโฉบเฉี่ยว เพื่อไปงานปาร์ตี้อำลา 'พี่ปูเป้' สาวนักบริหารตัวฉกาจ เรียกได้ว่าวงฉันดังได้เพราะพี่เค้านะเนี่ย จนตอนนี้พี่เค้าก็กำลังโบกมือบ๊ายบายไปเรียนต่อที่เมืองนอก แล้วก็จะมีงานเลี้ยงต้อนรับผู้จัดการคนใหม่เข้ามา
โฮะๆ ป่านนี้ยัยฝนคงกำลังนั่งสวดภาวนาให้คนที่มาเป็นทอมหน้าหล่อๆสินะ กรั้กๆ
เอาล่ะ! กลับเข้าสู่ปัจจุบัน รถคูเปอร์มินิของฉันกำลังเลี้ยวเข้าตรงสถานที่งานจัดเลี้ยง ที่เป็นตรงสวนหย่อมหน้าบ้านธันย่า บ้านไอนี่น่ะถ้าเดินไม่ดีนะ หรือถ้าเป็นพวกเด๋อๆด๋าๆ
แบบฝนเนี่ยเข้าไปก็หลงกันพอดี เพราะมันคอดใหญ่บึ้ม ชนิดไร่องุ่นชิดซ้าย ตึกไบหยกชิดขวาตกสะพานไปเลยทีเดียว เป็นยังไงล่ะ เห็นความรวยของเพื่อนชั้นแล้วใช่มั้ย อยู่วงฉันโว้ยย วงฉัน!
"เจ็บแค้นนน เคืองโกรธ โทษช้านนนนน ยายยยยยยยยยยยยยย"
ทันทีที่รถคูเปอร์มินิสีเงินบาดใจวิ่งเข้างาน เสียงดนตรี(หรือเสียงโหยหวน?) เป็นเพลงจำเลยรักก็ดังขึ้น เอ่อ...สาวหล่อหูฝาด ใช่ๆ สาวหล่อต้องหูฝ๊าดดดด
เอี๊ยด!
ปึก!
"คุณหนูอัญคะ งานอยู่ข้างในค่ะ"
"อ้อ ค่ะๆ"
ฉันพยักหน้ารับให้แม่บ้านคนนั้นพอเป็นพิธี แล้วรีบวิ่งฉิวเข้างาน ขอร้องล่ะโว้ยยยจะทำอะไรนึกถึงหน้าบอสเท่ห์แอนด์สมาทคนนี้นิดนึง ( _ _;)
"อ่าน อ๊านนนนน มาแล้วว หยออออ ฮ่าๆๆๆๆ" >>> ฝน
"สุดหล่ออออ ขาาาาาา" >>> แพม
"เฮ้ย!! มองหน้าน่ะ อยากมีเรื่องเราะ!!" >>> ธันย่าา
"ยายอานน ยายบอสตกมานน" >>> เบสท์
"อานช๊านนนน มาช่วยกันน้อยย" >>> อาร์ต
ฝันไป..ฝันไป........ฝานปายยยยยยย TOT สาวหล่ออยากกรี๊ดดังๆ สภาพแต่ละคน ม่ายยยยยย
...ม่ายยยจริ๊งงงงงงงง
"เชิลคุณลงทานนนน บานชาาา เอิ๊กๆๆ >_<"
ยัยฝนวิ่งไปแย่งไมค์มาจากเบสท์ แล้วร้องเสียงแบบไม่เกรงใจหูผู้ฟัง T_T กระดูกค้อน ทั่ง โกลน รวนหมดแล้วโว้ยยยย!! นี่ถ้าเซลล์เส้นขนฉันหายนะ ฉันจะไปฆ่าแก๊
ตุ้บ!
เสื้อกั๊กสีชมพูพิงค์กี้หวานแหวว ถูกโยนลงพื้น ฉันรีบแหงนหน้าขึ้นมองหาต้นตอ เฮ้ย!!! O.,O
ยัยแพมมันกำลังเต้นเซ็กซี่ ม่ายๆๆๆๆ ช้านรับม่ายยด้ายยยยยยย คุณผู้อ่านกรุณาปิดตาค่ะ แล้วก็นั่นธันย่ามันกำลังจะอาลวาดโดยมีอาร์ตจับตัวไว้... เอาซี้ ขอให้พวกมันตกเวทีตายให้หมดเลย เหลือฉันกะอาร์ตสองตนพอ เฮอะ!
"เฮ้! อาร์ต ทำไมสภาพแต่ละคนเป็นงี้อ่ะ" ฉันเดินตรงเข้าไปถามอาร์ตที่แลดูมีสติดีที่สุด แหมกลิ่นละมุดโชยเชียว เหลือให้ฉันดื่มมั่งมั้ยเนี่ย?!
"เดี๋ยวค่อยเล่าได้มั้ยอ่า TOT แกช่วยขึ้นมาช่วยฉันล็อกตัวธันย่าก่อนได้มั้ยอ่า ไม่งั้นหน้าฉันจะมีสีบลูไดม่อนขึ้นแล้ว"
"ฮะ? อะไรนะ -_-?ฉันไม่ได้ยิน พูดดังๆดิ้" ก็ใครมันจะไปได้ยินล่ะโว้ยยย!! เสียงไอฝนมันดังตั้งแปดร้อยเดซิเบลอย่างนี้ "เอ้าฮาเฮฮา ชะชะช่า ชักช้าอยู่ไย ชะชะช่า >O<" ฝนมันเปลี่ยนเพลง
แย้ววพี่น้องงงงงงงงง สาวหล่อทนไม่ด้ายยยยยยยย ( ><)(>< )
"แก... ขึ้น... ขึ้นมาช่วยช้านนก๊อนนนนนนTTOTT"
"-_-?"
"ขึ้นม๊าาาา ขึ้นมาเซ่!! TTTOTTT"
"-_-^"
"โว้ยยยยยยยยยยยยยย!!!"
ตุ้บ!
"เย้ยยยย!! O[]O ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
อาร์ตทรยศฉัน มันปล่อยตัวธันย่ามาตรง 'หัว'ชั้น หัวช้านนนนนนนนนนนน
"โอ๊ย! หัวชั้น เพิ่งเซ็ตมาใหม่นะโว้ยยย"
"ก๋าๆ แกต้องตายย >o<///"
"อาร์ตแกตองช่วยชั้น"
"ชั้นปวดแขนมากอ่ะอัญ ไม่หวายแล่ว (._.)"
"แกทรยศช้านนน อ็ากกกกกกก อย่าดึงผ๊มมมมมมม"
"อัญ มามะมาร้องซักเพลง 'ดู๊ ยู แมรี่ มี๊' "
"ฝ๊นนน แกหยุดร้องก๊อนน หูช้านนหูช้านน T[]T"
"ยัยอ๊านน คราวก่อนแกมาด่านายมินของช้านนน"
ตุ้บ! พลั้ก! โป๊ก!
"เดี๋ยวเบสท์! ชั้นไม่เคย... อ้าก! โอ้ก!"
"อัญขา....-3-.."
"อย่ามาพิศวาสชั้นตอนนี้ยัยแพม! ช่วยยยย-ช้านนน-ด้วยยยยยย TTT[]TTT"
ตุ้บ! พลั่ก!
"ก๋าๆๆ"
"เจ็บแค้นเคืองโกรธ โอด โอด โอด...."
"อัญคะ อัญขาา <3"
"ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย T {} T"
พวกนี้ทรยศ มันจะก่อกบฎ! T^T พวกมันคงคิดว่าจะมาโค่นอำนาจช้านนนน โหดร้าย ป่าเถื่อน
ไม่ไหวแล้ว จะตายอยู่แล้ว เอ๊ะ! ไม่ได้ๆเดี๋ยวศพไม่หล่อ พวกนี้มันเมามากแล้วน้าา ตามความเป็นจริงมันควรเมาแล้วหลับเซ่
"ว้ายย น้องอัญคะ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?? O-o"
พี่ปูเป้เจ้าของงานวิ่งหน้าตั้งเข้ามาอย่างตกอกตกใจ หายพระเฮดไปไหนมาตั้งนานฮะพี่? สาวหล่อคนนี้จะตายแหล่ว Y^Y
"พี่ไม่ต้องพูดมากเลย ขึ้นไปบนเวทีหยิบไม่ตีกลองชุดให้หน่อย"
"เร็ว เร้ว คนหล่อจะตายแล้ววว"
"อ่ะจ้ะ นี่ๆ"
ขอโทษนะเพื่อนฝูงงงงงงง
โป๊กกก!
ฉันไล่ฟาดท้ายทอยรายตัว ให้มันหลับๆไปให้หมดเล้ยยยยยยย
"อาร์ต!"
"หือ?"
"ลากพวกนี้ไปที่่รถ"
"แกจะทำอะไรน่ะ จับพวกนี้ไปถ่วงน้ำหรอ?ม่ายยยยยยยยยยย >.<"
"เปล่า"
"ฮู้วว U_U"
"แต่จะจับแกแทน"
"T^T"
ปัจฉิมลิขิต เสื้อเชิ้ตและกางเกงยีนสุดเท่ห์ต้องเปรอะเปื้อนไปด้วยอ้วก -_-^ ทรงผมที่อุตส่าห์ไปเซ็ตมาอย่างดีต้องพังพินาศเพราะฝีมือธันย่า เจ็บปวดที่สุด ฮือๆขยุ้มลงมาด้ายยยย
แล้วตอนนี้งานปาร์ตี้ก็เป็นอันต้องเลิก จากคำให้การของอาร์ตบอกว่าพวกมันเล่นเกมส์กัน
ใครแพ้ปรับเหล้า ปัญญาอ่อนที่สุด!...แล้วกลายเป็นว่าฉันโดนพี่ปูเป้ดุยกใหญ่ แล้วพรุ่งนี้ก็คงต้องจัดงานอีกแต่เอาเล็กๆพอ เสื่อมเสียๆ
"อัญ..แกจะพาธันย่ามาด้วยทำไมอ่ะ ให้มันนอนที่บ้านมันก็ได้นี่" อาร์ตเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบของรถ
"ก็เดี๋ยวได้โดนปาปารัสซี่งัดภาพไปเขียนข่าวอีกอ่ะ"
"แล้วแกจะพาพวกมันไปไหนอ่ะ"
"ห้องซ้อม.."
"???"
"ห้องซ้อมแหละดีสุดแล้ว มีระบบป้องกันรับรองปลอดภัยต่อปาปารัสซี่"
"แล้วถ้ายังมีข่าวอ่ะ"
"ไม่ต้องห่วง ถ้ามีข่าวฉันก็บอกว่า 'พวกนี้ไม่ใช่วงชั้น' แค่นั้นเอง -_-^"
"T^T"
โอ้กกกก อ้วกกกกกกกก!
"ม๊ายยยยยยยยยยยยยย รถช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนน TT^TT"
ความคิดเห็น