Ghost Online ก๊วนคนเพี้ยนปะทะผีป่วนเกม

ลำดับตอนที่ #3 : หน้าที่ 3 :พวกเรากับปิศาจวัว 2

บทที่ 3 พวกเรากับปิศาจวัว 2

 "ซวยแล้วไงล่ะ" มาร์พึมพำหน้าซีดลงเล็กน้อย(ย้ำว่าแค่เล็กน้อยเท่านั้น) 'มาร์~~~ อย่า

ทำอย่างนี้อีกนะ!!!' เสียงของมีนดังขึ้นภายใต้จิตใจของทั้งคู่ "โทษที คงต้องเปลี่ยนแผน

ล่ะตอนนี้ก็ไปล่าสัตว์สักพักแล้วค่อยมาสร้างของล่ะกันนะ มีน" มาร์พูดแล้ววิ่งกระโจนไป

ฟันเหล่านกสีเขียวเล่น



ผ่านไป2ชั่วโมง มาร์และมีนก็ได้ LV 15 แล้วและได้ของเพิ่มรวมไปถึงกระเป๋าใหม่อีก2-3

ใบ 'มนุษย์เอ๋ย ข้ามาแล้ว' เจ้าแมวเหมียวมาในสภาพที่ยับเยินโดยมีเลือดไหลชุ่มทั่วร่าง

และคาบนกมาประมาณ4-5ตัว 'ขอโทษด้วยที่ข้าไม่อาจนำกลับมาได้หมด' "ไม่เป็นไรเรา

ต้องเปลี่ยนแผนกันแล้วล่ะ เพราะเจ้าของสถานที่คงไม่ให้ใช้ไฟแน่" มาร์พูดแล้วยิ้มออก

มา "ตอนไปนี้ฉันคงต้องพักแล้ว ให้มีนจัดการต่อล่ะกัน" แล้วร่างของเธอก็กลับเป็นมีน

ตามเดิม "กินยานี้สิ" มีนรีบประคองแมวน้อยมาแล้วกรอกยาฟื้นเลือดกับเวทให้มัน 'ข้า

ต้องทำอะไรอีกรึ ถ้าเพื่อพวกพ้องแล้วข้ายินดีทำทุกอย่าง ไม่ต้องห่วงข้าหรอก' มันบอก

กับมีน เมื่อเห็นเธอทำท่าเป็นห่วง "งั้นช่วยไปล่อพวกมันมาที่ปากถ้ำแล้วรีบหนีไปนะ ที่

เหลือฉันจัดการได้จ๊ะ" มีนบอก 'งั้นข้าจะรีบไปรีบมานะ' ว่าแล้วมันก็รีบออกวิ่งอีกครั้ง



'พวกมันมาแล้วล่ะ มีน' "โอเคตามแผนและเวลาเลย" มีนที่ปีนไปหลบบนต้นไม้ในมือถือ

เชือกไว้เส้นหนึ่ง 'นั่นไง 3...2...1...เอาเลย' "นี่แน่ะ" มือที่แค่ถือเชือกกลายเป็นกระตุก

อย่างแรกจนหอกที่ถูกต่อเป็นแพพุ่งขึ้นมาตัดเส้นทางหนีของพวกหนูผีที่ละชุดจนเข้ามา

ใกล้ๆรอบตัวหนูผีที่ล้อมแมวสีดำสองหางอยู่ก็เริ่มหยุดลงพร้อมตัวเลขสีแดงที่ขึ้นค่า

ความเสียหายของพวกมันมาเป็นชุด



หลังจากนั้น "กระโดดเลย เหมียวน้อย" มีนตะโกนเรียกแล้วโดดลงมาจากต้นไม้มารับตัว

แมวน้อยที่กระโดดมาและโหนตัวด้วยเชือกอีกเส้นที่มัดติดไว้ที่ต้นไม้กับลำตัวของเธอ

"ขอบใจนะมันยังไม่ตายหมดหรอก แต่ต่อไปน่ะของจริงนะ นกไฟของเธอจะไม่เสียเปล่า"
ไม่ทันขาดคำก็มีฝุ่นตลบขึ้นมาพร้อมเสียงระเบิด ม่านควัน และค่าความเสียหายของสัตว์

อสูรต่างๆรอบบริเวณนั่น จนตัวเลขสีแดงหยุดลง ม่านควันที่จางลงส่งผลให้เห็นถึงสภาพ

หน้าดินที่พลิกกลับด้านของบริเวณนั่นแล้วประกาศทางระบบก็ดังขึ้นมาอีกสองครั้งสุด

ท้ายก่อนมีนจะอุ้มแมวน้อยไปสำรวจถ้ำแทน



//ผู้เล่น มีน และผู้เล่นแฝง มาร์ เนื่องจาก LV 20 แล้วและยังไม่ได้รับการปลดผนึก ค่าประสบการณ์จึงถูกเก็บเอาไว้ก่อน รอการปรับค่าให้เหมาะสมหลังปลดผนึกอาชีพหลักค่ะ\\




//ผู้เล่น มีน ได้รับอาชีพเสริม นักประดิษฐ์และสร้างกลไก ผู้เล่นแฝง มาร์ ได้รับอาชีพ นักปราชญ์ทำลายล้าง ค่ะ\\

###############################################################

"นี่มันอะไรกันใครพอจะอธิบายให้ผมฟังได้มั้ย" หัวหน้าแผนกGM(เกมมาสเตอร์)เอ่ยถาม

กับเหล่าลูกน้องGMต่างๆ "ผมพอจะรู้มาบ้างครับ เธอเป็นคนที่ได้รับเผ่าลับพิเศษ และ

อาชีพลับจากการสุ่มทั้งสองบุคคลิกเลย แล้วก็ได้รับรายงานจากฝ่ายเควสว่า เธอคนนี้ทำ

ภารกิจปราบปรามพวกหนูผีที่ป่าอาพารักษ์นะครับ แล้วเธอก็เล่นระเบิดพลิกหน้าดินทั่ว

บริเวณนั้นด้วยทักษะเผ่าทั้งสอง คือทักษะสายโซ่สัมพันธ์โลหิตที่จะเชื่อมต่อความเสีย

หายให้ทุกสิ่งที่มีชีวิตบริเวณนั้นให้เท่ากัน ทักษะบัญญาการมรณะที่จะมอบชีวิตอะไรก็

ตามให้กับบ้างสิ่ง ซึ่งในกรณีนี้คือ เอ่อ คือ...." ชายหนุ่มหน้าใสเริ่มเครียดเมื่อนึกถึงชื่อ

ของสิ่งที่ได้รับประโยชน์จากทักษะนั้นๆไป "รีบตอบสิ คุณGMฝึกหัด เอ่อ คุณทิพยากร"

เมื่อหัวหน้าเร่ง ลูกน้องที่ดีย่อมสนอง ทุกคนในห้องรีบหันหน้าตามมาทางเขาทันที



'โปรดตอบคำถามหัวหน้าแทนพวกเราทุกคนเถอะ นายทิพย์' 'ขอร้องล่ะ เดี๋ยวจะพาไป

เลี้ยงหมูกระทะนะ' 'น่าๆอาทิพย์ อั้วกราบขอร้องลื้อเลยน้า' 'ครับๆก็ได้ครับอย่ากราบผม

เลย ทั้งคุณชัดชาย คุณมณีรัตน์ แล้วก็อาเฮียพานบด้วย' นึกดูแล้วไม่น่ารับคำเลย GM

หนุ่มฝึกหัดเพิ่งอยากของแลกที่คืนก็ตอนนี้แหล่ะ "คะ...คือ มันคือ อะ..อสูรวัวที่พัฒนา

จากปีศาจวัว คร้าบผ้ม ผมกลัวแล้วครับ" ทิพยากรหรือทิพย์ชื่อที่ทุกคนเรียกหน้าซีดเป็น

เผือก หัวหน้าGMเลยหันหลังกลับไปแล้วเดินออกไปแต่ก็ไม่วายบอกอีกว่า "ทุกคนวันนี้

ทำโอทีฐานที่ใช้พนักงานใหม่มาทำหน้าที่แทนตัวเอง และนายทิพย์ นายได้โบนัสเดือน

นี้พิเศษฐานเสียสสะและรับผิดชอบหน้าที่ 3%"

###############################################################

ระหว่างที่มีนกับแมวน้อยเดินทางไป แมวน้อยได้ถามขึ้นว่า 'ต้องการเพื่อนร่วมเดินทาง

ไหม มีม่าร์' "ห๊ะ เรียกฉันรึมาร์นะ เจ้าเหมียว" มีนถาม 'ก็ทั้งสองนั้นแหล่ะเรียกแบบนี้สั้น

แล้วก็ง่ายกว่านะ แล้วว่าไงอยากได้เพื่อนร่วมทางไหม' เจ้าแมวน้อยก็ถามเซ้าซี้ไปมา "ก็

อยากอยู่หรอก แต่ตอนนี้ฉันยังไม่เพื่อนนะ ทำไมเหรอ" มีนถามกลับ



//ภูติพรายแปลง เพศ ชาย ระดับ 33 คลาส 5 เนโกะ ยอมรับผู้เล่นทั้งสอง ในชื่อมีม่าร์เป็นเจ้านาย การุณาตั้งชื่อค่ะ\\



มีนที่อึ้งอยู่รอสักพักเมื่อระบบประกาศซ้ำอีกทีเจ้าเหมียวก็รีบเตือน 'รีบๆตั้งชื่อให้ข้าเถอะ

ท่านมีม่าร์' "เอ่อ...คิระ ฉันจะเรียกเธอว่าคิระ" 



//ทางระบบจะโอนค่าประสบการณ์ส่วนเกินให้ ภูติในอาณัติ คิระ เป็น LV 40 ค่ะ เนื่องจากผู้เล่นมีอาชีพหลักเป็นนุราฮิเฮียงค่าประสบการณ์ที่มอบให้ภูติในอาณัติจึงคูณสอง และจะคูณสามเมื่อทำการแลกจอกสุรากันค่ะ\\



"ในที่สุดก็แปลงเป็นมนุษย์ได้ซักทีนะ มีอะไรท่านมีม่าร์" เด็กหนุ่มรุ่นที่ใกล้เป็นชายหนุ่ม

เต็มที่ ผมสีเทาซอยประบ่า ที่หน้าผากมีตรารูปดาวหกแฉกสีดำขนาดเท่าเหรียญบาท

ประดับอยู่ ดวงตาสองสีเหลืองอ่อนและขาวนวลรีคล้ายแมว มีหูสองข้างเป็นแมว ใส่ชุด

ซามูกิ(น่าจะอ่านอย่างนี้)สีเทาอ่อนแถบขาว "น่ารักจังเลยอ่ะ มาร์ คิระเหมือนตุ๊กตาเลย

นะ" มีนเกาคางของเขาเล่น "มะ..เหมียว อย่าเล่นอย่างนี้นะเมี๊ยว มันจักจี๊อ่ะ แล้วรู้ได้ไง

ว่าเป็นข้าอ่ะ" "ก็ฉันได้ยินว่าเป็นภูติแปลงก็ต้องแปลงร่างได้เมื่อถึงเวลานี่นะ เช่นตอนนี้ไง
เอาล่ะไปต่อเหอะ"



มีนรีบวิ่งนำไปยังห้องที่มีแสงผ่านเข้ามาเล็กน้อย ซึ่งทันทีที่มีนกับคิระเข้ามาถึงก็พบกับ

บุคคลคนหน้าที่มีใบหน้าสวยหวานราวนางฟ้า รูปร่างเพรียวบางในชุดยูกาตะสีม่วงเข้ม

แถบโอบิสีดำสวมฮาโอริสีแดงกร่ำทับอีกชั้น ผมที่ยาวลากพื้นมีสีดำแกมม่วง ดวงตานั้น

เป็นสีเดียวกับโลหิต "พวกท่านรู้ไหมว่าไม่ควรมาที่นี้ ที่นี้มีปีศาจร้ายถูกกักขังอยู่นะ พวก

ท่านควรรีบออกไปเสียเถอะ" เขาหรือเธอคนนั้นพูดออกมา



"แล้วเขาทำอะไรผิดเหรอค่ะถึงถูกจับนะ" มีนถามออกมา "ไม่รู้ ขะ...ข้านึกไม่ออก อึกมัน

เป็นอีกแล้วพวกท่านรีบหนีไปเถอะ เร็วเข้า" คนๆนั้นบอกแล้วล้มลงไปพร้อมกรีดเสียงร้อง

ลั่น  อ้ากกกกกกกก!!!!! แกร๊ง! เสียงเหล็กทำให้มีนหันไปมองพบว่ามันคือโซ่ที่ค่อยพัท

นาการคนผู้นั่นไว้ "คุณอยากไปข้างนอกไหม ทำไมคุณต้องมาทนรับความผิดที่ไม่ได้ก่อ

ด้วยล่ะค่ะ มาสิมากับฉันเถอะ เราออกไปด้วยกันเถอะนะค่ะ" มีนเอ่ยปากชักชวน



"ไม่ ไม่ได้ท่านพ่อสั่งให้ข้าเฝ้าสิ่งนี้ไว้ ข้าต้อง อึก! ชะ...ช่วยข้าด้วย อือ ฮือ อ๊ากกกกกก
กกกก"

แต่แล้วร่างเพรียวบางนั้นก็หายไปเหลือเพียงปีศาจร้ายที่มีเขาบนหัวเหมือนวัวและมีท่อนร่างเป็นแมงมุม



//อสูรวัว ซึจิกิโมริ ระดับ 50 คลาส 5 ปรากฏกาย ขอแนะนำให้หนี เนื่องจากระดับต่างกันเกินไปค่ะ\\



'ระบบบ้าต่อให้ไม่ประกาศ เป็นตูๆก็หนีเฟ้ย คิระโกยโล้ด' มาร์เตรียมวิ่งแล้ว แต่มีนนี่สิยัง

ยืนอยู่ต่ออีก "ท่านมีม่าร์ รีบหนีเถอะน่า" คิระดึงมือของมีนเต็มกำลัง "ไม่ค่ะ ฉันจะอยู่ที่นี้

ไม่มีวันปล่อยให้คนที่ตัวเองช่วยได้ต้องเป็นอะไรไปอีกแล้วล่ะ อีกอย่างคนๆนั้นกำลังกลัว

อยู่นะ กลัวพลังของตนจนโดนผู้อื่นครอบง่ำ ฉันไม่มีวันปล่อยคนที่ควบคุมคนอื่นเพื่อตน

เองหรอกน่า" พูดจบก็พุ่งเข้าใส่ โดยหลบหลีกซากก้อนหินที่ร่วงลงมาและขาทั้งแปด

ของมันด้วย 'ไปซ้าย กลิ้งขวา เรียกดาบมาปัด ดาบขวากัน ดาบซ้ายผ่าหินโล้ด' มาร์รีบสั่ง

ทันที "กรงเล็บวิฬารคลั่ง ทางออกข้าจะสร้างขึ้นให้ใหม่นะ" คิระที่เริ่มพังหินที่มาทับทาง

เข้าจนมิด



มีนที่หลบก้อนหินและขาแมงมุมมาถึงตัวของอสูรวัวก็รีบถอดต่างหูข้างขวาไปใส่ให้คน

นั้นทันที "นับจากนี้พลังแห่งเจ้าจะถูกผนึกเสียครึ่งหนึ่ง คราวนี้ไม่ต้องกลัวจะทำลายสิ่ง

ใดอีกแล้วนะ แล้วก็จงสลัดผู้ที่มาใช้เจ้าเป็นเครื่องมือออกซะ ข้าจะคอยอยู่เคียงข้างนะ

ตลอดไป ตราบใดที่ต่างหูนี้ยังคงอยู่กับเจ้า ข้าจะไม่มีวันจากเจ้าไปอีกแล้ว"



"ข้าจะไม่จากไปอีกเหรอ ท่านพ่อบุญธรรมของเจ้านุราฮิเฮียงนะ ก็หนีไปจากเจ้ามิใช่หรือ

จงอย่าเชื่อใจใครอีกจงฟังข้าผู้เดียวเท่านั้น" เสียงที่แหบแห้งดังขึ้นหลังม่านที่อยู่หลัง

ห้องทำให้อสูรวัวที่จะสงบแล้วคลุ้มคลั่งอีก "ไม่นะไม่จริง ฉันนี้แหล่ะจะอยู่กับคุณเอง

แล้วพวกเราจะไปเที่ยวข้างนอกด้วยกันนะ ไปด้วยกัน ฉันจะไม่มีวันทิ้งคุณแน่ค่ะ" มีนที่

พูดอยู่กอดตัวมันทันที "จะ จริงนะ" อสูรวัวเริ่มได้สติแล้ว "ค่ะ ฉันขอสัญญาด้วยวิญญาณ

เลย อุก!" พอพูดจบมีนก็โดนกรงเล็บของคิระแทงเข้ากลางหลัง



"นิ นี่มันอะไร นี่มันอะไรกัน~~~" คิระล้มลงไปคู้ตัวกุมหัวเพราะโดนสะกดจิตจนสมองรับ

ไม่ไว้ "ทำไมกันค่ะคุณถึงต้องทำร้ายคนอื่นๆด้วย" มีนถามทั้งที่ยังกระอักเลือดอยู่ "ก็

เพราะว่าข้าต้องการทำลายทุกคนที่เป็นเพื่อนรึมายุ่งเกี่ยวกับแกทุกคนไง ฮ่า ฮ่า ฮ่า อึก!
อัก! นี้แกทำอะไรกับข้ากัน" มันล้มลงไปมั้ง "ก็เพราะแกไม่ทันระวังเรื่องทักษะของเผ่า

มังกรนรกาลร์นะสิ มันสามารถสลับค่าความเสียหายของผู้ใช้กับใครหรืออะไรที่มีชีวิตได้

1/เดือนไงล่ะ เล่นกระอักเลือดเลยนะ ลุง" มาร์ที่เปลี่ยนตัวกับมีนปาดเลือดออกจากมุม

ปากอย่างสะใจ



"กะ แกนังมารบ้า เอ๋ยยยยย อ้ากกกกกกกกกกก!!!!!" "Go To Hell เหอะลุง อ่ะแถมให้

ทักษะระเบิดมังกรพินาศ" ตูม!!!! "ดีเลยไม่ต้องค่อยมาหาทางออกเองด้วย ไม่เหลือซาก

ให้ประจานเลยแฮ่ะ เอาเถอะ เธอจะมากับพวกเราไหม" ประโยชน์สุดท้ายหันมาถามอสูร

วัวที่นั่งคุกเข่าอยู่ในร่างเดิมที่ยังไม่ได้แปลงร่าง(ร่างที่มันเพรียวๆนั่นล่ะ)



"ข้าจะไปได้เหรอ" "ได้อยู่แล้วมาสิ" มาร์ยื่นมือไปให้คนๆนั้นจับเพื่อยืนขึ้นมา



//ภูติพรายแปลง อสูรวัว เพศ ชาย ระดับ 150 คลาส 5 ยอมรับผู้เล่นทั้งสองในนาม มีม่าร์ เป็นเจ้านาย กรุณาตั้งชื่อค่ะ\\



"เอ๋!เธอเป็นผู้ชายเหรอเนี่ย สวยกว่าผู้หญิงแท้ๆบางคนด้วยซ้ำ" มาร์พูดอย่างแปลกใจ

แล้วต้องอึ้งเมื่อเห็นอสูรวัวร้องไห้น้ำตาปริ่ม "มีแต่คนหาว่าผมเป็นผู้หญิงประจำเลยนะ

ครับ ท่านมีม่าร์ก็ด้วย ฮือๆ" 'อย่าทำให้เขาร้องไห้สิ มัน...มัน มันสวยเกินไปแล้ว

วววววววว~~~~' เสียงของมีนดังก่อนหน้าของมาร์จะแดงระเรื่อยออกมาแทน "มีน ใจ

เย็นฉันพอรู้ว่าเธอแพ้น้ำตาหนุ่มสวย แต่ชื่อของเขาล่ะ จะชื่อไรดี" มาร์แอบกระซิบถาม

มีนทันที 'ที่รัก เอ๋ย ไม่ใช่  ชื่อยามินะ ได้มั้ยจ๊ะ ยามิคุง' มีนถามโดยไม่ปิดกั้นความคิดทาง

จิตแล้ว "ครับ ได้ครับ" แล้วยามิก็เช็ดน้ำตาด้วยชายแขนยูคาตะของเขา



//ค่าประสบการณ์ส่วนเกินมอบให้ภูติในอาณัติทั้งสอง คิระ เป็น LV 43 และยามิ เป็น LV 151 ตามกฏเดิมนะค่ะ\\

--------------------------------------------------------------------------------------------------------
สาเหตุที่สัตว์อสูรที่ไม่มีเจ้าของนับระดับเป็นระดับ และที่มีเจ้าของเป็น LV เพื่อการแยกแยะที่ง่าย ตั้งแต่บนนี้เป็นต้นไปค้า~

by แม่มอกระหายเลือด~เน้อ~จ้า~

ยามิ ผมสีม่วงเข้มเกือบดำตาสีเลือดนะ


เซฟีน่า&อามิ(นอกเกม) สีผมออกเงินๆม่วงๆนะคะ อามิเองก็ตาสีแบบสีคาราเมลค่ะ
 

คิระ ตาสีขาวข้างเหลืองข้างจ้า