ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ของขวัญแก่โลกจากพระเจ้า
ของขวัญแก่โลกจากพระเจ้า
�
"นี่!!เนมิดะห้ามเทนะ" สาวผมทองรีบตะโกนห้ามเพื่อนสาวที่กำลังผสมสารเคมีแปลกๆโดยไม่สนใจสิ่งที่อาจารย์ได้สอนเลย "อ่า...มีไรเหรอนุชากิ เธอตะโกนทำไมกันเดี๋ยวถ้าตกใจจะทำให้ระเบิดได้เลยรู้ไหม" เนมิดะเตือนกลับ
"โธ่...นั่นก็ถูกแต่ว่า เธอทำระเบิดอะไรกันเนี่ย อาจารย์อิคุมะสั่งให้ทำระเบิดพริกป้องกันตัวเท่านั่นนะ นี่เธอผสมอะไรอยู่ห๊ะ!" นุชากิถามเพื่อนอย่างหงุดหงิดที่เห็นแล้วว่าสหายตนเผลอเหม่อจนทำระเบิดแปลกๆมาแทนอีกแล้ว
"เอ่อ..." ตาสีนิลของสาวผมแดงเริ่มจ้องสารเคมีในบีกเกอร์ที่เธอถืออยู่ "ก็..เป็นกรดไนตริก 57%�กับ ซัลฟิวริค 43% น่ะสิ" พอสิ้นน้ำเสียงเนิบๆแล้ว เนมิดะก็พึ่งหันไปเห็นบีกเกอร์อีกอันที่ผสมเสร็จแล้ววางอยู่บนโต๊ะโดยสาวผมทองชี้ไปที่มันพร้อมอธิบายส่วนผสมอีกรอบ "มีกรดซัลฟิวริค 76%�กับ กรดไนตริก 23%�และ น้ำ 1% ผสมกันอยู่ด้วย เธอจะทำระเบิด TNT เหรอไงกันยัยจอมเหม่อเนมิดะ"
หลังจากโดนเพื่อนโวยอาจารย์สาว(ไม่)แท้ก็เดินมาหาทั้งคู่ในทันใด "เดมโมร่าจ๊ะ เธอช่วยเลิกเหม่อลอยมาผสมอะไรแปลกๆในห้องทีนะ แล้วก็ไทกะดูคู่หูเธอด้วยรวมถึงลดระดับเสียงของตัวเองลงซักหน่อยล่ะ ไม่งั้นบ้างทีครูคงต้องให้พวกเธอเรียนหลบระเบิดพร้อมกู้ไปด้วยแล้วล่ะนะจ๊ะ" คำเตือนแนวตลกที่อาจารย์พูดทำให้เนมิดะรีบเก็บกวาดอุปกรณ์ที่เผลอทำให้เรียบร้อย
พอเลิกเรียนปุ๊บ สหายสาวก็กวาดสายตาสีฟ้าให้พบคนจอมเหม่อที่ดันหลงมาที่สวนหลังโรงเรียนจนเจอก่อนจะลากๆๆกลับบ้านไป "นี่เธอไม่ต้องทำอะไรแล้วนะ วันนี้รีบไปเคลียร์สิ่งที่ทำให้เธอเหม่อซะ เพราะแบบนี้จะทำให้เธอเก็บดาวของห้องเรียนสตรีทไฟเยอร์สายโปรแท็คชั่นได้มากเกินไปจนอาจโดน'จารย์ใหญ่ส่งไปเรียนสายแอกแท็คแทนหรอกน่า" นุชากิบ่นใส่เพื่อนสนิทที่บ้างครั้งก็เหม่อบ่อยไป
"ง่า....ก็แหม่นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ดีเองล่ะ คนอย่างเนมิดะ เดมโมร่าซะอย่าง" สาวผมแดงประกาศก้อง "ถ้างั้นเธอก็รีบๆเคลียร์สมองให้ดีล่ะ ไม่งั้นเธอจะเจอพวกเก่ามาแก้แค้น แม้ว่าในเวลานั้นเธอจะออกเป๋อๆไปก็ตามที อีกอย่างฉันก็เบื่อเห็นเธอเป็นแบบนั่นล่ะ" สาวผมทองกล่าวถึงเหตุผลต่างๆของเธอจนหมด เนมิดะก็นึกขึ้นได้ว่านัดกับโยรุอยู่
"นี่!นุชากิ ฉันไม่ว่างนะวันนี้ กลับล่ะบายๆจ้า" เธอรีบบอกเพื่อนสาวแล้วออกวิ่งให้ถึงที่บ้านก่อนโยรุจะงอนเหมือนตอนที่เค้ายังแปลงเป็นงูอยู่ ซึ่งกว่าจะง้อได้นานที่เดียว "ขอโทษน่า~โยรุ" เนมิดะโผล่มาถึงบ้านสายไปสักพัก
พอเห็นสาวผมแดงมาแล้วชายหนุ่มก็ยกนาฬิกามาดูพร้อมพูดว่า "คราวนี้ฉันจะปล่อยไปก่อนนะ คราวต่อไปโดนแน่นอนเลยล่ะเนมิดะ เอ้า!รีบเข้ามากินข้าวเย็นซะฉันจะได้ล้างจานเก็บของแล้วค่อยเล่าให้เธอฟัง" ครั้นสาวเจ้าเข้าไปในห้องครัวก็พบซุปเห็ดข้นที่ใส่มันบดกับซีซาร์สลัด ขนมปังสีน้ำตาลอ่อนฟูๆนุ่มๆน่ากินเป็นเครื่องเคียง แล้วก็น้ำพั้นธ์สีฟ้าอ่อนที่เธอโปรดปรานมากมาย
ผ่านไป10นาที อาหารทั้งหลายบนโต๊ะก็ลงไปในกระเพาะของเนมิดะหมดเลย "เอาล่ะ เธอต้องฟังดีๆล่ะ ไม่งั้นฉันจะไม่พูดอีกแล้วนะ" เขาได้เอ่ยปากเตือนเด็กสาวแล้ว "งั้นรอเดี๋ยวนะ" เธอวิ่งไปหยิบของจากในกระเป๋าเป้มา
"พูดมาเลย โยรุ ฉันพร้อมจดเลกเชอร์แล้วล่ะ" เนมิดะยิ้มพลางยกเก้าอี้ไปนั่งใกล้ๆโยรุซึ่งปวดหัวกับความคิดของคนผมแดง "ได้เลย ฟังดีๆล่ะกัน" เขาหัวเราะแห้งๆก่อนจะหยิบปากกาไปขีดเขียนบนสมุดโน้ตของเนมิดะ "เมื่อครั้งที่โลกกำเนิดขึ้น พระเจ้าได้สร้างสองสตรีเผ่ามนุษย์ขึ้น คนแรกคือ ลิลิธแห่งแบล็กโฮล อันเกิดจากน้ำตาของพระเจ้าที่หลั่งด้วยความยินดี กับอีกคน มาเรียแห่งไวท์โฮล ผู้เกิดจากโลหิตของพระเจ้าที่หลั่งเพื่อช่วยเหลือคนอื่นๆ"
"หลังจากนั้นเป็นต้นมา พระเจ้าก็ได้สร้างคำเรียกสำหรับผู้ที่มีพลังคล้ายคลึงกับทั้งสองคือ มาร พลังราตรีที่ลิลิธมี กับ เทพ พลังทิวาที่มาเรียมี และผู้ที่อยู่กึ่งกลางคือผู้ใช้กิฟท์ ซึ่งหลังจากพระเจ้าหายไป ลิลิธกับมาเรียก็เกิดข้อตกลงบ้างอย่างและสิ้นใจลงพร้อมกัน ทำให้เกิดการแยกออกเป็นสองฝั่งด้วยกัน"
"ฝั่งแรกพวกนั่นที่มาเมื่อคืน เทพ มีนักษัตรทั้งสิบสองคนเหมือนกับราศีทั้งสิบสองของเราด้วย พวกเราคือมาร และกึ่งมาร แต่กับเธอและท่านเอ็มพีเช่นั่นต่างออกไป พวกเธอเป็นแม่มด แบบ...ว่าพวกเธอมีพลังเวทที่แก่กล้าของมารทั้งที่ไม่ได้เป็นทั้งมารและกึ่งมาร แล้วก็มนุษย์ธรรมดามีพลังที่เรียกว่ากิฟท์มากกว่าพวกมารและเทพ จึงเกิดคำเรียกแบ่งพวกเราวิซออกเป็น แม่มดพ่อมดอย่างพวกเธอ ผู้ใช้เวทที่เป็นแค่มนุษย์ซึ่งมีพลังแฝงแต่ไม่มีกิฟท์ พวกมารกับกึ่งมาร และสุดท้ายผู้ใช้พลังจิตที่มีแต่กิฟท์เท่านั้น"
"นอกจากนี้ยังมีพวกที่ไม่ขึ้นกับเราหรือฝั่งโน้น จะถูกเรียกว่า อโลน ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อคนธรรมดาหรืออยากอยู่เงียบๆ แต่ก็มีพวกที่พลังยังไม่ตื่นเรียกว่า สลีป น่ะเอาล่ะ นี่แค่พื้นฐานเท่านั้น วันนี้ไปนอนได้แล้วนะ เนมิดะ" ชายหนุ่มโบกมือไล่เด็กสาวผมแดงที่เริ่มตาปรือให้รีบนอน
"อือ..ราตรีสวัสดิ์โยรุ" เธอพูดพึมพำงึมงำก่อนเดินโซเซไปอาบน้ำนอน
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
คิกๆๆๆๆจบอีกตอนแล้วล่ะ ดีใจจัง ง่วงจริงๆล่ะอิๆๆๆๆๆ
"โธ่...นั่นก็ถูกแต่ว่า เธอทำระเบิดอะไรกันเนี่ย อาจารย์อิคุมะสั่งให้ทำระเบิดพริกป้องกันตัวเท่านั่นนะ นี่เธอผสมอะไรอยู่ห๊ะ!" นุชากิถามเพื่อนอย่างหงุดหงิดที่เห็นแล้วว่าสหายตนเผลอเหม่อจนทำระเบิดแปลกๆมาแทนอีกแล้ว
"เอ่อ..." ตาสีนิลของสาวผมแดงเริ่มจ้องสารเคมีในบีกเกอร์ที่เธอถืออยู่ "ก็..เป็นกรดไนตริก 57%�กับ ซัลฟิวริค 43% น่ะสิ" พอสิ้นน้ำเสียงเนิบๆแล้ว เนมิดะก็พึ่งหันไปเห็นบีกเกอร์อีกอันที่ผสมเสร็จแล้ววางอยู่บนโต๊ะโดยสาวผมทองชี้ไปที่มันพร้อมอธิบายส่วนผสมอีกรอบ "มีกรดซัลฟิวริค 76%�กับ กรดไนตริก 23%�และ น้ำ 1% ผสมกันอยู่ด้วย เธอจะทำระเบิด TNT เหรอไงกันยัยจอมเหม่อเนมิดะ"
หลังจากโดนเพื่อนโวยอาจารย์สาว(ไม่)แท้ก็เดินมาหาทั้งคู่ในทันใด "เดมโมร่าจ๊ะ เธอช่วยเลิกเหม่อลอยมาผสมอะไรแปลกๆในห้องทีนะ แล้วก็ไทกะดูคู่หูเธอด้วยรวมถึงลดระดับเสียงของตัวเองลงซักหน่อยล่ะ ไม่งั้นบ้างทีครูคงต้องให้พวกเธอเรียนหลบระเบิดพร้อมกู้ไปด้วยแล้วล่ะนะจ๊ะ" คำเตือนแนวตลกที่อาจารย์พูดทำให้เนมิดะรีบเก็บกวาดอุปกรณ์ที่เผลอทำให้เรียบร้อย
พอเลิกเรียนปุ๊บ สหายสาวก็กวาดสายตาสีฟ้าให้พบคนจอมเหม่อที่ดันหลงมาที่สวนหลังโรงเรียนจนเจอก่อนจะลากๆๆกลับบ้านไป "นี่เธอไม่ต้องทำอะไรแล้วนะ วันนี้รีบไปเคลียร์สิ่งที่ทำให้เธอเหม่อซะ เพราะแบบนี้จะทำให้เธอเก็บดาวของห้องเรียนสตรีทไฟเยอร์สายโปรแท็คชั่นได้มากเกินไปจนอาจโดน'จารย์ใหญ่ส่งไปเรียนสายแอกแท็คแทนหรอกน่า" นุชากิบ่นใส่เพื่อนสนิทที่บ้างครั้งก็เหม่อบ่อยไป
"ง่า....ก็แหม่นะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ดีเองล่ะ คนอย่างเนมิดะ เดมโมร่าซะอย่าง" สาวผมแดงประกาศก้อง "ถ้างั้นเธอก็รีบๆเคลียร์สมองให้ดีล่ะ ไม่งั้นเธอจะเจอพวกเก่ามาแก้แค้น แม้ว่าในเวลานั้นเธอจะออกเป๋อๆไปก็ตามที อีกอย่างฉันก็เบื่อเห็นเธอเป็นแบบนั่นล่ะ" สาวผมทองกล่าวถึงเหตุผลต่างๆของเธอจนหมด เนมิดะก็นึกขึ้นได้ว่านัดกับโยรุอยู่
"นี่!นุชากิ ฉันไม่ว่างนะวันนี้ กลับล่ะบายๆจ้า" เธอรีบบอกเพื่อนสาวแล้วออกวิ่งให้ถึงที่บ้านก่อนโยรุจะงอนเหมือนตอนที่เค้ายังแปลงเป็นงูอยู่ ซึ่งกว่าจะง้อได้นานที่เดียว "ขอโทษน่า~โยรุ" เนมิดะโผล่มาถึงบ้านสายไปสักพัก
พอเห็นสาวผมแดงมาแล้วชายหนุ่มก็ยกนาฬิกามาดูพร้อมพูดว่า "คราวนี้ฉันจะปล่อยไปก่อนนะ คราวต่อไปโดนแน่นอนเลยล่ะเนมิดะ เอ้า!รีบเข้ามากินข้าวเย็นซะฉันจะได้ล้างจานเก็บของแล้วค่อยเล่าให้เธอฟัง" ครั้นสาวเจ้าเข้าไปในห้องครัวก็พบซุปเห็ดข้นที่ใส่มันบดกับซีซาร์สลัด ขนมปังสีน้ำตาลอ่อนฟูๆนุ่มๆน่ากินเป็นเครื่องเคียง แล้วก็น้ำพั้นธ์สีฟ้าอ่อนที่เธอโปรดปรานมากมาย
ผ่านไป10นาที อาหารทั้งหลายบนโต๊ะก็ลงไปในกระเพาะของเนมิดะหมดเลย "เอาล่ะ เธอต้องฟังดีๆล่ะ ไม่งั้นฉันจะไม่พูดอีกแล้วนะ" เขาได้เอ่ยปากเตือนเด็กสาวแล้ว "งั้นรอเดี๋ยวนะ" เธอวิ่งไปหยิบของจากในกระเป๋าเป้มา
"พูดมาเลย โยรุ ฉันพร้อมจดเลกเชอร์แล้วล่ะ" เนมิดะยิ้มพลางยกเก้าอี้ไปนั่งใกล้ๆโยรุซึ่งปวดหัวกับความคิดของคนผมแดง "ได้เลย ฟังดีๆล่ะกัน" เขาหัวเราะแห้งๆก่อนจะหยิบปากกาไปขีดเขียนบนสมุดโน้ตของเนมิดะ "เมื่อครั้งที่โลกกำเนิดขึ้น พระเจ้าได้สร้างสองสตรีเผ่ามนุษย์ขึ้น คนแรกคือ ลิลิธแห่งแบล็กโฮล อันเกิดจากน้ำตาของพระเจ้าที่หลั่งด้วยความยินดี กับอีกคน มาเรียแห่งไวท์โฮล ผู้เกิดจากโลหิตของพระเจ้าที่หลั่งเพื่อช่วยเหลือคนอื่นๆ"
"หลังจากนั้นเป็นต้นมา พระเจ้าก็ได้สร้างคำเรียกสำหรับผู้ที่มีพลังคล้ายคลึงกับทั้งสองคือ มาร พลังราตรีที่ลิลิธมี กับ เทพ พลังทิวาที่มาเรียมี และผู้ที่อยู่กึ่งกลางคือผู้ใช้กิฟท์ ซึ่งหลังจากพระเจ้าหายไป ลิลิธกับมาเรียก็เกิดข้อตกลงบ้างอย่างและสิ้นใจลงพร้อมกัน ทำให้เกิดการแยกออกเป็นสองฝั่งด้วยกัน"
"ฝั่งแรกพวกนั่นที่มาเมื่อคืน เทพ มีนักษัตรทั้งสิบสองคนเหมือนกับราศีทั้งสิบสองของเราด้วย พวกเราคือมาร และกึ่งมาร แต่กับเธอและท่านเอ็มพีเช่นั่นต่างออกไป พวกเธอเป็นแม่มด แบบ...ว่าพวกเธอมีพลังเวทที่แก่กล้าของมารทั้งที่ไม่ได้เป็นทั้งมารและกึ่งมาร แล้วก็มนุษย์ธรรมดามีพลังที่เรียกว่ากิฟท์มากกว่าพวกมารและเทพ จึงเกิดคำเรียกแบ่งพวกเราวิซออกเป็น แม่มดพ่อมดอย่างพวกเธอ ผู้ใช้เวทที่เป็นแค่มนุษย์ซึ่งมีพลังแฝงแต่ไม่มีกิฟท์ พวกมารกับกึ่งมาร และสุดท้ายผู้ใช้พลังจิตที่มีแต่กิฟท์เท่านั้น"
"นอกจากนี้ยังมีพวกที่ไม่ขึ้นกับเราหรือฝั่งโน้น จะถูกเรียกว่า อโลน ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อคนธรรมดาหรืออยากอยู่เงียบๆ แต่ก็มีพวกที่พลังยังไม่ตื่นเรียกว่า สลีป น่ะเอาล่ะ นี่แค่พื้นฐานเท่านั้น วันนี้ไปนอนได้แล้วนะ เนมิดะ" ชายหนุ่มโบกมือไล่เด็กสาวผมแดงที่เริ่มตาปรือให้รีบนอน
"อือ..ราตรีสวัสดิ์โยรุ" เธอพูดพึมพำงึมงำก่อนเดินโซเซไปอาบน้ำนอน
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
คิกๆๆๆๆจบอีกตอนแล้วล่ะ ดีใจจัง ง่วงจริงๆล่ะอิๆๆๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น