Ghost Online ก๊วนคนเพี้ยนปะทะผีป่วนเกม

ลำดับตอนที่ #7 : หน้าที่ 7 :บุกป่าโกส (พบเจอเพื่อนอีกแล้ว)

บทที่ 7 :บุกป่าโกส (พบเจอเพื่อนอีกแล้ว)

พวกมีนที่ได้เข้ามาในป่าแล้วก็เดินเที่ยวไปไล่ฆ่าสัตว์อสูรไปตามทางที่มีคนเคยบุกเบิกไว้

จนระดับเพิ่มขึ้นมามากแล้วก็เริ่มบุกเข้าไปที่เป็นรังของสัตว์อสูรจริง ติ๊ดๆๆ!!!! "จะมาเรียก

อะไรตอนนี้กันนะ คนกำลังจะตายแล้วนะเนี่ย" มิโกะพูดปัดแล้วหันไปปิดเสียงข้อความ

เข้าและรีบดื่มยาก่อนยกคทามากันกรงเล็บนกฮูกขาวที่บินมาโจมตีใส่เธอ



"หมอบเร็ว มิโกะ อัก!!"�158!�มีนวิ่งมาบังคมเขี้ยวของหมาป่าเทาที่เริ่มคลั่งแล้วให้มิโกะ

"ไม่เป็นไรนะมีน" มิโกะรีบสวดมนต์ให้มีนทำให้เลือดเพิ่มขึ้น 200! "อืม..ยังเหลืออีกนิด

แฮ่ะ กว่าจะเต็มหลอด แต่ก็ใช้ท่าพิเศษพอได้นะ เอาล่ะ ทักษะใหม่ดอกบัวโลหิต" มีนรีบ

เรียกใช่ทักษะใหม่ที่ผสมท่ากงจักรสะบั้นเศียรกับท่าบลัดโครว(กางเขนเลือด)ทันที ตูม!!!

586! เอ๋ง! เจ้าหมาร้องเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหายไป เหลือเพียงของที่ตกไว้ให้ "จะไป

ช่วยล่ะ บลัดโครว" มีนเรียกอีกทักษะมาใช้อีก คราวนี้ตัวดาบคู่เรืองแสงสีแดงกร่ำดุจสี

เลือดแล้วเธอก็พุ่งตรงไปฟันนกฮูกขาวตัวที่สู้กับมิโกะอยู่เป็นรอยกางเขนซึ่งทำให้มัน

ขยับตัวไม่ได้สักพัก แต่ก็พอสำหรับมิโกะแล้ว เธอได้เรียกคันธนูลายไม้สีขาวขึ้นง้างคอย

เตรียมยิงตั้งแต่ตอนที่มีนพุ่งเข้ามาฟันมันแล้ว "หนึ่งศรชำละบาป" เธอรีบเรียกใช้ทักษะ

ธนูของซิสเตอร์ก่อนจะเล็งแล้วปล่อยลูกศรรูปกางเขนที่อาบด้วยธาตุศักดิ์สิทธิ์ออกไป

เผด็จศึกมัน



หลังจากนั้นสองสาวก็มาช่วยหนุ่มๆทั้งสองคนที่สู้กับเสือโคร่งตัวใหญ่อยู่ "ใครเรียกนี่" มิ

โกะที่ว่างหลังปราบเจ้าเสือโคร่งตัวร้ายได้ก็เปิดดูข้อความลับ ซึ่งเธอพบว่าผู้ที่ส่งมาคือ

ทัพทิวา หรือชื่อในเกมอัคนี เพื่อนของเธออีกคน "ไงเธออยู่ที่ไหนนะ ฉันอยู่ที่ส่วนเริ่มต้น

ของป่าโกสนะ ว่างเมื่อไรก็ติดต่อมาด้วย รีบโทรหาดีกว่า" ว่าแล้วก็กดโทรหาอัคนีทันที

"มิโกะ อยู่ที่ไหนกัน ทำไมไม่รับสายอ่ะ" เสียงบ่นที่มาก่อนตัวเป็นเอกลักษณ์ของสาวห้าว

ผมแดงเพลิง ดวงตาสีฟ้าอมขาว�ในชุดนักรบเกราะเบาสีเงิน�นามอัคนีซึ่งเรียกเธอด้วยชื่อ

ในเกมอยู่ "ก็อยู่ที่ป่าโกสส่วนในนะ อ้าวฟลุ๊คก็มาด้วยเหรอ นี่ทางฉันก็เจอนิลด้วยล่ะ รีบ

มาหาเลยนะ" มิโกะพูดแล้วลากตัวมีนเข้ามาให้อัคนีเห็นด้วย "ไงรูบี้ ฟลุ๊ค ในเกมพวกเธอ

ชื่อไรอ่ะ ของเรามีนนะ�แบบ..จะได้แอดกันถูกอ่ะ" พูดจบมีนก็ทำตาเหลือกรีบเปิดไปแอด

ชื่อคนบ้างคนทันทีเพราะเพื่อนึกขึ้นได้ว่าลืมแอดน้องตัวเองไว้ในสมุดรายชื่อเพื่อนในเกม

โดยไม่ได้ฟังคนอื่นพูดอะไรเลย 'อย่าพึ่งบอกมีนเรื่องนั่นนะ' มาร์รีบส่งคำพูดไปทางจิตให้

คนอื่นๆยกเว้นมีนได้ยิน "ทำไมล่ะ" อัคนีถามด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคืองที่เห็นมีน(นิล)อยู่ด้วย

"เอาน่าไว้จะเล่าให้ฟังที่หลัง ว่าแต่ในเกมฟลุ๊คใช้ชื่อว่าอะไรน่ะ" มิโกะพูดแล้วกดส่งข้อ

ความลับไปให้อัคนี "นี่มันนิลลืมมันไปแล้วงั้นเหรอ เฮ้อเอาเถอะตอนนั้นฉันเองก็มีส่วนผิด

ด้วยล่ะ" อัคนีพูดแล้วยิ้มเศร้าๆ



"ไม่ใช่ความผิดของใครคนเดียวหรอก ทุกคนนั้นแหละ ที่จริงถ้าไม่ได้นิลช่วยไว้ล่ะก็ คาที

เรียก็คงจะตาบอดสนิทไปอีกนานเลยล่ะ แล้วก็ฉันชื่อคีตะจ๊ะ" สาวน้อยผมม่วงแบบไวโอ

เล็ตทรงสัปปะรดพูดขึ้นมาอีกทีหนึ่ง "ว่าแต่พวกเธอคุยเรื่องไรอยู่อ่ะ จะมาร่วมตะลุยป่า

กันไหม อ๋อ นี่ภูติในอาณัติของฉันเอง ยามิกับคิระจ้า" มีนที่กลับมาโผล่กลางวงสนทนา

ได้ลากตัวชายอีกสองคนตามมาด้วย "ยินดีที่ได้รู้จักครับ/เพื่อนท่านมีม่าร์อีกแล้วเหรอ"

ยามิกับคิระพูดพร้อมกันแต่ความหมายต่างกันมาก "อือ เดี๋ยวถึงแล้วรอสักสองสามนาที

นะ อ่ะ! คีตะ อ้าก!" ฟุบ!�ตี๊ด! ยังไม่ทันที่หน้าจอจะดับลง พวกมีนก็เห็นคีตะกับอัคนีโดน

ทำร้ายโดยต้นไม้ปีศาจ "รีบไปตามหากันเถอะ" มีนรีบวิ่งออกไปหา ซึ่งทุกคนก็แยกย้าย

หันไปคนละทางด้วย�สักพักก็มีเสียงของคิระดังขึ้นมา "ย้าก!อัก!กะ...แก" พอมีนรีบวิ่ง

ตามมาก็เห็นคิระกำลังสู้กับต้นไม้สองต้นที่อุ้มตัวเพื่อนของเธอไว้ทั้งสองคน 'ช่วยไม่ได้


คงต้องทิ้งไว้คนหนึ่งล่ะนะ เอาเป็นคนผมแดงล่ะกัน' มีเสียงดังมาจากที่ไหนสักแห่งก้อง

กังวานไปทั่วแล้วพื้นบริเวณนั่นก็เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลแก่พร้อมกับที่ต้นไม้ที่อุ้มตัวอัคนีอยู่

โยนเธอมา ทำให้มีนกับมิโกะรีบไปรับ ส่วนยามิที่จะตามต้นไม้อีกต้นไปก็โดนฝูงเถาวัลย์

เล่นงานแล้วก็มีกลีบดอกไม้หลากหลายพัดปลิ้วไปมาจนทำให้พวกมีนคลาดสายตาไป

จากต้นไม้ที่พาคีตะไปจนได้



หลังจากนั้นมิโกะก็เจอกระดาษโน้ตติดไว้ที่เกราะของอัคนี 'จงมาตามหานางที่ส่วนกลาง

ของป่านี้ผู้เดียวซะไม่งั้น นางตายแน่นอน ว่าที่นุราฮิเฮียงน้อยเอ๋ย เวลามีถึงยามจันทรา

ทรงกลดคืนนี้เท่านั้น หลังจากนั้นนางจะต้องถูกบูชายัญให้ผู้เฒ่าแห่งป่าไม้ เอลโด จงรีบ

มาล่ะ แล้วข้าจะให้ผู้นำทางไปรับ' "ท่านมีม่าร์อย่าพึ่งไปเลยครับ เดี๋ยวอาจเป็นกับดักก็ได้

นะครับ" ยามิรีบขัดก่อนที่มีนจะตัดสินใจแต่ว่าเธอกลับพูดว่า "ฉันจะไปไม่ว่าใครจะว่ายัง

ไง�เพราะงั้นอย่าห้ามเลยนะยามิ แล้วก็ทุกคนรีบออกจากป่านี้ก่อนจะมืดล่ะ�ในนามของ

นายเจ้ามีม่าร์�จงทำตามคำสั่งซะ�เนโกะคิระ ซึจิกิโมริยามิ จงพาทุกคนที่อยู่ในป่านี้ออก

ไปให้หมดและใช้ทุกวิธีก่อนเที่ยงคืนห้ามให้ใครตามฉันมานะอีกอย่างจงปกป้องมิโกะกับ

อัคนีด้วยล่ะ จงน้อมรับคำสั่งนี้ด้วยชีวิตซะ เหล่าภูติในอาณัติของข้า"�วงเวทย์สีโลหิตผสม

ม่วงกร่ำ�เส้นผมที่ปลิ้วต้านลมดูราวกับเปล่งประกายแสงแห่งความตาย ดวงตาที่เปลี่ยนสี

แสดงให้เห็นว่าผู้ออกคำสั่งนี้คือ มาร์ ที่มาแทนมีนแล้ว ภูติทั้งสองรีบคุกเข่ารับคำสั่งเธอ

ในบัดดล "ขอรับ" แล้วคิระก็อุ้มตัวอัคนีที่สลบอยู่พร้อมพยุงมิโกะที่ขาแพลงตอนที่ล้มไป

หลังจากรับตัวอัคนีมา "เดี๋ยวถ้าจะให้พวกเราออกไป แล้วเธอล่ะคีตะด้วย พวกเธอต้อง

มาด้วยนะ ไม่งั้นฉันก็ยังไม่ไป ตอนนี้เพื่อห้าโมงเย็น ต่อให้ถึงห้าทุ่มแล้วก็ยังออกมาได้

อย่างน้อยให้ฉันรอเธอที่นี้ หรือไม่ก็สุดที่เขาให้เข้าได้ของฉันก็ได้ถ้ายังไงฉันก็จะไม่เข้า

ไป แล้วก็จะไม่อยู่เกินนั่นเด็ดขาดเลยนะ ขอร้องล่ะมาร์" มิโกะที่ถูกพยุงหันกลับมาพูดกับ

มาร์ "อืม..ฉันด้วยนะ มีนเอ่อ..ตอนนี้มาร์สินะ ฉันยังไว้อยู่นะ" อัคนีที่ฟื้นรีบพูดอย่างเบลอๆ



"ท่านมีม่าร์ครับ จะให้พวกผมทำอย่างไรดีครับ" ยามิถามมาร์ที่เริ่มเดินเข้าไปในป่าแล้ว

"ฉันบอกว่าให้พวกนายทั้งสองคนลากตัวทุกคนออกไปนอกป่าก่อนเที่ยงคืน แล้วก็ให้

พวกนายคุ้มกันพวกเธอสองคนเท่านั้น อย่างอื่นไปคิดเอาเองสิ" มาร์พูดไปเดินไป "งั้นก็คิ

ระพาพวกเธอไปกับท่านมีม่าร์แต่ออกมาก่อนเที่ยงคืน แล้วก็ห้ามล้ำเขตก็พอ ส่วนผมก็

ลากคนอื่นๆออกไปก่อน ท่านมีม่าร์ห้ามตามแต่ให้ไปด้วยได้นะ ใช่มั้ยครับท่านมีม่าร์" ยา

มิเอ่ยถามมาร์ตามที่เขาถอดความหมายของมันออกมาได้ "ตามที่สั่งไปนอกจากนั้นอยู่

ในดุลพินิจของพวกนายแล้ว" เธอตอบกลับมาเรียบๆ แต่ก็ทำให้คนที่รู้จักดีอย่างมิโกะกับ

อัคนียิ้มออกมา 'เหมือนเดิมจริงๆเลยนะ นิล' อัคนีคิดแล้วแอบหัวเราะในใจ "ห้ามมา

นินทาฉันในใจด้วยล่ะ อัคนี" มาร์หันกลับมาบ่นต่อไปพร้อมหยุดรอเพื่อนๆ "งั้นผมขอตัว

ครับ" ยามิว่าแล้วพุ่งตัวออกไปเขตป่ารอบนอก "งั้นก็เหรอฉันคนเดียวเหรอเนี่ย ให้ดูตั้ง

สองคนก็คงไม่ดีเท่าไรแฮ่ะ งั้นวิชาแยกร่างมาร" คิระวางตัวอัคนีลงก่อนใช้วิธีแยกร่างมา

ช่วยอุ้มอัคนีและพยุงตัวมิโกะอีกครั้ง "สะดวกดีนะ" มาร์ว่าแล้วเริ่มออกเดิน แต่คิระรู้สึกว่า

ตัวเขาเองกำลังจะโชคร้ายที่ใช้ท่าโดยที่มาร์เห็น 'ถ้าท่านมีม่าร์อีกคนเห็นคงจะสบายกว่า

นี้นะเรา ไม่น่าเลย' "อย่านินทาฉันในใจ" มาร์บอกทำเอาทั้งคิระและอัคนีสะดุ้งเฮือกเลย

"ว่าไปนั่น แต่ถ้ามีนะฉันจะหาวิธีแกล้งให้ดู" มาร์ขู่เพิ่มอีกทำเอาคิระกับอัคนีถอนหายใจ

เฮ้อ เกือบนึกว่ามาร์อ่านใจได้ (แต่ว่ามิโกะอ่านได้นะด้วยทักษะอาชีพ)



--------------------------------------------------------------------------------------------------------
พวกเราได้ข้อสรุปแล้วว่าจะพลัดกันมาคุยกับนักอ่านที่น่ารักทั้งหลายคนล่ตอนนะค่ะ
เพราะฉะนั้นตอนนี้ แม่มด จึงมาไขข้องใจนะค่ะ
สาเหตุที่มาร์พูดตรงใจดำของคิระกับอัคนีเพราะดูสีหน้าทั้งสองคนนะค่ะ
ส่วนเรื่องทักษะใหม่วิธีได้คือ พูดชื่อท่าที่ตั้งเองแล้วใช้ท่านั้น เช่นท่าดอกบัวโลหิตก็คือการกระโดดหมุนตัวพุ่งไปฟันเป็นรูปกางเขนไขว้ให้เลือดสาดเป็นวงดอกบัวที่อะไรที่อยู่ด้านหลังเช่นผนังค่ะ แต่ว่าถ้ามีโอกาสไม่ถึง0.1%ที่จะเกิดท่าไม่ได้ก็จะไม่มีชื่อท่านั้นนะค่ะ หมายความว่าถ้าเราทำโอกาสทำท่าได้แค่0.1%ถึง3%ก็อาจเกิดท่าจริงๆได้ยาก แต่ก็สามารถใช้ท่านี้ได้ค่ะ
ส่วนท่าอ่านใจหรือถ้าที่เกี่ยวกับอะไรที่ดูไม่ธรรมดา ได้จากอาชีพ เผ่า และเควสหรือผู้เล่นที่มาสอนให้อะไรอย่างนี้ค่ะ
ปล.เมื่อวานอัพได้แค่ครึ่งเดียวแต่ไม่ได้บอกขอโทษด้วยค่ะ ส่วนคนเขียนนอนเดี้ยงอยู่ร.พ.ค่ะเพราะโดนลูกหลง

ขอบพระคุณที่เข้ามาอ่านค่า

by แม่มดกระหายเลือด~เน้อ~จ้า~

รูบี้(นอกเกม&ในเกม) ผมสั้นกว่าที่เห็นนะ ตาออกสีฟ้ามากกว่านอกเกม
�

ฟลุ๊ค(นอกเกม) ตาสีเขียวอ่อนแกมเหลือง


คีตะผมม่วงแบบไวโอเล็ตทรงสัปปะรดและตาสีน้ำตาลเข้มค่ะ