คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : EP.19
"พร้อมเป็นอผมรึยั"
ผมเอ่ยถามเธอ้วยน้ำเสียแหบพร่า เพราะเริ่มรู้สึว่าไม่อยาทนแล้ว ผมลั่นไม่เป็นอันินอันนอนมาหลายวันแล้ว และเธอ็พยัหน้าแทนำอบ เพียเท่านั้นผม็น้อมรับำอนุา ้วยารไปที่ปุ่มลไบนหัวเียนเพานระเลื่อนเปิึ้น เธอมอมัน้วยแววาื่นเ้น ่อนะุหน้าับแผออผมอย่าเินอาย าว่าภาพเรือนายอผมที่ทาบทับบนเรือยายอเธอสะท้อนในระนเธออายที่ะมอมัน
"เรียมพร้อมแบบนี้ พาสาวมานอนูเพานบ่อยสิท่า"
"ูว์...อย่าบอใรเียว ว่าผมพาพี่มานอนูเพานในห้อนี้เป็นนแร"
"ริเหรอ?"
"ริ"
"แล้วน้อาล่ะ"
"ไม่เย และไม่ิะเอามา้วย"
พอผมยืนยันหนัแน่น เธอ็หลบสายาผมอย่าเินอาย ผมึเริ่มยับายถูไถลำแร่ไปับเนินเนื้อสาวอเธอเบาๆ
"อยาเ้าไปแล้วสิ หื้ม!"
ผม้มลุใบหน้าับลำอาวเนียน ่อนะถูไถมูโ่ไปามแอ่ีพรอเธอ้าๆ พลาเบียอแร่บบี้ับสอเ้าอวบทีู่ัน นนใ้ร่าเริ่มรวราเสียสั่นเรือ
"อื้อ! ุ...ุโ...อื้ม! "
ผมเลื้อยัวเลื่อนลมาามเนินเนื้อทั้ส่วนโ้ส่วนเว้า นมาหยุอยู่ที่ส่วนล่า ที่ถูเ้าัวหนีบแนบเสียนหาทาเ้าไม่ไ้ วามเินอายทำให้เธอทำัวไม่ถู นผม้อเป็นฝ่ายรุโยารับาเรียวลาออว้า เพื่อเปิทาให้ผมไ้เ้าหาไ้
"เฮือ! อื้อ!"
"ว้าอีนิสิ"
แม้ะเินอายแ่็ยอมทำัวว่า่าย ผมยิ้มริ่มอย่าอบใ ถ้าเธอว่า่ายอย่านี้แ่แร ผมับเธอไม่ัันเละอย่าที่ผ่านมา
"อื้อ! ุโ...มะ...ไม่ไ้นะ"
ร่าบาที่นอนนิ่แ่แร ถึับระ้นหนี เมื่อผมปาปลายลิ้นลาผ่านรอยแยเป็นทายาว ่อนะไปหยุอยู่ทีุ่ระสันลาาย พลาุนันปลายลิ้นมุเ้าไปแะเม็ทับทิมสีหวานอย่าแผ่วเบา ปาพร่ำบอไม่ไ้แ่สะโพับยย้ายามัหวะลลิ้น ยิ่ระย้ำุเิมรัวๆ เสียรวรา็ถี่รัวมาึ้นเท่านั้น วามเสียว่านทำเอาร่าบาน้ำหูน้ำาไหล เปล่เสียรัวนในฟัไม่ไ้ศัพท์ ับใวามไ้อย่าเียวว่าเสียว ผม็อบแล้สะ้วยสิ ยิ่ราัผมยิ่เร่รัว นเ้าัวเป็นฝ่ายทนไม่ไหว ปล่อยหยารัแระายอย่าลั้นไม่อยู่ ่อนะทิ้ัวลนอนหอบหายใอย่าน่าสสาร
"ุโอ่า...นบ้า! ฮือๆ"
เห็นเธออแเพราะเือบาใายผม็สสาร ึูื่มธารรัาายเธออย่าหม วามหวานละมุนาัวเธอไม่มีสิ่ใน่ารัเีย และผมไม่มีวามรู้สึนั่นเลย ลับันผมอยาูื่มเธอนานๆ ถ้าไม่ลัวว่าุหลาบามนั้นะ้ำเสีย่อน
"เหนื่อยเหรอรับ"
เธอเพียพยัหน้าทั้ที่ยันอนหอบไม่หาย
"แ่ผมยัไม่ไ้เ้าไปในัวพี่เลยนะรับ อืม!"
ผมระิบิใบหูสวย ถูไถมูไปามออหอมรุ่น วามแ็ึในัวผมำลัทำให้ผมเ็บร้าวและทรมา
"ไม่เหนื่อยเหรอะ"
"ผมยัไม่เริ่มเลย ะให้เหนื่อยไ้ไ ถ้าพี่เหนื่อย...็นอนนิ่ๆ เี๋ยวผมทำเอ"
"ะ...แ่ว่า...อ๊า! ุ...ุโ"
ผมเอื้อมมือไปับท่อนาย พลาถูไถไปับลีบบุปผาิสีแส ร่าบาที่ผมุบเริ่มบิเร่าราวับทรมาน มือเรียวเล็ำยำผ้าปูที่นอนนยับย่น เหมือนเธอะเริ่มทนับวาม้อารนี้ไม่ไหวแล้วเ่นัน ผมึถูไถปลายแร่ับลีบุหลาบามรัวๆ อย่าเอาใ นร่าบาผวาายไหวสะโพาม
"อ๊า! ุโา พี่ใะาแล้ว อย่าแล้พี่แบบนี้ อ๊า! "
"ั้นให้ผมเ้าไปในัวพี่นะรับ"
ผมเอื้อมมือไปเปิลิ้นับนหัวเีย เพื่อหยิบออนอมออมา้วยมือไม้ที่สั่นเทา ่อนะาบไว้้วยปา พลาับาเรียวอ้าออว้าอย่าเรียมพร้อม านั้น็ับอฟอยล์ที่าบอยู่ ีเอาอนอมที่บรรุอยู่้าในออมารอบลที่ปลายแร่และรูลามวามยาว พอเรียมพร้อมเสร็สรรพ ผม็ับมันยัเ้าไปใน่อสวาทสุเย้ายวนเ็มแร
"อึ! พะ...พี่..."
ทันทีที่ผมหลับหูหลับาสอมันเ้าไปเพียรึ่ ร่าอผม็ถึับโ้โ้ เมื่อภายในที่ผมสอส่วามให่โเ้าไป มันทั้เล็และแบ แถมยับีบอัลำายอผมแน่น นผ่านเ้าไปไม่ไ้ ผมเบิาโพลอย่าใและุนับสิ่ที่สัมผัสไ้ในอนนี้ ใบหน้าสวยมีน้ำาไหลรินลหาา มือเรียวบายึ้นมาปิปาัวเอเอาไว้ เพื่อไม่ให้ส่เสียที่แสถึวามเ็บปวทรมานออมา ภาพที่เธอ้อใบหน้าผม้วยร่าายที่สั่นเทา ทำให้ผมเ็บร้าวไปทั้หัวใ
"นะ...นี่พี่ยั...ิเหรอ?"
ความคิดเห็น