Ghost Online ก๊วนคนเพี้ยนปะทะผีป่วนเกม

ลำดับตอนที่ #10 : หน้าที่ 10 :น้ำท่วมเมืองและความสามัคคี

บทที่ 10 :น้ำท่วมเมืองและความสามัคคี<2>

หลังจบกิจกรรมน้ำท่วมก็ดันมีคนมาเห็นว่าพวกมีนดูคล้ายๆกับพวกที่เผาป่าและมีคนขอ

ท้าสู้ด้วยจนพวกมีนต้อวรีบวิ่งหนี พอวันต่อมาก็เจอพวกแมวมองของกิลด์ต่างๆมาจับตา

มองจนอัคนีกับคิระทนไม่ไว้ไปไล่ฆ่าพวกนั้น "นี่ทั้งสองคน ครั้งหน้าช่วยเก็บศพพวกมัน

ให้ดีๆหน่อยนะ ฉันกับมิโกะเบื่อที่จะทำแล้ว โอ๊ะมีคนมาจีบคู่แฝดกับคีตะอีกแล้วล่ะ นี่

พวกเธอ เพลาๆมือกันหน่อยได้มั้ย ฉันขี้เกียจเก็บกวาดแล้วนะ" มาร์ที่เปลี่ยนตัวกับมีนมา

ยืนลากศพไปเผาทิ้งที่มุมมืดของซอยนั้นตะโกนว่าเพื่อนของเธออยู่



"คงจะยากล่ะค่ะ ท่านมีม่าร์ คนพวกนี้เขาเริ่มเก่งมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว" ตานีว่าแล้วบังคับกิ่ง

ไม้ไปมัดคอพวกนั้น "ใช่ค่ะ แล้วยามิที่ไปหาซื้อแผนที่อยู่ยังไม่มาอีกเหรอคะ นานจังเลย

นะค่ะ ท่านมีม่าร์ระวังคะ" ตะเคียนรีบหันมาเตือนมาร์เพราะมีคนหนึ่งโดนโกเลมที่เธอปลุก

ขึ้นมาปัดไปทางมาร์ "ก็ดีมาให้ฉันยื่นเส้นหน่อยนะ ย้าก! กำแพงลมหมุน" มาร์สงเคราะห์

ให้มันไปตายที่ห่างจากพวกเธออีกครั้งด้วยทักษะเวทย์ที่จำมาจากคนที่ใช้ตอนน้ำท่วม

"ท่านมีม่าร์ครับแย่แล้วดูนี้สิครับ" ยามิที่วิ่งมาส่งแผ่นกระดาษใบหนึ่งให้มาร์ "เฮ้ย! พวก

เรามีค่าหัวด้วยเหรอ หน่อยไอ้พวกนั้น ทุกคนฉันขอตัวไปเคลียร์เรื่องนี้แป็ปหนึ่งนะ ถึงว่า

ล่ะว่าทำไมมันมีเยอะจัง เฮ้อ" มาร์ว่าแล้วฉีกกระดาษออกเป็นชิ้นๆพร้อมกระโดดไปบน

หลังคาตึกตามด้วยยามิที่โดดตามมาด้วย



เมื่อมาร์กับยามิมาถึงอาคารภารกิจก็หยิบระเบิดมาจุดไฟเต็มกำมือ 'มาร์อย่าให้มันส่งผล

กระทบกับเพื่อนๆฉันนะ' มีนเตือนไว้ก่อนแล้วเลื่อนรายชื่อทักษะที่เหมาะๆไปให้มาร์ดู

"จ้าๆ อันนี้ล่ะ ลมพายุคลั่ง ระเบิดไฟ" มาร์เรียกเปลวไฟดวงใหญ่กับพายุลมขนาดเล็กมา

"เอาล่ะน่า" มาร์ว่าแล้วยกขาขึ้นตั้งท่าขว้างอย่างกับนักเบสบอลมืออาชีพและปาออกไป

พร้อมระเบิดจำนวนมากใส่ตัวอาคารภารกิจ ตูมๆๆๆๆ!!!! อ้ากกกก!!!! กรี๊ดดดด!!!!! เสียง

ร้องและโวยวายมากมายดังขึ้นแล้วตัวอาคารก็ทล่มลงก่อนจะไม่เสียซากด้วยระเบิดอีก

ชุดใหญ่ที่มาร์ไปซื้อมาเต็มในกระเป๋าทั้งสองใบที่อยู่กับตัวเอง



"สะใจจริงๆ บังอาจมาตั้งค่าหัวเพื่อนฉันได้ไปตายซะ ฮะ ฮ่ะ ฮ่า" มาร์หัวเราะลั่นอยาก

สบายใจเมื่อเอาเรื่องนี้มาเล่าให้ทุกคนฟังในห้องพักที่โรงแรม "โธ่ไม่ชวนกันเลยน่ะ จำ

ไว้" อัคนีงอนไปนั่งหันหลังให้มาร์ทันทีที่ฟังจบ "แหม่ๆก็เธอกำลังฟัดกับพวกนักล่าแล้วก็

พวกกิลด์ใหญ่ด้วยนี่ ช่วยไม่ได้น่า" มาร์พูดลอยๆก่อนจะวางแผนการเดินทางไปตามเมือง

และดันเจียนต่างๆเพื่ออัพเลเวลให้เร็วๆ เพราะหลานสาวเธอยังไม่ออนไลน์มาในช่วงนี้

สักห้าหกวันจึงต้องรีบแล้ว "ก็ไปเหมืองอัญมณีทะเลทรายซีร่าก่อนล่ะกันนะ" คีตะว่าแล้ว

ก็เรียกหน้าต่างข้อมูลพื้นที่มาให้คนอื่นดูอย่างทั่วถึง "อืมก็ดี จริงสิเห็นเรฟกับฟิลด์ไปทำ

เควสที่นั้นด้วยไปด้วยกันเถอะนะมาร์" อัคนีเอ่ยชวนมาร์ให้ไปทางเดียวกัน "เรฟกับฟิลด์

คือใครเหรอ" มาร์ถาม "อ๋อลืมบอกไปน่ะ ก็จำอารีน่ากับปาริชาติได้ไหมล่ะ ในเกมทั้งสอง

ใช้ชื่อว่าเรฟีอากับฟิลเดียนะ ไปนะน่ะมาร์" คีตะพูดอ้อนมาร์อย่างน่ารัก



"เอิ่ม...ให้มีนตัดสินใจล่ะกัน" พูดจบมาร์สลับจิตกับมีนในทันใด "เอ่อ...ถ้าผ่านทางนั้น

แล้วจะไปที่เมืองรีฮาวด์ได้มั้ยอ่ะ เอ่ะ!จริงสิมันมีระบบวาร์ปด้วยนี่งั้นพวกตานี ตะเคียน ยา

มิ คิระไปกันไหม" มีนหันไปถามไล่ที่ล่ะคนเลย "ไปคะ"ทั้งสองสาวว่าแล้วก็รีบจำแนกของ

ที่ได้มาจากการฆ่าสัตว์น้ำและผู้เล่นต่างๆให้เสร็จ "ยามิล่ะไปน่า~" มีนหันมาถามคนข้าง

ตัวอีกทีหนึ่ง "ครับ ถ้าท่านมีม่าร์ไปผมก็ไปครับ" เขาหันมายิ้มให้แล้วก้มเก็บม้วนคาถาที่

เขาเขียนไว้ในกระเป๋าที่มีนให้มา(ม้วนคาถาเปล่าซื้อมาจากร้านค้าทั่วไปแล้วให้ยามิที่ใช้

เวทและวาดอักขระเป็นมาบรรจุคาถาลงไปเอง) จากนั้นมีนก็ตะโกนถามคิระที่อยู่อีกห้อง

หนึ่งเนื่องจากพวกเธอไปเปลี่ยนห้องพักจากธรรมดาเป็นห้องV.I.Pแทนทำให้ได้ห้องมาสี่

ห้องติดกันบนชั้นพิเศษซึ่งเจ้าตัวชอบไปอยู่ที่ห้องในเวลาที่คนอื่นประชุมกันประจำ "ไม่

ต้องตะโกนหรอกค่ะ เดี๋ยวฉันไปถามเองค่ะ" คีตะพูดแล้วเดินออกไปยังห้องของคิระกับ

ยามิที่อยู่ถัดไปอีกสองห้อง



แต่ว่าผ่านไป1ชม.คิระก็เปิดประตูที่ทุกคนอยู่เข้ามาซะเสียงดังพร้อมคีตะที่ทำท่าง่วงๆอยู่

"ท่านมีม่าร์อย่าให้ยัยนี่มาที่ห้องฉันอีกนะ" เขาพูดแล้วทำท่าจะเดินกลับไปที่ห้องอีก "ไม่

เอาอ่ะ หาว~~ นี่ๆคิระจังไปด้วยกันน่า~~" คีตะว่าแล้วซบหลังของคิระเฉยเลย "เฮ้ย! ออก

ไปนะ ยัยขี้เซา" คิระสะดุ้งเฮือกแล้วเผลอสะบัดตัวคีตะออกทำให้เธอล้มไปแต่เขาก็ต้อง

รีบรั้งตัวเธอไว้เมื่อมีนสั่งหลังที่ตั้งสติได้หลังจากที่ตกใจที่เห็นคีตะกับคิระโผล่พรวดพราด

เข้ามาในตอนแรก "อุ้มมาวางที่นี่สิ" ตานีรีบจัดเตียงที่ทุกคนนั่งคุยกันให้เรียบร้อยเมื่อ

มีนบอกให้คิระอุ้มคีตะมานอนที่เตียงแทน "เกิดอะไรขึ้นกับคีตะเหรอนายถึงได้เข้ามาทั้งๆ

ที่ใส่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อยน่ะ" ยามิเอ่ยถามทันทีที่คิระวางตัวคีตะลงแล้ว "ก็ยัยนี่นะสิดันเข้า

ไปตอนที่ฉันหลับอยู่แล้วยังมานอนกอดฉันเฉยเลย คือ....พอตื่นมาก็เห็นเลยน่ะ แต่จะว่า

ไปมันก็แปลกๆนะ ฉันได้กลิ่นหญ้านิทราจากตัวเธอด้วย ไม่ใช่ว่าฉันเคยดมหญ้านั่นหรอก

แต่มันมีกลิ่นที่ทำให้ง่วงๆน่ะ" คิระพูดไปแล้วก็ก้มหน้าแดงๆหลบคนอื่นและเดินไปเข้า

ห้องน้ำเพื่อติดกระดุมเสื้ออีกสองสามเม็ดที่หลุดไปตอนนอนอยู่



พอคิระเดินไปแล้วมีนก็หันมาถามเรื่องหญ้านิทรากับตะเคียนที่ดูจะรอบรู้เรื่องต้นไม้ต่างๆ

"คือว่าต้นหญ้านิทรามันมีฤทธิ์ประมาณ2-3วัน จะทำให้ผู้ที่กินเข้าไปง่วงนอนจนเผลอ

หลับไปในทุกๆที่ได้เลยค่ะ คาดว่าน่าจะติดมากับตอนที่คุณคีตะไปเดินซื้อของกินกับคุณ

อัคนีล่ะค่ะ แต่อาจเป็นเรื้อรังกับบางคนที่ขี้เซาอยู่แล้ว วิธีแก้ธรรมดาก็ให้ฤทธิ์มันหายไป

เองกับคนที่เป็นเรื้อรังจะต้องไปหาเม็ดดอกลิลลี่กลิ่นกาแฟที่ขึ้นตามโอเอซิสในทะเล

ทรายให้กินนะค่ะ อย่างคุณคีตะก็คงต้องไปใช้วิธีที่สองด้วยค่ะท่านมีม่าร์" ตะเคียนบอก

กับมีนแล้วอัคนีเลยบอกให้รีบไปกันที่ทะเลทรายซีร่าก่อนไปเมืองรีฮาวด์ "งั้นเอาเป็นว่าคิ

ระนายช่วยอุ้มคีตะไปล่ะกันคือว่าฉันอุ้มแล้วมันไม่ค่อยสะดวกเวลาลงมือน่ะ" มีนบอกแล้ว

มาร์ก็ออกคำสั่งให้ตานีกับตะเคียนตามประกบอัคนีและมิโกะด้วยเลย



"ทำไมกันละ ท่านมีม่าร์ให้ยามิแบกไปก็ได้นี่" คิระที่ออกมาจากห้องน้ำเลี่ยงหน้าที่เลย

'แล้วทำไมเป็นนายไม่ได้ล่ะ คิระ' มาร์ถามบ้าง "อะ.เอ่อ...ก็ได้ครับ" คิระเถียงไม่ออกเลย

ยอมรับหน้าที่อย่างติดๆขัดๆ "นี่รีบไปกันเถอะค่ะทุกคน" มิโกะพูดแล้วออกไปจ่ายเงินค่า

ห้องพัก(เงินที่ได้จากมีน)ให้เสร็จก่อนที่ทุกคนต้องเจอกับหมู่คนที่มายืนรอพวกเธอออก

มาจากโรงแรมเพื่อไล่ล่าค่าหัวและบางส่วนต้องการแก้แค้นพวกเธอด้วย มหกรรมการไล่

ล่าจบลงที่หน้าประตูเมืองโดยที่มีนกับยามินำหน้าไปวางกับระเบิดตัดเส้นทางไว้แล้ว "นี่

แล้วเราต้องไปทางไหนกันล่ะ อัคนี" คิระหันมาถามคนที่น่าจะว่าใจได้แล้วเปลี่ยนท่าทาง

ที่อุ้มคีตะมาเป็นแบกขึ้นหลังแทน "ก็ตามแผนที่จะมีสถานีเช่ารถลากอยู่อีกสักสองสามกี่

โลข้างหน้าน่ะ อดทนหน่อยล่ะกันนะคิระคุง ฮาๆๆ" อัคนีอดหัวเราะไม่ได้เมื่อเห็นว่าคีตะ

ปรือตาขึ้นมาแล้วหอมแก้มคิระแล้วหลับต่อในขณะที่คิระยืนอึ้งหน้าแดงระเรื่อยไปซะแล้ว
"เงียบน่า" เขาก้มหน้าเดินงุดๆไปก่อนเลย "รอทุกคนก่อนเดี๋ยวหลงนะ" มิโกะว่า

--------------------------------------------------------------------------------------------------------
เย้ๆ ต่อตอนไปครบสิบตอนแล้วค่า~ไปดูความร้อนจนทำให้บางคนบ้าไปเมื่อรวมกับความกวน(ตีน)ของเหล่าสัตว์ทะเลทรายทั้งหลาย เชิญมาอ่านกันต่อน้า~ แล้วก็วันนี้ไม่มีอะไรจะบอกล่ะบายจ้า (สถานที่จะลงที่ที่หน้าหลักของนิยายนี่น้า~)

By BlOoDy ^v^