ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : หน้าที่ 4 :เมืองเริ่มต้นกับการขายของและเพื่อนเก่า(กึก)
บทที่ 4 :เมืองเริ่มต้นกับการขายของและเพื่อนเก่า(กึก)
"นี่มาร์เราลืมอะไรไปรึป่าวนะ" มีนที่กำลังเช็คของที่ได้มาจากการฆ่าสัตว์อสูรอื่นๆถามมา
ร์ 'รู้สิว่าเธอลืมคิระไง ตอนนี้คงเหลือแต่ซากแล้วมั้ง' มาร์ตอบอย่างเฉื่อยชา "แย่แล้ว
รีบกลับไปหาก่อนเถอะ เดี๋ยวมืดแล้วจะมีอันตรายอีก ยามิ ไปที่ห้องของนาย เอ่อ...เหลือ
แต่กองหินแล้วนี่ ยังไงก็รีบกลับไปช่วยคิระก่อนล่ะกัน" มีนรีบลากยามิกลับไปที่(ซาก)
ห้องที่ยามิเคยอยู่ และคิระยังถูกกองหินทับอยู่ใกล้ๆกัน
"ท่านมีม่าร์~~~ ช่วยแมวน้อยตรงนี้ด้วยคร้าบ~~~ หนักอ่า หลังจะหักแย้ว เมี้ยว~" เสียง
ที่ดังขึ้นมาจากซากสีดำๆเทาๆใต้กองหินตะโกนไปมาจนมีนไปถึง และช่วย(กระชาก ลาก
ถู เอ๋ย ดึง)ออกมาแล้วส่งน้ำยาฟื้นเลือดไปให้แทน 'มีใครรู้วิธีออกจากที่นี้บ้าง ชุดพวก
เราเปื้อนไปหมดแล้วนะ ไปหาเสื้อผ้าใหม่กัน' มาร์บอก "ผมก็เริ่มหิวแล้วนะครับ แล้วก็
ทางออกเนี่ย มันมีอยู่ในแผนที่ไม่ใช่เหรอครับ ท่านมีม่าร์" ยามิพูดออกมาบ้าง
เมื่อได้ฟังมีนก็เริ่มคุ้ยกองของที่ได้มาจากสัตว์อสูรอีกครั้งพร้อมมาร์ที่บอกอีกว่า 'ไม่มีอ่ะ
ยัยผู้เล่นพิเศษนั่นลืมให้มาแน่เลย แต่จำได้ว่า ตอนที่เราไปเชือดเจ้านกสีฟ้ามันตกของที่
ดูคล้ายๆแผ่นกระดาษมาให้ด้วยนี่ เจอไหมมีน' "เจอแล้ว แผนที่ไปเมืองเริ่มต้นรอดไปที
เฮ้อ~ ไม่ต้องอยู่กลางป่าแล้ว" มีนวางแผนที่ให้อีกสองคน(ตน)ดูอย่างทั่วถึง
"ทางที่ดีเราควรรอให้เช้าก่อนค่อยออกเดินทางดีกว่านะ ท่านมีม่าร์" คิระบอก "ใช่ๆเพราะ
ยามกลางคืนสัตว์อสูรจะเก่งขึ้นมาก อีกอย่างนะครับ ท่านมีม่าร์ยังไม่ต้องรีบเก็บค่า
ประสบการณ์ก็ได้เพราะท่านยังเลื่อนระดับไม่ได้จนกว่าจะได้ปลดผนึกอาชีพหลัก แล้วก็
เรื่องช่วยหลานสาวของท่าน แค่พวกผมก็เกินพอแล้วล่ะครับ" ยามิรีบพูดสนับสนุน "งั้น
กินข้าวกันก่อนนะ มีเนื้อที่ได้จากสัตว์อสูรด้วย ฉันแล่มาเพื่อทุกคนเลย มาย่างไฟแล้วกิน
กันเถอะ" มีนหยิบกิ่งไม้มาเสียบเนื้อไปย่างที่กองไฟซึ่งคิระเป็นคนจุดขึ้นมา หลังจากนั้น
ทั้งสามก็พลัดกันเฝ้ายามเป็นช่วงๆไป "แต่ว่าทั้งสองคนปกปิดพลังซะ ไม่งั้นสัตว์อสูรตัว
อื่นก็หนีหายไปกันหมดเลยอ่ะนะ" มีนสั่งทันทีเมื่อเห็นกระต่ายที่วิ่งผ่านมาชะงัก และวิ่ง
หนีไป 'อดกินสตูว์กระต่ายเลยอ่ะ' มาร์ว่าแล้วบ่นต่ออีกสักพัก
###############################################################
ในห้องของประธานบริษัทเกม Ghost Online หรือชื่อเล่นเกมผี
"มีอะไรเหรอคุณหัวหน้าแผนกGM" ชายที่ดูจะเลยวัยกลางคนยืนหันหลังให้หัวหน้าGM
พร้อมถามอย่างใจเย็น "ตอนนี้มีผู้เล่นที่น่าจะปิดเกมได้โผล่ออกมาแล้วครับ หากมันเป็น
ไปตามการคำนวณ เกมคงจบลงหลังสงครามชิงหลักศิลาที่กำลังจะมาถึงในอีก1เดือน
ตามเวลาโลกจริง ประมาณหนึ่งปีในเกมแน่นอนครับ เพราะพวกนั้น เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว
แต่ยังไงเราก็ไม่ควรฝากภาระที่หนักหนาไว้ที่เธอคนนั้นคนเดียวเลยนะครับ ท่านประธาน"
หัวหน้าGMรีบรายงานข่าวคราวนี้ต่อชายตรงหน้าทันที "ฉันรู้อยู้แล้วล่ะถึงให้ตาลูกชาย
สุดรักสุดหวงของภรรยาเก่าที่เปรียบเสมอเครื่องแทนใจของฉันให้ไปช่วยดูแลเชี่ยวล่ะนะ
นายไม่ต้องห่วงหรอก"
"หรือว่าอสูรวัวคือ....แต่ว่าจะดีเหรอครับทั้งท่านอามิเองก็ยื่นมือเข้าช่วยแล้ว และยิ่งได้
ท่านซาฟีน่าคอยติดตามอีก รึว่าท่านคิดจะเผด็จศึกพวกนั้นเลยน่ะครับ" หัวหน้าGMเผลอ
ตวาดไป "จู่ๆจะให้ทำงานนี้แค่อามิคงไม่ไว้หรอก แต่เธอคนนั้นนะเป็นคนสำคัญของเจ้า
ลูกชายเซฟีน่าเพราะงั้นเจ้านั่นถึงได้ยอมทำงานนี้ไงล่ะ แล้วก็อย่าลืมเตรียมการแบ็คอัพ
ไว้เผื่อด้วยล่ะ อ๋อ!แล้วต่อสายท่านประธานบริษัทแคทเทียร่าและผู้อำนวยการโรง
พยาบาลธนารัตน์ให้ด้วยล่ะ เราดันได้ลูกสาวของมิสเตอร์และมิสซิสแคทช่ามาก็ต้องเทคแคร์
เธอหน่อยสิ ในฐานะผู้เล่นและอาจจะเป็นลูกสะใภ้ในอนาคตก็ได้นะ ขอบใจที่คอยช่วย
ติดตามข่าวล่ะ แล้วอีกอย่างจับตาดูฝ่ายประชาสัมพันธ์ด้วย ดูท่าข่าวที่หลุดไปจะเป็น
เพราะฝ่ายนั้นนะ" ชายผู้เป็นประธานบริษัทกล่าวพลางหัวเราะเบาๆที่เห็นว่าทุกสิ่งใกล้จะ
เข้าที่เข้าทางที่เขาเคยคิดไว้แล้ว "แม้จะไม่ดีที่สุด แต่ก็ดีสำหรับทุกคนก็พอแล้ว....มั้ง?"
เสียงของใครบ้างคนที่หลบในเงามืดของห้องพูดขึ้นมาก่อนแอบเดินตามหัวหน้าGMออก
ไปจากห้องนั่นเสียก่อนที่ใครจะรู้ว่าประธานคุยกับคนอื่นก่อนที่หัวหน้าGMจะเข้าไป
รายงานข่าวให้เขาฟัง
################################################################
"นี่ๆพวกนายก็เป็นผู้เล่นพิเศษที่รับบทบอสต่างๆใช่ม่ะ แล้วบอกตัวจริงกับผู้เล่นคนอื่นได้
ป่ะ" มีนถามคำถามนี่มาตั้งแต่ชั่วโมงที่แล้วแต่ก็ยังไม่มีใครตอบเลย "โอ้ย! เงียบก่อนได้
มั้ย ถ้าว่างนักก็มาดูแผนที่บ้างสิ หลงมาตั้งสองสามชั่วโมงแล้วนะ ท่านมีม่าร์" คิระเริ่ม
โวยวายแล้วเพราะเดินจนเหนื่อย "ไม่ต้องหรอกครับท่านมีม่าร์ คิระคุงแค่พูดประชดใช่มั้ย
ล่ะ" ยามิรีบพูดขัดทันทีเมื่อเห็นมีนทำท่าจะไปดูแผนที่จริงๆ
ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ชั่วโมงก่อน ที่หน้าถ้ำ(ที่พังแล้ว)
"นี่ๆฉันขอนำนะ" มีนพูดขึ้นมาก่อนหยิบแผนที่มาดูแล้วรีบเดินไป 'เดี๋ยว ให้คนอื่นนำเถอะ
นะ ทั้งฉันกับเธอมันหลงทิศประจำเลยนะ' มาร์รีบห้าม "ไม่เป็นไรหรอกครับถือว่าเดินเล่น
สักพักก็ได้นะ เพราะถ้าไปด้วยกันแล้วหลงก็กลับมาที่เดิมได้ พวกผมอาศัยอยู่ที่นี้ย่อมรู้
ทางดีอยู่แล้วล่ะครับ ท่านมีม่าร์" ยามิพูดแล้วช่วยแบกกระเป๋าไปคนละใบกับคิระ
แต่แล้วทั้งสองก็รู้ว่าคิดผิดเพราะคุณเธอมีนนั่นมีทักษะหรือสกิลนักหลงทางมารึไงก็ไม่รู้
เดินมาได้แค่ชั่วโมงหนึ่งก็เจอมังกรน้ำซัดกลิ้งตกน้ำตกลงไปใต้ถ้ำตะขาบจนทั้งยามิและ
คิระได้LV153,47 มาตามลำดับ ส่วนมีนกับมาร์ได้ทักษะใหม่สามอย่าง คือ ทักษะหลง
ทิศ LV MAX (แน่ยิ่งกว่าแช่แป้งตกน้ำอยู่ดีๆ เจอถ้ำตะขาบใต้น้ำซะงั้น ทั้งๆที่พวกมันน่า
จะไม่มีเลยแท้ๆนะ) ทักษะคลื่นเสียงกรีดร้อง LV 3 (เจอผีเสื้อกลางคืนยักษ์ถึงกรี๊ด แถม
ยังทำให้เกิดสถานะมึนสุดขั้ว คือโจมตีมั้วใส่ทุกอย่าง 5 นาที) และทักษะพิษโลกันต์ LV
2 (จับตะขาบมารีดพิษ แล้วเอาพิษใส่ขวดยาเปล่า ซึ่งให้คิระดื่มไปก่อนจะหายไปและปา
เต็มแรงใส่พวกตะขาบคืน)
//ผู้เล่น มีน ได้ทำการปลุกนางพญาตะขาบยักษ์ ระดับ 30 คลาส 2 มาค่ะขอแนะนำให้หนีระดับห่างเกินไปค่ะ\\
แล้วทั้งสามก็พบตะขาบตัวใหญ่เท่าถ้ำ สีเขียวคล้ำตั้งท่าจะกัดแล้ว แต่ไม่ทันไรทั้งสามก็
ซัดมันจนหมอบแล้วเดินทะลุถ้ำออกไปเจอป่าสีขาวโพล้ไปหมด "ที่นี่มัน" "ที่ไหนกัน" ยา
มิและคิระตะโกนลั่น "รีบไปกันต่อเถอะ ทางนี้" มีนวิ่งนำไปจนทั้งสองรีบวิ่งตาม ซึ่งมันก็
ไปยังศาลาแปลกๆและมีนก็หันกลับไปเดินอีกทางจนมาถึงที่ที่ตอนนี้ยามิและคิระยืนดู
แผนที่อยู่ "เอ่อ...ขอโทษนะค่ะ พวกคุณกำลังหาอะไรอยู่เหรอค่ะ บอสรึป่าวค่ะ" สาวน้อย
ผู้บอบบางถามขึ้นมา "ค่ะ คือว่าคุณคือ..." "มุกดาลิน ชื่อในเกม มิโกะค่ะ มีอะไรให้ช่วย
ไหมค่ะ" เธอคนนั้นถาม "มุกน้อย ใช่เธอสินะ ฉันเอง นิลกาฬไง" มีนถามทันที "ค่ะ นิลนี่
เองมิน่าล่ะ หลงทางอีกแล้วละสิ ไปไหนล่ะเดี๋ยวพาไปส่ง" มิโกะยิ้มให้แล้วเอ่ยชวนมีนไป
"เพื่อนท่านมีม่าร์เหรอครับ" ยามิถาม "อือ เพื่อนเก่านะ อ๋อนี่ยามิคุงกับคิระนะ เราจะไปที่
เมืองเริ่มต้นจ้า แล้วในเกมฉันกะมาร์ชื่อมีนกะมาร์นะ" มีนพูดไปโดยที่สีหน้าของมิโกะ
แปลกไปเมื่อได้ยินชื่อมาร์ "งะ..งั้นแล้วมิโกะ มิวแล้วก้อ...แองโกล มัวร์ล่ะ" มิโกะหมุนตัว
หันมาถามมีนอย่างดุดันที่สุดที่สาวน้อยผู้เรียบร้อยจะทำได้ "เธอพูดถึงอะไรเหรอ มิโกะ"
มีนตอบอย่างซื่อๆ ตี๊ด! ข้อความลับจ้า! มิโกะได้ยินเลยเรียกข้อความมาดู 'นี่มาร์นะ มีนน่ะ
สูญเสียความทรงจำของบุคคลิกอื่นนอกจากฉันไปเผื่อปิดผนึกมัวร์ไว้ อย่าพูดถึงเธอให้
มีนได้ยินอีกนะ ฉันขอร้อง' "เอ่อ...ไม่มีอะไรหรอก รีบไปกันเถอะมีน" มิโกะรีบเปลี่ยนสี
หน้ามายิ้มแย้มตามเดิม
ผ่านไป 1 ชั่วโมง หน้าเมืองเริ่มต้น
ทั้งสี่ได้เดินทางมาถึงแล้วมีนก็โดนมิโกะลากไปคุยเรื่องยามิและคิระ แล้วก็ไปเช็คอินที่
โรงแรม(ใช้สำหรับพักผ่อน) หลังจากนั้นสาวๆก็ไปเดินช็อปปิ้งและมีนก็ชวนทุกคนมาตั้ง
ร้านแผงเห่ขายของ "โห้ มีนมีคทาธาตุแสงด้วยเหรอ ระดับตั้ง 3 เชี่ยว ขอซื้อต่อนะ น้า
~~" มิโกะขออย่างน่ารัก(เหมือนแมว) "ได้สิ แต่ไม่ต่ำกว่า 380s นะ ขนาดระดับ 2 ยัง
500s นี่ฉันลดให้แล้วนะ ว่าแต่เธออาชีพไรอ่ะ เผ่าแล้วก็LVด้วย บอกมาเดี๋ยวลดให้เหลือ
350s นะ" มีนบอกราคาที่ดูดีแล้วสำหรับคทาดีๆนี่ "อาชีพ ซิสเตอร์ ค่า เผ่านางฟ้า อาชีพ
ลับ เผ่าก็ลับ แล้วก็LV 42 จ้า" มิโกะว่าแล้วยัดเงินใส่มีน(ยังกับยัดเงินใต้โต๊ะ(สินบน)แนะ)
พร้อมดึงคทาไปเลย "นี่อย่างเห็นชุดซิสเตอร์ไหม เดี๋ยวจะใส่ให้ดู" มิโกะที่อารมณ์ดีพูด
แล้วออกคำสั่งเปลี่ยนชุดเลยทันที
"สวยไหม" มิโกะในชุดแม่ชีเทเรซ่าสีขาวล้วน ผมยาวมัดเป็นมวยสีน้ำตาลอ่อน ตาสีฟ้าใส
และปีกสีขาวคู่ใหญ่ที่บังหน้าร้านของมีน "สวย แต่หลบดิคนจะขายของ ไปอยู่กับพวกนั่น
ก่อน" พวกนั่นที่มีนพูดหมายถึง ยามิกับคิระที่ยืนหลบแดดอยู่ใต้ต้นไม้กลางจัตุรัสข้างน้ำพุ
"จ้าๆ" มิโกะว่าแล้วก็เดินหงอยๆไป
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
สนุกไหมค่า นี่เริ่มเผยทั้งอดีตของนิลลี่และความลับของท่านประธานล่ะน้า~~ โอ๊ ใกล้เวลาเปลี่ยนแพทช์เพื่อเตรียมรับมือสงครามล่ะ อย่างนี้นิลลี่จะช่วยหลานรักนิกซี่ทันไหมนะ เชิญติดตามต่อเลย
ปล. แม่มดขอลาหยุดให้บลัดดี้มาคุยตรงนี้แทนให้สักพักน้า~ (แต่ก็ไม่หยุดรักเธอ เอ๋ยไม่หยุดอัพนิยายเรื่องนี้นะค่ะ)
By BlOoDy ^v^
มิโกะ ผมสีน้ำตาลส่วนตาสีฟ้าค้า และคุณกระต่ายที่มาจากนรกโวลเปอทิงเกอ(ร่างกระต่ายน้อย)
และมุกดาลินค้า ตาสีอิฐแดง ผมสีเบสนะค่ะ
และมุกดาลินค้า ตาสีอิฐแดง ผมสีเบสนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น